Çocuğunuzun empati duygusu geliştirmesi için çalışacaksınız.
Dersi dinlemek isteyen arkadaşlarının hakkından çalamayacağını, sınırlarını öğrenmeli.
9-10 yaşa kadar zor bir çocuktum, derslerde sıkılırdım çünkü çabuk anlardım; işimi çabuk bitirir, geri kalan zamanı onu bunu kurcalama ile geçirirdim.
Otorite tanımazdım; anlattığınız çocuk figürü benim çocukluğumdan çok farklı değil.
Hala daha rahmetle anarım, öyle bir öğretmene denk geldim ki, bıkmadan konuşarak, sorumluluk- görev vererek, hissetmediğim duyguları bende uyandırmayı başardı. Empati önemlidir.
Böyle davranmaya devam ederse, bedelini yalnızlıkla öder çocuğunuz. Konuşun bunları, anlamayacak yaşta değil.
İlgi alanlarına yönlendirin.
Pc kursları olmalı, çocuklara da uygun. Madem seviyor böyle uğraşmayı, bu enerjisini akıtabileceği imkanı tanımaya çalışın, tabi pandemide bu ne kadar mümkün o da bilinmez, biraz araştırın siz yine de.
Evlere tıkıldığımız bu dönemde çocukların sıkılması ve yer yer bazı aşırılıklar sergilemesi de tuhaf değil, sonuçta çocuklar, enerjiyi bir yolla atmak istiyorlar.
Zeka zeka denmiş de, zeka tek başına takdiri hak eden bir özellik değildir, sözüm meclisten dışarı, seri katiller de ortalamanın üzerinde zekaya sahiptir, iq değerlerine şöyle bir baksanız, çoğunun üstün zeka/dahi olduğunu görürsünüz. Ama olmuyor öyle değil mi?
Bol bol duygular üzerine konuşmalar yapın çocuğunuzla, nasıl hissettiği ve davranışlarının başkalarına nasıl hissettirebileceği/size nasıl hissettirdiği üzerine.
Onu bu kontrolsüz davranışlara iten duygularını tanımalı, gerektiğinde empati kurarak dur diyebilmeli, yolunu bilmeli. Bu kendini güzel ifade edebilen, tanıyan ve sağlıklı düşünebilen bir yetişkin olması için de gerekli zaten.