Çevrem , çocuklarına ablanız gibi davrananlarla dolu o nedenle sizi cok iyi anlıyorum çünkü insanin üzülmemesi imkansiz bu manzara karsisinda.Resmen cocuklarinin kisiliklerini etkileyecek sekilde gözlerini karartmislar ve iskence ediyorlar Vay efendim aysenin cocigu daha iyisini yapmis , fatmaninki tam puan almis sen neden yapamadın gibi sacmasapan kiyaslamalar , bagirip azarlamalar , hakaretler ,dayak hatta cocuguyla küsen bile duydum 1 yanlis yaptigi icin.inanilir gibi degil.Bu durumda ben hep sahit olduklarima veya hissettiklerime diyorumki benim cocugum gayet iyi duzeyde bize basarisi yetiyor kimseyle cocugumu kiyaslamiyorum kendini gecsin yeter.Cok elestiri aliyorum ilk etapta ama zamanla keske senin gibi olabilsek demeye başlıyorlar.Sizde yegeninizin adina ablaniza bu tarz bir bakis acisini kazandirabilir misiniz acaba.Yani ablayi devamli olarak rahatlatarak (yegenim gayet basarili gibi), diger annelerin de aslinda cocuklarina eziyet ederek bu basariyi saglattirdiklarindan bahsederek (abla sen nasil uğraşıyorsan ve ugrasirken yegenime bunlari yapiyorsan aynisini onlarda yapiyor sirf basarili olsun diye muysuz cocuklari olacal gibisinden), cocugun davranislarinin iyi yonde gelismedigini farkettiginizi anlatarak(yegenim dayagi normallestirmis seklinde)..Belki bu tarz telkinler işe yarayabilir.Öğretmenine soyleyin diyecegim ama ogretmen ya ablaniza soylediginizi hissettirirse iste o zaman sizin iliskiler adina sonuc kotu olulr çünkü ablaniz tarzi insanlar genelde cocuklarinin basarisinin aslinda kendiliginden oldugunu kendilerinin hic yyardimci olmadiklarini cocugun kendi kendine calistigini yada tam tersi hep dersini yap diyorum ama bir turlu yapmiyor (cocuk full cikarmistir ama hic calismadan) diyerek satiyorlar cevreye.Bilemedim ama en guzeli telkin etmek akli basina gelene kadar.