Cocugumun baskasini benim yerime secmesi

Bütün çocuklar böyle değil mi zaten? :)

KudrAlobar .!.:

Sizi eğitmek gibi bir misyonum var da benim mi haberim yok? Niye tatil günümü sizin eğitiminiz için çalışarak harcayayım?

Hayır bir de daha kendi dilinizi okuyup yazamıyorsunuz, benim atacağım makaleyi nasıl anlayacaksınız?

Genişletmek için tıkla...

Ayyy bu nasıl bir üslup ya? Ne kadar çirkin bir tavrınız var! Bu işin egitimini aldığınızı ve haklı olduğunuzu iddia eden sizsiniz. Bir iddian varsa ve bu bilimsel bir dayanağı olan bir şeyse koyarsın ortaya ona göre laga luga yaparsın. Öyle boş keseden sallamak sizin işiniz tabi! Yoksa siz kimsiniz de beni egiteceksiniz? Önce kendinizi eğitin siz. Terbiyesiz, hadsiz!!!

KudrAlobar .!.:

Kimse duyguları tanımaz demedi, empati yapamaz dedik.

Sizin yönteminiz baştan aşağı yanlış ama. Anneyi üzme yükünü bu yaşta çocuğa yüklerseniz kimseyi üzmemek için kendi isteklerinden vazgeçen bir yetişkin olur. Başkaları için yaşayan, başka insanların duygularını kendi duygularının üzerinde tutan, yanlış arkadaş ve eş seçimleri yapan bir insan olur.

Genişletmek için tıkla...

Ya bu dediğiniz o kadar kalbime oturdu ki. Tam da böyle bir çocuktum seçimlerimi kendim için mi yaptım yoksa hep başkası için mi yaptım diye debeleniyorum 31 yaşında koca bir kadın olarak.

biraz çocuk gelişimiyle ilgili kitaplar okumanızı tavsiye ederim.

Sade frappe .!.:

Çocuğunuzun davranıslarını "beni sevmiyor" şeklinde yorumladığınız icin bu duruma alınıp, üzülmeniz normal. Bazen bnm kızım da bana gelmek istemediğinde bn de kendi içimde hafif bir kırgınlık yaşıyorum bir anne olarak ve kaldi ki bana göre bunlar gayet normal hisler; ama sizin bu duruma oturup ağlamanız, bunu kendinize dert edinmeniz normal degil tabi ki. Cocuk o, sagı solu belli olmaz, oyun için, azıcık bir ilgi için satamayacağı kimse yok :)

Ama tabi ki her şeye de "cocuk o" gözüyle bakılmasını da doğru bulmuyorum. Çocuk olması bu yaşlarda empati yapmayı ögrenemeyeceği anlamına gelmiyor. Evdeyken basbaşa oldugunuz bir zamanda yaptığı hareketin sizi üzdüğünü söylemelisiniz ki çocuk da hareketlerini böyle böyle kontrol edebilmeyi ögrensin. Bir de siz başbaşa evdeyken bekleyen işinizi gücünüzü bahane ederek onunla pek oynamıyor olabilir misiniz? Eğer öyleyse oyun için biraz daha vakit ayırmaya çalışın. Çünkü genelde cocuklar dışarda arkadaşlarının yanındayken bile anne babayı oyunlarına dahil etme derdine düşerler. Muhtemelen sizinkisi "annem nasıl olsa bizle oynamaz" diye düşünürek sizi tamamen gözden çıkarıyor.

Genişletmek için tıkla...

1. Çocuk empati yapmayı bilmiyor büyüdükçe öğrenecek.

2. Bu yaştaki çocuklar farklı insanlarla etkileşimde olmayı sever. Bu esnada anneyi dahil etmezler. Anne dahil olursa oyunun biteceğini düşünebilirler. Anne ne kadar çocukla oynasa da temel ihtiyaçlardan sorumludur ve çocuğa böyle kodlanmıştır. Ama 5 dk sonra korktuğunda öfkelendiğinde acıktığında çişi geldiğinde zaten anneee diyecektir.

3. Çocuğa anneyi üzdün gibi bir vicdan azabı yüklemek doğru değil. Çünkü annenin üzülmesine gerek olan bir şey yok. Anne keyfine bakabilir çocuk başkalarıyla oynarken. Sağlıklı olan bu.

4. Allah aşkına eğitiminiz nedir saçma sapan yönlendirmeler yapıyorsunuz?

Sade frappe .!.:

Sizin bakış açınıza göre öyle olabilir. Neyi, ne şekilde cocuğa empoze etmeye çalıstıgına göre değişir bence bu durum.

Bir davranışın nasıl hissettirdiğini söylemenin
(çocuğa duygusal sömürü yapilmadigi taktir de) bu kadar yanlış bir şey oldugunu dusunmuyorum sahsen. Diger türlü de herkesin duygusunu hiçe sayan bencil çocuklar olabilirler sonuçta.

Genişletmek için tıkla...

Sade frappe .!.:

Diyorum ki. Konu sahibi çok üzülüyormuş ya hani, oturup ağlamak ve bunun için dertlenmek yerine "kızım, insanların yanında beni ittirmen, git demen beni kırdı ve üzdü bir daha o sekilde davranma olur mu?" diyecek. Bunun anlamı "benim yanımdayken kimsenin yanina gitme, beni de oyunlarına dahil et, kimseyle oynama" demek değil yani. Cocugunun bir hareketinin ona (annesine) nasil hissettirdigini paylaşmak.

"Öyle yapma üzülürüm, aglarım ama, giderim bak, küserim bak..." bu tarz bir yaklaşım degil bnm bahsettiğim şey. Cunku bu turlusu cocugun duygularini somurmeye giririyor.

Genişletmek için tıkla...

Oldu olacak televizyona çıkıp açık oturumda çocukla bu konuyu tartışsınlar. 3.5 yaşındaki çocukla en mantıklı konuşma şekli bu olur.

succulentaski .!.:

4. Allah aşkına eğitiminiz nedir saçma sapan yönlendirmeler yapıyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

1. Bir konu hakkında yorum yapabilmek için illa o konu hakkında eğitim almış olmamız gerekmiyor, insanlar kendi düşüncelerini belirtme haklarına sahipler.

2. Benim burda "bunun eğitimini aldım" veya "bu söylediklerimi muhakkak uygulamalısınız, doğru olan budur" tarzında herhangi bir cümlem de olmadı.

3. Aksi yorumda bulunanların da görüşlerini çürütmek adına herhangi bir atılımım olmadı. Sadece kendi fikrimi belirttim. Kimseyi ikna etme bir derdim de tasam da yok.

Sade frappe .!.:

1. Bir konu hakkında yorum yapabilmek için illa o konu hakkında eğitim almış olmamız gerekmiyor, insanlar kendi düşüncelerini belirtme haklarına sahipler.

2. Benim burda "bunun eğitimini aldım" veya "bu söylediklerimi muhakkak uygulamalısınız, doğru olan budur" tarzında herhangi bir cümlem de olmadı.

3. Aksi yorumda bulunanların da görüşlerini çürütmek adına herhangi bir atılımım olmadı. Sadece kendi fikrimi belirttim. Kimseyi ikna etme bir derdim de tasam da yok.

Genişletmek için tıkla...

Eğitiminiz yoksa ortalama bir görüş belirtirsiniz.
çocuğun duygularını etkileyecek tavsiyelerde bulunmazsınız.
Oğlum 3 yaşında. Kreşe gidiyor. Arkadaşları var. Çocuğu olan arkadaşlarım var sık sık sosyalleşiyoruz. Hepsi tam olarak böyle davranıyor.
Bu şekilde davranmayan çocuklar da genellikle sağlıklı ilişkiler kuramayan çocuklar.
Bu yaştaki bir çocuğa böyle böyle davrandığın için anne üzüldü denmez. Ki doğal bir davranışı sebebiyle hiiiiç denmez.

renascentia .!.:

Benim oğlum 11 aylıkken pastanecinin eşinin kucağından bana gelmek istememişti. Almak isteyince dönüp kadına sarılmıştı. Kadın bi 15 dk gezdirmişti alıp ki kadını 1-2 kere görmüştü. Başkalarına da yapardı arada. Ben bağlanmada sorun mu var diye düşünmüştüm ama bence yoktu demek ki sıpamın canı öyle istiyordu sizin beni sevmiyor tepkiniz çok çocukça, sevilmeme hissinin çocuktan kaynaklandığını düşünüyorsunuz ama bu sizin yorum farklılığınız. Diğer üyeler bu konuya daha mantıklı yaklaşmış. Duygularınızın yükünü çocuğa yüklüyorsanız beni beğeniyor musun modundaysanız yanlarında daha rahat hissettiği beğeni kaygısı olmayab insanlarla oyuna devam etmek istemesi normal

Genişletmek için tıkla...

11 ay ayrılık kaygısının tavan yaptığı zamanlar. O zaman böyle bir şey yapabilmiş olması bence bağlanmada sorun olmadığını gösteriyor çok bilgim yok ama. Demek ki sizin hep oralarda bir yerlerde olacağınıza eminmiş :)

succulentaski .!.:

Eğitiminiz yoksa ortalama bir görüş belirtirsiniz.
çocuğun duygularını etkileyecek tavsiyelerde bulunmazsınız.
Oğlum 3 yaşında. Kreşe gidiyor. Arkadaşları var. Çocuğu olan arkadaşlarım var sık sık sosyalleşiyoruz. Hepsi tam olarak böyle davranıyor.
Bu şekilde davranmayan çocuklar da genellikle sağlıklı ilişkiler kuramayan çocuklar.
Bu yaştaki bir çocuğa böyle böyle davrandığın için anne üzüldü denmez. Ki doğal bir davranışı sebebiyle hiiiiç denmez.

Genişletmek için tıkla...

Burda herkes herkes hakkında bazen kişilerin evlilikleri, bazen aşk hayatları, bazen de güncel hayatlari konularında (avukat, psikolog, evlilik danışmanı olmadıkları halde) yönlendirici rolünde bulunabiliyorlar. Ama tabi ki söz konusu bir çocuk olduğunda ben de yanlış bir yönlendirmede bulunmak tabi ki istemem. Öyle bir etkim olduysa da konu sahibi kusura bakmasın.

Şimdi yanlış anlamazsanız çok emin konuştuğunuz için ve bu konuda da eğitiminizin olduğunu düşündüğüm için bir sey sormak istiyorum. Mesela bnm çocuğum şuan her şeye "benim" dediği ve hiç bir şeyi paylaşmak istemediği bir yaş doneminde. Oyun parkında bazen görüyorum çocuklar oyuncaklar için birbirlerini ittirip, düşürüp ağlatıyorlar. Şimdi çocuğum birisini üzüp ağlattığı zaman "üzüldüğü için ağlıyor" dememeliysem ne demeliyim tam olarak? Böyle bir durumda nasıl bir yol izlemek gerekiyor onu merak ediyorum açıkçası.

Şimdi internette keşfette de görüyorum mesela birisinin "bunu yapın" dedıgıne digeri tam tersi yönde bir görüşte bulunuyor. Kimsede ne dayanak var ne de bir şey. Baktığın zaman ikisi de pedagog; yani bu işin egitimini almış insanlar. Insanlar da haliyle hangi görüşe denk gelirse ya da aklına hangisi yatarsa onu uygulama yoluna düşüyor. En azından bu tarz konularda iddiası olan insanlar iddialarını destekleyerek yorumlarda bulunursa biz iddiasız insanlar da faydalanmış oluruz diye düşünüyorum.

succulentaski .!.:

11 ay ayrılık kaygısının tavan yaptığı zamanlar. O zaman böyle bir şey yapabilmiş olması bence bağlanmada sorun olmadığını gösteriyor çok bilgim yok ama. Demek ki sizin hep oralarda bir yerlerde olacağınıza eminmiş :)

Genişletmek için tıkla...

Bende aynı şekilde düşüyorum kayıtsız olsa beni hiç aramazdı. Eğlencesi bittiğinde arıyor

Sade frappe .!.:

Burda herkes herkes hakkında bazen kişilerin evlilikleri, bazen aşk hayatları, bazen de güncel hayatlari konularında (avukat, psikolog, evlilik danışmanı olmadıkları halde) yönlendirici rolünde bulunabiliyorlar. Ama tabi ki söz konusu bir çocuk olduğunda ben de yanlış bir yönlendirmede bulunmak tabi ki istemem. Öyle bir etkim olduysa da konu sahibi kusura bakmasın.

Şimdi yanlış anlamazsanız çok emin konuştuğunuz için ve bu konuda da eğitiminizin olduğunu düşündüğüm için bir sey sormak istiyorum. Mesela bnm çocuğum şuan her şeye "benim" dediği ve hiç bir şeyi paylaşmak istemediği bir yaş doneminde. Oyun parkında bazen görüyorum çocuklar oyuncaklar için birbirlerini ittirip, düşürüp ağlatıyorlar. Şimdi çocuğum birisini üzüp ağlattığı zaman "üzüldüğü için ağlıyor" dememeliysem ne demeliyim tam olarak? Böyle bir durumda nasıl bir yol izlemek gerekiyor onu merak ediyorum açıkçası.

Şimdi internette keşfette de görüyorum mesela birisinin "bunu yapın" dedıgıne digeri tam tersi yönde bir görüşte bulunuyor. Kimsede ne dayanak var ne de bir şey. Baktığın zaman ikisi de pedagog; yani bu işin egitimini almış insanlar. Insanlar da haliyle hangi görüşe denk gelirse ya da aklına hangisi yatarsa onu uygulama yoluna düşüyor. En azından bu tarz konularda iddiası olan insanlar iddialarını destekleyerek yorumlarda bulunursa biz iddiasız insanlar da faydalanmış oluruz diye düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Dediğim gibi ben de uzman değilim anneyim sadece ama o yapmaması gereken yanlış bir davranış. Anında diğer çocuk ağlarken bu şekilde söylenmesinde bence sorun yok. Hatta size gerek kalmasın. diğer çocuğu yönlendiriyorum ben acıdığını söyle bana vurma de gibi. Canın acıdı dimi diye zorla konuşturuyorum.
Ama buradaki durum farklı. Burada çocuğa gereksiz bir vicdan azabı yükleniyor. Sonra her yaptığı harekette anne her üzüldüğünde kendini suçlayacak bir yetişkin toksik anne çocuk ilişkisi.
Bu konu çok net. Çocuk başkasıyla oynamak istiyor diye suçlanamaz. Bu yanlış bir davranış değil.

succulentaski .!.:

Dediğim gibi ben de uzman değilim anneyim sadece ama o yapmaması gereken yanlış bir davranış. Anında diğer çocuk ağlarken bu şekilde söylenmesinde bence sorun yok. Hatta size gerek kalmasın. diğer çocuğu yönlendiriyorum ben acıdığını söyle bana vurma de gibi. Canın acıdı dimi diye zorla konuşturuyorum.
Ama buradaki durum farklı. Burada çocuğa gereksiz bir vicdan azabı yükleniyor. Sonra her yaptığı harekette anne her üzüldüğünde kendini suçlayacak bir yetişkin toksik anne çocuk ilişkisi.
Bu konu çok net. Çocuk başkasıyla oynamak istiyor diye suçlanamaz. Bu yanlış bir davranış değil.

Genişletmek için tıkla...

Yaptığım yoruma istinaden (herhangi bir iddiam olmadığı halde) eğitim durumumu sorgulayınca ve aksi bir iddia belirtince haliyle bu konuda bir egitiminiz olduğunu düşünmüştüm.

Bnm bahsettiğim şey aslında çocuk başkasıyla oynamak istiyor diye degil annesini ittirip, sen git gibi anneyi gözardı davranışların anneye (veya bir başkasına) nasıl hissettirdiğiydi. Bunun yanlış oldugu iddia edilince de bir çocuga karşı da aynı şey söz konusu olduğunda nasıl bir yol izlemeliyiz diye onu merak etmiştim haliyle. Gerçek manada hangisinin neden doğru neden yanlış olduğunu açıklayabilecek işin ehli birileri çıkar belki.

Küçükken ben de annemi pek sevmezdim istemezdim neden bilmiyorum. Hala daha pek sevdiğim söylenemez, annedir yani o kadar. Kolay gelsin

renascentia .!.:

Hayır onun yerine kızım çok öfkeli gördüm seni başkasıyla oynamak için heyecanlandın sanırım bir daha çok heyecanlandığında ya da oynamak istediğinde bana söylebilrsin demesi gerek. Yani çocuğa duygularını yönetmeyi, duygularını fiziksel yollar yerine sözel yollarla ifade etmeyi öğretmeli. Eğer öğrenmezse ileride en ufak bir tartışmada şiddete başvuran tiplerden olma ihtimali var. Sizin söylediğiniz şekilde suçlanır sadece. Çocuk belki 10 yaşlarında olsa bu dediğinizi anlayabilir ancak o yaşta bir çocuğun bilişsel kapasitesi onu anlamaya yetmez.

Genişletmek için tıkla...

Sade frappe .!.:

Yaptığım yoruma istinaden (herhangi bir iddiam olmadığı halde) eğitim durumumu sorgulayınca ve aksi bir iddia belirtince haliyle bu konuda bir egitiminiz olduğunu düşünmüştüm.

Bnm bahsettiğim şey aslında çocuk başkasıyla oynamak istiyor diye degil annesini ittirip, sen git gibi anneyi gözardı davranışların anneye (veya bir başkasına) nasıl hissettirdiğiydi. Bunun yanlış oldugu iddia edilince de bir çocuga karşı da aynı şey söz konusu olduğunda nasıl bir yol izlemeliyiz diye onu merak etmiştim haliyle. Gerçek manada hangisinin neden doğru neden yanlış olduğunu açıklayabilecek işin ehli birileri çıkar belki.

Genişletmek için tıkla...

Ben açıkladım size durumu. Uzmanlar arasında seçim yapamıyorsanız doğan cüceloğlunu okuyup dinleyebilirsiniz.

Sade frappe .!.:

Yaptığım yoruma istinaden (herhangi bir iddiam olmadığı halde) eğitim durumumu sorgulayınca ve aksi bir iddia belirtince haliyle bu konuda bir egitiminiz olduğunu düşünmüştüm.

Bnm bahsettiğim şey aslında çocuk başkasıyla oynamak istiyor diye degil annesini ittirip, sen git gibi anneyi gözardı davranışların anneye (veya bir başkasına) nasıl hissettirdiğiydi. Bunun yanlış oldugu iddia edilince de bir çocuga karşı da aynı şey söz konusu olduğunda nasıl bir yol izlemeliyiz diye onu merak etmiştim haliyle. Gerçek manada hangisinin neden doğru neden yanlış olduğunu açıklayabilecek işin ehli birileri çıkar belki.

Genişletmek için tıkla...

Önceki mesajlarımda da anne olduğumu ve oğlumun kreşe gittiğini arkadaşlarımın da çok fazla çocuğunu gözlemlediğimi söylemiştim. İstisnasız hepsi aynı davranışı sergiliyor normal sosyal gelişim gösteriyorsa, özel çocuk değilse.
Anne git 3 yaş civarı bağımsızlaşmaya başlayan bir çocuk için çok doğal bir cümle.istediğiniz kaynağı araştırın.
Empati kurmayı bilmeyen bir çocuğa doğal bir davranışı sebebiyle suçluluk hissettirmeye çalışmak da çok acımasızca.
Size dün akşam eğitimci bir arkadaş da yazdı benzer şeyleri ben de anne tecrübesiyle yazıyorum.
Çocuğun birine kasıtlı fiziksel zarar vermesiyle annesini uzaklaştırmaya çalışması benzer durumlar değildir.
Annesi bu durumda üzülüyorsa sağlıklı davranış göstermeyen annesi oluyor.

Sade frappe .!.:

Yaptığım yoruma istinaden (herhangi bir iddiam olmadığı halde) eğitim durumumu sorgulayınca ve aksi bir iddia belirtince haliyle bu konuda bir egitiminiz olduğunu düşünmüştüm.

Bnm bahsettiğim şey aslında çocuk başkasıyla oynamak istiyor diye degil annesini ittirip, sen git gibi anneyi gözardı davranışların anneye (veya bir başkasına) nasıl hissettirdiğiydi. Bunun yanlış oldugu iddia edilince de bir çocuga karşı da aynı şey söz konusu olduğunda nasıl bir yol izlemeliyiz diye onu merak etmiştim haliyle. Gerçek manada hangisinin neden doğru neden yanlış olduğunu açıklayabilecek işin ehli birileri çıkar belki.

Genişletmek için tıkla...

3 yaş çocuk ben merkezci dönemde. Oyuncağını, yiyeceğini paylaşmak istemeyebilir bu normal. Başka çocuklarla birlikte oyun oynamak istemeyebilir çünkü paralel oyun döneminin son demlerinde. Bu da normal. Oyun alanından ya da birlikte oyun kurduğu kişiden ayrılmak istemeyebilir, ağlayabilir, sinirlenebilir, bu da normal. Ama vurma itme davranışlarını problem davranış olarak görürüz ve söndürmek gerek. Davranışı söndürmenin çok çeşitli yöntemleri var burda yazmakla bitmez. Anne baba tutumları kişilik gelişiminde çok etkili. Bunu göz önünde bulundurup, çok okuyup, çok öğrenip çocuk yetiştirmek gerekiyor. Yoksa bizler gibi bodoslama büyütülmüş yaralarını yetişkinliğe taşımış insanlar olurlar.

Merhaba hanımlar,birçok yorumu okudum ama zaman da geçmeden kızımla konuştum.Sana küstüm vb biseyi asla söylemem bırakın canımın içi ile böyle konuşmayı,çalışma ortamında bile sorunu oturup konuşur, üzüldüğüm birseyi söylerim.Ne kaybediyorsak anlamadan konuştuğumuz şeyden kaybediyoruz.Yasimi soran,çocukça bulan insanların yanında daha fazla kadından bu duyguyu tanıdık bulan ve tecrübesini paylasan kadınları görmek daha mutlu etti.Kargocunun arkasından ağlayan,pastanedeki kadında kalan ve birçok örnekle aslında bunun normal olduğunu gordum ve tebessüm ettim.Tesekkur ederim Bende oyun oynamanın eğlenceli olduğunu ama eve gitme vakti olduğunu anlattım.Seni istemiyorum dediğinde de üzüldüğümü söyledim.Ama ben kalmak istedim çok seviyorum diye cevap verince de yine gideriz l,eğleniriz gibi anlattım.Bu.Bu süreçte kendime dönüp anneciğim sorgulamak da başka tabi,2 yasina kadar emzirdim ve 2.5 yasina kadar birebir kaldık.Krese alıştırma sürecimiz hep kademeli ve
süreci anlayarak oldu.Ama annelik hiç yetmiyor

Mahinev88 .!.:

Merhaba hanımlar,3.5 yaşındaki kızımın tavırları beni çok üzüyor.Bir ortama giriyoruz orda oyun oynadığı,vakit geçirdiği insanları görünce beni unutuyor.Hatta kimle oynuyorsa bir iş vars yapılacak annem yapsın sen gel diye tutturuyor.Eve çıkacağımız zaman ağla ağla ici çıkıyor.Ben seni istemiyorum diye tutturuyor.Istedigi kişi bu duruma gülüyor ve benim çok ağrıma gidiyor.Sanki ben çocuğuma kötü davranıyorum yada sıkıcı anneyim gibi.Baskalaroyla iletişim kurması vakit geçirmesi çok güzel ama tercih edildiği noktada kendi anneliğin eksik mi var demeden geçemiyorum.Tercih edildigim insanlara da ister istemez öfkeleniyrm.Kendi çocuğum bile beni istemiyor diye ağlıyorum

Genişletmek için tıkla...

Çocuk oyunu seçer her zaman için. E kişilerde oyun oynatıyormuş çok normal o zaman.

Geçen gün arkadaşın bebeği bizim arkamızdan ağladı, 11 yaşındaki oğlumun kucağına verdiler kapıyı kapattılar hiç sesini çıkarmadı, tekrar açıp annesi oğlumdan bebeği alırken ağlamaya başladı ve annesine gitmemek için direndi. Bu arada oğlum onunla oynamamıştı bile. Çocuklar böyledir benimkiler de aynıydı. 4 yaşındaki oğlum da halasına gittiğimizde ondan ayrılmaz, ki halası onunla oyun oynamaz ilgilenir sever, arada oynar ama saatlerce eğlenceli oyunlar oynamaz ama oraya gidince beni unutur. Anne sürekli yanında olunca başka insanlarla vakit geçirmek eğlenceli geliyor. Ki bu çok sağlıklı bir çocukluk geçirdiğini gösteriyor.
Ne olursa olsun bizler yetişkiniz, kırgınlıklarınızı, çocukluk travmalarımızı, başkasıyla yaşadığımız problemleri küçücük çocuklarımıza yansıtmayalım buna hakkımız yok.