Çocuk gelişimi konusunda eşiyle çatışanlar…

Gonca0707 .!.:

Hepsini okuyamadım .. hemen hemen aynı şeyleri yaşıyoruz .. ikinci çocuğu yapmışsınız doğru müdür nasıl cesaret ettiniz

Genişletmek için tıkla...

Karrtanemm .!.:

Konuyu açıp gitmiş kendisi

Genişletmek için tıkla...

Seren_cam .!.:

Herkese merhaba, hiç sevmediğim bir huyum var benim. Aslında doğuştan getirdiğime inanmıyorum. Zamanında yaşadığım baskılar beni bu psikolojiye soktu. Arkadaşlar ben insanlarla mücadele etmek istemiyorum, en yakınım dahi olsa kimseden bir şey istemek, onlara bu da benim hayatım ve benim isteklerim demek istemiyorum. Hemen pes ediyorum. Oysa eğitimli, birikimli bir insanım, kariyer konusunda azimliyim, hiç pes etmem. Ama mevzu insanların davranışı olunca, lanet olsun der bütün yükü üzerime alırım. Eskiden annemle mücadele etmek istemezdim. Bir konuda isteğim dileğim olduğunda ve bunu ifade ettiğimde kuvvetle muhtemelen sert bir şekilde geri çevrilirdi. Çok mücadele ettim, ama pes ettim. Onun kalıplarına girdim, bir şey istemez oldum. Fazla sorumluluk sahibi oldum, bütün yükü üstlendim. Annem kızım abartma demedi, hoşuna gitti. Aramız hepmiyi oldu bu nedenle, çünkü hep istediği gibi davrandım. Ama bu arada ben Mükemmeliyetçi bir insan oldum. Birkaç şeyi aynı anda kusursuz ve yardımsız yapma davranışım gelişti. Bunun okul hayatında çok faydasını görsem de günlük yaşamda hep kendinden veren bir insan haline dönüştüm. Evlendim, eşim öyle ev işlerine yardım eden yükümü alan biri olmadı. En fazla alışveriş yapar. Birkaç kere mücadele edecek oldum. Baktım hiç değişen bir şey olmuyor. Yıpranan yorulan ve sürekli istekte bulunuyor gibi görünen ben oluyorum, lanet olsun deyip yine yükü yüklendim. Çocuğumuz oldu yine ondan bazı isteklerim oldu, yardımcı olması açısından. Hayatın yükünü ciddi anlamda paylaşmak istedim ben, suya sabuna dokunarak ebeveynlik yapsın istedim. Biraz çaba gösterir gibi oldu ama vazgeçti. Ha öyle mi dedim, ben hallederim, yeter ki senle uğraşmayayım... İkinci çocuğu istiyoruz evet, ama kimsenin nazını çekmek istemiyorum ben. Biraz da benim nazım çekilsin. Bu kez lanet olsun yardımınıza deyip yine yükün altına girmek istemiyorum. Çünkü gerçekten yoruldum. Aman kimse sesini çıkarmasın, huzurum kaçmasın ben hallederim diye diye kendimi çok yordum. Malesef otoimmün rahatsızlıklarım meydana geldi. Hala akıllanmıyorum, hala kimseyle mücadele kavga etmek istemiyorum. Ama çok zoruma gidiyor. Artık ya ben değişeyim biraz ya da onlar...

Genişletmek için tıkla...

Gurbetkusu74 .!.:

Yorumlara baktım da dehşete düştüm nasl bukadar acımasz konsursnz sanyorum bu yorum yapanların çoğunun çocuğu yok. Anlattgnz kişi birebir yaknmdaki bir kisinin eşiyle uyumlu. Kendisi gayet eğitimli vede aynı zamanda eğitimci bir baba bir öğretmen ama sürekli olarak çocuklarınn üzerinde baskı kurup otorite saglamaya şiddet uygulamaya fln çalışır sevmeye de seviyor oda ayrı gerçekten çocuklarını severken ayni zamanda da bu şekilde davranyor bunu erkeklerin saçma egolarna baglyorum çevrede byle insanlar çok fazla sasknm demek bu sitede üyelerin eşleri abileri babaları mükemmel erkeklermis ne mutlu onlara çoğu erkek bir anneye göre sabrsz vede merhametsiz bu net. İlla ki eşinizde çocuklarını seviyor tabiki ben size inanıyorum çünkü aynı olayları aynı şekilde çok yakınen yasadm. Sanrsn bu forumdaki anneler hiç cocuklarna bagrp vurmamis hayret

Genişletmek için tıkla...

Daydream_ .!.:

2 sene önceki konusunu gördüm, ciddi psikolojik yardıma ihtiyaçları varken bir de ikinci cocugu yapmıslar. cocuklar yara bandı degil cok yazık.

Genişletmek için tıkla...

tontriko .!.:

Bizim anac olmamiz normal biz tasiyoruz.. ama Allahta bize vermis dogurganligi.. erkekler dogursaydi insanligin koku kururdu

Genişletmek için tıkla...

Mune .!.:

Kuzu o anaçlık her kadında yok, biz doğuştan anaç değiliz annelik de aynı babalık gibi sonradan öğreniliyor, şayet annelik duygularıyla doğmuş olsaydık 3-5 yıl önce bebeğini beşikte bırakıp memleketine tatile giden kadının bebeği beşikte ölü bulunmazdı, Dilber Fırtına el kadar oğlunu öldürmezdi, birkaç gün evvel bir anne 8 aylık kızını yastıkla boğmaya çalışırken görüntüleri çekmekten zevk almazdı.

Annelik babalık duygusunu geçtim, insanın içinde biraz merhamet duygusu olsa karşısındaki küçücük çocuğun 1 tokatla bile ölebileceğini bilir vurmaz.

Genişletmek için tıkla...

Limonsuzzcay .!.:

Okudukça içim parçalandı

Genişletmek için tıkla...

Mune .!.:

Kuzu o anaçlık her kadında yok, biz doğuştan anaç değiliz annelik de aynı babalık gibi sonradan öğreniliyor, şayet annelik duygularıyla doğmuş olsaydık 3-5 yıl önce bebeğini beşikte bırakıp memleketine tatile giden kadının bebeği beşikte ölü bulunmazdı, Dilber Fırtına el kadar oğlunu öldürmezdi, birkaç gün evvel bir anne 8 aylık kızını yastıkla boğmaya çalışırken görüntüleri çekmekten zevk almazdı.

Annelik babalık duygusunu geçtim, insanın içinde biraz merhamet duygusu olsa karşısındaki küçücük çocuğun 1 tokatla bile ölebileceğini bilir vurmaz.

Genişletmek için tıkla...

Seren_cam .!.:

Çocuk yaramazlık vs yaptığında çok büyük tepkiler vermesi, hakaret, küfür kimi zaman da şiddete başvurması

Genişletmek için tıkla...

Gurbetkusu74 .!.:

Yorumlara baktım da dehşete düştüm nasl bukadar acımasz konsursnz sanyorum bu yorum yapanların çoğunun çocuğu yok. Anlattgnz kişi birebir yaknmdaki bir kisinin eşiyle uyumlu. Kendisi gayet eğitimli vede aynı zamanda eğitimci bir baba bir öğretmen ama sürekli olarak çocuklarınn üzerinde baskı kurup otorite saglamaya şiddet uygulamaya fln çalışır sevmeye de seviyor oda ayrı gerçekten çocuklarını severken ayni zamanda da bu şekilde davranyor bunu erkeklerin saçma egolarna baglyorum çevrede byle insanlar çok fazla sasknm demek bu sitede üyelerin eşleri abileri babaları mükemmel erkeklermis ne mutlu onlara çoğu erkek bir anneye göre sabrsz vede merhametsiz bu net. İlla ki eşinizde çocuklarını seviyor tabiki ben size inanıyorum çünkü aynı olayları aynı şekilde çok yakınen yasadm. Sanrsn bu forumdaki anneler hiç cocuklarna bagrp vurmamis hayret

Genişletmek için tıkla...

Gurbetkusu74 .!.:

Siz herhalde okuduğunuzu anlamakta zorluk çekiyorsunuz ben adamın yaptığı normal olur böyle şeyler falan mı dedim hanımefendi ?? Kadının bu derdi varken kadına yapılan acımasız eleştirilere benim tepkim. Bunu okumuş okumamış eğitimli veya eğitimsiz diye ayrmyorum bunu herkes yapyor bahsettiğim buydu. Kadının eğitimine anneligine saldrmssnz. Kadın ne yapsn burda biri de çıkıp desin ki kocam çocuğuma vurdu kızdı bende çektim kapıyı çıktım boşandım hadi bakalım kimmiş o davulun sesi uzaktan hoş gelir. Kadının çektiği sıkıntı kadına yeter herkes kavun karpuz secer gibi kocanın iyisini secemiyor maalesef. Siz bayan mukemmeller ne mutlu size klavye başında ahkam kesip kadını yarglayacak kadar had bilmezsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Seren_cam .!.:

Herkese merhaba, eğitimli ve donanımlı bir anneyim. Çocuk eğitimi konusunda da iyi bir alt yapım var. 2 çocuğum var biri daha 7 aylık. Sıkıntımız şu, tabii iki küçük çocuğu olan aile olarak kolay değil, geriliyoruz eşimle. En büyük sebepler de eşimin, 4 yaşındaki kızıma sert tavırları. Çocuk yaramazlık vs yaptığında çok büyük tepkiler vermesi, hakaret, küfür kimi zaman da şiddete başvurması. İnanın öyle üzülüyorum ki, anlata anlata bitiremedim. Sonra anlıyor gibi oluyor biraz, pişman oluyor. Biraz düzeliyor derken, bakıyorum yine aynı noktadayız. Buradan şunu anlıyorum: birincisi evet insanların değişmesi zordur, muhtemenlen bu adam hep suçlanarak, hakaret ve dayakla büyüdü, tabii ki bu yaptıklarını haklı çıkarmaz ama gördüğü ebeveynliği yapmaya çalışıyor. Ve değişmesi çok zor. İkincisi de diyorum anlattıklarım hiç işe yaramıyor, bir kulağından girip ötekinden çıkıyor. Bazen diyor ki sen otoriter değilsin, ama iş otoriterlikle çözülmüyor işte, görüyor ki kendi otoriterliği de bir işe yaramıyor. Bu sefer daha çok bileniyor çocuğa. Eşim rahatına düşkündür, ben de onu çok zorlamadım. Ev işleri, çocuk bakımı bende. O sadece oynar, gezdirir ama desem ki bi üstünü değiştir kıyafetinin nerede olduğunu bile bilmez. Çok isterdim dahil olsun, ama inanın yapamadım. Çok agresifleşti, ben de yüklendikçe yüklendim. Memnun oldu mu yetti mi derseniz yetmedi tabii, hala alan istiyor kendine. Mizaç olarak söylenen biri değilim ama bu durumlar beni de geriyor. Aklım almıyor, evde çocuk olmasının bu denli bizi kötü etkilemesini. Desem ki kötü bir baba, kesinlikle değil, çocuğum çok düşkün babasına. Ama işte bu durumlar evliliğimizde sıkıntı yaratıyor. Biraz konuşsak anlaşmaya varsak diyorum olayı farklı yerlere çekiyor. Bazen arkadaşlarımla dertleşiyorum, bir bakıyorum herkes benzer durumda. O zaman diyorum bu erkek milletinde ciddi bir sabır ve tahammül sıkıntısı var. Çocuğum için üzülüyorum, endişeleniyorum. İlerde hatırlayıp babasına karşı olumsuz tutum geliştirirse diye… ve malesef kendime zaman ayıramıyorum eskisi gibi, bakımımı eksik ediyorum, eskisi gibi giyinip kuşanamıyorum ki sanırım eşim açık açık söylemese de bunu da sıkıntı ediyor. Her aile yaşamaz belki bunları ama yaşayanlar varsa nasıl çözümler bulmaya çalıştınız merak ediyorum…

Genişletmek için tıkla...