Beklenmedik bir anda cocuk oldu. Korunurken esimin ihmalkarligi yuzunden. Zaten bir cocuk istiyordum deyip kabullendim. Dogumdan sonra da 40 im cikinca gidip hemen ria taktirdim ikinci bir surpriz yasamamak icin.Cocuk planlari kurarken size birlkte buyuturuz yardimci olurum gibisinden planlar kuruyodunuz da sonradan mi boyle oldu. Yoksa hep mi boyleydi. Belki de oyun bagimliligi boyle yapiyodur. Cocukla ilgilenirken bile aklinda oyun vardir. Eger oyleyse bu bir hastalik ve tedavi olmali
Arkadaslar cok uzgunum, saatlerdir agliyorum cumlelerimi toparlamaya calisacagim. 87 gunluk kizim var. Kizimi buyuturken kendimi fiziki ve psikolojik olarak cok yalniz hissediyorum. Esim benimle ayni oranda sorumluluk almiyor. Sabahtan aksama kadar cocukla ilgileniyorum. Esim eve geldiginde hayatinin merkezinde bir bilgisayar oyunu var, o oyundan arta kalan zamanlarda cocugun bakimiyla ilgileniyor. Ailelerimizde banyo yaptiran, alt degistiren baba olmadigindan bu yaptiklari onu super baba gibi gosteriyor yakinlarimiza, ben sabahin korunden gece yarilarina kadar kendimi paralasam da bunda buyutecek birsey yok cunku ben anneyim tabiki yapacagim gorevim diye dusunuluyor.
Bardagi tasiran son damla artik cocugu esime 10 dk bile emanet edememem oldu. Eskiden aksamlari iki saat uyuyup gece nobeti devraliyordum. Simdi cocuga bakmaktan anladigi besige koyup aglata aglata bayiltmasi oldu. Bunun da adina uyku egitimi diyor. Cocugu bana birakirsan boyle yaparim diyor. Sen daha sabirlisin ben degilim diye diye sorumluluktan kaciyor. Bu sorumlulugun altinda tek basima eziliyorum. Artik dayanacak gucu kendimde bulamiyorum. Eger okuduysaniz tesekkur ederim, depresyonun esigindeyim dualariniza, iyi dileklerinize, dertlesmeye cok ihtiyacim var.
O kadar iyi anladiniz ki beni. Aksamlari banyo yapilcaksa birlikte yaptiriyoruz ve her aksam bir kerw alt degistirir. Eskiden 2 saat oyalardi artik yapmiyor uyku egitimi adi altinda besikte aglatarak bayiltacak biraksam. Nasil anlatsam onun kendine ait bir hayati var ama benim kendime ait bir hayatim yok. Cocugun sorumlulugu benim uzerime zimmetli, onunkiler yardim, iyilik, lutuf gibiBenimde oğlum 5 aylık. Aynı süreçleri yaşadım arkadaşım. Benim eşim biraz daha insaflı en azından altını değiştiriyor, banyosunu birlikte yaptırıyoruz, akşamları 1-2 saat kucağında gezdiriyor oyalıyor vs. Ama bunların hepsi lütuf gibi sankiBir tartışmamız esnasında artık almıycam çocuğu kucağıma oyalamıycam dedi. Benim için yapıyorsan yapma zaten dedim, 22 saat ilgileniyorum 2 saat daha ilgilenirim.
Herneyse sizin bebişiniz biraz daha küçük, şimdi daha zor size ama azıcık daha büyüyünce oturmaya başlıyor, yerde dönmeye başlıyor falan kendi kendine daha çok zaman geçiriyor. Sizde dinleneceksiniz en azından 1 saat belki 2 saat. Oyun halısı almıştım ben oğluma 3.aydan sonra onda zaman geçirmeye başladı. Eğer yoksa ondan alın bitane. Emin olun eşinizden daha çok yardımcı olacak
Kendinizide üzmeyin. Rabbim bile onların değil bizim bakacağımızı bilerek hamileliği, anneliği bize layık görmüş. Altından kalkamayacağımız bişi yok. Beklentiler insanı hasta ediyor.
Ona biraktigim zaman ben sabirsizim, senin kadar dirayetli degilim kisvesi altina siginiyor. Bak sinirlenebilirim falan diyor. Bebegimiz kolik. O aglamalara sabredemiyor. Iki saat birakiyorsam onun zaten 1 saati tv karsisinda ya da bilgisayar oynarken kucaginda geciyor. O boyle bakarken gonul rahatligiyla emanet edemiyorum.isine gelirse ben boyle bakiyorum der gibi bir tavri var.Tek başına olmuyor. Daha doğrusu tek başına anne çok yıpranıyor. Çocuk bakımında anne rolü büyük evet ama bir o kadar da "baba" rolü var. Adı üstünde "baba". Yapmak zorunda. Bunu ona gerekirse dikte edeceksiniz. Benim eşim severek yapıyor. Yapmasaydı çok kavga ederdim. Zaten yeterince stres altındayım bir de eşimin sorumsuzluğuyla uğraşamazdım.
Ben zaten istesem de super woman olamiyorum yapamiyorum. Aslinda ne kadar yiprandigimi gormemesine imkan yok, yuruyen ceset gibiyim evin icindeIşten eve gelindiğinde zaten kısıtlı bir zaman var. Onda da bağımlı gibi oyun oynanmasını doğru bulmuyorum. Bebek olsa da olmasa da geçerli.
Bakım konusunda da, adamın içinde yoksa sana biraz iş düşüyor. O yapmadiginda superwoman gibi herşeyi halletmeye çalışma. Ona ihtiyacın olduğunu görsün,ne bileyim evi düzelteme, yemek, utu yapama...Aşkım güçlü kollarına ihtiyacım var diye gaza getir nazlan. Bazen de cinnet gecirAma lütfen ben superim imajı çizme.Bir çok sorun kadınların erkeklesmesinden,erkeklerinse kadinlasmasindan çıkıyor...
Ben bunu basaramiyorum. Ne kadar yapmak istesem de bir bebegin sorumlulugunu tek basina ustlenemiyorum. Fiziki ve psikolojik olarak gucum yetmiyorKizlarimi buyuturken ne disarda ne evde esimin cok fazla bir yardimi olmadi.ha yardim etseydi iyiydi tabii ama yapmiyor diye de ne kendimi uzdum ne de esimle kavga ettim.sonucta bile isteye dogurdum o olmasa da ben cocuklarima bakardim.hic bir sekilde bana karismaz comerttir merhametlidir vs.olumlu tarafi cok daha fazla yani.iyi yonlerinin hatrina ses cikarmadim acikcasi.
O zaman sen de aynı şekilde "işine gelirse" yapacaksın. Çocuk uyuduğunda ev işi yapmayacaksın gidip dinleneceksin. Kendine vakit ayıracaksın. Yemeği bir gün yaptıysan ikinci gün dışarı çıkmak isteyeceksin ya da dışarıdan getirteceksin. Yada atıştırma yapacaksın. Herkes yolunu bulmuş. Çocuk annenin görevi, ev işleri kadının görevi vs diye diye herkes bir tarafını sağa sola atıyor.Ona biraktigim zaman ben sabirsizim, senin kadar dirayetli degilim kisvesi altina siginiyor. Bak sinirlenebilirim falan diyor. Bebegimiz kolik. O aglamalara sabredemiyor. Iki saat birakiyorsam onun zaten 1 saati tv karsisinda ya da bilgisayar oynarken kucaginda geciyor. O boyle bakarken gonul rahatligiyla emanet edemiyorum.isine gelirse ben boyle bakiyorum der gibi bir tavri var.
Ne diyebilirim ki Allah size de bana da guc versin. Suan kendimi yuzde 10 da kalmis bir batarya gibi hissediyorum. Ben bitince bebegimi kime emanet edecegimErkeklerin babalıklarının doğaçlama olduğunu dusunuyorum o yüzden nice adamlar hayal kırıklığı oluyor.bide dışardan süper baba zannederler böyle hayal kırıklıkları olan babaları
Dusunuyorumda artık hakimler boşanma vakalarında pedagoglardan daha profesyoneş olmuş.adamın tipinden konuşmasından az çok kaç saat babalık yapacaklarını tahmin ediyorlar.
Mesela bizimkine 7 yaşın altında çocuk emanet etmemek lazım.haftada da 3 saatlik yapacağı babalık yetip de artıyor.belki boşanma bitince o kadarlık babalık yapmak bile ona zor gelecek.
Kavga etmeyin, işe yaramaz.Ne diyebilirim ki Allah size de bana da guc versin. Suan kendimi yuzde 10 da kalmis bir batarya gibi hissediyorum. Ben bitince bebegimi kime emanet edecegim
Feminen kartını oyna diyosunuz yaniIşten eve gelindiğinde zaten kısıtlı bir zaman var. Onda da bağımlı gibi oyun oynanmasını doğru bulmuyorum. Bebek olsa da olmasa da geçerli.
Bakım konusunda da, adamın içinde yoksa sana biraz iş düşüyor. O yapmadiginda superwoman gibi herşeyi halletmeye çalışma. Ona ihtiyacın olduğunu görsün; ne bileyim evi düzelteme, yemek, utu yapama...Aşkım güçlü kollarına ihtiyacım var diye gaza getir nazlan. Bazen de cinnet gecirAma lütfen ben superim imajı çizme.Evlilikte bir çok sorun kadınların erkeklesmesinden,erkeklerinse kadinlasmasindan çıkıyor...Biz daha gucluyuz evet ama nariniz de.Bunu gizlemenin anlamı yok,onların da hoşuna gidiyor emin ol.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?