Yanyana,fakat birbirine karismadan akan nehirler gibi.
Ben simdi normal anne kızım,yani ararim arada,giderim guler konusuruz,cocuklarimi sever,savunur.
Fakat zeytinyagi ve su gibiyiz,paylasimim,yani icten paylasimim yok,aldigim verdigim cevrem tamamen ondan bagimsiz,asla eskiyi acamam,ama cok yakin da olamam,olmaya kalksam kucuk bir kiz karsimda durup gozlerimin icine bakiyor sanki uzgun ve sessiz.
Affetmek mi bilmiyorum,ben yukumu sadece yere biraktim,yurudum gectim oteye.Ama o hepsini hatirliyor,belli etmese de,telafi eder gibi davranislarindan anliyorum.
Dedigin gibi, iyi olsun,orada hep olsun,ama o kucuk kiza elini bile uzatamaz,oksamak icin bile,arada ben varim,onu operken ben opuyorum,o kucuk savunmasiz masum kiz degil...