çalışmak istemiyorum fakat evimede destek olmak istiyorum

karlarperisi

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
18 Eylül 2008
438
1
96
Diğer
Merhaba arkdaşlar.benim dersim şu 2 ay önce çalıştığım firmadan kendi istifam üzerine ayrıldım.2 ay evde oturduktan sonra yine çalışmaya başladım fakat kendimi veremiyorum işe.evim eşim gelecegimiz için çalışmam gerektiğini biliyorum.fakat başladığım sektör mahvetti beni.5 gündür bu işteyim.eşim bırakmamı istemiyor.ama tüm günüm ağlamakla geçiyor.ne yapacagımı bilmiyorum.kendime uygun bir iş bulmalıyım ama nasıl ha deyince de olmuyor.ne yapacagım bilmiyorum.
 
Sizi cok iyi anliyorum. Benzer bir durum bende yasadim. Size tavsiyem esinizi alin karsiniza böyle böyle diye anlatin. Ben huzurlu degilim orada. Her gün kendimi gitmeye zorluyorum. Icim hic rahat degil. Agliyorum ve kendimi cok kötü hissediyorum. Vsvs. Senide düsünüyorum gelecegimizi ve yuvamizida düsünüyorum ama bu sartlar altinda calismam dogru olmayacak sanirim. Ben kendimi böyle kötü hissettikce bunu hem sana hem iliskimizede yansitacagimdir. Is yerinden cikayim insaAllah baska bir is bulmaya cabaliycam. Bana daha uygun olan bir is istekle calisabilecegim bir is bulmaya calisacam. Buna benzer seyler. Yani samimi bir sekilde burda yazdiginiz gibi esinizie icinizi dökün. Esiniz sizi seviyorsa maddiyattan önce sizin sagliginizi ve mutlu olmanizi düsünecektir. InsaAllah isten ayrilmanizi onaylar sizde ayirlir biraz kendinizi toparladiktan sonra calisip calismayacaginiza ve nerede calismak istediginize karar versiniz. Hakkinizda hayirlisi olsun. Ama sunu unutmayin kimse sizi istemediginiz bir yerde calismak icin zorlayamaz. :)
 
canım arkadaşım sonunda beni anlayan biri çıktı.kimseye anlatamıyorum.çünkü aaa olurmu çabala öğrenmeye çalış yaparsın diyorlar.beni düşünen yok.konuştum eşimle ama bana seni onlar işten çıkarana kadar ayrılmak yok dedi.kendi kararımı bile kendim veremiyorum.beynim çok yorgun.
 
eşinin seni zorlaması çok kötü birşey,bende nişanlıyken istemediğim,sevmediğim bir işte çalışıyordum,mecburdum,aileler maddi destekte bulunmadılar çünkü,herşeyi kendim çalışarak aldım,1 yıl dişimi sıktım,dayanabildim,sonra sektör değiştirdim,,,seni anlayabiliyorum ,eşinle konuşup onu ikna etmelisin,,,kariyer ,netten başka iş bak kendine bulursan çıkarsın hemen,
 
Insanin kendi basina gelmedimi bazi seyleri anlayamayabiliyor. Caba sarf etmek ugrasmak pes etmemek tabi ki isteriz bide. Ama bazen durum öyle bir hal aliyor ki insan sadece kurtulmak istiyor. Esinle tekrar konusmayi dene. Defalarca konusmus olsanda tekrar dene. Baktin gördün ki hala israr ediyor isini birakmayacaksin diye, o zaman onun rizasi olmadigi halde cikmani önericem. Ki bunu istemem aslinda yani esinde razi gelsin istiyorum sana destek ciksin bu zor günleride istiyorum. Ama onun seni zorlamasiyla yada cevrendeklerin seni zorlamasiyla hic bir yere varamayacaksin. Evet para kazanacaksin, ama manevi olarak hep daha kötü hissedeceksin kendini. Ve bu eziyeti bu psikolojik cöküsü yasamani istemedigim icin insaAllah esin seni anlar diye umud ediyorum. Allah yardimcin olsun. Esinle tekrar konustuktan sonra bizimlede sonucu paylasirsin insaAllah. Is bulmak cok zor biliyorum ama calisip para kazanyim diyerekten ruhsal cöküs yasamak cözüm degil tavsiye edilecek bir seyde degil. Hakkinda hayirlisi olsun insaAllah. Moralini bozmamaya calis ve direncini yitirme. Hersey güzel olacak :)
 
canım bu zamanda tek kişinin çalışmasıyla olmuyor.
mecburen gidicen gelicen hiç öyle ağlamakla kendini daha güçsüz hale getirme bence
 
hergün bakıyorum.ama ha deyincede olmuyor.bende mecburum çalışmaya ama iş seçme şansım olmadan işe başladım.evime kendimi zor atıyorum.
 
dediğin gibi para kazanayım derken psikolojim alt üst oluyor.nasıl çıkıcam bu işin içinden bilmiyorum.tekrar konuşmayada cesaretim yok şuan konuşmuyoruz.küs durumdayız.
 
eger özel degilse ne işte çalıştıgını öğrenebilirmiyim.bende turizmö sektöründe çalışıyordum,aynı duyguları yaşıyordum,seni anlıyorum
 
Evli değilim ama benzer bir durumu bende yaşadım.Birazda yapı meselesi sanırım,hassas olmak,duygusal olmak gibi...

Çok rahat gibi görünen,hatta gerçekten rahat olan bir iş bile bu sebepten kabus gibi geliyor.Her gün eve gelirken,işten nasıl çıkabilirim planları yapan,eve geldiğinde suratı asık duran,nedenini soranlara sürekli işten şikayetçi olan,böyle olunca hakkında iş beğenmeyen,çaba sarfetmeyen,mücadele etmeyen biri gibi düşünülmesini sağlayan,içinden hiç birşey yapmak gelmeyip,eve gelir gelmez uyumak isteyen,aslında yatıncada sabaha kadar her saat başı uyanıp işe gitmek için kaç saatim kalmış diye hesap yapan biri oldum 1,5 ay boyunca...

Ve beni burası oldukça soğuttu çalışmaktan.En baştada belirttiğim gibi hassas bir yapıya sahip olmak gerçekten çok kötü.Sizin istememe sebebinizi bilmiyorum ama ben o zamandan beri çalışamadım.Farkettiğim bazı özelliklerim vardı ama adına "Sosyal Fobi" dendiğini sonradan öğrendim ve bu konuda yardım almaya karar verdim ben.Komik ve saçma gelebilen bir çok özellik.Bilmesem,yaşamasam bende saçma der geçerdim ancak başına gelmeyen bilemez...
 
Çok rahat gibi görünen,hatta gerçekten rahat olan bir iş bile bu sebepten kabus gibi geliyor.Her gün eve gelirken,işten nasıl çıkabilirim planları yapan,eve geldiğinde suratı asık duran,nedenini soranlara sürekli işten şikayetçi olan,böyle olunca hakkında iş beğenmeyen,çaba sarfetmeyen,mücadele etmeyen biri gibi düşünülmesini sağlayan,içinden hiç birşey yapmak gelmeyip,eve gelir gelmez uyumak isteyen,aslında yatıncada sabaha kadar her saat başı uyanıp işe gitmek için kaç saatim kalmış diye hesap yapan biri oldum 1,5 ay boyunca...

Yazdiklarinizi okudum ve sanki ben yazmisim gibi hiss ettim. Ayni seyleri yasadigimdan dolayi...
 
bencede al eşini karşına konuş mutlu olmadıgını söyle.ya çalışırken yeni bir iş bak biryandan haber sal biryerlere eğer durumunuz çok kötüyse şuan bile çalışman gerekiyorsa.yok gerekmiyorsa dur biraz daha yeni işler ara.biryandan da kendini toparla.önemli olan sağlığın.mutsuz olursan iyi iş de bulsan çalışamazsın.sağlığın önemli.
 
Evli değilim ama benzer bir durumu bende yaşadım.Birazda yapı meselesi sanırım,hassas olmak,duygusal olmak gibi...

Çok rahat gibi görünen,hatta gerçekten rahat olan bir iş bile bu sebepten kabus gibi geliyor.Her gün eve gelirken,işten nasıl çıkabilirim planları yapan,eve geldiğinde suratı asık duran,nedenini soranlara sürekli işten şikayetçi olan,böyle olunca hakkında iş beğenmeyen,çaba sarfetmeyen,mücadele etmeyen biri gibi düşünülmesini sağlayan,içinden hiç birşey yapmak gelmeyip,eve gelir gelmez uyumak isteyen,aslında yatıncada sabaha kadar her saat başı uyanıp işe gitmek için kaç saatim kalmış diye hesap yapan biri oldum 1,5 ay boyunca...

Ve beni burası oldukça soğuttu çalışmaktan.En baştada belirttiğim gibi hassas bir yapıya sahip olmak gerçekten çok kötü.Sizin istememe sebebinizi bilmiyorum ama ben o zamandan beri çalışamadım.Farkettiğim bazı özelliklerim vardı ama adına "Sosyal Fobi" dendiğini sonradan öğrendim ve bu konuda yardım almaya karar verdim ben.Komik ve saçma gelebilen bir çok özellik.Bilmesem,yaşamasam bende saçma der geçerdim ancak başına gelmeyen bilemez...


tıpa tıp aynılarını yaşaıyorum şuan. seninde dediğin gibi eşim hiç bir işi begenmiyorsun,mücade etmiyorsun diyor.
 
arkadaşlar eşimlede sabah konuştum eşim biraz sabret dedi fakat ben sabredemedim.istifamı verdim ve kabul edildi.eşimin haberi yok akşam öğrenecek.kavga edermiyiz bilemiyorum ama soğuk rüzgarlar hatta kasırgalar beni bekliyor.bu ikimizin hayatı ama acılarını sancılarınıda çeken benim.çevremdekiler bana iş begenmiyorsun gibilerinden konuşacak ne yapacagım bilmiyorum.
 
arkadaşlar eşimlede sabah konuştum eşim biraz sabret dedi fakat ben sabredemedim.istifamı verdim ve kabul edildi.eşimin haberi yok akşam öğrenecek.kavga edermiyiz bilemiyorum ama soğuk rüzgarlar hatta kasırgalar beni bekliyor.bu ikimizin hayatı ama acılarını sancılarınıda çeken benim.çevremdekiler bana iş begenmiyorsun gibilerinden konuşacak ne yapacagım bilmiyorum.

Cesaretinden dolayi seni tebrik ediyorum. Ve gecmis olsun diyorum. Neticede herseyden önemli olan senin ruhsal sagligin. InsaAllah aksam üstü esinle sandigin gibi firtinalar kopmaz ve esin anlayisla karsilar. Sen yinede ona nazik bir dille yaklas. Onuda düsündügünü söylemeyi unutma. Iyi haberlerini bekliyorum. :48:

InsaAllah tez zamanda (eger istersen) hayirli bir is bulursun.
 
arkadaşlar eşimlede sabah konuştum eşim biraz sabret dedi fakat ben sabredemedim.istifamı verdim ve kabul edildi.eşimin haberi yok akşam öğrenecek.kavga edermiyiz bilemiyorum ama soğuk rüzgarlar hatta kasırgalar beni bekliyor.bu ikimizin hayatı ama acılarını sancılarınıda çeken benim.çevremdekiler bana iş begenmiyorsun gibilerinden konuşacak ne yapacagım bilmiyorum.

Bence en iyisini yapmışsınız.Madem konuşmuyorsunuz,çalışıp kendinize sıkıntı vermenize rağmen,konuşmayacaksanız en azından kafanız biraz olsun rahatken konuşmayın.Ne demek istediğimi anlatabilmişimdir umarım,konuşmamanız elbette üzücü...

Ah o çevredekiler zaten.Herkes konuşacak birşeyler arıyor.En güzeli herkese kulağınızı tıkayıp,asıl eşinizle konuyu halletmeniz.Kimsenin karışmaya hakkı yok,sonuçta bu sizin hayatınız,sizin seçeneğiniz.Yine de çokta kolay olmuyor çevredekilerin dediklerini duymamazlıktan gelmek...
 
suan çalışıyorum ve ilk 2 hafta daraldım bunladım agladım nişanlıma da açtım konuyu alışamadım çok kötüyüm die oda dene bi zaman sonra olmazsa çık demişti..hatta çıkıyorumda demiştim işyerine herkes beni çıktı biliyoken kendi kendime dedimki mecburum çalışmaya hekes işsizlikten intihar ediyoken bnm iş begenmemem dogru deil ddm ve ağlaya ağlaya devam ettim 8 aydır burdayım ama sonunda gerçekten alıştım:66::66:arada bir sıkılıyorum ama geçio zaman işte.
şimdi diorumki bukadar daralacak ne vardı acep :19:
 
Back
X