çook uzun oldu farkındayım ..ama bitti az kaldı az daha sabır.
sarımsaklının hayatı bambaşkaydı..plajlar evimize 5 dakika uzaklıktaydı..yazın her gün deniz vardı..yüzme öğrendik kardeşimle...her gün çıktık gezdik..orda herkes geziyordu..kimse yadırgamıyordu..ama bolu da kız kısmı çok gezmez düşüncesi vardı komşularda..sarımsaklı da ise tam tersi .yaşlı teyzeler bile bize kızıyordu..ne oturuyorsunuz çıkın denize gidin diye...öyle öyle kabuklarımızı kırdık kardeşimle...
bu arrada Bolu dan sarımsaklıya göç etmeden önce ablam (doğuştan otoriter olan) lise 3. sınıfta kocaya kaçtı..kaçtığı çocuk kendi sınıfından erkek arkadaşı..ben de tanıyorum..ama konuşmuşluğumuz yoktu..
aileye bir büyük darbe...
babam yıkıldı..iflas falan üzüntü olmadı bunun yanında..kardeşim ve ben de öyle..ne yaapacağımızı ne konuşacağımızı bilemez olduk..babam hiç konuşmadı uzunnn bir süre...neyse ondan sonra sarımsaklıdaki otele başvuru yaptı..bolu da artık kalınmazdı..kalınacak gibi değildi..ve büyük göç böyle başladı..
sonrasını biliyorsunuz..Sarımsaklı , plajlar ,aydınlık hava, ve aydın görüşlü insanlar....
o ara dedem vefat etti..Nur içinde yatsın..
ve üniversiteye gitti kardeşim.. ben de gittim..2 yıl okudum..
1. senenin sonunda zorunlu staj yaparken de eşimi tanıdım..daha 20 yaşında..5 yıl sonra evlendik..
bu arada ben anneannemlere hala gidiyorum geliyorum..çünkü yüksekokulu bilecik de okudum..düzce ye çok yakın..tüm tatillerde düzce deyim..
ama evlendikten sonra çok nadir gelebildim düzce ye..2 yılda 1.
ya da 3 yılda 1
en son anneannem hastalandığı haberi geldi 4 yıl önce...kalp büyümesi vardı..yaşlılık ..80 yaşına yakındı.
annem atladı gitti ayvalık tan düzce ye gördü , baktı.ama ben gidemedim.
8-9 saat yol gidemedim..4 aylık hamileydim ve ara ara kanamalar yüzünden sürekli yatırıyordu doktor..
anneme beni sormuş..hamile gelemiyor,rahatsızlanıyor demiş annem..neyi olacak diye sormuş, oğlu olacak demiş annem. çok sevinmiş..o ara ediz e hamileyim....
son zamanlarda anneannemle telefonlarda konuşurduk ama zor duyuyordu..yengemden dayımdan haber alıyordum ben de.. .doğum sonrası giderim dedim..
olmadı.. anneannemi o zaman en son 1,5 yıl önce görmüştüm..özlemiştim..hem hasta olunca daha çok görmek istedim.
hamilelikten dolayı uyuyamıyordum genellikle geceleri..bir gece yattım saat sabaha karşı 5 gibi uyandım.ruyamda anneannemin evinin önündeydim..dayımlar vardı.gece karanlıktı..elimde bir bavul vardı benim..gidiyordum..dayımlar üzgündü.."yine gel kızım .burası senin evin."dediler..ben çok üzgündüm..cevap veremedim..orda dikildik durduk..
dedim sabah ararım anneannemi..
neyse o gün sabah oldu .emir kalktı..onu isterim bunu isterim..mız mız ..saat olmuş 10 ..anneannemi aramayı unuttum..hemen telefona sarıldım..dayım çıktı.."dayı nasılsın , anneannem nasıl?"
dayımın cevabı "başımız sağolsun " oldu..
ve ben o zaman 7 aylık hamileydi..ve haala ara kanamalar yüzünden çok hareket edemiyordum..
annem atladı gitti..ben kalakaldım..oturdum yasin okudum arkasından her gün ,40 gün.
cenazesine bile gidemedim ben..onca yıl baktı bana.
herşey yalan gibi geldi..
sonra ediz doğdu..ben kpss ya çalışmaya başladım...
hiç aklımda ege yi terk etmek yokken 1 kadro tekniker alımı oldu benim bölümden..o kadroda düzce üniversitesi..
gittim üniversiteye evrak teslimine bana dediler ki çilimli myo ya gidin.orda göreve başlayın..sizi bekliyorlar..
ÇİLİMLİ..anneannemin yaşadığı yer..cenazesine bile gidemezken onun evinin önünden geçecektim her gün..sabah , akşam.
evi yerleştirdikten sonra eşim dedi seni mezarına götüreyim..mezarı evine çok yakın.aile mezarlığında..gittik..toparladık..temizledik..torunları da yardım etti..
ve her gün mezarının önünden geçiyor otobusum. yine sabah , akşam..bana bakıp gülümsediğini düşünüyorum elimde olmadan..el salladığını düşünüyorum..
hastalığında yanında olamadım,cenazesine katılamadım ama şimdi her gün görüyorum büyüdüğüm evi ve anneannemin kabrini...kader..