armisted maupin'in bir yazisinda escinsel bir cocugun ailesine yazdigi mektubu buraya kopyaliyorum...sadece anne baba olarak degil ama cocuklarin da neler hissetigini anlamaniz acisindan:
"sevgili anne;
yazmakta bu denli geciktiğim için üzgünüm. sana ve babama her yazdığımda aslen kalbimden geçenleri yazmadığımı fark ediyorum. sizleri her zamankinden daha az seviyor olsaydım sorun değildi ama sizler halen benim ebeveynlerimsiniz ve ben de halen sizin çocuğunuzum.
bu mektubu yazarak aptallık ettiğimi düşünen dostlarım var. umarım yanılıyorlardır. kaygıları herhalde benimkinden daha az sevecen ve güvensiz ebeveynlere sahip olmalarından kaynaklanıyor. umarım bu mektubu aslen sevgimden doğan bir eylem, hayatımı halen sizlerle paylaşma arzusu duyuşuma bir işaret olarak algılarsınız.
sanırım eşcinsel karşıtı hareketleri destekleyen düşünceler içinde olmasaydınız yazmazdım. hepsinden ötesi bu tavrınız bana gerçeği açıklama sorumluluğunu yüklüyor. oğlunuzun bir eşcinsel olduğu gerçeğini.
üzgünüm anne. böyle olduğum için değil, ama şu anda hissettiklerin için. bu duygunun nasıl bir şey olduğunu biliyorum çünkü hayatımın büyük kısmında aynı şeyi hissettim. sarsıntı, utanç, inanamazlık, daha bir çocukken fark ettiğim ve göz rengim kadar parçam olan bir şeyi duyduğum korku yüzünden inkar etmek.
hayır anne, kimse aklımı çelmedi. hayatın hiç bir döneminde bir akıl hocam olmadı. ama biliyor musun? keşke olsaydı. keşke orlando'daki insanlardan daha akıllı bir büyüğüm beni yanına çekip şöyle deseydi, 'bir şeyin yok evlat. sen de herkes gibi büyüdüğünde doktor ya da öğretmen olabilirsin. deli de değilsin, hasta da, kötü de. başarılı ve mutlu olabilir, kiminle yatağa girdiğini umursamayacak dostlar - her türden dost edinebilirsin. hepsinden önemlisi kendinden nefret etmeden aşık olabilir, olunabilirsin.'
ama kimse bunları söylemedi anne. bunu kendim anlamak zorunda kaldım. kendim gibi insanlarla kaynaşarak. bu kişiler ne çılgın ne de uçuk kaçık kişiler anne. mağaza sahipleri, bankacılar, olgun hanımlar.
şimdi ne düşündüğünüzü biliyorum. kendinize sorup duruyorsunuz. ne hata ettik? bunun olmasına nasıl izin verdik? böyle olmasına hangimiz sebep oldu?
buna cevap veremem anne. uzun vadede ise umurumda değil. bütün bildiğim şu: sen ve babam bundan sorumluysa öyleyse size hayatımdaki neşe ve aydınlık için tüm kalbimle teşekkür ediyorum.
biliyorum, size eşcinsel olmak ne demektir anlatamam. ama ne olmadığını anlatabilirim. kelimelerin ardına saklanmamaktır anne. aile, ahlak ve dinin arkasına saklanmamak. kendi bedeninden ya da tanrı'nın bahşettiği zevklerden korkmamak. kaba ve görgüsüz olmadığı sürece komşunu yargılamamaktır.
eşcinsel olmak bana hoşgörülü, tutkulu ve insancıl olmayı öğretti. bana yaşamın sınırsız olasılıklarını gösterdi. bana güç veren, tutku ve nezaket sahibi, duyarlı kişiler kazandırdı.
her zaman tanıdığınız michael olmam dışında söyleyecek başka şeyim yok. şimdi beni daha iyi tanıyorsunuz. sizi kasıtlı olarak incitecek hiç bir şey yapmadım. yapmayacağım da. cevap yazmakta lütfen acele etmeyin. şu an, bana dürüst olmanın değerini öğreten sizlere yalan söylemek zorunda olmadığımı bilmek yeterli benim için."