Çocuk gelişimi konusunda eşiyle çatışanlar…

Seren_cam

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
25 Ağustos 2017
70
7
38
39
Herkese merhaba, eğitimli ve donanımlı bir anneyim. Çocuk eğitimi konusunda da iyi bir alt yapım var. 2 çocuğum var biri daha 7 aylık. Sıkıntımız şu, tabii iki küçük çocuğu olan aile olarak kolay değil, geriliyoruz eşimle. En büyük sebepler de eşimin, 4 yaşındaki kızıma sert tavırları. Çocuk yaramazlık vs yaptığında çok büyük tepkiler vermesi, hakaret, küfür kimi zaman da şiddete başvurması. İnanın öyle üzülüyorum ki, anlata anlata bitiremedim. Sonra anlıyor gibi oluyor biraz, pişman oluyor. Biraz düzeliyor derken, bakıyorum yine aynı noktadayız. Buradan şunu anlıyorum: birincisi evet insanların değişmesi zordur, muhtemenlen bu adam hep suçlanarak, hakaret ve dayakla büyüdü, tabii ki bu yaptıklarını haklı çıkarmaz ama gördüğü ebeveynliği yapmaya çalışıyor. Ve değişmesi çok zor. İkincisi de diyorum anlattıklarım hiç işe yaramıyor, bir kulağından girip ötekinden çıkıyor. Bazen diyor ki sen otoriter değilsin, ama iş otoriterlikle çözülmüyor işte, görüyor ki kendi otoriterliği de bir işe yaramıyor. Bu sefer daha çok bileniyor çocuğa. Eşim rahatına düşkündür, ben de onu çok zorlamadım. Ev işleri, çocuk bakımı bende. O sadece oynar, gezdirir ama desem ki bi üstünü değiştir kıyafetinin nerede olduğunu bile bilmez. Çok isterdim dahil olsun, ama inanın yapamadım. Çok agresifleşti, ben de yüklendikçe yüklendim. Memnun oldu mu yetti mi derseniz yetmedi tabii, hala alan istiyor kendine. Mizaç olarak söylenen biri değilim ama bu durumlar beni de geriyor. Aklım almıyor, evde çocuk olmasının bu denli bizi kötü etkilemesini. Desem ki kötü bir baba, kesinlikle değil, çocuğum çok düşkün babasına. Ama işte bu durumlar evliliğimizde sıkıntı yaratıyor. Biraz konuşsak anlaşmaya varsak diyorum olayı farklı yerlere çekiyor. Bazen arkadaşlarımla dertleşiyorum, bir bakıyorum herkes benzer durumda. O zaman diyorum bu erkek milletinde ciddi bir sabır ve tahammül sıkıntısı var. Çocuğum için üzülüyorum, endişeleniyorum. İlerde hatırlayıp babasına karşı olumsuz tutum geliştirirse diye… ve malesef kendime zaman ayıramıyorum eskisi gibi, bakımımı eksik ediyorum, eskisi gibi giyinip kuşanamıyorum ki sanırım eşim açık açık söylemese de bunu da sıkıntı ediyor. Her aile yaşamaz belki bunları ama yaşayanlar varsa nasıl çözümler bulmaya çalıştınız merak ediyorum…
 
Konuyu açıp gitmiş kendisi
2 sene önceki konusunu gördüm, ciddi psikolojik yardıma ihtiyaçları varken bir de ikinci cocugu yapmıslar. cocuklar yara bandı degil cok yazık.
 
Kafanız pırıl pırıl hanfendi nerden aldınız?
 
Sen çocuk gelişiminde eşinle çatışmıyorsun. Çocuk gelişiminde eşinle çatışmak şöyle olur. “Çocuğu 6 yaşında mı okula başlatsak, 7 yaşında mı? Kreşe mi versek bakıcı mı tutsak? Dindar mı yetiştirsek kendine mi bıraksak? Galatasaraylı mı olsa Fenerbahçeli mi” …Vs
Senin Eşin 4 yaşındaki çocuğa şiddet gösterecek kadar psikopat sende “Eti seni kemiği benim döv dövebildiğin kadar” mı desem diye tereddüt yaşıyorsun kocişkona yaranabilmek için.
 
2 sene önceki konusunu gördüm, ciddi psikolojik yardıma ihtiyaçları varken bir de ikinci cocugu yapmıslar. cocuklar yara bandı degil cok yazık.
Burada aradığı yanıtları bulamadı belli ki.. Çocuklarla hayat zaten hem çok güzel hem daha da zor. Anlayışsız erkekle evlilik bitişe sürükleniyor çocuk olduğunda maalesef.
 
Bizim anac olmamiz normal biz tasiyoruz.. ama Allahta bize vermis dogurganligi.. erkekler dogursaydi insanligin koku kururdu
Kuzu o anaçlık her kadında yok, biz doğuştan anaç değiliz annelik de aynı babalık gibi sonradan öğreniliyor, şayet annelik duygularıyla doğmuş olsaydık 3-5 yıl önce bebeğini beşikte bırakıp memleketine tatile giden kadının bebeği beşikte ölü bulunmazdı, Dilber Fırtına el kadar oğlunu öldürmezdi, birkaç gün evvel bir anne 8 aylık kızını yastıkla boğmaya çalışırken görüntüleri çekmekten zevk almazdı.

Annelik babalık duygusunu geçtim, insanın içinde biraz merhamet duygusu olsa karşısındaki küçücük çocuğun 1 tokatla bile ölebileceğini bilir vurmaz.
 
Okudukça içim parçalandı
 
Okudukça içim parçalandı
Bunlar ilk aklıma gelenler bir de unuttuklarımız var, bebeğini bir mezarlığa diri diri gömenler, öldüresiye dövüp komalık edenler.

Ben biz anneyiz anaçız diyemiyorum, anneler kutsaldır da diyemiyorum o bizim hüsnü kuruntumuz.

Annelik çocuğa iyi bir eğitim vermek, yedirmek içirmekle de bitmiyor, dayak atan babadan koruyamıyorsanız, neyse cümlenin devamı ağır gelebilir.
Çocuklar hiçbir şeyi unutmaz her şey hafızalarına kazınır, dayağın acısı geçer ama sizi dövenle, dayaktan korumayan annenizi asla affetmezsiniz.

Geçmişinde şiddet olan tüm kadınlara soralım, babalarından dayak yerken karşısında aciz kalan annelerini affedebilmişler mi?
 
Ana rahminr duser dusmez bi sevgisi oluyor bence.. bana oyle oldu her defasinda en azindan.. o
Oldurmeye calisanlar cocuklarini birakanlarin vs ya psikolojik sorunlari var ya da cok normal degiller bence
 
Çocuk yaramazlık vs yaptığında çok büyük tepkiler vermesi, hakaret, küfür kimi zaman da şiddete başvurması
Öncelikle eşiniz kötü bir baba
Nasıl iyi bir baba olduğunu düşüyorsunuz
2 oynadı diye mi ?
Ve çocuğunuz bunları her zaman hatırlayacak
Bilinç üstünde değilse bile mutlaka altında hatırlayacak.
Bu durumda siz hiçte eğitimli ve donanımlı bir anne olmuyorsunuz
Çok üzüldüm çocuklarınız için
Kötü bir babaları ve onları koruyamayan bir anneleri var.
7 aylık bebeğim var ses yükseltme vs hadi neyse de bir fiske dahi vursa eşim 1 dk durmam boşanırım çünkü bunun önü sonu yok
 
Sizin yazınızı okuyunca bende dehşete düştüm
Vay çocuklarınızın haline bence acilen psikolojik yardım alın.
32 yaşındayım ne annemden ne babamdan ne de her hangi birinden şiddet görmedim hatta fiske bile yemedim. Çocuğumu da öyle büyütüyorum elbette ki.
Normali budur ama size anormal geliyor olabilir o ayrı
Konu sahibine ne dememizi istersin mesela ?
Anlattıklarınız çooookk normal. Arada bir dayak cennetten çıkmadır.
Koçişiniz çocuklardan almadığı siniri sizi döverek alsın hem daha çok zevk alır
Tabi bide mutfakta aşçı, yatakta panter olun mutlu yuvanız zarar görmesin mi diyelim ?
Yemin ederim oksijen israfısınız ya başka bir sey değil!
 
Evlenmeyi bilen boşanmayı da bilir bu kadar basit.
Ayrıca herkes yapıyor diye bir genelleme olamaz
Genellemeler sadece cahilliktendir.
Bu durumda siz cahilsiniz ama herkes değil
Konu sahibinin eşi kötü bir baba ama her eş kötü bir baba değil.
Konu sahibi çocuklarını koruyamıyor ama her anne de öyle değil.
Bazı kadınlar koca meraklısıdır ama her kadın değil.
Şiddetin hiç bir türlüsü meşrulaştırılamaz. Bu nedenle sizler gibi kadınların yetiştirdiği kız çocukları kocalarından dayak yediğinde normalleştiriyor ve yetiştirdiğiniz erkek çocukları da zaten şiddet yanlısı oluyor.
Cocuk sahibi olma ehliyeti olmalı ve sizin gibilere asla verilmemeli
 
İyi bir baba olmasını çocuğunuzun düşkün olmasından mı anladınız? Anlattıklarınıza göre net olarak kötü bir baba.
Çocuklar zaten ebeveynlerini koşulsuz severler bu yaşta, bildikleri tek dünya siz olduğunuz için ne yapsanız da sizi seveceklerdir. Büyüdükçe işin rengi değişecek ama.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…