Ben de aynı şekilde tepkisel yaklaşıyorum artık, çünkü tahammülüm yok. Hatta bu iş için ilk görüşmeye gittiğimde işveren densiz bir laf etti direkt tersledim. Ama tabi küçük bir işletme, üniversite mezuniyetine görünce ağzının suyu aktı. Malum bayiliyorlar asgari ücrete üniversite mezunu çalıştırmaya.Çalıştığım son 3 iş yerinde ben de çok kötü mobinge maruz kaldım en sonki iş yerimde çok büyük haksızlığa maruz kaldım 2 kişinin yapacağı işi üstüme kitlediler şaka yapıyorum diyerek insanlara hakaret eden elemanla kavga edince ayağımı kaydırmaya çalıştılar ve emellerine ulaştılar şu an aynı duyguları yaşıyoruz bir yandan işe girmek istiyorum ama bir yandan da çok korkuyorum ama şöyle ki en ufak bir haksızlık mobing maruz kalırsam direkt istifa edeceğim isterse işimde ilk haftam olsun taviz tavizi doğuruyor çünkü çözümü xu şekilde bulup kendimi motive ediyorum yoksa korkularım galip çıkıyor
deneyime göre maaş az gibi. sonra artırırız dediler mi? çocuk yok çalışma şartları idare edilebilir. bi de eşiniz evde değilse yoğunsa iyi bile gelir.Reklamcılık gibi bir 4 yıllık bölümden mezunum. Ama hep ihracat satış departmanlarında çalıştım İngilizcemden dolayı. Şimdiki iş mevcut müşterilerin işlemleriyle ilgilenmek, yeni paketler satmak gibi. Yeni müşteri eklemek gibi bir talep şimdilik yok, ama zaten hep satış alanında çalıştığımdan sorun değil benim için.
Denenebilir,evet şartları ağır ama ortam sıkıcı gelmezse yorucu olmazsa zaman geçebilir,bence 1 ay deneyin değişiklik olsunHanımlar merhaba,
Uzun bir süredir, bir kısmı isteyerek bir kısmı mecburiyetten çalışma hayatına ara vermiş biri olarak biraz cesarete, biraz da morale ihtiyacım var açıkçası.
Kısa süren kariyer yolculuğum boyunca çeşitli fabrikaların dış ticaret departmanlarında çalışan bir beyaz yakaydım. Son iş yerim o kadar toksik ve berbat bir yerdi ki bugün hala orda çalışanlar benden sonra işe başlayıp da işten şikayet edenlere "patron black wine a yaptıklarının çeyreğini sana yapsaydı bi dk bile duramazdin" diyorlarmış. O işyeri bana bozuk bir ruh sağlığı ve aylar süren psikolog ve psikiyatri seanslarına mâl oldu maalesef.
Sonrasinda bir evlilik sürecine girdim, evlendim ve yaklaşık bir yıldır evliyim. Bu süreçte özel ders verdim, ufak tefek aile bütçemize katkı sağlayacak işler yaptım ama şuan tamamen boş kaldım. Ayrıca evde de kafayı yemek üzereyim. Bir kaç aydır iş arıyordum ama bulunduğum şehirde bırakın dış ticaret departmanini, her hangi bir departmana beyaz yaka arayan şirket neredeyse yok. Ben de artık bundan geçtim ve küçük bir ofis olur, dükkan olur, fırın olur, danışma olur, ne olursa deyip asgari ücret seviyesindeki işlere de bakmaya başladım. Çok şükür dün de buldum ve yarın başlayacağım ama kafamda soru işaretleri var. Bir kere başlayacağım yerde haftanın 6 günü, sabah 8 akşam 6 buçuk, asgari ücrete çalışacağım. Saat olarak kölelikten hallice yani. En azından cumartesim bana kalsın, ya da en azından yarım gün olsun isterdim. Öte yandan gördüğüm kadarıyla ortam öyle çok yoğun çalışılan, aşırı stresli bir ortam gibi gözükmüyor zaten masa başı satış işi gibi birşey. Benim haydi haydi yapabileceğim bir iş yani. Ayriyeten evime de 5 dakikalık yürüme mesafesinde ama bu fazla mesai ücreti olmaksızın cumartesi çalışması benim AŞIRI canımı sıkıyor.
Eşimin bu konuda herhangi bir baskısı ya da ısrarı yok. Sadece bence bir dene, evde zaten mutsuzsun, burada yapamazsan çıkarsın çalışmak gibi bir mecburiyetin yok diyor. Hatta kayınvalidem bile duyar duymaz öyle söyledi ki sıkışık bir durumda olduğumuzu da biliyor.
Bilemedim hanımlar, açıkçası eşimin ağır bir işi var hem kendi işini yapıp hem de ek iş yaptığı için. Ben de ailemize destek olmak istiyorum, evde oturup hem kendimi koreltip hem de delirmek istemiyorum. Eşim işten her geldiğinde onu depresif karşılayınca, olur olmaz şeylere ağlayıp eşimin bana karşı çaresizliğini gördükçe çok üzülüyorum. Eşim bizim için bu kadar çabalarken "cumartesi çalışması varmış ben cumartesi çalışmam" demek şımarıklık mı olur emin olamıyorum. Öte yandan zaten eski isyerimden dolayı bir patron fobim var, üstüne uzun zamandır çalışmadığım için yeniden bir çalışma düzenine alisabilir miyim, eskiden çalışırken bana gayet normal gelen en ufak şeyler bile batar mı, yeniden bir depresyona suruklenir miyim diye korkuyorum. Ama evde de mutlu değilim ki. Sırf vakit geçsin diye kendimi reçel, konserve, serbet falan yapmaya vurdum. Tabii ki el becerisi güzel şey ve evde emek veren ev hanımlarına da saygım sonsuz. Ama ben artık evde oturabilecek bir kadın değilmişim bunu anladım.
Anlayacağınız hem çalışmak istiyorum hem de çalışmaktan korkuyorum. Ne yapacağım?
İnsan her şeye alışıyor sadece istesin. Eşiniz bu kadar çaba harcıyorken sizin de ona destek olmanız ne güzel. Geçmiş korkularınızı bir kenara bırakın yeni bir sayfa açın. Yaşamaktan korktuğunuz ne varsa kendinize çekersiniz. Güzel düşünün güzellikler sizinle olsun.Hanımlar merhaba,
Uzun bir süredir, bir kısmı isteyerek bir kısmı mecburiyetten çalışma hayatına ara vermiş biri olarak biraz cesarete, biraz da morale ihtiyacım var açıkçası.
Kısa süren kariyer yolculuğum boyunca çeşitli fabrikaların dış ticaret departmanlarında çalışan bir beyaz yakaydım. Son iş yerim o kadar toksik ve berbat bir yerdi ki bugün hala orda çalışanlar benden sonra işe başlayıp da işten şikayet edenlere "patron black wine a yaptıklarının çeyreğini sana yapsaydı bi dk bile duramazdin" diyorlarmış. O işyeri bana bozuk bir ruh sağlığı ve aylar süren psikolog ve psikiyatri seanslarına mâl oldu maalesef.
Sonrasinda bir evlilik sürecine girdim, evlendim ve yaklaşık bir yıldır evliyim. Bu süreçte özel ders verdim, ufak tefek aile bütçemize katkı sağlayacak işler yaptım ama şuan tamamen boş kaldım. Ayrıca evde de kafayı yemek üzereyim. Bir kaç aydır iş arıyordum ama bulunduğum şehirde bırakın dış ticaret departmanini, her hangi bir departmana beyaz yaka arayan şirket neredeyse yok. Ben de artık bundan geçtim ve küçük bir ofis olur, dükkan olur, fırın olur, danışma olur, ne olursa deyip asgari ücret seviyesindeki işlere de bakmaya başladım. Çok şükür dün de buldum ve yarın başlayacağım ama kafamda soru işaretleri var. Bir kere başlayacağım yerde haftanın 6 günü, sabah 8 akşam 6 buçuk, asgari ücrete çalışacağım. Saat olarak kölelikten hallice yani. En azından cumartesim bana kalsın, ya da en azından yarım gün olsun isterdim. Öte yandan gördüğüm kadarıyla ortam öyle çok yoğun çalışılan, aşırı stresli bir ortam gibi gözükmüyor zaten masa başı satış işi gibi birşey. Benim haydi haydi yapabileceğim bir iş yani. Ayriyeten evime de 5 dakikalık yürüme mesafesinde ama bu fazla mesai ücreti olmaksızın cumartesi çalışması benim AŞIRI canımı sıkıyor.
Eşimin bu konuda herhangi bir baskısı ya da ısrarı yok. Sadece bence bir dene, evde zaten mutsuzsun, burada yapamazsan çıkarsın çalışmak gibi bir mecburiyetin yok diyor. Hatta kayınvalidem bile duyar duymaz öyle söyledi ki sıkışık bir durumda olduğumuzu da biliyor.
Bilemedim hanımlar, açıkçası eşimin ağır bir işi var hem kendi işini yapıp hem de ek iş yaptığı için. Ben de ailemize destek olmak istiyorum, evde oturup hem kendimi koreltip hem de delirmek istemiyorum. Eşim işten her geldiğinde onu depresif karşılayınca, olur olmaz şeylere ağlayıp eşimin bana karşı çaresizliğini gördükçe çok üzülüyorum. Eşim bizim için bu kadar çabalarken "cumartesi çalışması varmış ben cumartesi çalışmam" demek şımarıklık mı olur emin olamıyorum. Öte yandan zaten eski isyerimden dolayı bir patron fobim var, üstüne uzun zamandır çalışmadığım için yeniden bir çalışma düzenine alisabilir miyim, eskiden çalışırken bana gayet normal gelen en ufak şeyler bile batar mı, yeniden bir depresyona suruklenir miyim diye korkuyorum. Ama evde de mutlu değilim ki. Sırf vakit geçsin diye kendimi reçel, konserve, serbet falan yapmaya vurdum. Tabii ki el becerisi güzel şey ve evde emek veren ev hanımlarına da saygım sonsuz. Ama ben artık evde oturabilecek bir kadın değilmişim bunu anladım.
Anlayacağınız hem çalışmak istiyorum hem de çalışmaktan korkuyorum. Ne yapacağım?
Arttiririz demedi ama eğer satışları arttirirsan prim sistemine geçerim dedi.deneyime göre maaş az gibi. sonra artırırız dediler mi? çocuk yok çalışma şartları idare edilebilir. bi de eşiniz evde değilse yoğunsa iyi bile gelir.
Online işler konusunda hiç deneyimim yok açıkçası nasıl başvurulur nasıl yapılır hiç bilmiyorum ama burada çalışırken iş aramaya devam edeceğim kesin. Ya da burada kendimi sevdirdim işleri ele aldım diyelim, ben cumartesi çalışmak istemiyorum yoksa istifa etmek istiyorum diyeceğim.Öncelikle haftanın 6 günü çalışmak gerçekten insanlık dışı bir şey.
Cumartesi çalışmak istememek hiçte sımarıklık değil.
Ücret az evet.
Ben sanırım girip bir denerdim bu arada da istediğim farklı işlere de başvurmaya devam ederdim.
Birde iş var iş var bazı yerler nispeten daha rahat oluyor eğer öyleyse idare edilebilir gibi geldi bana.
Bulunduğunuz şehir bu açıdan verimsizse online işlere de başvurabilirsiniz bu arada.
Bu kadar depresyona surükleniyorsaniz bence pskikiyatriye gidin.günümüzde hayat çok zor.güçlü olmak zorundayız.her işe bir bahane bulunur istenirse.zaten mâlum ülke şartları.Hanımlar merhaba,
Uzun bir süredir, bir kısmı isteyerek bir kısmı mecburiyetten çalışma hayatına ara vermiş biri olarak biraz cesarete, biraz da morale ihtiyacım var açıkçası.
Kısa süren kariyer yolculuğum boyunca çeşitli fabrikaların dış ticaret departmanlarında çalışan bir beyaz yakaydım. Son iş yerim o kadar toksik ve berbat bir yerdi ki bugün hala orda çalışanlar benden sonra işe başlayıp da işten şikayet edenlere "patron black wine a yaptıklarının çeyreğini sana yapsaydı bi dk bile duramazdin" diyorlarmış. O işyeri bana bozuk bir ruh sağlığı ve aylar süren psikolog ve psikiyatri seanslarına mâl oldu maalesef.
Sonrasinda bir evlilik sürecine girdim, evlendim ve yaklaşık bir yıldır evliyim. Bu süreçte özel ders verdim, ufak tefek aile bütçemize katkı sağlayacak işler yaptım ama şuan tamamen boş kaldım. Ayrıca evde de kafayı yemek üzereyim. Bir kaç aydır iş arıyordum ama bulunduğum şehirde bırakın dış ticaret departmanini, her hangi bir departmana beyaz yaka arayan şirket neredeyse yok. Ben de artık bundan geçtim ve küçük bir ofis olur, dükkan olur, fırın olur, danışma olur, ne olursa deyip asgari ücret seviyesindeki işlere de bakmaya başladım. Çok şükür dün de buldum ve yarın başlayacağım ama kafamda soru işaretleri var. Bir kere başlayacağım yerde haftanın 6 günü, sabah 8 akşam 6 buçuk, asgari ücrete çalışacağım. Saat olarak kölelikten hallice yani. En azından cumartesim bana kalsın, ya da en azından yarım gün olsun isterdim. Öte yandan gördüğüm kadarıyla ortam öyle çok yoğun çalışılan, aşırı stresli bir ortam gibi gözükmüyor zaten masa başı satış işi gibi birşey. Benim haydi haydi yapabileceğim bir iş yani. Ayriyeten evime de 5 dakikalık yürüme mesafesinde ama bu fazla mesai ücreti olmaksızın cumartesi çalışması benim AŞIRI canımı sıkıyor.
Eşimin bu konuda herhangi bir baskısı ya da ısrarı yok. Sadece bence bir dene, evde zaten mutsuzsun, burada yapamazsan çıkarsın çalışmak gibi bir mecburiyetin yok diyor. Hatta kayınvalidem bile duyar duymaz öyle söyledi ki sıkışık bir durumda olduğumuzu da biliyor.
Bilemedim hanımlar, açıkçası eşimin ağır bir işi var hem kendi işini yapıp hem de ek iş yaptığı için. Ben de ailemize destek olmak istiyorum, evde oturup hem kendimi koreltip hem de delirmek istemiyorum. Eşim işten her geldiğinde onu depresif karşılayınca, olur olmaz şeylere ağlayıp eşimin bana karşı çaresizliğini gördükçe çok üzülüyorum. Eşim bizim için bu kadar çabalarken "cumartesi çalışması varmış ben cumartesi çalışmam" demek şımarıklık mı olur emin olamıyorum. Öte yandan zaten eski isyerimden dolayı bir patron fobim var, üstüne uzun zamandır çalışmadığım için yeniden bir çalışma düzenine alisabilir miyim, eskiden çalışırken bana gayet normal gelen en ufak şeyler bile batar mı, yeniden bir depresyona suruklenir miyim diye korkuyorum. Ama evde de mutlu değilim ki. Sırf vakit geçsin diye kendimi reçel, konserve, serbet falan yapmaya vurdum. Tabii ki el becerisi güzel şey ve evde emek veren ev hanımlarına da saygım sonsuz. Ama ben artık evde oturabilecek bir kadın değilmişim bunu anladım.
Anlayacağınız hem çalışmak istiyorum hem de çalışmaktan korkuyorum. Ne yapacağım?
Kariyer siteleri var.Online işler konusunda hiç deneyimim yok açıkçası nasıl başvurulur nasıl yapılır hiç bilmiyorum ama burada çalışırken iş aramaya devam edeceğim kesin. Ya da burada kendimi sevdirdim işleri ele aldım diyelim, ben cumartesi çalışmak istemiyorum yoksa istifa etmek istiyorum diyeceğim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?