Ben de hiç anlam veremezdim ama canımın içi anneannemi kaybettiğimizde,
acımızı derine gömmeye çalışıp, gözümüzde yaşlarla yemek verdik herkese.
Bana kalsa yapmazdım, çünkü mecalim yoktu. Birinin hiç dolmayacak yokluğunu
kabullenebilmek zaten çok zor...
Cenazede dedem, canım bilge dedem, birşey söyleyince idrak edebildim yemek
vermenin anlamını. Birincisi çok çok uzaklardan bile acımızı paylaşmaya gelenler
vardı ve elbet gidip lokantada yemek yemesini beklemezdik. İkincisi, inancımız
gereği vefat eden kişinin amel defteri hakkında yapılan hayırlar devam ettikçe
kapanmazmış. Yani aslında biz o yemeği, daha çok giden kişi için yapıyorduk.
'O yüzden sen de bir parça ye ve sonra anneannen için dua et.' demişti dedecim...
Ama vefat edene saygı konusunda da herkese katılıyorum. Cenaze evine yemek
yemek için gelip, orada acısı olanlara saçma sapan istekler yöneltmek vicdansızlıktır.
Ben duymadım onları, yüzlerine bile bakmadım öyle davrananların.
Allah kimseye dayanamayacağı acı vermesin...