yani dayagı ve ihaneti sidirmissin üzüldüm...
konu sahibini bilemiyorum ama aynısını arkadaşım da yaşadı, sanırım bunun adı şok...Olayın içindeyken birşey algılayamıyorsun, ben mahvoldum, tek başıma ne yaparım kaygısıyla ağlıyorsun. Arkadaşım hep bu şekilde göz yaşı döktü, yıllarına emeğine acıdığını söyledi...Hazmetmek zor, hazmedilmiyor da; ilişkiler farklı farklı...Arkadaşım devam ediyor ve şu an çok mutlu; akıl sır erdirmek mümkün değil, ilişkilerini yargılamakta bana düşmez zaten...Demek istediğim devam edilebiliyor, herşeye rağmen...Kadınları yeniden başlamak çok korkutuyor...
kızlar öncelikle yorumlarınız için teşekkür ederim,insan yaşadıklarını en yakınına bile anlatamıyor yeri geldiğinde ama hepiniz bana birer arkadaş oldunuz...
aslına bakarsanız boşanmamak için hiçbir sebebim yok çünkü çalışıyorum zaten iyi kötü geçinebilirim fakat...
nerden başlayacağımı bilmiyorum,bu evliliği ben çok istedim mezhep farkımız var,ben bunu önemsemedim annem baştan çok karşı çıktı ama onlar da kabullendiler sonradan...ben küçük bir şehirde yaşıyordum ve kimse yüzüme bşy diyemedi belki ama arkamdan çok konuşuldu eminim...eşimin ailesi de mezhep farkına karşı çıkmadılar aslında ama evlendikten sonra her kavgamızda kaynanam bunu ima etti,bizden birini alsaydın diye eşime...şimdi boşansam tükürdüğümü yalamak olacak,herkesi haklı çıkartmış olucam....bir de bekarken gerçekten beni çok isteyen oldu ama ben kendi elimle bulup evlendim,küçük düşme korkusu belki de kendim ettim kendim buldum misali...
diğer yandan eşim annesiyle benim aramda çok kaldı,tabiki benim de hatalarım olmuştur,ama tek başıma eşim için memleketimi bırakıp bilmediğim bir şehre gelin geldim...onun için...o,ne tek taraflı anasını ne de beni tuttu,anasıyla tartıştı,benimle de...ama annesinden çok etkilenip olmadık şeyler yüzünden kavgalar ettik...
evleneceğimiz sırada babam trafik kazası geçirmişti,ölümden dönmüştü ve o dönemde maddi olarak çok kötüydük,kendi annesi başta dediler herşeyi biz yaparız ederiz,onlar acele ettiler,biz zorlamadık,etmedik.Allah razı olsun iğneden ipliğe herşeyleri yaptılar ama ne oldu her defasında başıma kakıldı,namkör ilan edildim,keşke bir eşyam olmasaydı da huzurum olsaydı,sonuçta çalışan insnalarız,hepsini yapardık yine...
aldatma olayına gelince... ilk defa başbaşa tatile çıktık,çok özenmiştim...ben eşimden 1 ay önce ailemin yanına gittim,o da arkadan geldi ve tatile çıktık...bir gün orada sohbet ederken rastgele öğrendim...benim bir akrabam ile eşimde tanışıyor neyse onun eşi de benim gibi ailesinin yanına gitmişti,ben de akrabamı sordum yalnız ne yaptı orda görüştünüz mü diye...o da valla birini bulacaktı orda yalnızken dedi ve öyle başladı işte.ben bunu duyunca şok oldum eşimin üzerine gittim nasıl olur sen de yaptın mı diye falan...
3 gün didikledim tatili zehir ettim ve itiraf etmek zorunda kaldı,bunlar hepsi beraber masaj salonuna gitmişler ve orda tek gecelik bşy yaşamış...ben hastalar oldum orada,ağlama krizlerine girdim,özür diledi çocuğumun üzerine yemin etti bi daha olmayacak diye...
ama benim gururum kırıldı,yıkıldım...
dayak olayı ise ilk defa yaşandı...tokat attı...ben ne yapacağımı bilmiyorum,bilemiyorum...
yani bütün bunları yaşayan bir kadın hala kocasını sevebilir mi? bekarken düşünseydim asla derdim,kendime çok kızıyorum,yediremiyorum ...
boşanmak istemiyorum ama burnu sürtsün,benim kıymetimi anlasın,değer versin istiyorum...
inanın ki kaynanam hayatımızda olmasa sorunlarımızı yüzde sekseni bitacek ama kahretsin ki kara çalı...psikolojik olarak da rahatsız kimseyle geçinemeyen bir tip...kendi akrabalarıyla da..herkes biliyor ki tedavi görmesi lazım ama yanaşmıyor da buna,delimiyim ben diyor..kendi kız kardeşi bıkmış,şuan küs onunla...ne diyim ki geçimsizliğimizin büyün nedeni o,Allahımdan bulsun inşallah...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?