Çaresizim

Siz evli olsaydınız kim yapacaktı bunları? Sabah gelip akşam kendi evinize mi gidecektiniz? Kızkardeşiniz siz olmazsanız ne yapacaktı işten gelince? Çamaşırını yemeğini bulaşığını yine kendi yapacak değil mi? Bulurlarsa ayda 2 bin TL verecekleri yardımcı hemen tutsunlar. Annenizin rolüne girmişsiniz ama anneleri değilsiniz. Onlardan farkınız, sizin bakmak zorunda olduğunuz bir evladınız var.

Sığınma evine gitmenizi tavsiye etmem. Çocuk bir düzene alışmış, gideceksiniz orada başka bir düzeni olacak. Orada da yıllarca kalamıyorsunuz, çıkınca ne yapacaksınız nereye gideceksiniz? Sizi kurtaracak tek şey çalışmanız malesef. Çalışıp birikim yaparsanız çıkarsınız bu durumdan. Çocuk hastalansa güvenecek kimsem yok diyorsunuz da her gün hasta mı olacak? Yarı ev yarı ofis zamanlı iş aradınız mı, yani haftanın 3 günü işyerinde 2 gün evde çalışma gibi. Sonuçta üniversite mezunu muhasebecisiniz. Kardeşimin eşi böyle çalışıyor mesela.
Aynen bende bunlari diyorum hep zaten.Evimde olsaydım kocayı mi bosicaktim diyorum. Gidin bi yardımcı alın 10bine bile gelmez diyorum.Annemin taziyesinde her gelen halime agliyodu daha da psikolojim bozuldu ,bir de ustune senin sayende bu ocak tutecek sen artik annelerisin onlarin laflari boguyodu beni. Ben anneleri değilim ablalariyim dedim hep. Babam mesela sey demisti ben artik hakkimi savunmaya basladigimda, annen 30 yil bu evle ugrasti birgun sesi cikmadi ,bende sey demistim ben senin karin ya da bu evin kadını degilim neden kabul edeyim ki durumu.
Siginma evinde kalıp çalışmayı düşünüyorum en azından orda birikim yapmam daha kolay olur diye düşündüm . burda kazandığım para da gidecek bıliyorum.
 
Hemen iş bakmaya başlayın.
Minnoşu kreşe verir ve işe başlarsınız. Kendinizi bu evden kurtarırsınız, çekilecek saçmalık değil.
İs hazır hamileyken çalıştığım yer cagiriyo ama iste kreş için servisin oğlumu aldığı ve bıraktığı saaatle benim ise gidiş gelişim uymuyor ,mahalleden sordurdum herkesin çocuğu var kimse yardımcı olmadı en azından akşam oğlumu alan olsaydi belki bende deneyebilridum biseyler. Evet inan ki diyorum yerime başkası olsa asla ugrasmazdi kendi elimle hayatim elimden gidiyor diyorum
 
İs hazır hamileyken çalıştığım yer cagiriyo ama iste kreş için servisin oğlumu aldığı ve bıraktığı saaatle benim ise gidiş gelişim uymuyor ,mahalleden sordurdum herkesin çocuğu var kimse yardımcı olmadı en azından akşam oğlumu alan olsaydi belki bende deneyebilridum biseyler. Evet inan ki diyorum yerime başkası olsa asla ugrasmazdi kendi elimle hayatim elimden gidiyor diyorum
Kreşle kendiniz gidip yüzyüze konuşun.
"Benim çıkış saatim şu, ancak o saatte alabilirim uygun mu" diyin. Çoğu kreş anne-babaların çıkış saatine kadar tutuyor çocuğu.
 
Kreşle kendiniz gidip yüzyüze konuşun.
"Benim çıkış saatim şu, ancak o saatte alabilirim uygun mu" diyin. Çoğu kreş anne-babaların çıkış saatine kadar tutuyor çocuğu.
Evet tutuyor ama servis olmuyor kendim gidip almalıyım isyerine çok ters kreşte
 
Evet bunu hep söylüyorum artık kendimi ve oğlumu düşünüyorum diyorum ama uygulamaya geçemiyorum Allah büyüktür zaten son demlerimdeyim kardeslerime de soyluyorum bunu sürekli.

Canım sürekli söylediğinde artık ciddiye almazlar.
Nasıl olsa sürekli söylüyor ama icraat yok diye.
Dile getirme. Uygun koşulları hazırla vr git.
 
Evet tutuyor ama servis olmuyor kendim gidip almalıyım isyerine çok ters kreşte
Bir süre o şekilde katlanacaksınız mecburen.
Kendi evinize çıkınca kreşe veya işe yakın bir yerden ev tutarsınız, hangisi kolayınıza gelirse.
Bu şekilde işe başlayıp evden çıkmaktan başka bir çözüm yolunuz yok çünkü.
 
Istersen hiç verme. Onlar senin ailen. Ancak şunu demek istedim elbette bir yaşam maliyeti var. Ve bu devirde karşılamak zor malesef. Bu stres yaratmış olabilir. Sen parasiz nasıl yaşıyorsun ki?
Zaten burda kaldığım için sırf yük psikolojisinden çıkmak için hep harcama yaptım ama inan kıymet bilen insanlar değiller. Küçük kardeşim 16 yaşında erkek o bana üzülüyor ama o da küçük elinden biseu gelmiyor. Babama tartışırken şey demiştim elimde avucumda ne varsa bitti bu evin içinde boyle mi sahip ciktin bana demiştim, ben mi yap dedim yapmasydn demişti burdan tahmin et nankorlugunu. Anneme de böyleydi o yüzden belki de erken yaşta kanserden vefat etti.Annemi çok anlamazdim o zamanlar ama bugün çok iyi anlıyorum.
 
Canım sürekli söylediğinde artık ciddiye almazlar.
Nasıl olsa sürekli söylüyor ama icraat yok diye.
Dile getirme. Uygun koşulları hazırla vr git.
Evet bu çok doğru gerçekten. Kimse beni kale almiyo artık, gidicem zaten öyle gözüküyor gerçekten sadece oğlumla bi hayat kurmak istiyorum ama yine de kardeştir diye duusnuyorum ilerde ablamız bizi birakti desinlerde istemiyorum. Rahat olursam şu sebepten olurum ,ben surekli onlara soylerim benim sebebim olmayın diye belki kendilerinde bulurlar hatayı da bende kendimi toplayip ilerde de görüşürüm onlarla
 
Zaten burda kaldığım için sırf yük psikolojisinden çıkmak için hep harcama yaptım ama inan kıymet bilen insanlar değiller. Küçük kardeşim 16 yaşında erkek o bana üzülüyor ama o da küçük elinden biseu gelmiyor. Babama tartışırken şey demiştim elimde avucumda ne varsa bitti bu evin içinde boyle mi sahip ciktin bana demiştim, ben mi yap dedim yapmasydn demişti burdan tahmin et nankorlugunu. Anneme de böyleydi o yüzden belki de erken yaşta kanserden vefat etti.Annemi çok anlamazdim o zamanlar ama bugün çok iyi anlıyorum.
Ben mi yap dedim yapmasaydın.
Nefret edilesi cümle.
Bacım bağımsızlaşmayi öğreneceksin. Ekonomik koşullar çok ağır simdi. Yaşadığın zor bir sınav Allah yardımcın olsun.
 
Ben mi yap dedim yapmasaydın.
Nefret edilesi cümle.
Bacım bağımsızlaşmayi öğreneceksin. Ekonomik koşullar çok ağır simdi. Yaşadığın zor bir sınav Allah yardımcın olsun.
Evet en zoruma gidende her seyi yapabilecek gücüm varken yapamamak, sanirim yaşadığım seylerden dolayı adım atmaya korkuyorum tek isteğim tez vakitte biseyler yapabilmek artik
 
Öncelikle çok teşekkür ederim bu yorumun için, sanki beni gerçekten dinleyen anlayan biri gibi içten yazmissin. İste oğlum için düşünüyorum ne dusunuyosam çünkü ben gunicinde temizlik yemekle uğraşmaktan oğluma vakit ayiramiyorm, aşırı stresli ve gergin oluyorum e haliyle bu oğluma da yansiyo. Mesela evdeki herkesin elinde bi telefon düşün ki babam artık haber bile izlemiyor gözünü telefondan bi dk cekmiyor. Oğlum onlara bakıyor bana geliyor oyun oynayalım diye ,benim işlerim bitmiyor bu evin içinde de. Bak düşün 1 yıl olacak bulaşık makinesi bozulmuş alınmıyor elimde yıkıyorum ses etmiyorm ama eve gelen halime aciyor ,iste benim özüm bu değilken bunlara katlanmak ve en önemlisi kendimi oğlumu feda etmek kim için ne için diyorum
Hem kendinizi ve oğlunuzu feda etmek istemiyorsunuz hem ailenizi bırakmak istemiyorsunuz. Bence oturup iyice bir düşünüp neyin ağır bastığına karar verin. Ailenizin yanından ayrılmanız onları terk edeceğiniz anlamına gelmez, hem de size kapıyı gösterirlerken.
 
Ya ben annem hastaydi diyorum anlamiyo musunuz siz ,ben kreşe 8 aylikkende baslattim ama annem evde tek kaliyodu yapamadim, kemoterapi alıp 10 gun yatiyodu.Anneme bi kap yemek yapacak kimse yoktu ben dışında. Ben ajitasyon yapmıyorum gerçekleri anlatıyorum sadece. Annem vefat edeli 8 Ay oldu ve ben annemden sonra eve bağladım kendimi simdi de olduğum durumun farkına varıp çıkmaya çalışıyorum. Sizin gibi duygusuz yorumların zaten faydası olmaz yazmayın bence de.
Duygusuz demeyelim de realist diyelim. Durum değerlendirmesi yaparım ve "ne yapılabilir?"e odaklanırım. " Anlayış kapasitem oldukça yüksektir. Şimdi size durumunuzu anlamanız için yardımcı olacağım.

Öncelikle kendiniz için seçtiğiniz "acıların kadını" rolünü çok sevmişsiniz. Devamlı eziliyorsunuz, size haksızlık ediliyor. Eşiniz, eşinizin ailesi, kendi aileniz herkes sizi yapmış olduğunuz onca "fedakarlığa" rağmen ezmiş, sizin canınızı yakmış. Kendinize acıyorsunuz ve bu fark etmediğiniz bir şekilde size zevk veriyor.

İkincisi ne yapabilirimden ziyade insanların da size acımasını istediğiniz için açmışsınız bu başlığı. Size acısınlar istiyorsunuz. Empati değil sempati duysunlar diye. Yani acınızı hissedelim istiyorsunuz. İyi düşünün bence kabul etmezsiniz muhtemelen ama psikolojik olarak iyi hissettiğinizde farkına varacaksınız.

Üçüncüsü eşinize karşı, eşinizin ailesine karşı ve kendi ailenize karşı kendinizi savunamıyorken çocuğunuzu bu hayatta nasıl savunacaksınız? Hayır! Kendini savunamayan çocuğunu hiç savunamaz. Çocuklar güçlü ve mutlu anne ister. Çocuğunuz için her şeyi yapıyorum demeyin. İki oyun oynamak, karnını doyurmak değildir annelik. Siz çocuğunuz için kendinizi sevin ve mutlu olmak için çabalayın.

Açtığınız başlıklara bakarsanız hayatınızda oldukça edilgen bir rolde olduğunuzu göreceksiniz. Ben de sadece bu şekilde hiçbir şeyin değişmeyeceğini ve buraya daha çoooook mutsuzum, çaresizim ya da şu beni üzdü, bu beni üzdü diye başlık açacağınızdan bahsettim. Enerjiniz "acıların kadını" olmak yönünde olduğu için çevreniz size her zaman bu şekilde davranacak.

Son olarak olaylarla başa çıkma becerinizi artıracak kitaplar okuyun, videolar izleyin. Bazı psikologların videoları da iyi gelebilir size. Kendinize acımaktan da vazgeçin. Ne zaman acımayı bırakırsanız o zaman yaralarınıza merhem olursunuz.
 
Duygusuz demeyelim de realist diyelim. Durum değerlendirmesi yaparım ve "ne yapılabilir?"e odaklanırım. " Anlayış kapasitem oldukça yüksektir. Şimdi size durumunuzu anlamanız için yardımcı olacağım.

Öncelikle kendiniz için seçtiğiniz "acıların kadını" rolünü çok sevmişsiniz. Devamlı eziliyorsunuz, size haksızlık ediliyor. Eşiniz, eşinizin ailesi, kendi aileniz herkes sizi yapmış olduğunuz onca "fedakarlığa" rağmen ezmiş, sizin canınızı yakmış. Kendinize acıyorsunuz ve bu fark etmediğiniz bir şekilde size zevk veriyor.

İkincisi ne yapabilirimden ziyade insanların da size acımasını istediğiniz için açmışsınız bu başlığı. Size acısınlar istiyorsunuz. Empati değil sempati duysunlar diye. Yani acınızı hissedelim istiyorsunuz. İyi düşünün bence kabul etmezsiniz muhtemelen ama psikolojik olarak iyi hissettiğinizde farkına varacaksınız.

Üçüncüsü eşinize karşı, eşinizin ailesine karşı ve kendi ailenize karşı kendinizi savunamıyorken çocuğunuzu bu hayatta nasıl savunacaksınız? Hayır! Kendini savunamayan çocuğunu hiç savunamaz. Çocuklar güçlü ve mutlu anne ister. Çocuğunuz için her şeyi yapıyorum demeyin. İki oyun oynamak, karnını doyurmak değildir annelik. Siz çocuğunuz için kendinizi sevin ve mutlu olmak için çabalayın.

Açtığınız başlıklara bakarsanız hayatınızda oldukça edilgen bir rolde olduğunuzu göreceksiniz. Ben de sadece bu şekilde hiçbir şeyin değişmeyeceğini ve buraya daha çoooook mutsuzum, çaresizim ya da şu beni üzdü, bu beni üzdü diye başlık açacağınızdan bahsettim. Enerjiniz "acıların kadını" olmak yönünde olduğu için çevreniz size her zaman bu şekilde davranacak.

Son olarak olaylarla başa çıkma becerinizi artıracak kitaplar okuyun, videolar izleyin. Bazı psikologların videoları da iyi gelebilir size. Kendinize acımaktan da vazgeçin. Ne zaman acımayı bırakırsanız o zaman yaralarınıza merhem olursunuz.
Ben bu yazdığınız şeyleri çoktan aştım, ben annemin dahi karşısında ağlamazdım bana acımasın diye ,beni tanımayan etmeyen insanlar bana acısın bunu neden istiyim ? Psikolojik anlamda bilgi sahibiymissiniz gibi yazmışsınız ama bu yazdiklarinizi her kadın biliyor. Benim goruntumun dışarıya karşı duruşumun ne olduğunu bilmeden bu yorumlar ne alaka. Her zaman kendime bakan dik duruşlu bir kadın oldum ve arkadaslarim dahil çevremdeki insanlardan duydugum genel bir şey var, iyi ki oğlun bu hayatta seni seçmiş.. herk3sin hayatında iniş çıkışlar olabilir ,insanız psikolojimiz degiskenlik gosterebilir çok şükür ki aklımı yitirmedim en büyük sukrum bunun için. Ve bugünkü tavirlarimizin çoğunluğu çocuklukta yasadiklarimizdan geliyor zaten. Ben zaten okuyup izlediğim şeyler sayesinde de güç buldum. Şu an ki durumda sadece vicdanimla alakalı bi durum arafta oldugum için paylaşmak istedim, farkindaysaniz dertleşmek istedim dedim zaten bu yolun sonunda herkes gibi bende bildigimi okuyacağım
 
Hem kendinizi ve oğlunuzu feda etmek istemiyorsunuz hem ailenizi bırakmak istemiyorsunuz. Bence oturup iyice bir düşünüp neyin ağır bastığına karar verin. Ailenizin yanından ayrılmanız onları terk edeceğiniz anlamına gelmez, hem de size kapıyı gösterirlerken.
Evet insallah sabırla ilerledigim bu yolun sonunda hayırlı bir karar vereceğim bizim icin
 
Anlaşmalı bosandik nafakayi hakim kararına bıraktık bir de utanmadan orda 300 tlyi kabul etmedi dedi hakim çıldırmışti resmen ama utanmaz insan olunca ne dese bos.Yeni yeni bezini falan almaya başladı, eve sutunu abur cuburunu falan gonderiyo.Lafa gelince çocuk yemek yemiyo diye şunu yedir bunu yedir diyo sanki ben kendi duzenimdeyim dört dortlukte. O lafi söyleyen ablası 38 yaşında bekar bir kadın ve benim anneme düşman olan kızının yuvasını yıktı diye bizi rezil rüsva eden bir şeytan.Allahimdan bulsunlar ne yaşıyorsam sebebi onlar çünkü.
İste zaten öyle iyi düşüne düşüne bugüne geldim.Ama gercekten sorumluluk sahibi değiller ve nankörler bu yüzden yapamiyorm zaten artık. Kiz kardeşim 18 yaşında yalvardm artık bana destek ol bak tek başıma yapamiyorm artık diye,ben ise gidip calisiyorum bir de evde mi caliscam diyor oglumun babasının ailesi için merhametsizler diyodum ama benim yanimdakilerinde bir farkı yokmuş. Ben babama çok düşkündum ta ki burda kaldığım güne kadar .Çünkü gerçekten maddi manevi yalnız bıraktı. Herkese biz sahip çıktık dediler ama sadece barindim. Diyorum ya her seyimi kendim karsilardim bir de üstüne eve de alırdım. Ve bugün sesimi cikardigimda geçimsiz kavgacı laflarini duyuyorum hakkımı savunduğum icin. Bende annem gibi olmaktan korkuyorum belki de çünkü anneme ne yapıldıysa bana da o yapiliyor şu an ama ben bu evin kadını degilim.
Sığınma evinde de senin her seyini karşılıyorlar, bir tek temizliğini kendin yapiyosun üstüne para da veriyolat aylık.Beni düşündüren nasıl giderim bunlar ne yaparlar vicdanen rahat olmak istiyorum ama zaten başıma her sey buwrhametimden geldi
Seni düşünmeyeni sen hiç düşünme herkes ne yaparsa yapsın bak annem babam derken yuvan bozulmuş çocuğunun düzeni bozulmuş bundan sonra kendin için çalış
 
Seni düşünmeyeni sen hiç düşünme herkes ne yaparsa yapsın bak annem babam derken yuvan bozulmuş çocuğunun düzeni bozulmuş bundan sonra kendin için çalış
Evet çok ama çok doğru. Evlilik mantıkla yürütülmesi gereken bisey gercekten ben çok cahil davrandım çok duygusaldm ve yetistirilme tarzimdan dolayı orda da hep iyi niyetli olmaya çalıştım. Her şeyin farkindaydim ama aman o huzursuz olmasın bu olmasin diye hiçbir şey yokmuş gibi davrandım ve sonunda yapayalniz kaldim.
 
Çekirdek alıp gelseydim baya zıt görüşler var birbirine. Allah yardımcin olsun nerede yaşarsan oranın kuralları oyuzden kendi bolgeni bulcaksın düzenini kurcaksın doğada da böyle.
 
Back
X