herkese iyi akşamlar hiç uzatmadan konuyu anlatayım. kimseye açamadığım için gerçekten patlayacak durumdayım. ben 22 eşim 26 yaşında 2 senelik evliyiz, öncesindede 3 yıllık bir flört dönemimiz oldu 5 yıla aşkın bir geçmişimiz var yani, çok güzel .çok özel şeyler yaşadık birbirimizi çok seviyoruz. ben üniversite okuyordum bazı sebeplerden ötürü bırakmak zorunda kaldım uzatmadanda evlenmek istedik. şuan 7 aylık bir kızımız var şükür. sorun şu. eşim herşeyi çok kafaya takan biriydi. kendine ait olmayan sorunları bile kafasına takar haftalarca bunları düşünürdü, karakteri böyle. ve çocukluğundada ailesinden yana büyük travmalar yaşadı.geçen yaz yani 2017 yazında hamile kaldığımı öğrendim, beraberinde eşimin babasının mesane kanseri olduğunu öğrendik. kendisi başka ülkede yaşıyor hemen apar topar yanına gittik. eşimin bu herşeyi kafasına takması beraberinde bu kanser olayıyla iyice çöküşe geçti babası iyileşti ama kendisinde hiç bir tıbbi sebebe bağlı olmayan karın ağrıları başladı, gitmediğimiz branş yapılmayan operasyon kalmadı(kolonoskopi, endoskopi...)ama hiç bir şey yoktu en son psikoloğa yönlendirdiler. öyle bir karın ağrısıki gece uykusunda bağırıyordu, karnını tutuyordu, sürekli keyifsizdi ve dilinde devamlı karnım çok ağrıyor cümlesi. bu sırada benimde gebeliğim ilerliyordu. eşim psikoloğa 3-4 seans gitti sonra devam etmek istemedi. karın ağrılarını düşünmeye düşünmeye zaman içinde azaldı ve geçti. mart 2018 de doğum yaptım. ondan sonra eşimde saçkıran başladı, sakalına kadar yayıldı ve psikolojikman iyice çökmeye ve herşeye parlayan bir adam olmaya başladı(öncedende parlardı ama hemen sönerdi)
doğumdan 2 ay sonra, sebepsiz yere tartışmaya başladık ve ben bundan sonra hiçbirşeyi takmıcam bir tek kendimi önemseyeceğim dedi ve ilaç kullanabilmek için psikiyatriste gitti. doktor ona bir ilaç verdi ve ne olduysa ondan sonra başladı.
tüm sorumluluklarına bağlı eşim, tüm sorumluluk sahibi kişiliğini yitirmişti, herşeyi kafaya takan huyu gitmiş hiç bişeyi umursamamaya başlamıştı.alkol alımını inanılmaz şekilde arttırmış ve eve geç saatlerde hatta bazen sabah gelmeye başladı.ilaçların yan etkisinden kaynaklı olduğunu düşündüğüm için 1 ay kadar sineye çektim. ama bunu devam ettirmeye hatta gece çıkışlarını çok arttırmaya başladı, geliş saatide yoktu. asla bir kadın yok çünkü her çıkışında takip ediyorum uzun saatler arabada bekliyorum söylediği yerde söylediği insanlarla oluyor o konuda bir endişem yok.
artık bu olaylar beni yıpratmaya başladı çünkü bana ailesine herkese karşı çok uzaklaşmaya başladı ve sürekli yalnız kalmak istediğini söylüyordu.
kavga etmeye başladık, ara sıra boşanma lafı aldım ağzıma(açıkçası onu korkutmak için) ilk seferlerde bu işe yaradı ama sonra bunada aldanmayaya başladı.
en son 2 hafta önce artık çığrından çıkmış bir şekilde evde ağlıyordum, eşimi çok özledim allahım ne zaman geçecek diye, çünkü eşim sürekli bu benim bir sürecim, sen bana destek olmuyosun aksine sürekli üzerime geliyorsun diye benim dışarda işim bittiğindede eve gelesim gelmiyor diyordu.
kv çaldı kapıyı ve ben yada eşim kendisine hiç bu olaylardan bahsetmemişken eşime büyü yapıldığını söyledi.eşimin babasının eski eşi tarafından daha eşim 15-16 yaşındayken şimdiki zaman için yapılmış, yurt dışındaki evde bulunmuş ve bana halledeceğiz geçecek merak etme falan dedi.(bu arada bu insan hep büyü yaparmış sevgililik dönemimizde anlatırdı eşim, o yüzden garipsemedim hatta bende düşünüyordum bir abeslik olduğunu)
artık sabredecek gücüm kalmadı çünkü gerçekten sanki sokaktan bir adamı evime getirmişler gibi hissediyorum karşımdaki kişi bambaşka biri benim eşim değil asla. sürekli bir gevşek gevşek konuşmalar bi rahatlık,soğukluk,ilgisizlik bana hesap sorma soru sorma modlarında.sürekli tek kalıp içmek istiyor evdede olsa kendi başına balkonda oturuyor içip müzik dinliyor.devamlı banane modlarında işte. hayır bir eş olarak ne yapmam gerektiğinide bilmiyorum tek bildiğim evet geçiçi bir süreç ama ben çok sabırsızım. üstünemi düşmeliyim, salmalımıyım napıcağımı bilmiyorum, şimdi diyorum kesin bu akşamda çıkar hazırlanayım çünkü yine bakıcam söylediği yerdemi diye, öyle olacak ona şüphem yokta. ciddi anlamda kocamı çok özledim, ne zaman eski haline gelecek bilmiyorum,soruyorum beni seviyormusun diye, sorumu bu canımı veririm diyor, e niye böyle yapıyorsun ozaman? sorma işte sebebi yok böyle bir dönemdeyim alttan alacaksın diyor. kv söylemeden önce acaba büyü mü ya bi insan nasıl bir anda böyle değişebilir diye düşünüyordum tabi önceden yaşananlarında etkisiyle..
asıl olay geçen hafta eşim burun ameliyatı olacaktı, sonra gün ertelendi dedi ve gece eve gelmedi telefonu hep kapalıydı sabah bir geldiki ağız burun sargılı, gitmiş bir başına ameliyat olmuş, neden çünkü yalnız kalmak istiyormuş. manyağa bağladım gerçekten bana akıl verin tecrübeliler, nasıl bir tavır sergilemeliyim?
psikiyatristin verdiği ilacı bıraktı, kafasına göre içmeyeceğini ve tekrar gitmeyeceğini söylüyor, kafasına göre bırakmasının çok tehlikeli olduğundan bahsettim ama inat, beraber gitmeyi teklif edeceğim
güncelleme, söyledim olabilir gideriz belki, bende bu halimden hiç memnun değilim dedi
Evde iki araba olması da büyük konformus
