Kahınvalideme bayılmam. Severim iyi insandır ama sevmediğim yanı da çoktur.Evli değilim iki seneye evlenicem ama kendimi biliyorum kv kötü biri de olabilir sevmek zorunda değil kimse ancak saygı duyulmak zorunda sırf kv kp olduğu için değil yaşça büyük oldukları için zira benim ailem bana böyle öğretti. Bu demek değildir ki karşımda kötü biri olunca kendimi ezdiricem asla ama saygılı davranıp mesafemi koyarım asla eşimede ailenle görüşemezsin demem anne oğul arasına giremem. Yanlışından dönmen güzel olmuş zira sizde öyle bir durumda yoktu.
Şu an çalışmak zorunda olan insanlar varken evde durmak ve anneni babanı özlemek evet bence şımarıklık.Kusura bakmayin araya giriyorum ama burasi bir derdim var kosesi diil mi? Ve korona kaygisi + isinden olma + hamilelik + depresyona meyil yani herkesi farkli etkiliyor. Evet hepimiz ayni durumdayiz ama teselli edersek belki mesela disardan konuyu okuyan ayni durumdaki yuzlerce kisi de teselli bulur. Konu sahibinin kisiligini bilemem tabi ki tanimiyorum kendisini ama bircok kisi burda, butun dunyada acayip yaygin olan korona izolasyon bunalimini "simariklik" olarak tanimlamis.
Bence herkes farkli tepki veriyor. Kimisi rahat atlatir kimisi iki gunde kafayi yer.
Sizi az çok yorumlarınızdan tanıdım iyi kalpli birisiniz. Diyorum ya sevmeyebilirsin ama sonuçta bizim annemiz bize nasıl kıymetliyse eşimizin anneside ona aynı kıymette empati yapabiliyoruz. Burda o kadar saçma konular gördüm ki eşi kv hediye almış kadın çıldırıyor vs biliyorsunuzdur. Saçma geliyor ya annesi bu sonuçta o yaşa getirmiş emek vermiş yani evlenince evlatlıktan muaf olmuyoruz ailemize yardımda yapabiliriz durumumuz yerindeyse bazen çevremde de görüyorum acıyorum. Bazen böyle evlatların annesi olsam bana ufacık hediyenin lafı yapılsa benim bu yaşa kadar verdiğim emeğin karşılığını ödeyin verin verebiliyor musunuz derim. Evet evlattır tabi yapcan ama yani onlarda düştüklerinde yaşlandıklarında aynı özveriyi evlatların yapması şart yaşlanınca insan tekrar çocuk oluyorKahınvalideme bayılmam. Severim iyi insandır ama sevmediğim yanı da çoktur.
Ama eşimin annesi. İlk sığınağı, ilk güvendiği, ilk sevdiği insan. Farklı şehirlerdeyiz ve biliyorum çok özlüyor. Kayınpederimle kötü şeyler yaşadık. Küsüz senelerdir. O benle konuşmaz ben ben onla. Ama eşim onları özlüyor.
Sırf onun hatırana çocuğum henüz ufak bensiz gidip kalamaz diye senede iki kere bAzen üç kere gidp birer gafta kalıyorum.
Ben sevmiyorum diye eşim annesine hasret kalsa bir anne torun evlat özlemi çekse benim vicdanım rahat etmez.
Benimki anneyse onunki de anne.
Evladın da kızı oğlanı yok doğurunca anlıyorsun. Hepsi çok zor büyüyor. Hepsi. Benim annem ne kadar yoruldu üzüldü yıprandıysa o da yıprandı. Ve benim araya girme hakkım yok.
Sizi az çok yorumlarınızdan tanıdım iyi kalpli birisiniz. Diyorum ya sevmeyebilirsin ama sonuçta bizim annemiz bize nasıl kıymetliyse eşimizin anneside ona aynı kıymette empati yapabiliyoruz. Burda o kadar saçma konular gördüm ki eşi kv hediye almış kadın çıldırıyor vs biliyorsunuzdur. Saçma geliyor ya annesi bu sonuçta o yaşa getirmiş emek vermiş yani evlenince evlatlıktan muaf olmuyoruz ailemize yardımda yapabiliriz durumumuz yerindeyse bazen çevremde de görüyorum acıyorum. Bazen böyle evlatların annesi olsam bana ufacık hediyenin lafı yapılsa benim bu yaşa kadar verdiğim emeğin karşılığını ödeyin verin verebiliyor musunuz derim. Evet evlat yapcan ama yani ama onlarda düştüklerinde yaşlandıklarında aynı özveriyi evlatların yapması şart yaşlanınca insan tekrar çocuk oluyor
e herkes bu kafayla eşiyle kimsenin olmadığı bir yere gidip yürümeye niyet etse bu sayı bir anda 2den 200lere çıkacak, doğal olarak.
bu mantıklı mı ?
Şu an çalışmak zorunda olan insanlar varken evde durmak ve anneni babanı özlemek evet bence şımarıklık.
Ortaaçağda değiliz açar görüntülü konuşursun.
Hepimiz üzülüyoruz ama trajedi yapmaya hakkımız yok.
Ben de ailemi göremiyorum en iyimser tabloda hazirana kadar sarılamayacağım. Ama küresel bir salgında her gün yüzlerce insan ölürken buna üzülmeyi de doğru bulmuyorum.
Aynı fikirdeyim sizinleTabiiki. Az yüreğini hoplatmamış benim kocam da. Ağaçtan düşme, inekten tekme yeme, küsüp evden kaçıp gitme... Şimdi kayınvalidem geldi altmış yaşına taş çatlasın 20 -30 senesi var. Neden evladını özlesin üzülsün. Senelerce emek verdi, gözyaşı döktü. Şimdi biraz da izlemek gururlanmak hakkı.
Çocuklar çok zor büyüyor. Çok emek.
İçine girmeden de anlamıyorsun. Hamileyken amma abartıyorlar uykusuzluğu derdim. Hala gece yanına çağırır en az bir kere. Benle yat demek için. uyutup geri gidene kadar uykum kaçar evde dolanır dururum. Alıştım artık. Bu kadar zor bu kadar emek istediğini bilemezdim.
İleride otuz sene sonra biri gelip nefsine yenik düşse görüştürmemek istese ben sadece üzülmem konu sahibinin kayınvalidesi gibi.
Empati gerekli her tür ilişkide.
Bazi acilardan haklisiniz ama bence depresyon her zaman hak edilerek girilebilen bisey olmuyor bence. Bu izolasyon, anksiyetesi olan halihazirda depresyona meyilli kisileri daha cok etkiliyor bence. Biraz da sans isi. Ben de ailemi en son ekimde bir hafta gordum. Ucakla 7 saat uzakliktayim aileme. Yalniz yasiyorum. Bazen mecburi ise gidiyorum. Babam akciger kanseri atlatti akcigerinin yarisi yok 60 yasinda. Annem su haftaya kadar calisiyordu bir klinikte doktor. Neyseki ucretsiz izin Aldi ayni evdeler. Cok korkuyorum turkiye icin bazen korkunc hissediyorum sanki dunyanin sonu gelmis gibi. Ama genelde iyimserim iyi hissediyorum... Aslinda asiri derecede depresyona meyilli bir kisiligim var 13 yasimdan beri soylemesi ayip depresyondayim su an nasil depresyona girmedim anlamadim
Aslinda izole olabilmek de bir luks dusununce. Benim calistigim 60.000 kisilik multeci kampinda izolasyon luksu yok. Cogu insanin sabunu yok. Veya izole oldugun evde siddet gormemek de luks. O yuzden aslinda burada cogumuz luks icinde yasiyoruz. Ama yine de depresyona giriyoruz yani. Her dertten ustun baska bir dert var ama yani kucuk dertlere kizmak bana sacma geliyor. Son zamanlarda bu forumu okurken kafamda "senin derdin dert midir benim derdim yaninda" sarkisi calmaya basladi. Son zamanlarda olan bir trend bu bence. Konu sahibine "bu da dert mi ya cocuk musun sen???!!" Diye kiziyoruz, eskiden pek boyle diildik sanki...
Ay cok uzattim biliyorum biraz da demagoji yaptim ama benim de kafa hafif gidik galiba
Çok normal ruandadaydınız sanırım. Kısıtlı yiyecekle mültecilerin olduğu bir ortamda ailenizden binlerce km uzakta mücade ediyorsunuz.
bizlerse memleketimizde evimizde oturup ayaklarımızı uzatıp keyif çatmaktan sıkılıp burnumuzun dibinde telefonumuzun ucundaki büyüklerimizi göremedik diye ağlayacağız.
Bence yanlış.
Şükür çalınca açıyorlar telefonu.
Ama risk grubundasiniz, size bulaşsa bebeğiniz de zarar görür bunun olmasını istemezsinizMerhabalar . Öncelikle herkese sabir ve sükûnet diliyorum bu kötü gunlerin bir an önce geçmesi için dua ediyorum .
Işyeri izin vermeyip çalışmak zorunda olanlara çok dua ediyorum sağlıkla bu süreci atlatalım diye . Lütfen yanlış anlamayın beni . Evinde oturuyorsun işte daha ne istiyorsun demeyin . Herkesin imtihanı kendine zor .
Keyfi sokaklarda gezene,işi olmadığı halde dışarı çıkana, bu virüsü ihmalkarligi yüzünden yayanlara asla hakkimi helal etmiyorum .
Tam 14 gündür evden çıkmadım . Ailemi görmedim . Tikildim kaldım eve . Bi taraftan hamileliğin verdiği duygusallık , bir taraftan eşimin zaten hep karantinada gibi yaşamasından dolayı bu durumu çok olağan karşılaması gün boyunca mecbur kalmadığı sürece asla yataktan çıkmaması , bir taraftan kpss hazirligim . Hepsi üst üste geldi . Annemlerle aramız 5 6 bina . Bari onlara gideyim dedim bu sefer eşim yok ya taşıyiciysan yok ya bi şey olursa sana bebeğe yada ailene diye cikartmadi ( normal zamanda asla gittiğim hicbir yere karışmaz) . Bende ağladım çok ağladım . Nefes alamıyorum . Yalniz hissediyorum . Delirecek gibiyim dört duvarın arasında. Eşimin bu tepkisi asla çıkamazsın demesi bana çok gereksiz geliyor . Sizde gerçekten size 4 5 bina uzaklıktaki ailenizi bile görmüyor musunuz
kimsenin olmadigi biryere önlem alarak giden insan nasil vaka sayisini yükseltebilir?
burda arkadaslar örnek dahi vermis.
asasöre dahi ayni anda girmiyoruz demis vs..
böyle yaparak bilincli olan cikan ciksin diyorum.
hunharca herkes ciksin gezin tozun birsey yok demiyorum. yazdiklarimi yanlis yerlere cekmeyin.
durumu hafife alan yok burda.
ben kendi cevremden örnek verdim.
benim cevrem ormanlik alan mesela.. insan sayisi az olan bir kasaba. ben istesem cikabilirim. kimseyle karsilasmam dahi.
ki bizim milletimize herseyi ince detayli anlatmak lazim herhalde.. yorum yaptigima pisman oldum.
siz mi yazdiniz bilmiyorum ama bir yorum vardi, komsuma dahi cikmiyorum diye.. zaten olmasi gereken bu!
ben zaten disari cikabilirsiniz derken komsuya pogaca götürün aman bosverin demiyorum.
cogu kisi ne yapip yapmayacagini ayirt edemiyor sanirim ozaman bencede otursun oturdugu yerde herkes.
ki konu sahibine de yüklenmeye gerek yok. birkac bilincsiz insan hala keyfi gezintiler yapiyor diye konu sahibinin sucu degil sonucta.
sartlari tamamen farkli olan ve zaten kendisini ev hapsine almis ama bunalmis ve hamile bir insani, bosvermis ve virusu ciddiye almayarak hala gezenlerle kiyaslayarak taslayamazsiniz.
ben kimseye disari cikin diye tesvik de etmiyorum.
büyük sehirde yasayan insan cikmasin!
bagisilik sistemi iyi olmayan veya hasta olan insan cikmasin!
psikolojik olarak iyi olan kisi de cikmasin!
gereksizce disari cikan olmasin!
oldu mu? illa tek tek saymaliyim herhalde..
Ben eşime hic sormadim zaten oda bisi demez 14 gun hamile oldum icin rapor aldim annemle aramda 2 bina ver her sabah arayıp evde tek kalma git annenlere dedi annemlerde ben ve bebegimi dusundugu icin beni ayri odaya aldilar gelmeden once ve ciktiktan sonra her gun dezenfekte ettiler. Eşimin gelme saatine kadar annemlerde kaldim. Simdi mecbur işe gidiyorum rapor almama izin vermiyor is yerim ama bikac gun sonra yine rapor alip yine anneme gidicem.Merhabalar . Öncelikle herkese sabir ve sükûnet diliyorum bu kötü gunlerin bir an önce geçmesi için dua ediyorum .
Işyeri izin vermeyip çalışmak zorunda olanlara çok dua ediyorum sağlıkla bu süreci atlatalım diye . Lütfen yanlış anlamayın beni . Evinde oturuyorsun işte daha ne istiyorsun demeyin . Herkesin imtihanı kendine zor .
Keyfi sokaklarda gezene,işi olmadığı halde dışarı çıkana, bu virüsü ihmalkarligi yüzünden yayanlara asla hakkimi helal etmiyorum .
Tam 14 gündür evden çıkmadım . Ailemi görmedim . Tikildim kaldım eve . Bi taraftan hamileliğin verdiği duygusallık , bir taraftan eşimin zaten hep karantinada gibi yaşamasından dolayı bu durumu çok olağan karşılaması gün boyunca mecbur kalmadığı sürece asla yataktan çıkmaması , bir taraftan kpss hazirligim . Hepsi üst üste geldi . Annemlerle aramız 5 6 bina . Bari onlara gideyim dedim bu sefer eşim yok ya taşıyiciysan yok ya bi şey olursa sana bebeğe yada ailene diye cikartmadi ( normal zamanda asla gittiğim hicbir yere karışmaz) . Bende ağladım çok ağladım . Nefes alamıyorum . Yalniz hissediyorum . Delirecek gibiyim dört duvarın arasında. Eşimin bu tepkisi asla çıkamazsın demesi bana çok gereksiz geliyor . Sizde gerçekten size 4 5 bina uzaklıktaki ailenizi bile görmüyor musunuz
Çok normal ruandadaydınız sanırım. Kısıtlı yiyecekle mültecilerin olduğu bir ortamda ailenizden binlerce km uzakta mücade ediyorsunuz.
bizlerse memleketimizde evimizde oturup ayaklarımızı uzatıp keyif çatmaktan sıkılıp burnumuzun dibinde telefonumuzun ucundaki büyüklerimizi göremedik diye ağlayacağız.
Bence yanlış.
Şükür çalınca açıyorlar telefonu.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?