Cocugumun baskasini benim yerime secmesi

Mahinev88

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
24 Ekim 2014
243
110
35
Merhaba hanımlar,3.5 yaşındaki kızımın tavırları beni çok üzüyor.Bir ortama giriyoruz orda oyun oynadığı,vakit geçirdiği insanları görünce beni unutuyor.Hatta kimle oynuyorsa bir iş vars yapılacak annem yapsın sen gel diye tutturuyor.Eve çıkacağımız zaman ağla ağla ici çıkıyor.Ben seni istemiyorum diye tutturuyor.Istedigi kişi bu duruma gülüyor ve benim çok ağrıma gidiyor.Sanki ben çocuğuma kötü davranıyorum yada sıkıcı anneyim gibi.Baskalaroyla iletişim kurması vakit geçirmesi çok güzel ama tercih edildiği noktada kendi anneliğin eksik mi var demeden geçemiyorum.Tercih edildigim insanlara da ister istemez öfkeleniyrm.Kendi çocuğum bile beni istemiyor diye ağlıyorum
 
3,5 yaşındaki çocuk oyun çocuğudur. Yaşıtlarıyla veya kendisiyle aktivite yapanlarla takılmak istemesinde sorun yok. Evde mi, kreşe veya oyun grubuna gidiyor mu? Yalnız ağlamaktan içi çıkmasının nedeni sizsiniz. Kural koymuyor musunuz gitmeden önce konuşmuyor musunuz? Şu kadar duracağız sonra evimize gideceğiz ve ağlarsan bir daha gitmeyeceğiz vs söylemiyor musunuz? Elbette zaman kavramları yok, biz alarm kurardık. Alarm çalınca toplanmaya başlayıp gideceğiz diye anlaşma yapardık. Tutturma sinir ağlama krizi yaşamadık değil bizde de oldu ama çocuğuma kıyamıyorum ağlatmayayım en kötüsü. Benim de işlerim yapmam gerekenler var, sadece senin istediklerini yapamayız, ağlarsan söz dinlemezsen bir daha çıkmayız evden diye konuşun.
 
Çok normal kızım 4 yaşında aynı şeyleri yapar öğretmenini ananesini dedesini gördüğünde beni hemen unutur onlarla oynamak ister çünkü neden anlıyor ki istediğini yaptıracak istediği pat diye olacak biliyor bunlar bende işe yaramıyor 😀 ama acıksın uykusu gelsin canı yansın Bi yeri ağrısın hemen anne der çünkü tek güvendiği huzur bulduğu yer aslında benim
 
Merhaba hanımlar,3.5 yaşındaki kızımın tavırları beni çok üzüyor.Bir ortama giriyoruz orda oyun oynadığı,vakit geçirdiği insanları görünce beni unutuyor.Hatta kimle oynuyorsa bir iş vars yapılacak annem yapsın sen gel diye tutturuyor.Eve çıkacağımız zaman ağla ağla ici çıkıyor.Ben seni istemiyorum diye tutturuyor.Istedigi kişi bu duruma gülüyor ve benim çok ağrıma gidiyor.Sanki ben çocuğuma kötü davranıyorum yada sıkıcı anneyim gibi.Baskalaroyla iletişim kurması vakit geçirmesi çok güzel ama tercih edildiği noktada kendi anneliğin eksik mi var demeden geçemiyorum.Tercih edildigim insanlara da ister istemez öfkeleniyrm.Kendi çocuğum bile beni istemiyor diye ağlıyorum

Daha neler gerçekten.
 
Merhaba hanımlar,3.5 yaşındaki kızımın tavırları beni çok üzüyor.Bir ortama giriyoruz orda oyun oynadığı,vakit geçirdiği insanları görünce beni unutuyor.Hatta kimle oynuyorsa bir iş vars yapılacak annem yapsın sen gel diye tutturuyor.Eve çıkacağımız zaman ağla ağla ici çıkıyor.Ben seni istemiyorum diye tutturuyor.Istedigi kişi bu duruma gülüyor ve benim çok ağrıma gidiyor.Sanki ben çocuğuma kötü davranıyorum yada sıkıcı anneyim gibi.Baskalaroyla iletişim kurması vakit geçirmesi çok güzel ama tercih edildiği noktada kendi anneliğin eksik mi var demeden geçemiyorum.Tercih edildigim insanlara da ister istemez öfkeleniyrm.Kendi çocuğum bile beni istemiyor diye ağlıyorum
Benm oğlum 4 buçuk yaşında hâlâ başkalarını istiyor .. tek çocuk ve pek kimseyi görmüyor bütün gün onunla ben ilgileniyorum yemeğini ben yediriyorum, ben oyun oynuyorum dolayısıyla çocuk benden sıkılıyor ve degisiklik istiyor. Onların bizim gibi her türlü bizi seçmesini bekleyemeyiz onlar çocuk ve nerde sıkılırsa orda değişir bizi başkalarıyla ☺️
 
Merhaba hanımlar,3.5 yaşındaki kızımın tavırları beni çok üzüyor.Bir ortama giriyoruz orda oyun oynadığı,vakit geçirdiği insanları görünce beni unutuyor.Hatta kimle oynuyorsa bir iş vars yapılacak annem yapsın sen gel diye tutturuyor.Eve çıkacağımız zaman ağla ağla ici çıkıyor.Ben seni istemiyorum diye tutturuyor.Istedigi kişi bu duruma gülüyor ve benim çok ağrıma gidiyor.Sanki ben çocuğuma kötü davranıyorum yada sıkıcı anneyim gibi.Baskalaroyla iletişim kurması vakit geçirmesi çok güzel ama tercih edildiği noktada kendi anneliğin eksik mi var demeden geçemiyorum.Tercih edildigim insanlara da ister istemez öfkeleniyrm.Kendi çocuğum bile beni istemiyor diye ağlıyorum
Sorunlu yetisen erkek anasi online. Demek boyle boyle oluyor bu isler…
 
Merhaba hanımlar,3.5 yaşındaki kızımın tavırları beni çok üzüyor.Bir ortama giriyoruz orda oyun oynadığı,vakit geçirdiği insanları görünce beni unutuyor.Hatta kimle oynuyorsa bir iş vars yapılacak annem yapsın sen gel diye tutturuyor.Eve çıkacağımız zaman ağla ağla ici çıkıyor.Ben seni istemiyorum diye tutturuyor.Istedigi kişi bu duruma gülüyor ve benim çok ağrıma gidiyor.Sanki ben çocuğuma kötü davranıyorum yada sıkıcı anneyim gibi.Baskalaroyla iletişim kurması vakit geçirmesi çok güzel ama tercih edildiği noktada kendi anneliğin eksik mi var demeden geçemiyorum.Tercih edildigim insanlara da ister istemez öfkeleniyrm.Kendi çocuğum bile beni istemiyor diye ağlıyorum
Oyun tatlı geliyor, ciddi ciddi sizi istemediğinden değil
 
Çocuğunuzun davranıslarını "beni sevmiyor" şeklinde yorumladığınız icin bu duruma alınıp, üzülmeniz normal. Bazen bnm kızım da bana gelmek istemediğinde bn de kendi içimde hafif bir kırgınlık yaşıyorum bir anne olarak ve kaldi ki bana göre bunlar gayet normal hisler; ama sizin bu duruma oturup ağlamanız, bunu kendinize dert edinmeniz normal degil tabi ki. Cocuk o, sagı solu belli olmaz, oyun için, azıcık bir ilgi için satamayacağı kimse yok :)

Ama tabi ki her şeye de "cocuk o" gözüyle bakılmasını da doğru bulmuyorum. Çocuk olması bu yaşlarda empati yapmayı ögrenemeyeceği anlamına gelmiyor. Evdeyken basbaşa oldugunuz bir zamanda yaptığı hareketin sizi üzdüğünü söylemelisiniz ki çocuk da hareketlerini böyle böyle kontrol edebilmeyi ögrensin. Bir de siz başbaşa evdeyken bekleyen işinizi gücünüzü bahane ederek onunla pek oynamıyor olabilir misiniz? Eğer öyleyse oyun için biraz daha vakit ayırmaya çalışın. Çünkü genelde cocuklar dışarda arkadaşlarının yanındayken bile anne babayı oyunlarına dahil etme derdine düşerler. Muhtemelen sizinkisi "annem nasıl olsa bizle oynamaz" diye düşünürek sizi tamamen gözden çıkarıyor.
 
Merhaba hanımlar,3.5 yaşındaki kızımın tavırları beni çok üzüyor.Bir ortama giriyoruz orda oyun oynadığı,vakit geçirdiği insanları görünce beni unutuyor.Hatta kimle oynuyorsa bir iş vars yapılacak annem yapsın sen gel diye tutturuyor.Eve çıkacağımız zaman ağla ağla ici çıkıyor.Ben seni istemiyorum diye tutturuyor.Istedigi kişi bu duruma gülüyor ve benim çok ağrıma gidiyor.Sanki ben çocuğuma kötü davranıyorum yada sıkıcı anneyim gibi.Baskalaroyla iletişim kurması vakit geçirmesi çok güzel ama tercih edildiği noktada kendi anneliğin eksik mi var demeden geçemiyorum.Tercih edildigim insanlara da ister istemez öfkeleniyrm.Kendi çocuğum bile beni istemiyor diye ağlıyorum
Ya böyle şeyleri ciddiye almayın,benim oğlumada en çok kimi seviyorsun diye sorduğumuzda kargocu abiyi digordu,kargoyla oyuncak getiriyor diye😂
 
2-3 yaşındaki çocuk duyguları anlar, taklit ile öğrenir. Empati taaa 6-9 civarında gelişiyor . Somut zeka ile büyüyen çocuktan soyut şeylerde çok yüksek beklentiye girmemek lazım. Seni sevmiyorum dediğinde, o sevmek eylemini bilerek kullanmıyor. Tam soyut kavramların oturması zaman alıyor. Kafasında anladığı şekilde kullanıyor. Ciddi ciddi istemediğinden sevmediğinden değil... siz ordan uzaklaşsanız feryat figan sizi arar
Oyun dönemi her anne parktan çıkarken sürükleyerek çıkarır eve çocuğunu.. sizi istememesi ile alakası yok. Kısıtlı kelime ve kavramla parkta kalmak istediğini anca bu şekilde anlatıyordur.
 
Benim kızım da küçüklüğünden beri anneannesine karşı öyle davranırdi. Onunla vakit geçirmek hoşuna gidiyor ama seni istemiyorum ifadesini kullanmadı hiç. Onunla konuşabilirsiniz bu kişilerle vakit geçirirken çok mutlu oluyorsun değil mi seni mutlu girmek beni de mutlu ediyor. En kısa zamanda ya da ilk uygun olduğumuzda yine gelelim gibi konuşabilirsiniz.
 
Tam da bu anlama geliyor aslında. 🙄
Tamam şuan empati yapamayabilir ama öğrenmeyeceği anlamına gelmiyor. Bahsettiğim şey o. Üzülmenin, üzgün olanın ne anlama geldiğini bilecek bir yaşta çünkü. Bnm yeğenlerim bu yaşlardayken üzgün birini gördüklerinde tepki veriyorlardı ve onun morelini düzeltmek için türlü şebeklikler yapıyorlardı. Burdaki üye de çocuguna "bu davranışların bni üzüyor" dediği taktir de çocugun kafasında belli bir süre sonra bir şeyler oturabilir. Aman anlamaz, aman nasil olsa kafasi basmaz diyip çocuklarla duygu paylaşımı yapılmaya yapilmaya sosyapat çocuklar yetisiyor. Bnm 22 aylık kızım bile tepkisel olarak bana veya bir başkasına vurduğunda hemen anında pişman olup vurduğu yeri öpüyor. Demek ki duygusal olarak o kadar da kör varlıklar değiller bu çocuk dediğimiz varlıklar.
 
Benim oğlum 11 aylıkken pastanecinin eşinin kucağından bana gelmek istememişti. Almak isteyince dönüp kadına sarılmıştı. Kadın bi 15 dk gezdirmişti alıp ki kadını 1-2 kere görmüştü. Başkalarına da yapardı arada. Ben bağlanmada sorun mu var diye düşünmüştüm ama bence yoktu demek ki sıpamın canı öyle istiyordu 😅 sizin beni sevmiyor tepkiniz çok çocukça, sevilmeme hissinin çocuktan kaynaklandığını düşünüyorsunuz ama bu sizin yorum farklılığınız. Diğer üyeler bu konuya daha mantıklı yaklaşmış. Duygularınızın yükünü çocuğa yüklüyorsanız beni beğeniyor musun modundaysanız yanlarında daha rahat hissettiği beğeni kaygısı olmayab insanlarla oyuna devam etmek istemesi normal
 
Tamam şuan empati yapamayabilir ama öğrenmeyeceği anlamına gelmiyor. Bahsettiğim şey o. Üzülmenin, üzgün olanın ne anlama geldiğini bilecek bir yaşta çünkü. Bnm yeğenlerim bu yaşlardayken üzgün birini gördüklerinde tepki veriyorlardı ve onun morelini düzeltmek için türlü şebeklikler yapıyorlardı. Burdaki üye de çocuguna "bu davranışların bni üzüyor" dediği taktir de çocugun kafasında belli bir süre sonra bir şeyler oturabilir. Aman anlamaz, aman nasil olsa kafasi basmaz diyip çocuklarla duygu paylaşımı yapılmaya yapilmaya sosyapat çocuklar yetisiyor. Bnm 22 aylık kızım bile tepkisel olarak bana veya bir başkasına vurduğunda hemen anında pişman olup vurduğu yeri öpüyor. Demek ki duygusal olarak o kadar da kör varlıklar değiller bu çocuk dediğimiz varlıklar.
Kimse duyguları tanımaz demedi, empati yapamaz dedik.

Sizin yönteminiz baştan aşağı yanlış ama. Anneyi üzme yükünü bu yaşta çocuğa yüklerseniz kimseyi üzmemek için kendi isteklerinden vazgeçen bir yetişkin olur. Başkaları için yaşayan, başka insanların duygularını kendi duygularının üzerinde tutan, yanlış arkadaş ve eş seçimleri yapan bir insan olur.
 
X