Iyi geceler,
Kızımla yaşadığım zorlukları anlattigim bir kaç konum var,kısaca belirteyim; kardeşi dogduktan sonra ilişkimiz değişik bir boyuta geçti.Suanki son durum,paylaşımları arttığı ve gülüp eğlendikleri zamanlar arttığı icin kıskanma konusu azaldi. Sadece bizimle inatlaşması,hircinligi,diklenme/yönetme gibi davranışları ve cok bilmisligi kaldi. Ocakta 6 yasina girecek,aynı ay kardeşi de 2 yaşına girecek. Su aralar başımızda olan 2 yaş sendromu bile oyle hafif ki benim açımdan çünkü büyüğü cook çok zorluyor ve dönemsel değıl de kişiliği bu sanırım
Uzatmadan bu akşamki konuşmamızı söylemek istiyorum. Eşim hali saha maçına gidiyor haftada 2 gun,bugün de 22.00de macı vardı.Kizim 'Keşke babam maça gitmeseydi,onunla beraber uyurdum' dedi
(Tek uykuya dalmıyor,yaklaşık 1 senedir yanında babasını istiyor.Bir ara da kafaya takmıştı,üst kata anneanneye yatmaya gidiyordu.Sebebi anneannesi çok yumuşakmış,ona yaslanınca hemen uyuyormus.Gecen sene gittigimiz pedagog beni kardeşinden kıskandığını,sevgiyi annennede daha cok hissettiğini ve benim çalıştığım dönem anneanneye güvenli bağlandığını soylemisti.14 aylikken ise döndüm,kızımın bazı hareketlerinden dolayı 20aylik civarındayken isten ayrılmak istedim,ikilemde kalıp devam ettim ama bana ne kadr ihtiyacı olduğunu,kaldiramadigini tecrübe ede ede anlıyorum malesef...)
Kızım bu aksam babasının maça gitmesine üzülürken benim yanında yatma istegime oflayıp pufladi.Onceleri sebebini sorduğumda 'Babamin omuzlari senden daha geniş,gölge yapıyor'gibi gece lambasını kastedip komiğime giden bir cevap vermişti. Bugünse aynen şunu soyledi 'Neden babamı istediğimi söyleyeceğim ama üzülmeyeceksin.Cunku seni birazcık daha az seviyorum'dedi
Konum zaten uzun.O anki duygularımı hissettiklerimi de yazıp zaten sayisi bir elin parmağını gecmeyecek okuyanlari sıkmak istemiyorum..O küçükken de çalışmadığımı ama bebek olduğu için hatırlamadığını söyledim,biraz yanlış oldu ama ikna oldu gibi.'Peki başka?'dedim,düşündü düşündü 'Bana bağırmazsan da seni daha çok severim hep senle uyurum'dedi. Ben de soz verdim. Her hatasını sesimi yükseltmeden söylemeye zorlayacagim kendimi ama öyle davranışları var ki nasıl becerebilirim bilmiyorum.
Konum hakkımda her mesajınızı,önerinizi,hislerinizi merak ediyorum.Cevremizde örnek anne babayiz. Ilgileniriz,çocuklasiriz,oyunlar oynariz,çok ama çok severiz her anne baba gibi.Gecen seneden beri kreşe gidiyor,yazın tatile gittik,cok sevdigi icin her hafta cimnastiğe oradan çıkıp tiyatroya gittik anne kız.Ama bazen çok farklı biri oluyor,bir aykırı hareketini uyarmama rağmen düzeltmeyince sesim sert çıkabiliyor.
Neyse bakalım daha neler gorecegiz,her sene kademe kademe zorlaşıyor resmen..
Kızımla yaşadığım zorlukları anlattigim bir kaç konum var,kısaca belirteyim; kardeşi dogduktan sonra ilişkimiz değişik bir boyuta geçti.Suanki son durum,paylaşımları arttığı ve gülüp eğlendikleri zamanlar arttığı icin kıskanma konusu azaldi. Sadece bizimle inatlaşması,hircinligi,diklenme/yönetme gibi davranışları ve cok bilmisligi kaldi. Ocakta 6 yasina girecek,aynı ay kardeşi de 2 yaşına girecek. Su aralar başımızda olan 2 yaş sendromu bile oyle hafif ki benim açımdan çünkü büyüğü cook çok zorluyor ve dönemsel değıl de kişiliği bu sanırım
Uzatmadan bu akşamki konuşmamızı söylemek istiyorum. Eşim hali saha maçına gidiyor haftada 2 gun,bugün de 22.00de macı vardı.Kizim 'Keşke babam maça gitmeseydi,onunla beraber uyurdum' dedi
(Tek uykuya dalmıyor,yaklaşık 1 senedir yanında babasını istiyor.Bir ara da kafaya takmıştı,üst kata anneanneye yatmaya gidiyordu.Sebebi anneannesi çok yumuşakmış,ona yaslanınca hemen uyuyormus.Gecen sene gittigimiz pedagog beni kardeşinden kıskandığını,sevgiyi annennede daha cok hissettiğini ve benim çalıştığım dönem anneanneye güvenli bağlandığını soylemisti.14 aylikken ise döndüm,kızımın bazı hareketlerinden dolayı 20aylik civarındayken isten ayrılmak istedim,ikilemde kalıp devam ettim ama bana ne kadr ihtiyacı olduğunu,kaldiramadigini tecrübe ede ede anlıyorum malesef...)
Kızım bu aksam babasının maça gitmesine üzülürken benim yanında yatma istegime oflayıp pufladi.Onceleri sebebini sorduğumda 'Babamin omuzlari senden daha geniş,gölge yapıyor'gibi gece lambasını kastedip komiğime giden bir cevap vermişti. Bugünse aynen şunu soyledi 'Neden babamı istediğimi söyleyeceğim ama üzülmeyeceksin.Cunku seni birazcık daha az seviyorum'dedi
Konum zaten uzun.O anki duygularımı hissettiklerimi de yazıp zaten sayisi bir elin parmağını gecmeyecek okuyanlari sıkmak istemiyorum..O küçükken de çalışmadığımı ama bebek olduğu için hatırlamadığını söyledim,biraz yanlış oldu ama ikna oldu gibi.'Peki başka?'dedim,düşündü düşündü 'Bana bağırmazsan da seni daha çok severim hep senle uyurum'dedi. Ben de soz verdim. Her hatasını sesimi yükseltmeden söylemeye zorlayacagim kendimi ama öyle davranışları var ki nasıl becerebilirim bilmiyorum.
Konum hakkımda her mesajınızı,önerinizi,hislerinizi merak ediyorum.Cevremizde örnek anne babayiz. Ilgileniriz,çocuklasiriz,oyunlar oynariz,çok ama çok severiz her anne baba gibi.Gecen seneden beri kreşe gidiyor,yazın tatile gittik,cok sevdigi icin her hafta cimnastiğe oradan çıkıp tiyatroya gittik anne kız.Ama bazen çok farklı biri oluyor,bir aykırı hareketini uyarmama rağmen düzeltmeyince sesim sert çıkabiliyor.
Neyse bakalım daha neler gorecegiz,her sene kademe kademe zorlaşıyor resmen..
Son düzenleme: