Çocuğumuz olmuyor eşimin psikoljisi iyice bozuldu :(

yasemin010103

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
10 Nisan 2014
445
269
103
33
Merhabalar.
1 buçuk yıllık evliyiz malesef eşimin doğustan testis kaynaklı cocuğumuz olmuyor en son tüp bebek denemek istedik fakat doktorlar ameliyatla bakıp sprem bulamadılar artık olmaz dediler yerle bir olduk eşim ağlıyor ve bana sürekli beni bırak git seni annelik duygusundan mahrum bırakamam vs. tarzı konuşuyor ona her zaman yanında olacağımı çocuk olmasada bir ömür elini tutacağımı söyledim ama iyi değil napsak bilmiyorum. Eşime nasıl moral verebilirim fikirlerinize ihtiyacım var :KK43:


Güncelleme-
Merhaba Hanımlar güncelleme yapmak istedim buraya güzel şeyler yazmak isterdim fakat eşimin psıkolojisi iyice gitti alkole zaten yatkınlığı vardı ama bu olayla birlikte haftanın 7 günü içmeye ve eve geç gelmeye bazende annesinde kalıp gelmemeye başladı tabikide kavgalarımız büyüdü kendisi boşanmak istediğini söyledi bende iş şiddete gitmeye başladığı için kabul ettim.Anlaşmalı boşandık herşey hızlı gelişti çok üzgünüm severek boşandım ona çok destek olmaya çalıştım ama ben yaklaştıkça o kaçtı. Öncesinde de problemlerimiz vardı ama son zamanlardaki hareketleri ile evliliğimizi bitirdi...
 
Son düzenleme:
Merhabalar.
1 buçuk yıllık evliyiz malesef eşimin doğustan testis kaynaklı cocuğumuz olmuyor en son tüp bebek denemek istedik fakat doktorlar ameliyatla bakıp sprem bulamadılar artık olmaz dediler yerle bir olduk eşim ağlıyor ve bana sürekli beni bırak git seni annelik duygusundan mahrum bırakamam vs. tarzı konuşuyor ona her zaman yanında olacağımı çocuk olmasada bir ömür elini tutacağımı söyledim ama iyi değil napsak bilmiyorum. Eşime nasıl moral verebilirim fikirlerinize ihtiyacım var :KK43:
evlat edinmeyi düşünmez misiniz bir çocuğu karnınızda değil de kalbinizde büyütmeyi ?
 
Merhabalar.
1 buçuk yıllık evliyiz malesef eşimin doğustan testis kaynaklı cocuğumuz olmuyor en son tüp bebek denemek istedik fakat doktorlar ameliyatla bakıp sprem bulamadılar artık olmaz dediler yerle bir olduk eşim ağlıyor ve bana sürekli beni bırak git seni annelik duygusundan mahrum bırakamam vs. tarzı konuşuyor ona her zaman yanında olacağımı çocuk olmasada bir ömür elini tutacağımı söyledim ama iyi değil napsak bilmiyorum. Eşime nasıl moral verebilirim fikirlerinize ihtiyacım var :KK43:
Biraz zaman tanıyın kolay bir şey değil elbette ama zamanla geçecektir çok üzerine gitmeden sevginizi hissettirerek yanında durun sadece. Evliliklerin amacı çocuk sahibi olmak değildir birlikte acısıyla tatlısıyla hayatı paylaşmaktır şu an hayal kırıklığı içinde bunu göremiyor eşiniz ama zamanla bunu anlayacaktır. İkiniz de kendinizi hazır hisseder ve isterseniz evlat edinmek de her zaman bir seçenek. Dilerim bir mucize olur ama Allah’tan da ümit kesilmez 🙏🏻
 
Merhabalar.
1 buçuk yıllık evliyiz malesef eşimin doğustan testis kaynaklı cocuğumuz olmuyor en son tüp bebek denemek istedik fakat doktorlar ameliyatla bakıp sprem bulamadılar artık olmaz dediler yerle bir olduk eşim ağlıyor ve bana sürekli beni bırak git seni annelik duygusundan mahrum bırakamam vs. tarzı konuşuyor ona her zaman yanında olacağımı çocuk olmasada bir ömür elini tutacağımı söyledim ama iyi değil napsak bilmiyorum. Eşime nasıl moral verebilirim fikirlerinize ihtiyacım var :KK43:
Evlat edinebilirsiniz. Psikiyatrik tedavi almanızı tavsiye ederim buradan geleceklerle olmaz önemli bir konu bu
 
Aklıma geldi sunmaya çalıştım ama henüz taze öğrendiğimiz bu fikre çok uzak belki zamanla ikna ederim bilmiyorum çok teşekkür ederim
evlat edinmeyi düşünmez misiniz bir çocuğu karnınızda değil de kalbinizde büyütmeyi ?

Biraz zaman tanıyın kolay bir şey değil elbette ama zamanla geçecektir çok üzerine gitmeden sevginizi hissettirerek yanında durun sadece. Evliliklerin amacı çocuk sahibi olmak değildir birlikte acısıyla tatlısıyla hayatı paylaşmaktır şu an hayal kırıklığı içinde bunu göremiyor eşiniz ama zamanla bunu anlayacaktır. İkiniz de kendinizi hazır hisseder ve isterseniz evlat edinmek de her zaman bir seçenek. Dilerim bir mucize olur ama Allah’tan da ümit kesilmez 🙏🏻
 
Erkekler için çocuk sahibi olmak çok elzem olmuyor. Sadece o ne der, bu ne der kuşkusu olabilir. Erkeklik onuru, gururu falan… Eşiniz bir süre sonra alışır. Peki siz? Anne olmak istemeyecek misiniz? Birini evlatlık alabilirsiniz, bu çok güzel bir şey. Yine de ilerde bu sizin için problem olmayacak mı?
 
Merhabalar.
1 buçuk yıllık evliyiz malesef eşimin doğustan testis kaynaklı cocuğumuz olmuyor en son tüp bebek denemek istedik fakat doktorlar ameliyatla bakıp sprem bulamadılar artık olmaz dediler yerle bir olduk eşim ağlıyor ve bana sürekli beni bırak git seni annelik duygusundan mahrum bırakamam vs. tarzı konuşuyor ona her zaman yanında olacağımı çocuk olmasada bir ömür elini tutacağımı söyledim ama iyi değil napsak bilmiyorum. Eşime nasıl moral verebilirim fikirlerinize ihtiyacım var :KK43:
O hastalığın çaresi yokmudur? Bebek evlat edinseniz olmazmi sadece dogurmakla olmuyoki annelik bir bebeğe çok iyi anne baba ola bilirsiniz.
 
Çok üzülüyorum ağlıyorum kafama takıyorum ama bu yüzden bırakmak istemiyorum bende bırakırsam onu iyice çöker onu çok seviyorum aynı durumda bende olabilirdim o beni bıraksaydı bu sebepten ölümüm olurdu Allah büyüktür bir umut başka doktorllara gideriz diyorum birşey yapmadan durumu kabullenip oturmak istemiyorum
Erkekler için çocuk sahibi olmak çok elzem olmuyor. Sadece o ne der, bu ne der kuşkusu olabilir. Erkeklik onuru, gururu falan… Eşiniz bir süre sonra alışır. Peki siz? Anne olmak istemeyecek misiniz? Birini evlatlık alabilirsiniz, bu çok güzel bir şey. Yine de ilerde bu sizin için problem olmayacak mı?
 
Merhabalar.
1 buçuk yıllık evliyiz malesef eşimin doğustan testis kaynaklı cocuğumuz olmuyor en son tüp bebek denemek istedik fakat doktorlar ameliyatla bakıp sprem bulamadılar artık olmaz dediler yerle bir olduk eşim ağlıyor ve bana sürekli beni bırak git seni annelik duygusundan mahrum bırakamam vs. tarzı konuşuyor ona her zaman yanında olacağımı çocuk olmasada bir ömür elini tutacağımı söyledim ama iyi değil napsak bilmiyorum. Eşime nasıl moral verebilirim fikirlerinize ihtiyacım var :KK43:

45 yaşında çocuksuz bir kadınım ;
Evlatlık almak bir seçenek
Çocuksuz aile olmakta bir seçenek
İlla çocuk sahibi olunacak diye bir şey yok, eşiniz muhtemelen çevre baskısından tedirgin zamanla alışır duruma, bunun için ruhunuzu yıpratmayın, Allah ın verdiğinde de vermediğinde de vardır bir hayır
 
Durum çok üzücü ama ikinizi de üzen bir konuyu, eşiniz üzülmesin diye içinize atarak gizli yas tutmanız, ileride sizde öfke yaratacaktır. Siz de üzüntünüzü yaşayın ve eşinize, üzüntünüzün sebebinin "evlat sahibi olamamak" olduğunu dile getirin. Sebebi ne olursa olsun, sizi üzen "sonuçtur."
O üzülmesin diye tepkisiz kalmanıza gerek yok.
Eşinizin ne kadar üzüldüğünü anlıyorum, onun için ne kadar zor olduğunu da. Sizin için de ne kadar zor olduğunu tahmin edebiliyorum ama şu ayrıma varın. Acı çekmek gerekiyorsa, mutluluk oyunu oynamayın ve o acıyı yaşayın karşılıklı. Sonra oturun konuşun.

Bu sorun sizden de kaynaklanabilirdi. O zaman eşiniz sizi yarı yolda mı bırakacaktı?
Sevginiz bir koşula mı bağlı? El ele vermeniz gereken en zorlu süreçte, suçluluk psikolojisi ile hareket etmek doğru olmaz.
İkinizin de elinde olmayan bir sağlık sorunu bu. Benzer bir durumu siz de yaşayabilirdiniz.
Şimdi evliliğinizin en büyük sınavlarından birini veriyorsunuz. Belki de yaradan, annesiz kalmış bir öksüze, kader olarak sizi yazdı anne baba diye.
Aile ille de kan bağı değildir.
Evlat büyütmek, emek vermek öyle muazzam bir his ki, bunu "şu an ihtiyacı olan" bir yavruya vererek de anne baba olabilirsiniz.
Birbiriniz ile iletişim halinde olun ve anlayın hislerinizi. Eşinizi sevdiğinize inanıyorum, onun da sizi sevdiğine.
Bence sevginiz, acınız bir nebze hafifleyince, böyle bir kararla yeniden sizi kenetleyecektir.
Dilerim size çok ihtiyacı olan bir yavruya yuva olursunuz.
Hayatta her şey bizler için. Lütfen baktığınız açıyı biraz değiştirin ve kimsenin acısını sırtlanmayın. Herkes payına düşeni yaşasın.
Bu konuda her ikiniz de gerekli psikolojik destekleri alabilirsiniz.
Sağlıklı çocuklar için, sağlıklı anne baba olmamız lazım.
Dilerim daima bir çıkış yolu bulursunuz.
Size tüm kalbimle iyi dileklerimi ve dualarımı gönderiyorum.
 
Merhabalar.
1 buçuk yıllık evliyiz malesef eşimin doğustan testis kaynaklı cocuğumuz olmuyor en son tüp bebek denemek istedik fakat doktorlar ameliyatla bakıp sprem bulamadılar artık olmaz dediler yerle bir olduk eşim ağlıyor ve bana sürekli beni bırak git seni annelik duygusundan mahrum bırakamam vs. tarzı konuşuyor ona her zaman yanında olacağımı çocuk olmasada bir ömür elini tutacağımı söyledim ama iyi değil napsak bilmiyorum. Eşime nasıl moral verebilirim fikirlerinize ihtiyacım var :KK43:
Evlat edinebilirsiniz.
 
iyi değilim ama onun yanında iyiyim gibi davranıyorum yanında hiç ağlamadım dikkat etmeye çalısıyorum ama farkında tabiki
Bence kötü yapiyorsunuz. Siz hislerinizi yaşayamadıginiz için o belki sizin yerinize de yaşıyordur. Ben olsam büyük bir kayıp ya da hayal kırıklığı durumunda dik duran bir koca değil de benimle sarılıp ağlayan,beraber ağlayıp rahatlayacak bir koca isterdim. KKda da çok var özellikle gebelik kayiplarinda kadınlar çok etkilenir haftalarca ağlarken hiç etkilenmemis gibi görünen (aslında belki de karısına göstermemek için dik duran) kocalarına öfke duyuyorlar. O yüzden benim önerim hislerinizi olduğu gibi yaşayın.
Konuya gelince eşin bu sorununu evlenmeden önce söylemiş miydi? Sonuçta doğuştan gelen bir sorun,habersiz olmasına imkan yok . Eğer soylemediyse eşinle bu konuda yuzlesebilirsin çünkü bile isteye seni bu duruma sokmuş, şimdi de iş işten geçmiş evlenip yuvani kurmuşsun 'benden ayril' diyor - ayrilmayacagini bile bile. Bu bana manipülasyon gibi gelir .
Ama eger bu sorunu sizle paylastiysa ve siz kabul edip evlendiyseniz kocaniza 'ben ilk günden beri biliyordum. Bebek için değil senin için evlendim, başkası ile evlenip çocuk sahibi olmak asla istemem, seninle yaşlanmak benim için daha onemli' vs diyebilirsiniz.
Ve yerinizde olsam ameliyatlarla operasyonlarla yipranmadan evlat edinme opsiyonunu arastiririm.
 
Yorumunuz ve güzel dilekleriniz için çok teşekkür ederim evlatlık konusunda
Durum çok üzücü ama ikinizi de üzen bir konuyu, eşiniz üzülmesin diye içinize atarak gizli yas tutmanız, ileride sizde öfke yaratacaktır. Siz de üzüntünüzü yaşayın ve eşinize, üzüntünüzün sebebinin "evlat sahibi olamamak" olduğunu dile getirin. Sebebi ne olursa olsun, sizi üzen "sonuçtur."
O üzülmesin diye tepkisiz kalmanıza gerek yok.
Eşinizin ne kadar üzüldüğünü anlıyorum, onun için ne kadar zor olduğunu da. Sizin için de ne kadar zor olduğunu tahmin edebiliyorum ama şu ayrıma varın. Acı çekmek gerekiyorsa, mutluluk oyunu oynamayın ve o acıyı yaşayın karşılıklı. Sonra oturun konuşun.

Bu sorun sizden de kaynaklanabilirdi. O zaman eşiniz sizi yarı yolda mı bırakacaktı?
Sevginiz bir koşula mı bağlı? El ele vermeniz gereken en zorlu süreçte, suçluluk psikolojisi ile hareket etmek doğru olmaz.
İkinizin de elinde olmayan bir sağlık sorunu bu. Benzer bir durumu siz de yaşayabilirdiniz.
Şimdi evliliğinizin en büyük sınavlarından birini veriyorsunuz. Belki de yaradan, annesiz kalmış bir öksüze, kader olarak sizi yazdı anne baba diye.
Aile ille de kan bağı değildir.
Evlat büyütmek, emek vermek öyle muazzam bir his ki, bunu "şu an ihtiyacı olan" bir yavruya vererek de anne baba olabilirsiniz.
Birbiriniz ile iletişim halinde olun ve anlayın hislerinizi. Eşinizi sevdiğinize inanıyorum, onun da sizi sevdiğine.
Bence sevginiz, acınız bir nebze hafifleyince, böyle bir kararla yeniden sizi kenetleyecektir.
Dilerim size çok ihtiyacı olan bir yavruya yuva olursunuz.
Hayatta her şey bizler için. Lütfen baktığınız açıyı biraz değiştirin ve kimsenin acısını sırtlanmayın. Herkes payına düşeni yaşasın.
Bu konuda her ikiniz de gerekli psikolojik destekleri alabilirsiniz.
Sağlıklı çocuklar için, sağlıklı anne baba olmamız lazım.
Dilerim daima bir çıkış yolu bulursunuz.
Size tüm kalbimle iyi dileklerimi ve dualarımı gönderiyorum.

bende çok isterim ama eşimin psıkolojısı buna hazır değil belki bir kaç yıl sonra ikna edebilirim dediğinizde çok haklısınız bende kendimi çok kastım sanırım üzüntümü dışa vurmama konusunda inşallah bir gün buraya güzel şeyler yazarım sevgilerimle
 
Aklıma geldi sunmaya çalıştım ama henüz taze öğrendiğimiz bu fikre çok uzak belki zamanla ikna ederim bilmiyorum çok teşekkür ederim
Bence evlat edinme fikrini esiniz bu durumu kabullenip, cocuk sahibi olmadan da mutlu bir evlilik surdurebilecegi fikrine ikna olduktan sonra gundeme getirin. Simdilik bu konuyu konusmayin. Bu sureci atlatmasi icin gerekirse psikolojik destek alın. Su an evlat edinmeyi gundeme getirirseniz, "esim cocuk sahibi olmayi cok istiyor, kendi dogurmasa bile istiyor kadin işte, ben onun elinden dogurarak anne olma hakkini nasil alirim" seklinde kendini suclama psikolojisine girebilir bence. Cocuk sahibi olma konusunu kapatip once evliliginizi iyilestirin. Sonra evlat edinmeyi konusursunuz ileride
 
Back
X