5 yaşındaki oğlum çok naif kimseyi kırmayan kurallara genel anlamda uyumlu ve kibar ve evimizin tek çocuğu...
malum günümüz şartlarında sokak kültürü yok fakat elimden geldiğince park bahçe gezmeye çıkıyoruz.
3 yıldır kreşe gidiyor ve şimdiye kadar ciddiye alabileceğim bir şikayet gelmedi.
çok fazla arkadaş canlısı olduğu için her şeyini paylaşmaya eğimli ve muhakkak oyun sonunda oyuncaklarını geri alıyor.
buraya kadar sorun yok belkide hiç sorun yok bilemiyorum fakat içim huzursuz.
dünkü yaşadığımız olayı anlatayım size...
arkadaşı var ailecek görüştüğümüz parka çıktık hep birlikte
çantasına koyduğu çubuk krakerini çıkardı ilk önce başladı parktaki çocuklara birer ikişer dağıtmaya , sonra yanına aldığı oyuncaklarını döktü ortaya koşturdular oynadılar filan , sonra scooterını ordaki bir arkadaşına verdi o sürdü eğlendi filan çocuğun elindeki cipsten birtane almak istedi vermedi ''o zaman scooterımı geri ver'' demiş çocukta oğlumun elini cimcirmiş çığlık çığlığa ağladı gittim yanına ''bana cips vermedi bende ona scooterımı vermeyeceğim '' diye ağladı bende paylaşmak zorunda değilsin gel annecim dedim sakinleştirdim
diğer arkadaşına verdi scooterı 1 saat boyunca arkasından koşturdu ''birlikte süper kahramancılık oynayalım '' diye..
birazdan az sonra derken eve gitme zamanımız geldi ve oğlum kalbi kırık ve üzülmüş bir şekilde eve geldi.
kendini savunmasını hayat mı öğretecek ben nasıl destekleyebilirim
'' o senin istediğini yapmıyorsa sende oyuncağını paylaşma demek ne derece doğru''
o arkadaş çevresinden uzaklaştırsam diyorum yanlış mı düşünüyorum
ufacıcık çocuklar nasılda kendi isteklerini yaptırıyorlar biz çok mu kuralcı büyüttük
kendisini savunmasını , milletin gönlünü yapmaktan vazgeçmesini öğretebilirmiyim yoksa fıtratı mı bu şekilde
buna benzer bir olayı daha öncede yaşamıştık
yorumlarınız benim için çok değerli...
sevgiyle kalın ...