Hepimiz yalnızız, kendi kendimize mutlu olmayı öğrenmeliyiz klişeleri de bir yere kadar doğru oluyor. İnsanoğlu illa ki derin bağlar kurabileceği birilerini ister.
Ben anladım seni konu sahibi. Herkesin bu dünyadaki nasibi farklı. Gelecekte belki çok güzellikler nasip olacak sana ama şu durumda aile ve eşten yana şanssızsın anlaşılan. Kimsesiz çocuklara, vatansız olup yardıma ihtiyacı olanlara, arayıp soranı olmayan yaşlılara aktar içindeki sevgini ve bağ kurma ihtiyacını. En güzel gönül bağı onlarla kurulur. İnşallah gönlüne göre bir eşin ve yuvan olur ama şimdi yok diye hayata karşı pes etme, yaprak gibi savrulma.
Şu dünyada hiç kimse yalnız değildir, "O bize şah damarımızdan daha yakındır". Sık sık Onunla konuş kalbinde, ben hep öyle yaparım. Bizi yaratan hiç bırakır mı bizi?
