Çocuğu olup da boşanan?

Çocukların yaşı çok önemli.. Eğer 8 yaş ve üstü ise.. Yukarıdaki arkadaşın tavsiyesine uy..ve çocuklar ne zaman isterlerse babalarını arasınlar.. O bahane uydursun.. Siz hiç karışmayın derim.. Ne iyisine ne kötüsüne.. Benim kızım 10 yaşındaydı.. Aynı tavırları sergiliyordu.. Babasına olan öfkesini aramayișinin acısını benden çıkarıyordu.. En sonunda bavulunu topladım.. Babamı..? Pekala babaya gidiyorsun diye postamı koydum.. İnan o sondu.. Birdaha beni öfkelerine alet etmediler.. Kızım şu an 22 yașinda ve gayet güzel bir hayatı var üniversite ye gidiyor.. Babasıyla bir görüşüp bir görüşmüyor ama ben bunlara yorumsuz kalıyorum.. Kızım ne zaman isterse babasıyla olan sevincini üzüntüsünü benimle paylaşıyor.. Ben onu dinliyorum.. Ama yargılamiyorum, yorum yapmıyorum...
 
Sende ara babalarını telefon ile konuşsun onlarla. Babaya mı gitmek istiyorlar. arasınlar babalarını. Babaları zaten diyecek onlara ki sizi alamıcam veya gelemeyeceğim. Topu babaya at bakalım o zaman ne olacak. Neden sen çekiyorsun kaprislerini. Sıkıntılarını. Baba telefonu açmıyor ise dersin onlara. Aradım işte bak açmadı telefonu bilsinler neyin ne olduğunu. Çocuklarda bayılıyorlar anne babayı kullanmaya. Bizden zekiler.
Bende o noktaya geldim zaten pedogogdan yardim alicaz bu haftadan itibaren cunku tek basima herseyin ustesinden gelmeye calisirken ben yipranmaya basladimm o kadar zor ki bu durum evladindan o tepkiyi almak
 
Çocukların yaşı çok önemli.. Eğer 8 yaş ve üstü ise.. Yukarıdaki arkadaşın tavsiyesine uy..ve çocuklar ne zaman isterlerse babalarını arasınlar.. O bahane uydursun.. Siz hiç karışmayın derim.. Ne iyisine ne kötüsüne.. Benim kızım 10 yaşındaydı.. Aynı tavırları sergiliyordu.. Babasına olan öfkesini aramayișinin acısını benden çıkarıyordu.. En sonunda bavulunu topladım.. Babamı..? Pekala babaya gidiyorsun diye postamı koydum.. İnan o sondu.. Birdaha beni öfkelerine alet etmediler.. Kızım şu an 22 yașinda ve gayet güzel bir hayatı var üniversite ye gidiyor.. Babasıyla bir görüşüp bir görüşmüyor ama ben bunlara yorumsuz kalıyorum.. Kızım ne zaman isterse babasıyla olan sevincini üzüntüsünü benimle paylaşıyor.. Ben onu dinliyorum.. Ama yargılamiyorum, yorum yapmıyorum...
Canim biri 9 digeri 6 yasinda anlayamiyor neden babanin onunla artik ilgilenmedigini neden aramak istemediğini en zor yastayiz suan
 
Terapisti önerdim ama kabul etmiyor bnm değil senin sorunun var diyor. Ben uzaklaşma işini bir türlü beceremiyorum. Boşlukta hissediyorum, zqten iki ay önce iş nedeniyle iki hafta ayrı kaldık özledik ama bir gün içinde eski kıvama döndük. Yani bir türlü düzelemiyoruz herşey yalama oldu. Bazen içimi döküyorum eşime yardım et toparlayalım diyorum he hıh diyor bir gün sonra aynı. Zaten ona göre o mükemmel hatasız orta da sorun yok ben takıntılıyım. Beni ciddiye almıyor.
peki en cok neden hangi söylemden sorun cıkıyor ? bu adam ne diyorsunuz da tepki vriyor ? yada adam ne yapıyor da siz tepki veriyorsunuz. net bir iki örnek verir misiniz ?
 
kızım için diyerek tam 10 yıl katlandım artık kavga ve anlaşamamız onada yansımaya başlamıştı ki bigün anne ben artık kavga edilen bu evde kalmak istemiyorum dedi hazırladığı küçük çantasıyla bende onun arkasından çıktım ve birdaha dönmedik o eve 2 yıl oldu bu yaşanalı 8 yaşındaydı kızım psikoloğa götürdüm bazı çocuklar bu duruma üzülmez sizin kızınızın hayatı kötüden iyiye doğru gidiyor artık dedi ve şükür ki birlikte mutluyuz kararınızı verirken hem çocuğunuzu hemde kendinizi düşünün hakkınızda hayırlısı olsun.
 
Back
X