Mrb arkadaşlar bana biri akıl versın .Ben mi kötü bırıyım anlamadım gitti. 29 haftalık hamileyim ve ıkıncı hamılelıgım ilki duşuk oldu .Şu anda bile normal geçmiyor hamileligim .Sürekli sancım var ve yurt dışında yengem hariç kımsem yok o da uzak bana neyse gelelım derdıme 2 aydır Türkiye ' den eşimin 22 yaşinda genç erkek kuzenı geldı. Ve çoçuk çok degışık o kadar rahat ki ben evım de o kadar rahat degılım. Süreklı yatak odama eşimin arkasın da gelıp bır seyler söyler alır. Ki kaynanam bıle kabul etmedı hergun hastayım evım pek musaıt olmuyor .Eşim çok saf çoçuk dıyor gecıyor. Ve ona kalacak yer bıle bulduk ama rahata alışmış "yok yenge eşya yok ev küçük diyor".Ki sen bekar adamsın sabah işe akşam eve gelıp yatarsın. Eşya senın neyıne yatak alacaz başka ne yapım .Ki iş bıle ayarladık. Evde salon da uyuyor ben zaten sancıdan bütün gece kıvranıyorum. Ve kaynanam Allah var merhametlı bırı o bıle kabul etmedı .Çoçuk çok rahat ya bekar evı zor dıyor e hep ben mı sana bakacam bu gün eşinle tartıştım artık bıktım ya bu ne . Sonun da ben kovacam. Lütfen bana bır akıl verın;(