tecrübelerimden yola çıkarak size şunu söylemeliyim;
öncelikle tuvalet konusunu bir dönem kapatın hiç açmayın söylenmeden konuşmadan bezlemeye devam edin.
Çocuğunuz erken konuşan çevreyi erken algılayan bir çocuk. Sadece sizin onunla kurduğunuz iletişimi, ilişkiyi değil sizin diğer insanlarla iletişiminizi de gözlemliyordur.
Çocuğunuza sürekli seni çok seviyorum dersiniz, çok şefkatlisinizdir ama mesela eşinize tahammülünüz azdır çocuk bunu algılıyor.
Belki de kaygılı olduğu için size bağımlıdır. ( Kreş ve çekingenlikle ilgili yorumunuza istinaden böyle yazdım)
Tuvaleti travma haline getirmemek ve çocuğa onu koşulsuz sevdiğinize net bir şekilde inandırmalısınız.
Özgüvenli olmasını istiyorsanız, kaygılarını gidermeniz lazım. Bu kaygılar neler onlara ulaşmak lazım.
Onunla onun anlayabileceği dilden konuşabilirsiniz.
Başlangıçta çekingen davranması yaşı itibariyle de doğal ama gözlemleyip zamanla açılması alışması gerekir.
Misafir ağırlar mısınız, siz misafirliğe gider misiniz bilmiyorum ama sosyalleşin birlikte mesela.
Kreşe de siz karar vereceksiniz, çocuğunuzu karar aşamasında götürmeyin.
henüz bu kararları verebilecek yaşta değil. o severse götüreyim diye düşünmek yanlış olur. çocuklar genel olarak başlangıçta sevse de sevdiğini belli etmek istemeyebiliyor çünkü. evden ilk ayrılış nihayetinde.
bir de çocukla ilgili pek çok aşama var. sağlıklı olan bu aşamalarda anne olarak sizin kaygılarınızın az olması.
Güle güle büyütün yavrunuzu...