- 6 Mayıs 2019
- 922
- 594
- 103
- Konu Sahibi MoonlitSoul
-
- #1
Maddi kaygınız yoksa bence istifa edin. Ailenizden daha önemli hiçbir şey yok. Bence ailecek vakit geçirmek çok önemli. Çocuğunuzun bu zamanları da geri gelmeyecek. Hem de mutsuzsunuz. Bu hayata köle gibi çalışmaya gelmedik. Ekonomik sebeplerle insanlar çalışmak zorunda kalıyor ama öyle bir kaygınız yoksa az ücrete ve bu kadar yoğun mesaiye neden katlanıyorsunuz? Parayı harcayacak vakit bile bulamıyorsunuz anladığım kadarıyla. Tabi sizin tercihiniz, çalışmayı seviyorsanız da daha esnek mesaili haftasonu vs. Olan bir yer araştırın illa ki sonunda bulursunuz. Ya da çocuğunuz belli bir yaşa gelene kadar ara verebilirsiniz. Hakkınızda hayırlısı olsun.Herkese merhaba,
Böyle bir durumda ne yapardınız görüşlere ihtiyacım var. 4 yaşında bir oğlum var ve 1.5 senedir çalışıyorum. Oğlumdan önce de çalışıyordum.
Şöyle ki bu işimde yeni bir sektöre geçtim, bu 1.5 senede sürekli çalıştım, evde, geceleri vs. İngilizce çalıştım, kendi işimle ilgili çalıştım. Hırs yaptım yani, çalıştığım yer küçük bir şirket. İyi anlaşıyorum ofistekilerle. Projeler çok yoğun, bir de yurtdışı projesindeyim(dünyanın en iyi üniversitelerinden birinde bu proje). Her cuma akşamım eve gelince toplantıyla geçiyor, saat farkından dolayı onlarda öğlen saati olan toplantı bizde neredeyse gece oluyor. Yani uzun zamandır cuma akşamlarım da iptal.
Eşimin kendi işi, maddi açıdan sıkıntımız yok çok şükür. Sabah-akşam eşim alıyor oğlumu. Okula ya da annemlere o bırakıyor. Kendi işi olduğu için geç gidebiliyor tabi. Oğlumun okula alışma sürecinde ben olamadım bile, işe yeni başlamıştım. Yani hiçbir şeyiyle ilgilenemiyorum. İnanın çok yoruldum, mutsuzum artık.
Eşim geçen gün konuştu benimle, sen hiç yoksun ki. Gezmek istiyoruz, ben izin alamayacağım için gezemiyoruz, oğlum hasta oluyor pek izin alamıyorum, sürekli yorgun olduğum için cinsellik konusu bile bittibizim maddi kaygımız yok ki, sen istersen çalışma bu kadar stres altında çalışmana gerek yok, ayrıca çoğu akşamları ailecek bile bişey yapamıyoruz senin toplantıların yüzünden vs dedi. İstersen çalışma ama kendini geliştir, kendi işini kur vs dedi.
Kendi işimi kurmak istemiyorum, öyle girişken bir insan değilimdir. Ama düşününce hak verdim, çocuğuma, aileme vakit ayıramıyorum. Sürekli yorgunum, mutsuzum artık. Bekar olsam severek yapardım bu işi ama şuan hiçbir şeye yetemiyorum. Maaşım da pek iyi sayılmaz. Çalışmadığımı, kendime, çocuğuma zaman ayırdığımı, bol bol gezdiğimizi, spor yaptığımı falan hayal ediyorum hepama bu kadar çabaladım bilmiyorum ne yapmalıyım. Bu arada buradan ayrılırsam başka yerde başlamam, çünkü bu sektör böyle. Siz olsanız ne yapardınız?
Bu proje en az 3 sene daha var yani bu da demek oluyor ki 3 sene boyunca cuma akşamlarım olmayacak. Bilmiyorum evde bunalır mıyım, aslında bir yandan çok hevesleniyorum ama evde amaçsız hissetmekten de korkuyorum dediğiniz gibi.Ya kendi işimi kurardım ya da işi bırakmazdım.Biraz iş yükümü azaltmaya çalışırdım.Bu proje bitmeyecek mi?Ben kendimi eşimde olsa başkasının eline bırakmak istemiyorum.2 senedir evdeyim,ondan önce hep çalıştım.2 ay sonra tekrar başlayacağım.Ev de oturmak o kadar da özenilecek bir şey değil bence.Ben sıkılıyorum mesela.İstediğim yere gidip,gezmekte özgürüm ama amaçsız hissediyorum.
Sürekli bir şey öğrenmem, kendimi geliştirmem gereken bir iş olduğu için çok yordu inanın. Aslında ben de çok şikayetçiydim ama pek dillendirmiyordum, bir süre daha katlanmam gerek diye düşünüyordum ama dayanamadım en sonunda :) Dediğiniz gibi para harcamaya yerimiz yok, sıfır sosyallik.Maddi kaygınız yoksa bence istifa edin. Ailenizden daha önemli hiçbir şey yok. Bence ailecek vakit geçirmek çok önemli. Çocuğunuzun bu zamanları da geri gelmeyecek. Hem de mutsuzsunuz. Bu hayata köle gibi çalışmaya gelmedik. Ekonomik sebeplerle insanlar çalışmak zorunda kalıyor ama öyle bir kaygınız yoksa az ücrete ve bu kadar yoğun mesaiye neden katlanıyorsunuz? Parayı harcayacak vakit bile bulamıyorsunuz anladığım kadarıyla. Tabi sizin tercihiniz, çalışmayı seviyorsanız da daha esnek mesaili haftasonu vs. Olan bir yer araştırın illa ki sonunda bulursunuz. Ya da çocuğunuz belli bir yaşa gelene kadar ara verebilirsiniz. Hakkınızda hayırlısı olsun.
Hayatta herşey kariyer mi ya.Bu kadar iskoliksiniz.Neden bakmayacaginiz çocuğu dogurdunuz.4 yaşında çocuk anne sevgisini arar.Esinizi de ihmal ediyorsunuz.Herkese merhaba,
Böyle bir durumda ne yapardınız görüşlere ihtiyacım var. 4 yaşında bir oğlum var ve 1.5 senedir çalışıyorum. Oğlumdan önce de çalışıyordum.
Şöyle ki bu işimde yeni bir sektöre geçtim, bu 1.5 senede sürekli çalıştım, evde, geceleri vs. İngilizce çalıştım, kendi işimle ilgili çalıştım. Hırs yaptım yani, çalıştığım yer küçük bir şirket. İyi anlaşıyorum ofistekilerle. Projeler çok yoğun, bir de yurtdışı projesindeyim(dünyanın en iyi üniversitelerinden birinde bu proje). Her cuma akşamım eve gelince toplantıyla geçiyor, saat farkından dolayı onlarda öğlen saati olan toplantı bizde neredeyse gece oluyor. Yani uzun zamandır cuma akşamlarım da iptal.
Eşimin kendi işi, maddi açıdan sıkıntımız yok çok şükür. Sabah-akşam eşim alıyor oğlumu. Okula ya da annemlere o bırakıyor. Kendi işi olduğu için geç gidebiliyor tabi. Oğlumun okula alışma sürecinde ben olamadım bile, işe yeni başlamıştım. Yani hiçbir şeyiyle ilgilenemiyorum. İnanın çok yoruldum, mutsuzum artık.
Eşim geçen gün konuştu benimle, sen hiç yoksun ki. Gezmek istiyoruz, ben izin alamayacağım için gezemiyoruz, oğlum hasta oluyor pek izin alamıyorum, sürekli yorgun olduğum için cinsellik konusu bile bittibizim maddi kaygımız yok ki, sen istersen çalışma bu kadar stres altında çalışmana gerek yok, ayrıca çoğu akşamları ailecek bile bişey yapamıyoruz senin toplantıların yüzünden vs dedi. İstersen çalışma ama kendini geliştir, kendi işini kur vs dedi.
Kendi işimi kurmak istemiyorum, öyle girişken bir insan değilimdir. Ama düşününce hak verdim, çocuğuma, aileme vakit ayıramıyorum. Sürekli yorgunum, mutsuzum artık. Bekar olsam severek yapardım bu işi ama şuan hiçbir şeye yetemiyorum. Maaşım da pek iyi sayılmaz. Çalışmadığımı, kendime, çocuğuma zaman ayırdığımı, bol bol gezdiğimizi, spor yaptığımı falan hayal ediyorum hepama bu kadar çabaladım bilmiyorum ne yapmalıyım. Bu arada buradan ayrılırsam başka yerde başlamam, çünkü bu sektör böyle. Siz olsanız ne yapardınız?
Sürekli bir şey öğrenmem, kendimi geliştirmem gereken bir iş olduğu için çok yordu inanın. Aslında ben de çok şikayetçiydim ama pek dillendirmiyordum, bir süre daha katlanmam gerek diye düşünüyordum ama dayanamadım en sonunda :) Dediğiniz gibi para harcamaya yerimiz yok, sıfır sosyallik.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?