2 ay önce ayrıldık. Sürekli ayrıl barış bir ilişkiydi. Bana ben ciddi ilişki istemiyorum dedi daha rahat olmak istiyorum ben de aksine ciddi ilişki istiyordum bu sebeplerden bitti. Geçen gün okulda karşılaşıp konuştuk. Arkadaşça konuşuyoruz zaten ilerisi olamaz dedi.Zamanında çok denedik ayrıl barış olmadı şimdi yine denesek yine olmayacak sonunda yine üzüleceksin üzülmeni istemiyorum dedi biliyorum yine aynılarını yaşayacağız aynı sorunları. Biri var mı hayatında diye sordum. Evet var senin de var dedi.Benim kimse yok dedim vardı ya hani diyor ayrıldığımız dönemde biri olmuştu unutmak için denemiştim ondan bahsediyor. Ben de dedimki o geçmiş bitmiş bişey ben Şuandan bahsediyorum ve Şuan kimse yok dedim.Neyse işte o zaman mutluluklar sana dedim sonra gülmeye başladı mutluluk dileyecek bi aşamada değiliz şu an öyle takılıyoruz dedi yeni zaten ona da söyledim ben ciddi ilişki istemiyorum şu an o da kabullendi beni böyle dedi. Sen beni olduğum gibi kabullenmedin değiştirmeye çalıştın diye. Ama düşman değiliz arkadaşça yine otururuz, konuşuruz vs. Ben istemedim arkadaş olmayı. Sadece kabullenemiyorum hayatına böyle devam edebilmesini. Benim hayatımı mahvetti ilk başlarda kendine inandırıp. Hiç kaybetme korkusu yok bana karşı onu farkettim. Karşımda açık açık biri var diyebildi. Ben de biraz olsun acı çeksin istiyorum. O bana o kadar gözyaşı döktürdü. Ne yapabilirim?