Hic vakit kaybetmeden gercekten terapi yapan bir psikolog ile görüşmeye baslayin, pandemi nedeniyle online yapiyorlar zaten görüşmeleri, sehir kisitlamaniz da yok, gercekten size destek olacak birini bulabilirsiniz.
Kizinizin yaptiklarini alkislamak da, ona suclu gibi davranmak da cok yanlis. Benim de aynı yaşta bir kızım var, sinif arkadaslarinin davranislarini da goruyorum, ve gercekten empatiden yoksun cocuk sayisi cok cok fazla. Ama kizinizin sansi sizin gibi farkındalığı olan bir anneye sahip olmasi, siz sorunun farkindasiniz, inananin cogu aile ne guzel zeki cocugum keh keh diyip hayatlarina devam ediyorlar.
Birinci sinifta sıra arkadasi kizimin kulagina kalem sokmuştu mesela, ailenin aciklamasi, cocugumuz cok hareketli, ustun zekali, enerjisini atamiyor bilmemne, yemisim zekasini... Cocuga degil ama aileye oyle kizdim ki ortaligi ayaga kaldirdim, neyse, dedigim gibi siz sorunun farkindasiniz bu guzel bir sey. İyi bir destekle de cok kisa zamanda davranis degisikliklerini gormeye baslarsiniz.