- 30 Nisan 2008
- 45.779
- 24.642
- 398
valla anne değilim ama dayağa karşı değilim. ne demek "ben onu yemiycem?" yeminle yapıştırırım ağzına.
bu çocuk bi ömür benim evimde kalmayacak, her türden insanla muhatap olacak. yemek beğenmeyerek insanları zor durumda bırakmaya hakkı yok.
evet misafir başımızın tacı ama öyle insanlar gelip gidiyor ki evimize, ne pişireceğimizi şaşırıyoruz. keşke diyorum, anası vaktinde ağzına yapıştırıp yedirseymiş de yemek seçmemeyi öğretseymiş. ya geliyorsun bi hafta kalıyorsun eyvallah da ben senin çocuğuna günde üç öğün köfte patates kızartmak zorunda mıyım arkadaşım? eşşek kadar çocuk sulu yemek yiyemiyor ya.
maddiyatından değil emeğinden bahsediyorum ben.
üniversitede bi ev arkadaşım vardı mesela, ıspanak pişirdim diye kusmuştu. karnabahar pişirdiğimde de kusmuştu. yiyorum lan onu ben hayvan!
anası vaktinde dövmemiş diye bunlar hep. bak yine sinirlendim.
bence olaya birde şu açıdan bakın
o sizin cocugunuz bile olsa biyolojik olarak size benzemek zorunda değil.
sizin yediğinizi yemek zorunda değil, insanlar içinde mahcup olmamak için ıspanak yemek zorunda hiç değil.
bende lahana pişen mutfaga gıremıyorum kolay kolay midemde bulanıyor halbuki ben zorla yemek yedirilen bir cocuktum ve her daim zayıftım halada ıspanak filan yemem.
çok sığ bir yerden bakıyorsunuz
ben kendi cocugum için öyle düşünmüyorum istediğini yer, istemediğini yemez teşvik ederim ama tadına bakıncada begenmiyorsa onu zorla yedirecek kadar HAYVAN olamam mesela
laf dinlemiyormu , ne yapıyor mesela çamaşırları dağıtıyor, boş defterden sayfa yırtıyor, olmadı tencelerı indirdi oynuyor.
bunlar dayanılmaycak şeyler değil.
robot gibi kurup yönetmek istiyorsak bence bebek değilde cinden robot alsın bazı insanlar