zaman öyle akıp geçiyor ki şimdi dert ettiğin şeye birkaç sene sonra güleceksin...ben 12 günlük lohusaydım evde tek başıma kaldım...kv 1 hafta baktı gitti,annem kardeşimin çocuğuna babaanneme,anneanneme,dedelere bakııyor ev kalabalık herkes ondan hizmet bekliyor kalamadı....eşim vardiyalı çalışıyor,gececiyken tek başıma kaldım kırkımız çıkmadan...eşim çok yardımcı oldu,ona rağmen uykusuzluk ve yorgunluğun zirve yaptığı ve kızımın 2 yaş sendromunu geçirdiği dönemlerde saçımı başımı yolup kriz geçirdiğimi biliyorum...zaman ayıramıyorsun tabi,duşa giremezdim...akşam 9 da uyuyordumdüşün yani... annen yok mu?bırak 2 saatliğine gidin sinemaya,konsere...büyüdükçe kendine ve eşine ayıracağın zaman gittikçe artıyor,merak etme...hele yuvaya,kreşe okula gidince zaman fazlasıyla yetiyor...
Malesef yok hepsiyle kavgaliyizz..benim ailemin hepsi trde akrabalarimda degisik ulkelerde ben isvicrede yalnizim..benim hamilekigin cok rahat gecti karnim cok kucuktu disco ya bile gitmistik dans etmistim..cocuk kucuk olucak diyordu herkes..dogumum 32 saat surdu suurumu yitirdim nerdeyse cicu seyi hstirlamiyorum..dogumda esim bas ucumdaydi..cocugunun dogumunu izledi..bana o yuzden cok daha ssygi duyuyor..sonra esim soklara girdi afalladi kizm 6.7 aylik olana kadar hep ben baktim o bi tek sevdi o ps 3 oynardi ben diger odada kzimi susturmak icin cildiridim..simdi cok yardimci oluyor..o daha cok benim hayatima destek oldu cocuk bakimina degil..dogumdan sonra eve gedim 2 gun sonra ziyaretciler gelmeye basladi esimin uvey annesi var annesi babasi ayrilmislar zmaninda..uvey annesinin ve kp tanidklari geldi ziyarete ben oturamiyordum bile..dikislerden..kadin dedi hic mi bisey hazirlamadin ayip bizi mahcup ettin anneden babandan visry gormedin mi bende dedim herkesin herseyi yaninda benim kimsem yok burda yapamadim diye..birak destek olmayi kostek oldular eski formalarimi okursan anlarsin nasil bir aile..bz herseyimizi tek yaptik..ustesinden geldik
Hayir canim isteyerek ama ailenin bize vu kadsr aci cektirecegini bu kadsr psikolojik sorunlarla mucadele edecegimizi bilmiyorduk..ayni zmanda bir cocuk..kzimizi cok srciyoruz ve yine dunyaya gelsem gene isteriz..o bizim herseyimiz..ben ssdece bazi zmanlar esimle illa diswrda degil..evde vs nasil zaman gecirdigini merak ettim ayrica tum otellerin animasyon vs 3 yastan itibaren..bu yazdiklarim her zaman olan seyler degil..bazi zmanlar yeter bi bizde yalniz kalalim diyoruz..bisryler yapalim beraber gibi..anlayabiliyormusun bu hisssi..üstelik tatile gitseniz niye otel odasında geçsin ki?otellerde onun da ilgisini çekebilecek çocuk animasyonları olur,anlamaz ama dikkatini çeker...akşamları koyarsınız arabasına gezersiniz...bu kadar umutsuz olma,çocuğunu herşeye engel olarak görme...fırsat yaratmak senin elinde...
işte biliyorum bu psikolojiyi...komşum kızının torununa bakıyordu,arkadaşlarımın anneleri ya da kv leri bakıyordu torunlarına,ben içten içe imreniyor,üzülüyor,ağlıyordum...kaşımı almayı,saçımı boyamay bırak yemek yapamıyordum...ya dışarıdan söyledik 6 ay boyunca...boş ver...çocuğunu istediğin gibi büyüteceksin işte...kimse karışmadan...zaman konsunda gerçekten bir yol aklıma gelmiyor...bilseydim ben yaratırdım zamanında,ama geçecek işte çabucak büyüyecek...sende 3-4 yıl diskoya gitmeyiversonra çıkarırsın acısını
Bence siz çocuklu hayata adapte olamamışsınız.
Hayatı çocuğunuza göre yaşamayacaksınız,
çocuğunuz sizin hayatınıza göre yaşayacak.
Yemek, tatil demişsiniz.
Elbette yanınızda gelecek.
Ne kadar birlikte sosyal aktivite planlarsanız çocuğunuz da yaşama o kadar kolay uyum sağlar.
Hem merak etmeyin bırakacak biri olsa bile,
bu defa da aklınız onda kalacak.
Erken yatması da önemli.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?