Çocuk baskısı

Gerçekten bebek sahibi olmak istemiyorsanız neden bu sorular sizi rahatsız ediyor? İlk kızımdan sonra altı yıl bekledik ikinci bebek için , bana da bu tarz sorular geldi hiç önemsemedim, insanların çoğu laf olsun diye soruyor bu soruyu, çoğu da sorduktan üç dakika sonra unutuyor emin olun sizin gibi önemsemiyor aldığı cevabı.
 
Gerçekten düşünmüyorsanız insanlara he deyip geçmeyi bileceksiniz.
Bizim toplum böyle, bekara ne zaman evleneceksin, evliye çocuk ne zaman, ilki olur kardeş şart derler.
Benim gibi üçüncü çocuk konusunda kararsız olanlara ne gerek var derler 🥴 diyecek birşey muhakkak bulunur.
Başkalarının söylediği bu kadar dert olmamali bence.
 
Şimdi şöyle bir durum var; eger cocuk düşünüyorsanız yaş ilerlemeden yapılması gerekir.
Hem sabir tükenmemiş oluyor, hem de enerji yerinde oluyor.
Gayette guzel ilgileniyorsunuz.
Çocuğuna bile bakma enerjiniz olur 😀
Ben kızımın çocuğuna bile bakmak isterim, her anında yanında olmak isterim, çok yaşlı olmak istemem açıkçası.
Bu düşünceleri anne olduktan sonra düşünüyorsunuz .

Şuan 2. 'yi soruyorlar dusunmediğimi söylüyorum. Gram rahatsız olmuyorum sorudan.


Çevre bu yüzden söylüyor ama söylemeyi bilmiyor. Söyleme biçimleri değişik.
E tabi konuşacak pek bir şey de yok, soruyorlar işte.
Yoksa sizin çocuğunuzdan kime ne degil mi?

Herkesin kendi yaşamı kimseyi ilgilendirmez.
 
Son düzenleme:
Karamellasepeti .!.:
O tipler her yerdeler ben bekarim 25 yaşındayım çalışma hayatına yeni atıldım erkek arkadaşım var, evlenmeyi düşünmüyoruz ikimiz de mutluyuz böyle. Ama istisnasız herkes "ne zaman evleniyorsunuz,niye evlenmiyorsunuz,aileler tanıştı mı,yüzük takacak mısınız, erkek arkadaşın mı istemiyor, sen genede istemiyorum deme,bak ileride fikrin değişir" güzel güzel açıklıyorum çocukta mı istemiyorsun diyorlar istemiyorum diyorum ileride fikrin değişir diyorlar. Bir de hep erkek arkadaşımın evlenmek istemediğini benim içten içe üzüldüğümü düşünüyorlar neyse nasip falan diyorlar :kızgın:
Genişletmek için tıkla...
Bir bitmediniz diye suratlarına doğru bağır. 😂
 
Ben de 28 yaşındayım. 1.5 yıllık evliyim. Bayramda bile bayramlaşmadan önce bebek var mı diye soruyorlar. Etraftaki herkes evlendikten sonra hiç adet olmadan hamile kaldı sende niye böyle oldu diyorlar. Sandalet giymiştim çorap giy ondan olmuyo galiba diyorlar. Yemekten sonra biraz göbeğim çıktı bebek yok ama göbek var biz seni hamile zannediyorduk diyorlar. Vs.vs. Beterin beteri var yani. 😁 tabi bunları duyarken hamileyim ben söylemedim hiçbirine. Bu şekilde izlemek daha keyifli oldu😂 bi de şu var çocuk olana kadar dikkat etmeliymişim kendime sonra çorapsız da gezermişim kendimi de salarmışım😂😂 sanki çocuk yapmaya geldik dünyaya tek amacımız bu. 🤣 ben gülüp geçiyorum hiç takmadım sen de gül geç🤣
 
2,5 senelik evliyim ,her gören ,görmeyen aileme soran , adımızı duyan ,herkes ama herkes çocuk sorusuyla bunaltıyor ..

Çoğu kesimi de inandıramıyorsun istemediğine ,çünkü çocuk evlenir evlenmez gökten vahiy inmiş gibi hemen gelmeli ..

Halam en son ,beni tanımayan birine” abime geldim de kızı da gelmiş çocuğu olmuyor herhalde “ diye boş boş yüzüme dedikodumu yapıyor ..

Çünkü istememe ,eğitimi gelişimi için doğru zamanı bekleme ,kendini maddi manevi hazır hissetme gibi düşüncelerin olması ,onları göre olmaması gerekiyor ..

Demem o ki yalnız değilsiniz ama onların boş ağzıyla değil ,kendi hayatıma göre karar veririm.

saldım çayıra mevlam kayıra hesabı çocuk büyütmek istemiyorum ,size de tavsiye ederim.Kimsenin etkisi altında kalmayın ..
Herkes herşeyi yapmak zorunda değil . tabii bunlar da gereksiz yere insanı geriyor orası ayrı ..
 
burcak86 .!.:
Gerçekten bebek sahibi olmak istemiyorsanız neden bu sorular sizi rahatsız ediyor? İlk kızımdan sonra altı yıl bekledik ikinci bebek için , bana da bu tarz sorular geldi hiç önemsemedim, insanların çoğu laf olsun diye soruyor bu soruyu, çoğu da sorduktan üç dakika sonra unutuyor emin olun sizin gibi önemsemiyor aldığı cevabı.
Genişletmek için tıkla...

Eskiden ben de oyle dusunuyordum. 😬 Ama sorup 3 dakika sonra unutup gecmiyorlar inanin.

Cocuk dusunmedigimizi 162562626 kere soyledigim kuzenim her gorusmede cocuk yap, cocuk mucize cok guzel diye ayni şeyi tekrar ediyor mesela ha bir kere dese şansliyim. Ayni gunun icinde 2-3 defa soyleyebilir.

O da yetmez cocugu kucagima tutuşturup al heveslenirsin belki cocuk yaparsin demesi. 😂😂😂😂

Yani bazen insanlar sonuna kadar, çileden cikarana kadar ugrasiyorlar. O saatten sonra rahatsiz etmeye basliyor.
 
Cocuk sahibi olmadan once bu kadar zorlanacagimi asla ama asla bilemezdim...Oglumun ayagi tasa degmesin ancak ben cocuktan sonra 31 yasinda kendini cook yasli ve yorgun hisseden biri haline donustum. Hic cocuk istememek de bir secenek mesela ama bizim toplumumuzda buna inanilmiyor. Muhakkak olmuyordur gozuyle bakiliyor. Kimseyi umursamayin. Kendi ic sesinizi dinleyin.
 
kirmizi oje .!.:
Merhaba,

Başlıkta da belli olduğu gibi ben çevrenin çocuk baskısı üzerine içimi dökmek istedim.

Eşimle yuvarlak hesap 5 senelik evliyiz, ben 28 yaşındayım o 29. Çocuğumuz yok. Zaman zaman acaba çocuk sahibi olsak mı dedik ama maddiyat, eğitim, daha iyi iş fırsatı vs derken erteledik. Açıkçası bugüne kadar hiç çocuk icin deneme de yapmadık. Şimdiye geriye baktığımda iyi ki önceden çocuk düşünmemişiz diyorum çünkü şu an kendimizi daha çok toparladık, her şey çok daha güzel oldu ve oturdu. Ve bir süre daha beklemeyi düşünüyoruz bazı güzel fırsatlar çıktığı için karşımıza onları değerlendirebilmek için, sonra nasip olursa seve seve bakar büyütürüz.

Şimdi gelelim çevreye. İnsanlar gerçekten çok rahatsız edici. Eğitimlisi, eğitimsizi, yaşlısı genci, bekarı evlisi, sürekli bana bu soruyla geliyor. Yani normalde seviyeli biriyim, insanlar şak diye mahrem şeyler sormazlar ama konu bebek olunca sanki topluma mal olmuşuz gibi "Ayyy cinim inşallah sinin de olur, ah keşke seneye sen de bebisini kucağına alsan" diyorlar.

Hayırlısı, şimdilik düşünmüyoruz, ilerisi için nasip diyorum. Dememe rağmen tekrar, tekrar ve yine tekrar... Yani bakıyorum topluma, eşimle benim çocuğumuz olamasaydı eğer (ki ileride ne olur bilmem, hiçbir fikrimiz yok bu konuda henüz) ne kadar acımasız gelirdi bu yorumlar diyorum. Kendilerince söylediğimiz sebeplere inanmıyorlar, başkalarına soruyorlar çocukları mı olmuyor diye. İnanabiliyor musunuz? Olsun, olmasın, size ne yahu...

Yani işin kötüsü bunu her kesimden insanlar yapıyor. Yaşımın geçtiğini düşünmüyorum. Kendimi bulmadan, çocuk sahibi olup onun uzantısı olmak istemiyorum. Kendi heveslerimi ve hedeflerimi çocuğa yüklemek istemiyorum. Az çok kendini bilen ana babayla yetişsin çocuk, kendimi yetiştirmiş olayım ki hırpalanmasın çocuk biz onun için fedakarlık yaparken istiyorum. Ve bu düşüncelerimden dolayı kötü hissettiriliyorum.

Ve çevremde erken yaşta anne olup ilk çocuğunda bir şey anlamayan, çokça hata yapan, pişman olan, sonraki çocuklarda daha aklı başında davranan, keşke 30'dan sonra olsaydı çocuk diyen de çok var. Yani nesi anormal bu düşüncelerimin bilmiyorum...

İçimi dökmek, yalnız olmadığımı bilmek istedim...
Genişletmek için tıkla...
Öncelikle herşey çocuk demek değil ve çok bu dönemde çok büyük bir masraf ve sorumluluk çocuk sahibi olmak. Ama benim tavsiyem bir doktora görünmediyseniz kontrollerinizi yumurta rezervi filan bunlara baktırmanız. Tamam ben hazırım çocuk istiyorum dediğinizde bir sürpriz yaşamamak için. Yaşınız gayet genç ama bu konular yaşa bakmıyor. Şuan çocuk istiyorum ama ben çok geç kaldım her şeye o yüzden pişmanlık yaşamamak için tedbirinizi alın.
 
kirmizi oje .!.:
Merhaba,

Başlıkta da belli olduğu gibi ben çevrenin çocuk baskısı üzerine içimi dökmek istedim.

Eşimle yuvarlak hesap 5 senelik evliyiz, ben 28 yaşındayım o 29. Çocuğumuz yok. Zaman zaman acaba çocuk sahibi olsak mı dedik ama maddiyat, eğitim, daha iyi iş fırsatı vs derken erteledik. Açıkçası bugüne kadar hiç çocuk icin deneme de yapmadık. Şimdiye geriye baktığımda iyi ki önceden çocuk düşünmemişiz diyorum çünkü şu an kendimizi daha çok toparladık, her şey çok daha güzel oldu ve oturdu. Ve bir süre daha beklemeyi düşünüyoruz bazı güzel fırsatlar çıktığı için karşımıza onları değerlendirebilmek için, sonra nasip olursa seve seve bakar büyütürüz.

Şimdi gelelim çevreye. İnsanlar gerçekten çok rahatsız edici. Eğitimlisi, eğitimsizi, yaşlısı genci, bekarı evlisi, sürekli bana bu soruyla geliyor. Yani normalde seviyeli biriyim, insanlar şak diye mahrem şeyler sormazlar ama konu bebek olunca sanki topluma mal olmuşuz gibi "Ayyy cinim inşallah sinin de olur, ah keşke seneye sen de bebisini kucağına alsan" diyorlar.

Hayırlısı, şimdilik düşünmüyoruz, ilerisi için nasip diyorum. Dememe rağmen tekrar, tekrar ve yine tekrar... Yani bakıyorum topluma, eşimle benim çocuğumuz olamasaydı eğer (ki ileride ne olur bilmem, hiçbir fikrimiz yok bu konuda henüz) ne kadar acımasız gelirdi bu yorumlar diyorum. Kendilerince söylediğimiz sebeplere inanmıyorlar, başkalarına soruyorlar çocukları mı olmuyor diye. İnanabiliyor musunuz? Olsun, olmasın, size ne yahu...

Yani işin kötüsü bunu her kesimden insanlar yapıyor. Yaşımın geçtiğini düşünmüyorum. Kendimi bulmadan, çocuk sahibi olup onun uzantısı olmak istemiyorum. Kendi heveslerimi ve hedeflerimi çocuğa yüklemek istemiyorum. Az çok kendini bilen ana babayla yetişsin çocuk, kendimi yetiştirmiş olayım ki hırpalanmasın çocuk biz onun için fedakarlık yaparken istiyorum. Ve bu düşüncelerimden dolayı kötü hissettiriliyorum.

Ve çevremde erken yaşta anne olup ilk çocuğunda bir şey anlamayan, çokça hata yapan, pişman olan, sonraki çocuklarda daha aklı başında davranan, keşke 30'dan sonra olsaydı çocuk diyen de çok var. Yani nesi anormal bu düşüncelerimin bilmiyorum...

İçimi dökmek, yalnız olmadığımı bilmek istedim...
Genişletmek için tıkla...
Bebek hazır olmadan yapılmaz. Şartlar ne güzel oturmuş. Evliliğinden eminsin. Maddi manevi hazırsınız. Ben baştan beri istedim hep. Bı sene korunduk. Sonra olmadı . Düşük oldu vs derken. İlk oğlumu beş senelik evliyken kucağıma aldım. İkincisi de dokuz senelik evliyken. Bizim olmadı hemen ama. İyi ki diyorum. Rabbim doğru zamanda vermiş. Evliliğin ilk yılları olsaydı kendi açımdan söylüyorum çok daha zor olurdu.
 
kirmizi oje .!.:
Merhaba,

Başlıkta da belli olduğu gibi ben çevrenin çocuk baskısı üzerine içimi dökmek istedim.

Eşimle yuvarlak hesap 5 senelik evliyiz, ben 28 yaşındayım o 29. Çocuğumuz yok. Zaman zaman acaba çocuk sahibi olsak mı dedik ama maddiyat, eğitim, daha iyi iş fırsatı vs derken erteledik. Açıkçası bugüne kadar hiç çocuk icin deneme de yapmadık. Şimdiye geriye baktığımda iyi ki önceden çocuk düşünmemişiz diyorum çünkü şu an kendimizi daha çok toparladık, her şey çok daha güzel oldu ve oturdu. Ve bir süre daha beklemeyi düşünüyoruz bazı güzel fırsatlar çıktığı için karşımıza onları değerlendirebilmek için, sonra nasip olursa seve seve bakar büyütürüz.

Şimdi gelelim çevreye. İnsanlar gerçekten çok rahatsız edici. Eğitimlisi, eğitimsizi, yaşlısı genci, bekarı evlisi, sürekli bana bu soruyla geliyor. Yani normalde seviyeli biriyim, insanlar şak diye mahrem şeyler sormazlar ama konu bebek olunca sanki topluma mal olmuşuz gibi "Ayyy cinim inşallah sinin de olur, ah keşke seneye sen de bebisini kucağına alsan" diyorlar.

Hayırlısı, şimdilik düşünmüyoruz, ilerisi için nasip diyorum. Dememe rağmen tekrar, tekrar ve yine tekrar... Yani bakıyorum topluma, eşimle benim çocuğumuz olamasaydı eğer (ki ileride ne olur bilmem, hiçbir fikrimiz yok bu konuda henüz) ne kadar acımasız gelirdi bu yorumlar diyorum. Kendilerince söylediğimiz sebeplere inanmıyorlar, başkalarına soruyorlar çocukları mı olmuyor diye. İnanabiliyor musunuz? Olsun, olmasın, size ne yahu...

Yani işin kötüsü bunu her kesimden insanlar yapıyor. Yaşımın geçtiğini düşünmüyorum. Kendimi bulmadan, çocuk sahibi olup onun uzantısı olmak istemiyorum. Kendi heveslerimi ve hedeflerimi çocuğa yüklemek istemiyorum. Az çok kendini bilen ana babayla yetişsin çocuk, kendimi yetiştirmiş olayım ki hırpalanmasın çocuk biz onun için fedakarlık yaparken istiyorum. Ve bu düşüncelerimden dolayı kötü hissettiriliyorum.

Ve çevremde erken yaşta anne olup ilk çocuğunda bir şey anlamayan, çokça hata yapan, pişman olan, sonraki çocuklarda daha aklı başında davranan, keşke 30'dan sonra olsaydı çocuk diyen de çok var. Yani nesi anormal bu düşüncelerimin bilmiyorum...

İçimi dökmek, yalnız olmadığımı bilmek istedim...
Genişletmek için tıkla...
Sizin çocuğunuz olsun istediğinizi ve sahip olamadığını düşünüyorlar. Çok takılmışsınız, gereksiz bir konu sonuçta istemiyorsunuz. Kime ne?
 
kirmizi oje .!.:
Merhaba,

Başlıkta da belli olduğu gibi ben çevrenin çocuk baskısı üzerine içimi dökmek istedim.

Eşimle yuvarlak hesap 5 senelik evliyiz, ben 28 yaşındayım o 29. Çocuğumuz yok. Zaman zaman acaba çocuk sahibi olsak mı dedik ama maddiyat, eğitim, daha iyi iş fırsatı vs derken erteledik. Açıkçası bugüne kadar hiç çocuk icin deneme de yapmadık. Şimdiye geriye baktığımda iyi ki önceden çocuk düşünmemişiz diyorum çünkü şu an kendimizi daha çok toparladık, her şey çok daha güzel oldu ve oturdu. Ve bir süre daha beklemeyi düşünüyoruz bazı güzel fırsatlar çıktığı için karşımıza onları değerlendirebilmek için, sonra nasip olursa seve seve bakar büyütürüz.

Şimdi gelelim çevreye. İnsanlar gerçekten çok rahatsız edici. Eğitimlisi, eğitimsizi, yaşlısı genci, bekarı evlisi, sürekli bana bu soruyla geliyor. Yani normalde seviyeli biriyim, insanlar şak diye mahrem şeyler sormazlar ama konu bebek olunca sanki topluma mal olmuşuz gibi "Ayyy cinim inşallah sinin de olur, ah keşke seneye sen de bebisini kucağına alsan" diyorlar.

Hayırlısı, şimdilik düşünmüyoruz, ilerisi için nasip diyorum. Dememe rağmen tekrar, tekrar ve yine tekrar... Yani bakıyorum topluma, eşimle benim çocuğumuz olamasaydı eğer (ki ileride ne olur bilmem, hiçbir fikrimiz yok bu konuda henüz) ne kadar acımasız gelirdi bu yorumlar diyorum. Kendilerince söylediğimiz sebeplere inanmıyorlar, başkalarına soruyorlar çocukları mı olmuyor diye. İnanabiliyor musunuz? Olsun, olmasın, size ne yahu...

Yani işin kötüsü bunu her kesimden insanlar yapıyor. Yaşımın geçtiğini düşünmüyorum. Kendimi bulmadan, çocuk sahibi olup onun uzantısı olmak istemiyorum. Kendi heveslerimi ve hedeflerimi çocuğa yüklemek istemiyorum. Az çok kendini bilen ana babayla yetişsin çocuk, kendimi yetiştirmiş olayım ki hırpalanmasın çocuk biz onun için fedakarlık yaparken istiyorum. Ve bu düşüncelerimden dolayı kötü hissettiriliyorum.

Ve çevremde erken yaşta anne olup ilk çocuğunda bir şey anlamayan, çokça hata yapan, pişman olan, sonraki çocuklarda daha aklı başında davranan, keşke 30'dan sonra olsaydı çocuk diyen de çok var. Yani nesi anormal bu düşüncelerimin bilmiyorum...

İçimi dökmek, yalnız olmadığımı bilmek istedim...
Genişletmek için tıkla...
Çocuğunuz olursa ileride siz mükemmel anne olursunuz demeye geldim.
 
34 yaş, 10 yıllık evlilik, bebeğim 6 aylık. ilk 7 yıl aklımızın ucundan geçmedi bebek. yalnız değilsiniz:) kimsenin baskısına aldırmayın, bazıları için evlilik ve çocuk ve 2. çocuk.... yapılması gerekenler listesinde bir maddeden ibaret...
inşallah istediğiniz zaman kucağınıza alın bebeğinizi.

düğünün üzerinden 1-2 ay geçince başlıyorlar zaten... bana söyleyen herkese cevap verdim o zaman. daha sonra yüzüme karşı sesi çıkmadı kimsenin. sonra çocuk istediğimizde biraz zorlandık kayıplarım oldu falan. iyi ki susturmuşum diyorum. o zaman çocuk düşünmediğim için sorularını abes buluyordum ama kayıp yaşadığım dönemde duysam çok üzülürdüm. bu tipler lafları yemeli ki, başkasının işine burun sokmamayı öğrensinler.
 
Hayatı level atlanan bir oyun olarak gören dar görüşlü insanların terbiyesizlikleri bu. Hadsizler. Bizim toplumumuz da değişik bir türler bunlar. Ne cevap verirsen ver asla yanlış bir şey sorduklarını anlamıyorlar. Türevleri de var:
  • Ne zaman evleneceksin?
  • Ne zaman zayıflayacaksın?
  • Ne zaman kilo alacaksın?
  • Ne zaman iş bulacaksın?
  • Ne zaman sevgilin olacak?
Uzar gider bu parazitlerin çeşitleri.. ama bana göre en tehlikeli versiyonları ne zaman evleneceksin ve ne zaman çocuk yapacaksın olan 2 tür.
 
kirmizi oje .!.:
Merhaba,

Başlıkta da belli olduğu gibi ben çevrenin çocuk baskısı üzerine içimi dökmek istedim.

Eşimle yuvarlak hesap 5 senelik evliyiz, ben 28 yaşındayım o 29. Çocuğumuz yok. Zaman zaman acaba çocuk sahibi olsak mı dedik ama maddiyat, eğitim, daha iyi iş fırsatı vs derken erteledik. Açıkçası bugüne kadar hiç çocuk icin deneme de yapmadık. Şimdiye geriye baktığımda iyi ki önceden çocuk düşünmemişiz diyorum çünkü şu an kendimizi daha çok toparladık, her şey çok daha güzel oldu ve oturdu. Ve bir süre daha beklemeyi düşünüyoruz bazı güzel fırsatlar çıktığı için karşımıza onları değerlendirebilmek için, sonra nasip olursa seve seve bakar büyütürüz.

Şimdi gelelim çevreye. İnsanlar gerçekten çok rahatsız edici. Eğitimlisi, eğitimsizi, yaşlısı genci, bekarı evlisi, sürekli bana bu soruyla geliyor. Yani normalde seviyeli biriyim, insanlar şak diye mahrem şeyler sormazlar ama konu bebek olunca sanki topluma mal olmuşuz gibi "Ayyy cinim inşallah sinin de olur, ah keşke seneye sen de bebisini kucağına alsan" diyorlar.

Hayırlısı, şimdilik düşünmüyoruz, ilerisi için nasip diyorum. Dememe rağmen tekrar, tekrar ve yine tekrar... Yani bakıyorum topluma, eşimle benim çocuğumuz olamasaydı eğer (ki ileride ne olur bilmem, hiçbir fikrimiz yok bu konuda henüz) ne kadar acımasız gelirdi bu yorumlar diyorum. Kendilerince söylediğimiz sebeplere inanmıyorlar, başkalarına soruyorlar çocukları mı olmuyor diye. İnanabiliyor musunuz? Olsun, olmasın, size ne yahu...

Yani işin kötüsü bunu her kesimden insanlar yapıyor. Yaşımın geçtiğini düşünmüyorum. Kendimi bulmadan, çocuk sahibi olup onun uzantısı olmak istemiyorum. Kendi heveslerimi ve hedeflerimi çocuğa yüklemek istemiyorum. Az çok kendini bilen ana babayla yetişsin çocuk, kendimi yetiştirmiş olayım ki hırpalanmasın çocuk biz onun için fedakarlık yaparken istiyorum. Ve bu düşüncelerimden dolayı kötü hissettiriliyorum.

Ve çevremde erken yaşta anne olup ilk çocuğunda bir şey anlamayan, çokça hata yapan, pişman olan, sonraki çocuklarda daha aklı başında davranan, keşke 30'dan sonra olsaydı çocuk diyen de çok var. Yani nesi anormal bu düşüncelerimin bilmiyorum...

İçimi dökmek, yalnız olmadığımı bilmek istedim...
Genişletmek için tıkla...

Öncelikle yaşınız hala çok genç. Erken evlenmişsiniz zaten. İyi ki de beklemişsiniz.
Ben sizin yaşınızda yeni evliydim ve 5 yıl bekledik biz de.
Önemli olan sizin ne istediğiniz çevreyi çok fazla takmışsınız daha yaşınız çok genç bu kadar düşüncelere girmek için.
Herkesin kendini buna hazır hissettiği yaş farklıdır. Siz sadece şuna karar verin bir gün çocuğunuz olmasını istiyor musunuz? İstiyorsanız Düzenli doktor kontrollerinizi ihmal etmeyin. Hormonlarınıza baktırın ne olacağı belliolmaz.
Çevremiz kırıcı ve hadsiz olabiliyor bu süreçte. Ama sallamayın canım. Çocuksuz günlerin keyfini çıkarın ❤️
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Firdevs_Yoreoglu
İkinci çocuk şart mı diyenlere biraz iç dökme, biraz tavsiye 😊
3 4 5
Yorumlar
90
Görüntüleme
3K
Tardis_2718
Tardis_2718
B
Dert sayılır mı bilinmez.
2
Yorumlar
30
Görüntüleme
575
brcubrcu0101
B
M
Evlilik istiyorum ama sevdiğim insanla
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
1K
Mamtobe
Mamtobe
bluecam
Sorumsuz Eş
2
Yorumlar
27
Görüntüleme
835
elfzyf
E
R
2. Çocuk baskısı! Umarım yalnız değilimdir
Yorumlar
7
Görüntüleme
348
Elyesa48
Elyesa48
X