Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Aşk acısımı çekiosun.Muhakkak seni mutsuz eden bişey vardır.Çok şükür ki sahip olabilecegim . Olmak isteyecegim herşey var hayatımda ama mutlu değilim.
Çok şükür sagligim yerinde. Ailem benimle. İhtiyaçlarimi karsilayabiliyorum.
Ama hep bir huzurauzluk.
Yasadigim hayattan zevk alamıyorum.![]()
Bu biraz karakter yapınızla alakalı. Ben de çoğu zaman mutsuz, her şeyin en kötüsünü düşünen biriydim. Ama bazı arkadaşlarım çok sıkıntı yaşadıkları halde hep pozitiflerdi. Fıtrat belki deÇok şükür ki sahip olabilecegim . Olmak isteyecegim herşey var hayatımda ama mutlu değilim.
Çok şükür sagligim yerinde. Ailem benimle. İhtiyaçlarimi karsilayabiliyorum.
Ama hep bir huzurauzluk.
Yasadigim hayattan zevk alamıyorum.![]()
AyrıldimEvlenin ve karanlık tarafı tadın o zaman![]()
GBT hastalığına yakalanmışsın. (g....ne rahat batması)
Yukardaki işin şakası ama günümüzde dertli dertsiz herkes aynı dudumda.
Sanırım hayatın tadı tuzu kalmadı.
Çok ahım şahım bir hayatım yok kendime kendine yetecek kadar nereden geldiğimi biliyorum. Belkide rezil bir hayat sonrası sefa ssurmek zor oluyor.Bugün sosyal medyada, ülkemizin ücra bir köşesinde çekilen videoyu izledim.
Çocuklara en büyük hayalin, isteğin nedir diye soruyorlar ve onlarcasından aldıkları cevap ‘park’!
Salıncak, kaydırak, oyuncak görmeden, sadece hayat bilgisi kitabında resmedilenden park nedir bilen çocuklar bunlar 2019da.
O an kendimden, şikayet ettiklerimden ve imrendiklerimden utandım.
Siz de bolca sosyal deney videoları izleyin yerli, yabancı.
Varlığın insanları mutsuzluğa ittiğine şahit oldukça, yalın hayat ve temiz duyguların ne denli eşsiz olduğunu göreceksiniz.
Maalesef çoğumuza ben dahil olmak üzere, rahat batıyor!
Annenize katılıyorum . Ama rahat batması kelimesi ne asla ben hayattan sikayetleniyorum. Hiçbir şeyin tadı yok.Annem 62 yaşında.
Hayatın hiç tadı tuzu yok der.. Eski günleri özlüyorum diye gider en sıkıntılı günleri sayar.
Maddi zorluklar vardı ama hayatın bir tadı vardı diye anlatır.
Uzun uzun saçlarınızı tarar ellerimle çamaşırlar yıkardım.
Başımızda büyükler vardı, kalabalık derdi bitmezdi.
Yine de olsaydım o günleri , Niye yaşıyorum ki diyor..
Sonra durup durup yaşlıları istemezler.
Büyükler olmadan hayat ne kadar boş deyip duruyor.
Babaannem, anneannem ve dedemlersiz dünya çok sıkıcı bir yer gibi görünüyor ona.
Oysa hepsi hayattayken belli konularda hasta bakımı vs istedikleri için bile bir sıkıntı sebebiydi aslında.
Kadın sıkıntılarına bile hasret duyuyor.
Evde boncuk işi yapar kuruşlarla birikim yapardı. O günleri arıyor.
Bunlar normal mi bilemedim.
Çok şükür bugün bunlara ihtiyacı yok ama eskisi kadar bile hevesi yok ilginç ki..
Bazen rahat yaşamak mı böyle yapıyor bizi diye düşünüyorum.
Belki kaybetmek, batmak, bir dert içinde çırpınmak, yokluk çekmek sandığımız kadar kötü şeyler değildir.
Gerçekten bizi bu varlıklar bitirdi.
Hepimizde bir depresif haller..
Hiç bir şey çabuk sikilan bir inasinim hayatı sade yaşıyorum eğlenmek istiyorum ama istemekle kalıyorum. Gibi gibiOlmasını istediğim hiçbir şey olmadı. Hayatı çok geriden yaşıyorum.
Hayatımda arkadaş namına birileri kalmadı.
Ailemle psikolojik savaş içerisindeyim.
Param yok.
Ama mutluyum. Hayatı seviyorum ve umutluyum.
O huzursuzluğu hayatınıza yansıtan ne ise onu çözmekle başlayın. Dertsiz başınıza dert mi arıyorsunuz yoksa depresyon eğiliminiz mi var araştırın.