Bir derdim var. İnsanlar çıldırmış olmalı, canı sıkılan katil oluyor. Doktorlar öğretmenler kadınlar öldürülüyor.. Acil servis çalışanlarına "bunu yaşat yoksa seni öldürürüm" diyen beynini aksesuar olarak taşıyan beyinsizler var. Dizi replikleriyle yaşayan insanlar var. İnsanlarda sabır ve şükür kalmamış. İt kopuk takımı çalışıp didinmiş hayatta belli bir statüye ulaşmış insanlara haset ediyor, kıskanıyor. Herkes ben en güzel giyineyim evim lüks olsun telefonum son model olsun istiyor. Ama devletin zanaat öğretmek için açtığı kurslar -üstüne üstlük para da veriliyor- boş kalıyor, kimse gitmyor. Masa başında oturayım param gelsin mantığı var. Neden bende de yok mantığı var. Tüketim çılgınlığı içimize işlemiş durumda. Zihnimiz günde yüzlerce bilgi tüketiyor, midemiz yüzerce yiyecek tüketiyor. Ama yine de tatmin olmuyoruz. (California sendromu) Aslında hepimiz bir miktar çıldırmış durumdayız. Herkes dışını süslemek için uğraşıyor, saçını başını değiştiriyor güzel görünmek için deyim yerindeyse çıldırıyor, bir siyah noktası olsa deliriyor. Kıyafetin en gösterişlisini giymek için kendini telef ediyor. Ama kimse içini süslemeyi düşünmüyor.. Öyle korkunç bir çağdayız ki, sessizlikten korkar olduk. Karanlık taraflarımızla ve ölümle yüzleşmemek için kendimizi oyalayıp duruyoruz. Televizyonumuzun sesi 1 dk bile kısılmıyor ki bize kendi gerçeğimizi sessizlik hatırlatmasın. Aman şurayı gezeyim aman şunu alayım aman şunu izleyeyim.. Peki yaradan bizi ne için yaratmıştı? Sadece bilinmek istemişti, bize verdiği bunca nimete karşın O'na kul olmamızı istemişti. Ne dünya üstünde ne de ahirette yaradana yakınlıktan başka nimet var mıydı ki? Çıldırmış durumdayız ve çağımız kendi karanlık taraflarımızı bulup onları aydınlatmamız için gerekli olan sessizliği bize vermiyor beynimizi bir an olsun boş bırakmıyor. Allah ailemizi bizi ve bizden doğacakları hayırlı insanlarla karşılaştırın. Çıldırmış olmalıyız..
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Çıldırmış olmalıyız..
- Konu Sahibi medet
- Başlangıç Tarihi
ve özeleştirimizi kaybettik.
kendi kusurlarımızı örtbas etmek için başkalarının üzerine daha çok gider olduk, kendimize bir "kurban" seçtik ve onun üzerinden pirim yapar olduk. onu yerdikçe kendimizi yükselttik aynalarda.
arkadaşlarımızı giydiği markalara ,oturduğu semte göre seçer olduk, dostluğu kaybettik "dostçuluk" oynamaya başladık.
gerçek hayatımızı yansımatadık klavyeye ve sanala, sanalda hep mutluyduk hep zengindik hep güzeldik hep ulaşılmazdık, ama gerçekte nasıldık? bunu unutup kurduğumuz "hayal" dünyasında yaşar olduk, aynı hayali paylaşmayanları yanımıza bile yaklaştırmadık.
biz biz olmadan çıktık, "siz olsanız nasıl olurdunuz" olmaya başladık.
kendi kusurlarımızı örtbas etmek için başkalarının üzerine daha çok gider olduk, kendimize bir "kurban" seçtik ve onun üzerinden pirim yapar olduk. onu yerdikçe kendimizi yükselttik aynalarda.
arkadaşlarımızı giydiği markalara ,oturduğu semte göre seçer olduk, dostluğu kaybettik "dostçuluk" oynamaya başladık.
gerçek hayatımızı yansımatadık klavyeye ve sanala, sanalda hep mutluyduk hep zengindik hep güzeldik hep ulaşılmazdık, ama gerçekte nasıldık? bunu unutup kurduğumuz "hayal" dünyasında yaşar olduk, aynı hayali paylaşmayanları yanımıza bile yaklaştırmadık.
biz biz olmadan çıktık, "siz olsanız nasıl olurdunuz" olmaya başladık.
Belki de yapamadıklarım, insanlar için birşeyler yapmak istiyorum. Ey insan, ey insan-ı kamil olma potansiyeline sahip yüce insan. Sen bulunduğun kattan ibaret değilsin. Senin sadece nefsani boyutun yok, aşağı inebileceğin kadar yukarı da çıkabilirsin. Ey insan eğer bunalımdaysan unutma sen hayatındaki bu kattan ibaret değilsin, bu katı süsleyip durma. Nefsinin karanlık katlarını yaşanılır hale getirmek için çırpınıp durma. Yukarıya bak. Aşağı katlarını süsleyip püsleyip mutlu olmayı bekleme. Sen sadece tekamül ederek mutlu olabilirsin. Sadece gerçek sevgiye kavuşarak mutlu olabilirsin, mutmain olabilirsin. Demek istiyorum. Bilmem aslında çok şey söylemek istiyorum, çok düşünüyorum. Yiyip içip çiftleşmek için gelmedik ki biz dünyaya.
yazdıklarınız dogruda ayrı bişey eklemedk ıstedım,alakasız ama,avatarınıza ve yanındakı saksı degılım ben cumlesıne cok guldum
erol buyukburc dıyordu
çok karamsar gördüm sizi.gözmüzün önüne kötü örnekklerden çıktı die bütün insanlığı karalamak ne kadar doğru?etrafınızda insanlığını yitirmiş insanlar var die bütün insanlığa bunu yakıştırmak ne kadar doğru?eğer biz kainatta hala nefes alıyorsak yani bütün insanlık;demekki iyi giden şeyler var allah katında.yoksa çoktan bizi yok ederdi öle değilmi.umudunu kaybetmek hayattan nefes almaktan vazgeçmek demektir.kimse kimsenin içini bilemez çok kötü biri dediğimiz biri bile kimsenin bilmediği iyiliklere imza atıyo olabilir.
yazdıklarınız dogruda ayrı bişey eklemedk ıstedım,alakasız ama,avatarınıza ve yanındakı saksı degılım ben cumlesıne cok guldum
Sizi güldürdüysem ne mutlu, bazen saksı gibi hissettiğim oluyor da. Hepimizin Erol Büyükburç gibi egosunun kabardığı anlar olmuyor mu? Nihayetinde çoğu zaman beynimizin bi saksıdan farkı yok.
Tabi ki ona inanıyorum, dünya evliyaların yüzü suyu hürmetine dönüyor. Umutsuzluk değil benimkisi keşke elimden birşeyler gelse keşke hayatında dibe vurmuş insanlara yardım edebilsem diye düşünüyorum bazen. Sevgisizlikten kırılan insanları sevip sarabilsem diyorum. Bazen duygusallaşıyorum böyle. Öyle bir dünyadayız ki akrabam dostum dediğimiz insanlar bizlere en büyük kötülüğü yapabiliyor yedi kat yabancılar da bazen bizi hayatımızın en zor anlarında ellerimizden yakalıyor. Öyle güzel insanlar var olduğu için bu dünya dönüyor. Umarım o insanlarla karşılaşır ve değerlerini biliriz..
Son düzenleme:
Benzer Konular
