Cennet gerçekten varsa Bazı sözde annelerin ayakları altında kirlenecek kadar değersiz midir acaba ?

Annesi yaşadığı halde annesiz büyüyen çocuklardanım. Buna rağmen cennetin annelerin ayakları altında olduğuna inanıyorum. Çünkü ben de anneyim ve evlatlarımı nasıl büyütüyorum ben bilirim. 😊
Böyle annelere can kurban bende böyle anne olmak için elimden geleni yapacağım. Cennet var evet ama her annenin ayağı altında değil.
 
Unutmak bence yanlış tabir buna kendinizi zorunda gibi hissetmeyin. Unutmak mümkün değil zaten. Anne en temel ihtiyacımız bebekken nasıl unutacaksınız ki? ama unutmayıp artık bu duyguyla yaşamaya alışmaktan bahsedebiliriz artık sizi eskisi gibi acitmamasindan. Guvenli bağlanma gerçekleştirememiş insanların elbette hepsini olmasa da zararlarının çoğunu karşılayıp normalleşmesi mümkün ben buna inandim:) terapistle nasıl olur dediniz ya bunu bizzat yasayan terapistler var onları okumak etkileyici bence.
Bende size Annenin Duygusal Yoksunluğu kitabıyla, Betül Demirkiranin Terapi Günlükleri kitabını tavsiye ederim.
 
Böyle annelere can kurban bende böyle anne olmak için elimden geleni yapacağım. Cennet var evet ama her annenin ayağı altında değil.
Inşallah güzel bir anne olursun 🤩🤩🤩

Amacım annene hak vermek değil ama bir sağlıkçı olarak az çok tahmin edebiliyorum. Hormonlar o kadar değişiyor ki insan normal düşünemiyor o anda. Tedavi edilmezse de kalıcı hale gelebiliyor. Neden diğerlerine değil de bana diyecek olursan, o bebeğin hamileliği, doğumu, lohusaligi, huylu veya huysuz olması bu süreci çok etkiliyor. Benim ikinci 20 aylık, 1 senedir doğru dürüst uyumuyor. Benim de devrelerim yandı cidden. Öfke patlamaları yaşıyordum. Kendi kendimi tokatlamaya başlayınca psikiyatriye gittim hemen. Şimdi tedavi görüyorum.
 
Şİmdi anladım daha net. Yani özel bir anlam yüklemeden affetmek. Açıkçası o kısmı sanki azar azar yapıyor gibiyim. Birşey olmazsa aklıma dahi gelmiyor. Düşünmüyorum veya aklıma geldiğinde ağlama krizine girip yumruk sıkmıyorum eskiden olduğu gibi. Sadece kafamı sallıyor geçiyorum. İletişimim var ama minimum düzeyde durduk yere aramıyorum hiç içimden de gelmedi açıkçası. Veya o aramayınca mutsuz olmuyorum aksine hiç umursamıyorum. Fakat eşim çok saf bir adam ve annemi seviyor iyi geçiniyorlar geçmişte yaşadığım hiçbirşeyi bilmiyor annemi sürekli arıyor soruyor. Hatta bu konuda da bir ara başlık açacağım 2 yıllık evliyim hala bu dengeyi kuramadım
Bence eşinize anlatmalısınız. Bilmiyorum eşinizle iletişiminiz nasıl ama ben birçok şeyi öğreneli birkaç gün oluyor eşimin annesi hakkında. Bana anlatmadığı için kızıyorum şimdi. Bu kadar şeyi nasıl taşımış, neden tek başına uğraşmış.? Ben bunları bilseydim mesela, bazı şeylere zamanında hazırlıksız yakalanmazdım. Bazı konularda susmazdım karşısında. Eşim de yükü tek başına taşımamış olurdu. Eşinizle iletişiminiz iyiyse, ona güveniyorsanız anlatın.
 
Size bahsettiğim kitaptan bir bölüm göndereyim;
Anne bizim ilk çevremizdir ve onu nasıl deneyimlediğimiz, daha sonradan dünyayı nasıl deneyimleyeceğimizi ve ondan ne beklememiz gerektiğini muazzam bir şekilde etkiler. Anne İlk ihtiyaçlarımıza yanıt vermezse, genellikle dünyanın da bunları bize vermesini beklemeyiz. Anne bizi hoş karşılamamışsa, dünyanın da karşılamasını beklemeyiz. Aslında, iyileşmenin büyük bir bölümü dünyanın anne'yle aynı şey olmadığını görmekle ve onunla ilgili algılarımızı ve ilişkimizi değistirmekle ilgilidir.
Son cümle benim için kilit bir cümle. Değişime açık olursanız en çok kendinizi iyilestireceksiniz.
 
Bence eşinize anlatmalısınız. Bilmiyorum eşinizle iletişiminiz nasıl ama ben birçok şeyi öğreneli birkaç gün oluyor eşimin annesi hakkında. Bana anlatmadığı için kızıyorum şimdi. Bu kadar şeyi nasıl taşımış, neden tek başına uğraşmış.? Ben bunları bilseydim mesela, bazı şeylere zamanında hazırlıksız yakalanmazdım. Bazı konularda susmazdım karşısında. Eşim de yükü tek başına taşımamış olurdu. Eşinizle iletişiminiz iyiyse, ona güveniyorsanız anlatın.
Bununla ilgili konu açacağım zaten bilmiyorum nasıl bir yol izleyeceğim
 
Herkes annelik vasfına sahip olmuyor sadece anne oluyor. Amaam benimkide tam bas belası Allah belasını versin
 
Ben annelerin kötü olabileceğine inanamıyorum ya nebilim kötü nasıl olur ki diyorum sonra bazen doğurduğu bebeği poşete koyup çöpe atanlar geliyor aklıma acıyor içim her gece uyuduğunda ya keşke şunu yapsaydım diye pişman olduğum yavrularıma baktıkça ağlıyorum bazen poşete koyanlar doğduğu gibi atanlar. Allahım o kadar muhtaçlar ki o kadar masum ki öyle güzeller ki. Bazen bu masumiyet altında eziliyorum hiç mi kötülük olmaz. evladına kötülük yapan anne olamaz ya lütfen anne demeyelim onlara. Evladına psikolojik olarak kötü davranan diğer annelere de öyle başka şeylerin acısını çıkan anneler bilmiyorum ama bana göre çok yanlış. Bırakın düşünmeyin düşündükçe üzüleceksiniz gerek yok boşverin
 
Benim için annelik kutsal değil. Anne var anne var. Hepsi bir değil. Cennet annelerin ayakları altındadır sözünü de farklı yorumluyorum. Nesli inşa eden, iyi olmayı, ahlaklı olmayı vs ilk öğreten model olan kişi anne. Böyle bir evlat yetiştirirsen cennet vadediliyor ayakların altına seriliyor çünkü yetiştirdiğimiz evlatlardan sorumluyuz. Ben böyle anlıyorum yoksa on tane doğurup saldım çayıra mevlam kayıra çocuk yetiştir sonra da cennet annelerin ayağının altında olur mu hiç? Evet evlat yetiştirmek büyütmek çok zor ama bunu biz istiyoruz. Bilerek tercih ettiğimiz bir şeyi de elimizden geldiğince en iyi şekilde yapmak zorundayız.
 
Evet gerçekten cennet var. Hayır tabi ki herkes orayı haketmiyor. Anneniz eğer anlattığınız gibiyse ( tek taraflı dinliyoruz çünkü ) bile sizi taşıyan ve doğuran kadına saygınız olsun. Herkes kendi yaptığı veya yapmadıklarından mesul. O annenizin sınavıydı, bu sizin.. eminim o kadın da hiç kolaylıkla büyütmemiştir sizi.. ne acı bu şekilde annenizden bahsetmeniz.. üzüldüm.
 
Evet gerçekten cennet var. Hayır tabi ki herkes orayı haketmiyor. Anneniz eğer anlattığınız gibiyse ( tek taraflı dinliyoruz çünkü ) bile sizi taşıyan ve doğuran kadına saygınız olsun. Herkes kendi yaptığı veya yapmadıklarından mesul. O annenizin sınavıydı, bu sizin.. eminim o kadın da hiç kolaylıkla büyütmemiştir sizi.. ne acı bu şekilde annenizden bahsetmeniz.. üzüldüm.
Kusura bakmayın ben az bile yazdığımı düşünüyorum. Hala anne dediğim için ona yakıştıramadığım sözcükler var. Bana her türlü pisliği yaşatan bir kadına gereğinden fazla saygı gösterdim ve de gösteriyorum zaten. Herkes anne olamıyor maalesef. Anlattıklarım yaşadıklarımın milyonda biri. Sizi üzen benim yaşadıklarım değilde ondan bu şekilde bahsetmem ise yorum yapamıyorum. İnsanların sınavları sizin hayatınızda büyük travmalara sebep oluyorsa o onun sınavı bu benim diyemiyorsunuz. Yani ben henüz o noktaya erişecek kadar kendimi gerçekleştiremedim. Yaşamadığımız hayatlar üzerine izin verseler sabahlara kadar yorum yapar ön yargılı oluruz belki. Ama o insanın yaşadığı acının tek satırını dahi anlayamayacağımız gerçeğini hiçbirşey değiştirmez.
 
Anlatmaktan yorulduğum hayatımdan cıkaramadıgım beni içten içe çürüten bir yaramdır kendisi 🤷‍♀️
Son 2 yıldır hiç tartışmadık kavga gürültü olmadı. Uzağız km lerce mesafe. Bir ilgi isteği var yalnızken( kardeşlerim varken aramaz asla) eşim ile geçiniyor arada ona da sitem ediyor(ne hakla sitem onu da çözemedim) eşim anacım canım der bizimki pohpohlayan olunca yelkenler fora tabi. Bana da över hep kendini bende on numarasın bitanesin derim ne diyeyim. İletişim bir olay varsa kurulur onun dışında aramadın etmedin diye demesin diye 15 günde 1 ararım o kadar. Aklıma gelmiyor belki bir film bir roman bir fotoğraf hatırlatır o kadar. Yaşamayı o acıları zihnimde anlamlandırmaya çabalamayı öğrendim sanırım. En son yüz verdiğimde attığı kazık evi arabası arazisi olan ablalarıma para göndertmek olmuştu. Ki ben çalışmıyorum eşimin alnının teriydi. Bana kirada borç içinde onlar diye yalan söyledi. Velhasıl sonucu buraya başlayacağım üstüne kafa yormayın anlamaya çalışmayın boşverin. Ben şuan terapi kitabına başladım belki ilerde gerek kalırsa psikolog görüşmesi. Onun dışında hayatımda olacak ama asla içime giremeyecek
 
Son 2 yıldır hiç tartışmadık kavga gürültü olmadı. Uzağız km lerce mesafe. Bir ilgi isteği var yalnızken( kardeşlerim varken aramaz asla) eşim ile geçiniyor arada ona da sitem ediyor(ne hakla sitem onu da çözemedim) eşim anacım canım der bizimki pohpohlayan olunca yelkenler fora tabi. Bana da över hep kendini bende on numarasın bitanesin derim ne diyeyim. İletişim bir olay varsa kurulur onun dışında aramadın etmedin diye demesin diye 15 günde 1 ararım o kadar. Aklıma gelmiyor belki bir film bir roman bir fotoğraf hatırlatır o kadar. Yaşamayı o acıları zihnimde anlamlandırmaya çabalamayı öğrendim sanırım. En son yüz verdiğimde attığı kazık evi arabası arazisi olan ablalarıma para göndertmek olmuştu. Ki ben çalışmıyorum eşimin alnının teriydi. Bana kirada borç içinde onlar diye yalan söyledi. Velhasıl sonucu buraya başlayacağım üstüne kafa yormayın anlamaya çalışmayın boşverin. Ben şuan terapi kitabına başladım belki ilerde gerek kalırsa psikolog görüşmesi. Onun dışında hayatımda olacak ama asla içime giremeyecek
Evet net olarak ıstedıgım bu hayatımda olsun ama ıcıne dahil olmasın
 
Son 2 yıldır hiç tartışmadık kavga gürültü olmadı. Uzağız km lerce mesafe. Bir ilgi isteği var yalnızken( kardeşlerim varken aramaz asla) eşim ile geçiniyor arada ona da sitem ediyor(ne hakla sitem onu da çözemedim) eşim anacım canım der bizimki pohpohlayan olunca yelkenler fora tabi. Bana da över hep kendini bende on numarasın bitanesin derim ne diyeyim. İletişim bir olay varsa kurulur onun dışında aramadın etmedin diye demesin diye 15 günde 1 ararım o kadar. Aklıma gelmiyor belki bir film bir roman bir fotoğraf hatırlatır o kadar. Yaşamayı o acıları zihnimde anlamlandırmaya çabalamayı öğrendim sanırım. En son yüz verdiğimde attığı kazık evi arabası arazisi olan ablalarıma para göndertmek olmuştu. Ki ben çalışmıyorum eşimin alnının teriydi. Bana kirada borç içinde onlar diye yalan söyledi. Velhasıl sonucu buraya başlayacağım üstüne kafa yormayın anlamaya çalışmayın boşverin. Ben şuan terapi kitabına başladım belki ilerde gerek kalırsa psikolog görüşmesi. Onun dışında hayatımda olacak ama asla içime giremeyecek
Ben yedıgım kazıkları kafaya takmıyorum bile artık tek amacım benım hayatıma dahıl olmaması hıc olmaması degil kızımın anneannesi ona kıyamıyorum sık sık arar onunla sohbet etmeyi sever ama ona bile gelmiyorsun sana küsüm beni arama Bı daha falan der sonra da şaka yaptım der kızım 4 yasında yanı
 
Anne dediğimiz insan nasıl unutulur hala aklım almıyor. Terapi ile birşekilde annemi affettim unuttum olanları unuttum diyen var mı gerçekten ? Şuan için hiç mümkün gözükmüyor bana

Ben unuttum affettim. Sba cok cok seneler sonra zaman sizi ona yönlendiriyor. Önce en kötü anne benim annem derken baktım daha beterleri var sonra zaman daha da geçtikçe annemin geçmişte yaşadıklarını anlamaya çalıştım. Sonra hayatı anlamaya çalıştım sonra baktım ger insanin bu djnyada bir cok sıfatı oluyor anne oluyor es oluyor arkadaş oluyor nasil ki diğer sıfatlarda insanlar kusur işleyebiliyorsa annelik sıfatında da işleyebiliyor. Aşmak kolay olmadi ama astım kendi kendime ha derseniz ki annenle şimdi nasılsın ayda 1 sefer falan ararım ama hic bir derdimi falan da paylaşmam ama ona kin de duymuyorum üstelik cok benzeriz sanırım kaynağı annem olmakla beraber kardeşlerim ablam ve 1 kiz kardeşimle de hic bur zaman iyi olmadık ama onurumda değil artik. Yani demem o ki yaşınız kac bilmiyorum ama zamanla geçiyor bu da benim sinavimdu deyip geciyorsunuz. Dua ettiğiniz zaman anneniz icin de edin Onun için Allah tan af dileyin Allah ta sizin bu acınız dan sizi kurtarır tabiki terapi kitap vs onlarda işinize yarayacaktır ama unutmayın hic bir acı kalıcı değildir. Rabbim sizi iyi bir anne olmayı nasip etsin. Bir de düşünün tersi durumlarda var mesela bir evlat annesine her türlü acıyı yaşayabiliyor. Yani insanlar malesef büyük hatalar yapabiliyor bu bazen evlada bazen anneye babaya. Siz iyi bir insan olun kötülük edenler kim olursa sıfatı ne olursa olsun onların sorunu deyin. Sevgiyle kalın
 
Anne dediğimiz insan nasıl unutulur hala aklım almıyor. Terapi ile birşekilde annemi affettim unuttum olanları unuttum diyen var mı gerçekten ? Şuan için hiç mümkün gözükmüyor bana

Ben unuttum affettim. Sba cok cok seneler sonra zaman sizi ona yönlendiriyor. Önce en kötü anne benim annem derken baktım daha beterleri var sonra zaman daha da geçtikçe annemin geçmişte yaşadıklarını anlamaya çalıştım. Sonra hayatı anlamaya çalıştım sonra baktım ger insanin bu djnyada bir cok sıfatı oluyor anne oluyor es oluyor arkadaş oluyor nasil ki diğer sıfatlarda insanlar kusur işleyebiliyorsa annelik sıfatında da işleyebiliyor. Aşmak kolay olmadi ama astım kendi kendime ha derseniz ki annenle şimdi nasılsın ayda 1 sefer falan ararım ama hic bir derdimi falan da paylaşmam ama ona kin de duymuyorum üstelik cok benzeriz. kaynağı annem olmakla beraber kardeşlerim ablam ve 1 kiz kardeşimle de hic bur zaman iyi olmadık ama umrumda değil artik. Yani demem o ki yaşınız kac bilmiyorum ama zamanla geçiyor bu da benim sinavimdu deyip geciyorsunuz. Dua ettiğiniz zaman anneniz icin de edin Onun için Allah tan af dileyin Allah ta sizin bu acınız dan sizi kurtarır tabiki terapi kitap vs onlarda işinize yarayacaktır ama unutmayın hic bir acı kalıcı değildir. Rabbim size iyi bir anne olmayı nasip etsin. Bir de düşünün tersi durumlarda var mesela bir evlat annesine her türlü acıyı yaşayabiliyor. Yani insanlar malesef büyük hatalar yapabiliyor bu bazen evlada bazen anneye babaya. Siz iyi bir insan olun kötülük edenler kim olursa sıfatı ne olursa olsun onların sorunu deyin. Sevgiyle kalın
 
Herkes annelik vasfına sahip olmuyor sadece anne oluyor. Amaam benimkide tam bas belası Allah belasını versin

Bana kızmayın ama ne olursa olsun annenize beddua etmeyin. Belki size yaşattığı acılardan dolayı bunu diyorsunuz ama ne olur yine de kendiniz için bunu yapmayın. Tam tersine Allah tan onun için af dileyin bu sizin daha hayriniza olur. Bende anne mağdurlarından biriyim yani sizi anlıyorum ama sakın sakın beddua etmeyin her aklınıza geldiğinde Allah deyin beddua etmeyin
 
Kusura bakmayın ben az bile yazdığımı düşünüyorum. Hala anne dediğim için ona yakıştıramadığım sözcükler var. Bana her türlü pisliği yaşatan bir kadına gereğinden fazla saygı gösterdim ve de gösteriyorum zaten. Herkes anne olamıyor maalesef. Anlattıklarım yaşadıklarımın milyonda biri. Sizi üzen benim yaşadıklarım değilde ondan bu şekilde bahsetmem ise yorum yapamıyorum. İnsanların sınavları sizin hayatınızda büyük travmalara sebep oluyorsa o onun sınavı bu benim diyemiyorsunuz. Yani ben henüz o noktaya erişecek kadar kendimi gerçekleştiremedim. Yaşamadığımız hayatlar üzerine izin verseler sabahlara kadar yorum yapar ön yargılı oluruz belki. Ama o insanın yaşadığı acının tek satırını dahi anlayamayacağımız gerçeğini hiçbirşey değiştirmez.

Zamanla insan sunu anlıyor Kim hangi sıfatla kime ne kötülük ediyorsa o inun sınavi. Yani gerçekten anneniz in yaptıkları onun annelik sınavi ve sorumlusu da o. Sizin de sınavınız bu acıya metanet gösterip bu benim sınavım di demeniz. Biliyorum hic kolay değil anne mağdurlarından biriyim ben de emin olun zamanla aşacaksınız. Size tavsiyem yapamam demeyin yapın anneniz icin Allah tan af dileyin bu en çok sizi iyileştirecek. Acınızı cok iyi anlıyorum çünkü aynı ateşin içinden geçtim çocukluktan yetişkinliğe kadar ama affetmek gercekten muhteşem ana zamanla olacak Allah tan isteyin
 
Back
X