- 3 Eylül 2018
- 9.210
- 49.067
- 548
- Konu Sahibi MoonlitSoul
-
- #21
Hayret! “Ben çocuğuma hiç bağırmam sesin tü kaka kötü annesin” diyen harika anneler gelmemiş daha
Bu cümleniz çok umut verici çok teşekkür ederim2-3 yaş daha inat bir dönem, tabi çocuktan çocuğa değişebilir ama bunu yönetebiliyorsunuz ileriki zamanları da yönetirsiniz
Ben o dönem öfke patlaması sebebiyle ilaç kullanıyordum zaten, ondan sakinimdir muhtemelenKapıda yatmasına çok güldümanlıyorum ben de tam okul çıkışı 1-2 saat böyle oluyor dediğiniz gibi ama her gün farklı krizler ve sabrım tükendi galiba. Ne güzel artık devam etmiyorsa sizin adınıza sevindim. Yazılanlardan anladığım kadarıyla benim tahammül sınırım da düşük, bununla ilgili bir terapiye gitsem iyi olucak.
Bizim araba oynamalarımız vardı 2-3 yaş arası. O arabayı alma bunu al, öyle sürme böyle sür, öyle tutma böyle tut. Bazen yeter diyordum ama çoğunlukla istediği gibi devam ediyordum, yine de memnun olmuyorduBen sanırım o zaman artık resim çizmiyoruz der başka oyuna geçmeye çalışırdım. Dünyanın en sabırsız insanı olabilirim. Ama halledicez be. Tutarlı olup deneyin bence bir süre. Büyük bebesi olanları daha çok dinleyin tabi benimki daha 2 yaş.
Ay bu bizBizim araba oynamalarımız vardı 2-3 yaş arası. O arabayı alma bunu al, öyle sürme böyle sür, öyle tutma böyle tut. Bazen yeter diyordum ama çoğunlukla istediği gibi devam ediyordum, yine de memnun olmuyordu
Her istediğini yaptık sanıyoruz ama kaçırdığımız noktalar oluyor. Bir terapi süreci geçirdik ve yine bu süreçteyiz. Sizin gibi düşünürken aslında hiç farketmediğim yerden çocuğumu görmediğimi farkettim.Ben ihtiyaçlarını fazlasıyla karşıladığımızı düşünüyorum, her anlamda yani maddi manevi. Acaba burda mı yanlış yaptık bilmiyorum. Her istediği olan bir çocuk. Duygu yansıması nedir bilmiyorum?
Bence sadece siz değil çocuk da bir terapiye gitmeli, söylediğiniz şeyler çok da olağan çocuk davranışı değilMerhaba herkese,
Nerdeyse 5 yaşında bir oğlum var. Kreşe bu sene tam anlamıyla alıştık.
Çok sakin bir çocuk aslında, ama çok kaprisli ve durduk yere ağlamaya başlar hemen. Bu hallerine katlanamayıp bazen patlamalar yaşıyorum. Kızıyorum, bağırıyorum. Çünkü gerçekten sebepsiz yere ağlıyor. Okuldan çok memnunuz, arkadaşlarıyla da iyi anlaşıyor bildiğim kadarıyla. Ama okuldan almaya gittiğimde bir heves gidiyorum almaya, 5 dakika sonra saçma sapan isteklerle sabrımı zorluyor ve yapmazsam ağlıyor. Mesela beraber resim yaparken ben onun istediği gibi çizmezsem ağlıyor, arabayı oraya park etme şuraya park et diye ağlıyor. Hadi parka gidelim gezelim hava alalım diyorum, gitmeyeceğim diye ağlıyor. Güzelce anlatıyorum ilk başta ama ağlamaya devam ediyor, seni sevmiyorum vs diyor. Bazen ağlamasın diye uyum sağlıyorum ama bazen çok kızıp bağırıp çağırıyorum. Bu anlarda benden korkuyor hissediyorum. Sonra da vicdan azabı duyuyorum, engel olamıyorum kendime. Muhtemelen okulda yoruluyor, stres oluyor ve benden çıkarıyor acısını.
Başka anneler de benim gibi mi acaba? Yani onunla son zamanlarda oyun oynamak da istemiyorum, hemen ben böyle oynamak istemiyorum diye sorun çıkarıyor. Bir yandan fazla yüz verip şımartıp her istediğini yapan olmak istemiyorum çünkü herkes tarafından çok şımartılan bir çocuk, bir yandan ilişkimiz ileride zedelenir mi? Of annelik hakkaten delilik
Öfke kontrolü için bir terapiye gitsem mi sizce, yoksa bu yaşadıklarım oldukça normal mi?
Ayy benm kuzenimin oğlu bu. Anne ordan dönme burdan dön, hayır anne yanlış biliyosun.. böyle ağlar o da. Çok hareketli bir erkek çocuğu o da. Kuzenimin cidden çok yorulmuştu. En son gittiği psikolog bapırma asla, kurallarını sınırlarını anlat, ama asla sesini yükseltme, seni tahrik etse de bapırma.. falan demiş. On günde değişti çocuk cidden, anlatıyordu kuzenim geçen. Biraz kuralcıdır o, bide uzun süredir kreşe gidiyor oğlu, özlüyorum sizi diyormuşMerhaba herkese,
Nerdeyse 5 yaşında bir oğlum var. Kreşe bu sene tam anlamıyla alıştık.
Çok sakin bir çocuk aslında, ama çok kaprisli ve durduk yere ağlamaya başlar hemen. Bu hallerine katlanamayıp bazen patlamalar yaşıyorum. Kızıyorum, bağırıyorum. Çünkü gerçekten sebepsiz yere ağlıyor. Okuldan çok memnunuz, arkadaşlarıyla da iyi anlaşıyor bildiğim kadarıyla. Ama okuldan almaya gittiğimde bir heves gidiyorum almaya, 5 dakika sonra saçma sapan isteklerle sabrımı zorluyor ve yapmazsam ağlıyor. Mesela beraber resim yaparken ben onun istediği gibi çizmezsem ağlıyor, arabayı oraya park etme şuraya park et diye ağlıyor. Hadi parka gidelim gezelim hava alalım diyorum, gitmeyeceğim diye ağlıyor. Güzelce anlatıyorum ilk başta ama ağlamaya devam ediyor, seni sevmiyorum vs diyor. Bazen ağlamasın diye uyum sağlıyorum ama bazen çok kızıp bağırıp çağırıyorum. Bu anlarda benden korkuyor hissediyorum. Sonra da vicdan azabı duyuyorum, engel olamıyorum kendime. Muhtemelen okulda yoruluyor, stres oluyor ve benden çıkarıyor acısını.
Başka anneler de benim gibi mi acaba? Yani onunla son zamanlarda oyun oynamak da istemiyorum, hemen ben böyle oynamak istemiyorum diye sorun çıkarıyor. Bir yandan fazla yüz verip şımartıp her istediğini yapan olmak istemiyorum çünkü herkes tarafından çok şımartılan bir çocuk, bir yandan ilişkimiz ileride zedelenir mi? Of annelik hakkaten delilik
Öfke kontrolü için bir terapiye gitsem mi sizce, yoksa bu yaşadıklarım oldukça normal mi?
Kesinlikle okulda yapamadıklarını anneye yapıyorlar. Kapıda dakikalarca ayakkabı yüzünden ağladığını bildiğim çocuk kreşin kapısından girdiğinde öğretmeni hadi oğlum diyor kuzu kuzu oturup giyiyordu e bana mıydı garezin diye çıldırasım gelirdi. Öğretmeni her istediği yapılmış çok nazlı ve ilgili büyümüş demişti. Gerçekten de öyle büyüdü. Kendi sorumluluğu olan şeyleri asla yapmayın diyordu mesela ayakkabısını giydirmeyin, oyuncaklarını toplamayın vs öyle böyle kreşte mecburen öğrendi çoğu şeyi. Tabi onla birlikte bizde gördük yanlışlarımızı. Anne baba olarak farkında olamıyoruz galiba aman ağlamasın üzülmesin arıza çıkarmasın derken onlarda bir güzel kullanmayı öğreniyorlar ağlayarak yaptırmayıYa hiç kızmayan anne baba olamaz diye düşünüyorum ama sürekli olmaması önemli.
Bu sene 5 yaş oğlum, geçen yıllarda okul çıkışları bana zorluk çıkardığı oluyordu. Zaten özellikle okul çıkışları yapıyorlar bu huysuzlukları. Okulda anneye nazlandırkları gibi olamıyor çünkü, bazen haksızlığa uğruyorlar bazen beklemek sıkıcı geliyor derken çok fazla şey yaşıyorlar. Anneyi görünce de bir şekilde ona patlıyorlar aslında. Ben o dönemler mümkün olduğunca sakin kalmaya çalışıyordum, kapıda ayakkabımı çıkar diye içeri girmeyip yere yatarak ağladığı çok olmuştu. Kendimi tokatlayasım geliyorduGövdesi evde ayaklar eşikte yatarak yarım saatten fazla ağladığını bilirim. Geçti bizim neredeyse tamamen, çok nadir problem yaşıyoruz.
Kaç yaşında? Kıyamam ya çok duygusal belkideBana çok olağan geldi.
Bazı çocuklar öyle, özellikle kreş ve okul dönemlerinde tüm gün sıkmaktan kendini, ilk güvenli alanında tüm duyguları hızlandırılmış kurs gibi yaşıyor ve bunun acısını da anneden çıkarıyorlar.
Hobi olarak ağlamayı seven oğlum var, günlük limiti vardır ağlama süresi.
Onu tamamlamazsa eften püften asabiyet yaratır, herkesi tersler can sıkar.
2 yaşından beri ağlamasına kızmıyorum kızamıyorum çünkü duymuyorum, normal deliyor ağlama hali
Ağlayarak uyur, gece uyanır ağlamaya devam eder, geri uyur o kadar ağlak kısaca.
Bazen derim canın ağlamak mı istiyor diye, evet anne der.
Konuşabiliriz seni üzen, istediğin, kırıldığın ya da bedenen bir ağrın varsa konuşarak çözebiliriz derim, yok sadece ağlamak istiyorum niye bilmiyorum diye cevap verir.
İyi o zaman ağla rahatla, sarılmak istersen sarılalım öyle ağla, yalnız ağlamak istersen odana geçebilirsin rahatsız etmeyiz, kuruyemiş falan getireyim diyorum.
Ağlaya ağlaya lego oynuyor
Psikiyatri kliniği gibi ev, sabır versin Allahım…
Bu benim çocukluğum. Kalbimde kronik bir hüzün vardıBana çok olağan geldi.
Bazı çocuklar öyle, özellikle kreş ve okul dönemlerinde tüm gün sıkmaktan kendini, ilk güvenli alanında tüm duyguları hızlandırılmış kurs gibi yaşıyor ve bunun acısını da anneden çıkarıyorlar.
Hobi olarak ağlamayı seven oğlum var, günlük limiti vardır ağlama süresi.
Onu tamamlamazsa eften püften asabiyet yaratır, herkesi tersler can sıkar.
2 yaşından beri ağlamasına kızmıyorum kızamıyorum çünkü duymuyorum, normal deliyor ağlama hali
Ağlayarak uyur, gece uyanır ağlamaya devam eder, geri uyur o kadar ağlak kısaca.
Bazen derim canın ağlamak mı istiyor diye, evet anne der.
Konuşabiliriz seni üzen, istediğin, kırıldığın ya da bedenen bir ağrın varsa konuşarak çözebiliriz derim, yok sadece ağlamak istiyorum niye bilmiyorum diye cevap verir.
İyi o zaman ağla rahatla, sarılmak istersen sarılalım öyle ağla, yalnız ağlamak istersen odana geçebilirsin rahatsız etmeyiz, kuruyemiş falan getireyim diyorum.
Ağlaya ağlaya lego oynuyor
Psikiyatri kliniği gibi ev, sabır versin Allahım…
Hıhı aşırı aşırı, 7 yaşında.Kaç yaşında? Kıyamam ya çok duygusal belkide
Valla hüzün, agresyon, drama her şey mevcut.Bu benim çocukluğum. Kalbimde kronik bir hüzün vardı
Okurken beni bile sinir bastı nasıl sakin kaldınız, benim de 3 aylık bir oğlum var büyüyünce böyle şeyler mi söyleyecek bana, nasıl tepki veririm hayal bile edemiyorumBen nasıl görmezmişim, ne biçim anneymişim, ne işe yararmışım, babasının evinde beleşe yaşıyormuşum, çamaşırı babası yaparmış temizliği başkası ben naparmışım, onun da legosunu sakladığı yerde bulamayacaksam boşuna durmayacakmışım
Allahım asabım bozuldu, kendi terkediyor sandım benim elime tutuşturdu yahu ayakkabıyı
Koca söylese boşarsın 1 metre çocuk söyleyince gülüyorum sinirden ve hatasını farkedene kadar konuşmayacağımı, saygı sınırını aşamayacağını söyledim.
Yükselenim yengeçHıhı aşırı aşırı, 7 yaşında.
Buraya mesajı yazdım birkaç dakika içinde kaos çıktı, beni evden kovdu.
Verdi elime anahtarı, elime ayakkabı haydi çık git istemiyorum üvey annesin sen dedi böğürmeler eşliğinde.
Sebebi de bugün temizlik vardı evde, bir yere lego saklamış, yardımcı onu bulup oyuncak sepetine atmış e dağıldı.
Ben nasıl görmezmişim, ne biçim anneymişim, ne işe yararmışım, babasının evinde beleşe yaşıyormuşum, çamaşırı babası yaparmış temizliği başkası ben naparmışım, onun da legosunu sakladığı yerde bulamayacaksam boşuna durmayacakmışım
Allahım asabım bozuldu, kendi terkediyor sandım benim elime tutuşturdu yahu ayakkabıyı
Koca söylese boşarsın 1 metre çocuk söyleyince gülüyorum sinirden ve hatasını farkedene kadar konuşmayacağımı, saygı sınırını aşamayacağını söyledim.
Bakalım kaç gün ağlayacak…
Valla hüzün, agresyon, drama her şey mevcut.
Kanal 7 hint dizileri gibiyiz abartıda.
Doğduğu saat böyleydi hala böyle.
Yengeç burcu, senin burcun olabilir mi?
Papuç kadar dil, baş edemiyoruz.Okurken beni bile sinir bastı nasıl sakin kaldınız, benim de 3 aylık bir oğlum var büyüyünce böyle şeyler mi söyleyecek bana, nasıl tepki veririm hayal bile edemiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?