İntiharı düşünecek kadar depresif bir haldeyseniz hiç düşünmeyin ve işi bırakın.
Bu kadar donanımla açıkta kalmazsınız diyen arkadaşlar;ülkemizde donanım arttıkça iş bulmanın zorlaştığını hiç deneyimlememişler anlaşılan.
2018 Haziran'da 5 yıldır çalıştığım okulumdan ayrıldım.
Burdan ayrılayım da nolursa olsun modundaydım.
Maddi anlamda da sıkıntımız olmadığı ve eşim kararı bana bıraktığı için pek bir rahattım.
Üstelik donanımlı ve tecrübeliydim bana okul ve iş çoktu,seçip beğenecektim sadece.
İşler düşündüğüm gibi ilerlemedi.
Değişik sebeplerle görüştüğüm hiç bir okulla anlaşma sağlayamadık.
Bazıları açıkça 'Hocam siz bizim kuruma fazlasınız' dedi.
Temmuz-Ağustos dinlendim Eylül'de okullar açılınca resmen bunalıma girdim.
Psikolojik danışmanlık yapmak üzere anlaştığımız bir merkezin sahibi ve eski müdürüm de ekonomik kriz gerekçesiyle beni yarı yolda bırakınca bunalımım hepten arttı.
Oğlumu büyütürken verdiğim ara hariç hep çalışan ve çalışarak mutlu olan biri olarak inanılmaz zorlandım.
Ekim sonu bir anaokulunda part-time işe başlayınca biraz rahatladım.
Bu yıl bayram sonrası yeni bir anaokulunda tam zamanlı işime dönünce ben,tekrar ben oldum.
Kısacası 'işten ayrılır,bir güzel dinlenirim'
diye çıktığımız tatil bunalıma da dönüşebiliyor.
Burda herkes kendi fikrine ve deneyimine göre yorum yapar.
Önemli olan sizin ne düşünüp hissettiğiniz.
Ruh sağlığınız bozulacak raddeye geldiyseniz gerisi boş.
Her şeyin başı sağlık çünkü.
