Arkadaslar bundan birkac hafta önce konu acmistim. Müstakbel görümcemin hareketlerinden anlam cikaramadigim ve kiskancliklarindan. Simdilik umursamaz davraniyorum, tüm olanlari unuttum derken baska bir dertle ugrasmaktayim. Delirmek üzereyim gercekten, isyan edesim var. Sevincim hep kursagimda kaliyor. Lanetlimiyim neyim yaa????
Ben nisan falan olacak diye sevinirken, simdi asil basima gelen sorunu aktarayim. Ailem erkek arkadasimi begenmiyormus. Aile büyüklerim efendi olmadigini, kendini begendigini söylemekte. Dogru düzgün isinin olmadigini söylüyor. Ben ne yapcagimi sasirmis durumdayim. Bunu neden önce söylemediler ki bana? Hersey ileriye dönük giderken neden simdi söylüyorlar? Istemiyorlarmis, benim iyiligimi düsünüyorlarmis. Halbuki sevgilimle tanistiklarinda gayet olumlu konusuyorlardi, noldu simdi anlayamadim.
Gercekten cildiracagim artik, gercekten bagirasim isyan edesim var. Sevgilime bahsetmedim bu durumdan, ama istemeye gelecekler, gelmeyin mi diyecem.Ya agliyorum saatlerdir ya, duydugumda soka ugradim.
Artik ne sevincim kaldi ne birsey. Gercekten bikmis durumdayim. Daha hic birsey olmadan bu kadar sorunun cikmasi hayrialamet degil. Napsam netsem bilemiyorum. Artik Sevgilimin her hareketini sorgulamaya baslarim ben, gercektende kendini begenmis mi diye.
Yoksa biri bana okudu mu, yada beddua mi etti anlamadim ki, hicbir isim rast gitmiyor. Is bulamadim, üniversite egitimimi bitirmek zorunda kaldim. simdide bu. Bu gidisle depresif olup cikicam. Sevincim nesem kalmadi. Mutlu olmak istiyordum ben.
Ailenize sormadınız mı neden sonradan fikirlerinin değiştini?
Tabıkı bıkmış durumdasın canım cunku herşey üst üstte gelmiş.Senin yerinde kim olsa aynı şeylerı yasardı.İnşallah herşey kısa sürede düzelir.Bence herşeyı çözüme ulaştırmayı çalışın.Ailenizle konusun neden sonradan fıkırlerı değiştinı öğrenin..Neden işler ciddiye doğru giderken böyle olduklarını söyleyın.Sevgılınızıde kusur arar gıbı bakmayın ama tabıkı dıkkat edın hareketlerıne .
Bende sevgılımın hareketlerıne dıkkat edıyorum sonuçta etmek gerek ilerde evlenmeyı bır ömür geçirmeyı düşünüyoruz ve sızde öyle düşünüyorsunuz.Hiç bir şey güllük gülistanlık olmuyor tabi ama yınede tedbırlı davranmak gerek.İnşallah düzelir ailenizle konusun ,cevaplarınızı merk edıyorum takıp edıcem konunuzu.
Arkadaslar bundan birkac hafta önce konu acmistim. Müstakbel görümcemin hareketlerinden anlam cikaramadigim ve kiskancliklarindan. Simdilik umursamaz davraniyorum, tüm olanlari unuttum derken baska bir dertle ugrasmaktayim. Delirmek üzereyim gercekten, isyan edesim var. Sevincim hep kursagimda kaliyor. Lanetlimiyim neyim yaa????
Ben nisan falan olacak diye sevinirken, simdi asil basima gelen sorunu aktarayim. Ailem erkek arkadasimi begenmiyormus. Aile büyüklerim efendi olmadigini, kendini begendigini söylemekte. Dogru düzgün isinin olmadigini söylüyor. Ben ne yapcagimi sasirmis durumdayim. Bunu neden önce söylemediler ki bana? Hersey ileriye dönük giderken neden simdi söylüyorlar? Istemiyorlarmis, benim iyiligimi düsünüyorlarmis. Halbuki sevgilimle tanistiklarinda gayet olumlu konusuyorlardi, noldu simdi anlayamadim.
Gercekten cildiracagim artik, gercekten bagirasim isyan edesim var. Sevgilime bahsetmedim bu durumdan, ama istemeye gelecekler, gelmeyin mi diyecem.Ya agliyorum saatlerdir ya, duydugumda soka ugradim.
Artik ne sevincim kaldi ne birsey. Gercekten bikmis durumdayim. Daha hic birsey olmadan bu kadar sorunun cikmasi hayrialamet degil. Napsam netsem bilemiyorum. Artik Sevgilimin her hareketini sorgulamaya baslarim ben, gercektende kendini begenmis mi diye.
Yoksa biri bana okudu mu, yada beddua mi etti anlamadim ki, hicbir isim rast gitmiyor. Is bulamadim, üniversite egitimimi bitirmek zorunda kaldim. simdide bu. Bu gidisle depresif olup cikicam. Sevincim nesem kalmadi. Mutlu olmak istiyordum ben.
canım kaç yaşındasın? bence bu şekilde birinin ahınımı bedduasınımı aldım şeklinde düşünme ailen sana ilk başlarda ilişkinizin ciddi olmadığını düşünmüş olabilir o yüzden de seni kırmamak adına söylememiş olabilirler. yalnış anlama ama bu şekilde içine kurt düştüğüne göre ailenin istememesi yüzünden (sakın yalnış anlama sevgini,aileni sorgulamıyorum) belki senin de içinde kendine söyleyemediğim aklında soru işaretleri olabilir mi? çünkü iş bulamamak başka işi olmaması başka sonuçta hiç bir aile kızını elin adamına baksın diye büyütmez.işsiz kalır iş bulamaz bi şekilde o durumların üstesinden gelinebilir. ailen pimpiriklendiği içinde bu şekilde konuşuyor olabilir.içlerine sinmesini seni üzmiceğinden iyi olacağından emin olmak istiyolardır. bizim bazen sevgiden göremediğimiz şeylerimizi 3.gözümüz olan ailemiz görür biz dinleriz ya da dinlemeyiz o bize kalmış. bence nişan süresini biraz uzun tut ki bu süre içinde seniinde aileninde içi en rahat olduğu dönem de olur ya da bu iş olmaz düşüncesini cevaplarsın canım..
Iki üc sene sonra otuzuma dayanacagim. Hani yasim kücük falan degil. Benim okudugum üniversite ikinci üniversiteydi. Bir meslegim elimde. Ama depresyondanmidir nedir, is aramaktan iste calismaktan korkuyorum, yoksa hic calismamis birisi degilim. Dogru söylüyorsun, bilmiyorum ne düsünecegimi sasirdim. Ama bu ilk olmuyor. Kac kere tam böyle is ciddeye binecekken, hep birseyler girdi araya, simdi yasimda aldi basini tam olacak derken böyle olmasi acaba ah falan mi aldim diye düsündürttü acikcasi. Kafam karma karisik. Bazen de diyorum gelin binmis ata, na nasip demis... ne olursa bahtimaÖnceden söyleseydiler bu kadar üzülmeyecektim. Tam nisanlanmaya karar verdikten sonra demelerine sasirdim. Bu arada ailem derken, annem veya babam degil, diger aile büyüklerim istemiyorlar.
daha dur canım ya vakit var :) sıkma güzel canını:) inan bana ilerde pişman olcağına şimdi pişman ol daha iyi dediğim gibi nişan süresin biraz uzatırsan daha iyi olur.bence bi işe girmen senin için daha motive edici olur.hayatına yeni bi amaç gelir. bak ne güzel ikinci üniyide okumuşsun donanımlı birisin.kendini şartlandırma hiç bişey için geç olsun güç olmasın..
elbette vakit var ama cevremin baskisida var. Bu yastasin artik evlen diyor herkes. Zaten insanlarin bana laf vurmalarindanda biktim artik. Evet bende cok istiyorum ise girmeyi ki mecburumda, birseyler düsünüyorsam ileriye yönelik aileme yük olmak istemem. Ama korkuyorum. Kafam karmakarisik, herseyden herkesten bir müddet uzak kalabilsem keske.
korkmaa niye korkuyosun ki şu hayata bi daha gelicek misin sanki :) insanların ne dediklerini düşünürsen hayatın elinden kayar gider:) eğer durumun varsa ve sorun olmıcaksa şöyle 2-3 gün yalnız kalabileceğin bi akrabana ya da ufak çaplı bi tatile git iyi gelir kendini dinleme fırsatın olur ve anladığım kadarıyla kitap okumayı seviyosun sana iyi gelceğini düşündüğün bi kitap da sana arkadaşlık yapsın :)
maalesef o imkanim yook simdilik. Evet haklisiniz ama insanlarin düsündüklerini cok önemsiyorum maalesef, umursamaz davranamiyorum. Sanirim Özgüven eksikligidenyasiyorum artik. Kendimi cok kücük böyle sürünen biriymis gibi hissediyorum
ben gercekten bu olumsuzluklardan sikildim ve yoruldum zaten depresyon gibi birsey yasiyyorum birkac senedir cikamadim gitti bu durumdan. Sevgi görmüyorum hic, simdi böyle sevgi görünce böylee olumsuzluklarin cikmasi dahada üzdü beni. Hicbirsey yapmak gelmiyor icimden, evin icindeyim, tüm günüm öyle geciyor, insanlarla daha görüsmek istemiyorum artik, herkes kendini düsünür olmus. Birde kiskanc görümce adayi var, baskalarinin yaninda bana farkli davraniyor, yanlizken daha farkli, offffff delirmek üzereyim. Kendimi cook degersiz ve sevilmeye layik görmüyorum. Bazen sevgilime bile haksizlik yaptigimi onu mutlu edemiyecegimi düsünüyorum. Annem kiziyor hep hiic olumlu birsey duymadim simdiye kadr, hep olumsuzluk hep olumsuzluk simdi mutluyum derken bunlar cildircam sanki
Biryere gidilcekti ben gitmek istemedim, ve annem tüm evde bagirip cagirmaya basladine yapcagimi bilmiyorum. Kücüklügümden belli ne dersem diyim herseyim yanlis isyan edesim var. Psikologa gittik kac kere, ama ise yaramadi. Simdi baska bir psikologdan randevu aldim ama 5 ay var daha.
Bir de şu var, hep olumsuz konuşuyorsan annen de sana kızmakta haklı. Ben bu durumu kız kardeşimden biliyorum hayatını çok depresif, ruh hali bozulmaya ramak kalmış şekilde yaşar. Biz çok üzülüyoruz ama öyle bi an geliyo ki canın kadar sevdiğin insanın bu hali, seni onun üzüldüğünden daha çok üzüyo ve patlıyosun. Hatta bazen onu silkelemek için sert çıkıyosun. Annenle karşılıklı bi konuşma şart bence sana ama gerçekten de çok olumsuzluk içeren cümlelerle konuşma. sürekli "mutsuzum, şöyle oluyor böyle oluyor hiç tat almıyorum v.s."gbi cümlelerden uzak kalmaya çalış. Daha ziyade "herkes bazen köşeye sıkışır, sen benim annemsin senin fikrine DESTEĞİNE ihtiyacım var,, yanımda olduğunu bilirsem herşeyi daha kolay aşarım" fln de. Yani konunun özü şu: HİÇ KİMSE AMA HİÇ KİMSE, fazlasıyla karamsar düşünen, sürekli olumsuz konuşan birinin yakınında olmaktan mutluluk duymaz. Tamam burda içini günlük hayattakinden çok daha rahat bi tavırda döküyosun belki ama eğer günlük hayatında da yakınırsan, anneni daha çok üzersin ve bazen o da nasıl tepki vereceğini bilemez hale gelebilir. Anneyle babayla konuş derim, gerisini de salla gitsin!
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?