Çocuk istemiyorum ama eşim istiyor,ne yapacağım ?

brunettee · 26 Ocak 2011

Merhaba Bayanlar,
Evliliğim 2.yılındayım. Bu zamana kadar eşimin aileside,benim ailem ve yakın arkadaşlarımızda her fırsatta çocuk konusu açtılar ancak hep eşimin askere gitmemiş olmasını öne sürerek,düşünmediğimizi söyledik.Şimdi eşim askerde ve bir kaç ay sonra askerliği bitiyor.Benim hala çocuk istemediğimi biliyor ancak hep askerliğimi bahane edip erteledik,herkeste bu nedenle ertelediğimizi biliyor dedi,kendisininde artık çocuk istediğini hissediyorum ancak ben hiç hazır değilim ve hamile kaldığımı düşününce bile geriliyorum,içimde hiç istek yok.Bu durumla nasıl başa çıkabileceğimi hiç bilmiyorum.
Şuan mesai usulü çalışan bir bayanım.Bulunduğumuz şehirde hiç akrabamız yok,eşimin ailesi ile ve kendi ailem ile uzak bir mesafe var aramızda.Çocuğumuzun olmasıyla birlikte eşimin ailesinin yanımıza gelmesi,çocuğumla çok fazla ilgilenmeleri ve uzun süre bizimle kalmaları düşüncesi daha fazla soğumama neden oluyor.Eşim ailesi ile evliliği arasında dengeyi çok iyi sağlayamıyor,daha annecil yaklaşıyor.Biraraya geldiğimiz zamanlarda mutlaka üzüleceğim bir sözü olmuştur kayınvalidemin,belki bilerek belki bilmeyerek söylüyor ama huzurum kaçıyor,eşime durumu anlatıyorum,ben birşey söylesem annen alınır belki ama sen oğlusun,üzüldüğümü belirt bir daha yapmamasını söyle diyorum,sana kırılsa ble unutur geçer diyorum,yok hiç birşey söylemez annesine.Ve evliliğim bu açıdanda yara alcak diye düşünüyorum.Bu neden beni çocuk düşüncesinden çok daha fazla soğutuyor.

Ayrıca eşimle iletişimimiz iyi,birbirimize karşı ilgiliyiz,çocuk bu ilgiyi azaltacak,kendine odaklıyacak bizi.İstediğimiz yere gidemeyeceğiz,istediğimiz an birlikte olamayacağız vs....Bunları düşününce hiç çocuk için heveslenemiyorum
Biryandan korkuyorum ya hiç çocuğum olmazsa o zaman ne yaparım,ne kadar baskı görürüm,ne kadar psikolojim bozlulur.Daha ortada hamilelik durumum yokken bebeğe bakmam konusunda beni inciten laflar söyleyen kayınvaldem öyle bir durumda neler söyler...Rüyalarımda çocuğumun hiç olmadığını görüp,uyanınca hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.Allah herşeyin en iyisini bilir,herşeyin bir zamanı vardır elbet.Ve sonuçta olacak bir hamileliği tabiki kabul ederim ama annelik hissi hiç yok içimde...
Bu konuda ne yapabilirim?Kendimi bu düşünceye hazırlayabilirmiyim ? Yada beynimi bu olumsuz düşüncelerden arıtabilirmiyim bilemiyorum...
Bana yardımcı olun kızlar....

skopca · 26 Ocak 2011

Seni çok iyi anlıyorum...
Hazır değilsen yapma öyleyse bekle biraz daha...
Ya çocuğu sen doğuracaksın kayınvalide kendi çocuğu sanki yok bakamazsın edemezsin ne saçma bir düşünce bu ya tamam babaannedir sever ama sen anne olacaksın daha doğmadan sahipleniyor şu kayınvalideler ya bana mantıksız geliyor çok...
Endişelerinide anlıyorum hazır değilsen bekle canım ne diyeyim ...
Eşinde seni savunamıyor hiç ne demek sen torunuma bakamazsın

flocke · 26 Ocak 2011

aslında cevap anlattıklarınızda gizli.öncelikle milletin değil,sizin çocuk istemeniz önemli.bir bebeğin sağlam psikolojili bir anneye ihtiyacı var,ve siz zoraki anne olursanız,bebeğinizin beklentilerine isteyerek karşılık veremez ve bunalıma girebilirsiniz.kayınvalideniz bir daha bebek konusunu açarsa:anne haklısın,ben bebeğe bakamam demiştin ya,allah senden razı olsun gözlerimi tamamen açtın,cidden bakamam deyin.eşiniz de bebek diye tutturursa,annen böyle demişti hatırlıyor musun?kadın haklı,eh sende o zaman bişey dememiştin,demek içten içe hak verdin herhalde...vermediysen de sorun değil,ben annenin bu argümanını destekliyorum kadın haklı vallah...deyin.herkes dut yemiş bülbüle döner.haaa kendi anneniz de bu özlem içersinde ise,ona burda anlattıklarınızın aynısını anlatabilirsiniz,annenizdir eminim size hak verir.

brunettee · 26 Ocak 2011

Anneme anlattım ve ne yapayım diye sordum.O da '' Ne olursa olsun kayınvaliden senin büyüğün,sakın kıracak birşey söyleme,boşver düşünmeden söylüyordur ''diyor.
Eşim zaten annesini hiç haksız görmez,tek bir cevap vermez.Hatta onlar bizdeyken,çarşıya çıktığı vakitlerde kayınvalideme soruyor,''anne eksik birşey varmı'' diye.Uyardım,bu evin hanımı benim,annen nereden bilecek eksikleri,neden bana sormuyorsun,ona sadece bir isteğiniz varmı diye sorman yeterli dedim.Haklısın dedi ama sonuç aynı şeyi tekrar yapıyor.

flocke · 26 Ocak 2011

brunettee .!.:
Anneme anlattım ve ne yapayım diye sordum.O da '' Ne olursa olsun kayınvaliden senin büyüğün,sakın kıracak birşey söyleme,boşver düşünmeden söylüyordur ''diyor.
Eşim zaten annesini hiç haksız görmez,tek bir cevap vermez.Hatta onlar bizdeyken,çarşıya çıktığı vakitlerde kayınvalideme soruyor,''anne eksik birşey varmı'' diye.Uyardım,bu evin hanımı benim,annen nereden bilecek eksikleri,neden bana sormuyorsun,ona sadece bir isteğiniz varmı diye sorman yeterli dedim.Haklısın dedi ama sonuç aynı şeyi tekrar yapıyor.

eh o halde dediklerim işe yarayabilir...

brunettee · 26 Ocak 2011

flocke .!.:
aslında cevap anlattıklarınızda gizli.öncelikle milletin değil,sizin çocuk istemeniz önemli.bir bebeğin sağlam psikolojili bir anneye ihtiyacı var,ve siz zoraki anne olursanız,bebeğinizin beklentilerine isteyerek karşılık veremez ve bunalıma girebilirsiniz.kayınvalideniz bir daha bebek konusunu açarsa:anne haklısın,ben bebeğe bakamam demiştin ya,allah senden razı olsun gözlerimi tamamen açtın,cidden bakamam deyin.eşiniz de bebek diye tutturursa,annen böyle demişti hatırlıyor musun?kadın haklı,eh sende o zaman bişey dememiştin,demek içten içe hak verdin herhalde...vermediysen de sorun değil,ben annenin bu argümanını destekliyorum kadın haklı vallah...deyin.herkes dut yemiş bülbüle döner.haaa kendi anneniz de bu özlem içersinde ise,ona burda anlattıklarınızın aynısını anlatabilirsiniz,annenizdir eminim size hak verir.

Bu kezde ilerde doğum yaptığımda sen kendin söylemiştin bebeğe bakamam diye,ben yanınızda kalcam der,eşimde aynen der onaylarsa napcam Canım...Sonuçta eşimde bebek istiyor,onu hala hazır olmadığıma nasıl ikna edeceğim.
Daha hamile kalmadan eşime ailesinin gelip,uzun süre kalmasını istemediğimi nasıl uygun bir dille anlatabilirim,kırmadan ve kırılmadan...Şuan askerde ve askere gitmeden ailem gelip yanında kalsın,sen yalnız kalma demişti,bende rahat edemeyeceğimi uygun bir dille anlatmıştım şimdi sesini çıkarmıyor,hatta ben yalnız kalmak istiyorum diye diye bu düşünceye bile ikna edebildim,Daha hamile kalmadan zor durumda kaldığımda bebeğime bakacak birini bulmam lazım ki eşimi daha iyi ikna edebileyim...

Herşeyden önemlisi ben hala çocuk istemiyorum ve eşim döndükten sonra çocuk istediğini söylüyor,ne diyerek erteleyeceğim ( Bu konuda başkalarının sözlerine,ailesinin isteklerine çok kulak veriyor eşim.)

celif · 27 Ocak 2011

seni çok çok iyi anlıyorum benzer durumları bende yaşıyorum
yalnız eşim okadar anneci değil
birde biz iki tarafa da yakınız eğer öyle birşey olursa annem bakacak
kaldı ki kaynanam tembel anca konuşur
bende 1 yıllık evliyim ve 2-3 yıl daha düşünmüyorum
eşine anlat daha yeni evlisiniz
hem çocuk istiyorum demekle çocuk sahibi olunmaz ki
kim ne derse desin annenin istemesi gerek çocuk yapmayı
benimde eşim askerde
eşin gelsin askerden hasret giderin işe girsin eski düzeniniz otursun
sonra yavaş yavaş kanına girersin

ipektuncer · 27 Ocak 2011

brunettee .!.:
Merhaba Bayanlar,
Mart ayında evliliğim 2.yılını dolduracak...Bu zamana kadar eşimin aileside,benim ailem ve yakın arkadaşlarımızda her fırsatta çocuk konusu açtılar ancak hep eşimin askere gitmemiş olmasını öne sürerek,düşünmediğimizi söyledik.Şimdi eşim askerde ve mayıs ayında askerliği bitiyor.Benim hala çocuk istemediğimi biliyor ancak hep askerliğimi bahane edip erteledik,herkeste bu nedenle ertelediğimizi biliyor dedi,kendisininde artık çocuk istediğini hissediyorum ancak ben hiç hazır değilim ve hamile kaldığımı düşününce bile geriliyorum,içimde hiç istek yok.Bu durumla nasıl başa çıkabileceğimi hiç bilmiyorum.
Çalışan bir bayanım ve nöbet usulü çalışıyorum.Bulunduğumuz şehirde hiç akrabamız yok,eşimin ailesi ile 9 saat kendi ailem ile 7 saatlik bir mesafe var aramızda.Çocuğumuzun olmasıyla birlikte eşimin ailesinin yanımıza gelmesi,çocuğumla çok fazla ilgilenmeleri ve uzun süre bizimle kalmaları düşüncesi daha fazla soğumama neden oluyor.Eşim ailesi ile evliliği arasında dengeyi çok iyi sağlayamıyor,daha annecil yaklaşıyor.Biraraya geldiğimiz zamanlarda mutlaka üzüleceğim bir sözü olmuştur kayınvalidemin,belki bilerek belki bilmeyerek söylüyor ama huzurum kaçıyor,eşime durumu anlatıyorum,ben birşey söylesem annen alınır belki ama sen oğlusun,üzüldüğümü belirt bir daha yapmamasını söyle diyorum,sana kırılsa ble unutur geçer diyorum,yok hiç birşey söylemez annesine.Ve evliliğim bu açıdanda yara alcak diye düşünüyorum.Bu neden beni çocuk düşüncesinden çok daha fazla soğutuyor.
Allerjik astımım var,ve kayınvalidem bana''doğru düzgün meyve bile yiyemiyorsun sen benim torunumu nasıl besliyceksin?''-'' Herşeyden korkuyorsun kesin benim torunumu çöpe atacaksn'' gibi laflar söylüyor hamilelik dönemimle ilgili...Çok üzülüyorum ve eşim ne kadar üzüldüğümü bildiği halde benim annem öyle demek istememiştir diyor,son söylediğinde kendiside duydu ama cevap vermedi,akşamında sordum neden annene cevap vermedn bak sende duydun söylediğini dedim,duymadığını söyledi ve sen üzüldüğünü belirtirsen yapmaz bir daha dedi ama ben çok snirleniyorum artık ve sakin birşekilde üzülüyorum diyemem,kalbini kırarım diye susuyorum.Ama taşıyamayacağımı düşündğü torununu kucağına aldığını bile düşünmek üzüyor beni.
Ayrıca eşimle iletişimimiz iyi,birbirimize karşı ilgiliyiz,çocuk bu ilgiyi azaltacak,kendine odaklıyacak bizi.İstediğimiz yere gidemeyeceğiz,istediğimiz an birlikte olamayacağız vs....Bunları düşününce hiç çocuk için heveslenemiyorum
Biryandan korkuyorum ya hiç çocuğum olmazsa o zaman ne yaparım,ne kadar baskı görürüm,ne kadar psikolojim bozlulur.Daha ortada hamilelik durumum yokken bu lafları söyleyen kayınvaldem öyle bir durumda neler söyler...Rüyalarımda çocuğumun hiç olmadığını görüp,uyanınca hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.Allah herşeyin en iyisini bilir,herşeyin bir zamanı vardır elbet.Ve sonuçta olacak bir hamileliği tabiki kabul ederim ama annelik hissi hiç yok içimde...
Bu konuda ne yapabilirim?Kendimi bu düşünceye hazırlayabilirmiyim ? Yada beynimi bu olumsuz düşüncelerden arıtabilirmiyim bilemiyorum...
Bana yardımcı olun kızlar....

Durumun benimkine benziyor, bana da çok ısrar etmişlerdi çocuk yapmam konusunda.
"ya çocuğun olmuyorsa, ya tedavi görmen gerekirse ve seneler geçerse" diye iyice de bir korkutmuşlardı.
Bunun üzerine tek denemede hamile kaldım.
Ama aramızda şöyle bir fark var seninle. Ben çocuk istiyordum,anne olmayı çok çok istiyordum.Sadece 1 sene daha maddi koşullar nedeniyle beklemeyi uygun görüyordum.
Dolayısıyla hamile olduğumu öğrenince çok sevindim.
Ama senin kendine koyduğun bir zaman da yok, yani şu zaman istiyorum demiyorsun. Senin genel olarak çocuk sahibi olmak ve olmamak arasında gel gitlerin var, haklı nedenlerin de var. O yüzden bu konuda eşin dahil kimsenin seni yönlendirmesine izin vermemeni öneririm.
Bebeğe bakacak olan sensin ve bu sabır isteyen bir iş.
Eğer bebeği kabullenemezsen gerçekten zorlanırsın, çalışsan da çalışmasan da.

Ha bu arada.. Diğer konuya da yorum yapmak isterim.
Bizim ailemiz kocamıza bir laf etse veya en ufak imada bulunsa hemen atarız ortaya kendimizi, eşimizi savunuruz, laf ettirmeyiz.
Ama erkekler hiç öyle değil, "beni karıştırmayın,kendiniz halledin" der.. E benim bu kadınla muhatap olmama sebep sen değil misin..

smuwiLa · 27 Ocak 2011

Ben suan bekarım ama senin gibi düsünüyorum cocuk konusunda. Cok güzel giden bir iliskim var insallah bizde evlenicez ama gel gör ki cocuk hic düsünmüyorum. Gecen gün anneme dedim cok kızdı öyle sey olur mu vs.vs. diye. Oluyor iste valla.

Kendini hazır hissetmiyorsan bekle onu doguracak, büyütecek olan sensin kimseye kulak asma. Bende seviyorum bebekleri ne var onda sevmeye herkes sever. Kendini hazır hissetmen gercekten istemen cok önemli.

balxixmnur · 27 Ocak 2011

canım 2. yılınızı doldurmuşsunuz bence çocuk eve neşe katıyor. bende ilk başlarda istemiyordum borçlarımız var diye sonra hamile olduğumu öğrendik ve çok sevinmiştik ama kaybettik maalesef. o günden beridirde çocuk diye çırpınıyoruz ama olmadı 4,5 senelik evliyiz şimdi tüp bebek yaptırmaya karar verdik. inşallah bebeğimiz olur diye dua ediyoruz. sen başkalarının söylemlerine takılıp kalırsan hayatın zorlaşır. yeğenlerim doğduğunda bile hayatımız değişmişti kendi evladım dahada değiştirecektir.

brunettee · 27 Ocak 2011

ipektuncer .!.:
Durumun benimkine benziyor, bana da çok ısrar etmişlerdi çocuk yapmam konusunda.
"ya çocuğun olmuyorsa, ya tedavi görmen gerekirse ve seneler geçerse" diye iyice de bir korkutmuşlardı.
Bunun üzerine tek denemede hamile kaldım.
Ama aramızda şöyle bir fark var seninle. Ben çocuk istiyordum,anne olmayı çok çok istiyordum.Sadece 1 sene daha maddi koşullar nedeniyle beklemeyi uygun görüyordum.
Dolayısıyla hamile olduğumu öğrenince çok sevindim.
Ama senin kendine koyduğun bir zaman da yok, yani şu zaman istiyorum demiyorsun. Senin genel olarak çocuk sahibi olmak ve olmamak arasında gel gitlerin var, haklı nedenlerin de var. O yüzden bu konuda eşin dahil kimsenin seni yönlendirmesine izin vermemeni öneririm.
Bebeğe bakacak olan sensin ve bu sabır isteyen bir iş.
Eğer bebeği kabullenemezsen gerçekten zorlanırsın, çalışsan da çalışmasan da.

Ha bu arada.. Diğer konuya da yorum yapmak isterim.
Bizim ailemiz kocamıza bir laf etse veya en ufak imada bulunsa hemen atarız ortaya kendimizi, eşimizi savunuruz, laf ettirmeyiz.
Ama erkekler hiç öyle değil, "beni karıştırmayın,kendiniz halledin" der.. E benim bu kadınla muhatap olmama sebep sen değil misin..

Bende eşime laf söyletmem,demekki bu bayanlarda var olan bir duygu.Eeee peki onun ki ailede,üzülmez,kırılmaz da benimkiler ne ??? Ben hoşuma gitmeyen bir lafta uyarırım annemi,ama kayınvalidem sayasinde şuan kendi doğuracağım çocuğa öcü gibi bakıp korkuyorum....Sonra ne olacak,torunumuz oldu,oğlumuzun yanında kalalım da torunumuza bakalım olacak.Eşimde annem bakar çocuğumuza diyor arasıra,bende birşekilde istemediğimi söylüyorum.Ama sonuçta o zaman gelip kapıya dayandığında kayınvalidemle,kayınpederim gelecek,eee onların gelmesi demek,görümceleriminde sık sık gelip kalması demek.Ben çocuklamı uğraşacağım,onlarlamı ?

Nöbetlerim yorucu geçiyor,eve geldiğimde yemek bile yemeden uyumak istiyorum,çocuk ağlayacak,durmıycak,ona adıycam hayatımı,bende öyle ortada kaynayıp gitcem.Peki eşim napcak,sürekli il dışına eğitimlere gitcek,en azından çocuk olmadığı için birlikte gidiyoruz,çocuk olunca ben tamamen eve odaklanıp kalcam...Eşimin değil benim hayatım değişecek...

Ama bu çocuk birşekilde olacak ? ha 1 yıl sonra ha 2 yıl sonra...Allah nasip kısmet ederse tabi...
Peki benim bu duurmlar için nasıl bir yol izlemem lazım.Kendimi çocuk düşncesine nasıl hazırlamam lazım.Bu durumlardan dolayı çocuk düşncesinden soğuduğumu eşime anlatmalımıyım ?
Anlatırsam da sen benim ailemi istemiyorsun filan der ve huzurumuz kaçar.Ama bende bu düşünceler oldukça ben çocuk isteyemem ki.Bana yardımcı olması için ne yapmam lazım...

kristinnn · 27 Ocak 2011

bu konuyu görünce o kadar şaşırdım ki canım.. ben de bi kaç gündür tam da senin cümlelerinle bi konu açmayı planlıyordum. nereedeyse tamamen aynı dertten muzdaribim. biz daha 6 aylık evliyiz ve ben de çocuk istemiorum. eşim deli gibi istior. ailesi de öyle . iş ve tayin durumlarından dolayı eşimle 2 sene fln sıkntılı bi hayatımız olacak. ayrı şehirlerde kalıoruz sadece haftasonu beraberiz. ancak bi sene sonra eşim bu sefer doğuya göreve gidicek. ben de mesleki sorunlarımdan dolayı ve henüz eşimin aynı senin eşin gibi anneci olmasından dolayı çocuk istemiorum. önce eşlerimizn de ailelerinin de bu evin hanımının biz olduğumuzu iyice kabullenmeleri gerekiyor. benm de en büyük korkum eşim yanımda da olamayacağı için ailesinin gelip benm evime yerleşmesi hamilelik ve sonrasındaki bebek bakım sürecinde. bunu eşime de söyledim. böyle bi şey yok yani dedim gelip aylarca yıllarca benmle kalamazlar bunu kafana sok dedim. ama ne kadar desem de biliorum ki hamile fln kalırsam ilk işi annesini başıma yollamak olacak. oysa benm annem zaten yan apartmanda oturuyor hiç ihtiyacım yok onlara. eşim de hazıra konmak istior hazır büyütülmüş bebek bulacak o doğuda görevdeyken ben ailesiyle kafayı yicem anneliğimden de bişe anlamıcam.
haftasonu arkadaşımın evine gittik kızlarla yeni doğum yapmıştı bebek görmeye gittik. o kadar özendim ki onu görünce. eve gelince ağladım. ben de o mutluluğu huzuru istiorum ama korkularım çok fazla. eşim de gördü durumu. sen yokken istemiorum dedim. 2-3 yıl bekleyelim dedim.
bilmiorum napıcaz canım, allah hayırlısını versin.

brunettee · 27 Ocak 2011

balımnur .!.:
canım 2. yılınızı doldurmuşsunuz bence çocuk eve neşe katıyor. bende ilk başlarda istemiyordum borçlarımız var diye sonra hamile olduğumu öğrendik ve çok sevinmiştik ama kaybettik maalesef. o günden beridirde çocuk diye çırpınıyoruz ama olmadı 4,5 senelik evliyiz şimdi tüp bebek yaptırmaya karar verdik. inşallah bebeğimiz olur diye dua ediyoruz. sen başkalarının söylemlerine takılıp kalırsan hayatın zorlaşır. yeğenlerim doğduğunda bile hayatımız değişmişti kendi evladım dahada değiştirecektir.

Canım inşallah tez zamanda hamile kalırsın...Çünkü çocuk istiyorsun,Allaha dua et...
Ama ben düşününce bile başıma ağrılar giriyor,çünkü tek başına çocuğu düşünemiyorum,onunla birlikte gelecek olan tüm durumları düşünüyorum ve iyice soğuyorum.Önce bu durumların olmayacağına inanmam ve bu durumu huzurla düşünmem lazım.Huzursuz oldukça,hep böyle olumsuz tarafından baktıkça anneliği düşünemiyorum.Ama bu olumsuzluklarda olacak şeyler ve ne olursa olsun evliliğime 2. 3. şahısların müdehale etmesini,hayatımızı yönlendirmesini istemiyorum.

brunettee · 27 Ocak 2011

lilypos .!.:
bu konuyu görünce o kadar şaşırdım ki canım.. ben de bi kaç gündür tam da senin cümlelerinle bi konu açmayı planlıyordum. nereedeyse tamamen aynı dertten muzdaribim. biz daha 6 aylık evliyiz ve ben de çocuk istemiorum. eşim deli gibi istior. ailesi de öyle . iş ve tayin durumlarından dolayı eşimle 2 sene fln sıkntılı bi hayatımız olacak. ayrı şehirlerde kalıoruz sadece haftasonu beraberiz. ancak bi sene sonra eşim bu sefer doğuya göreve gidicek. ben de mesleki sorunlarımdan dolayı ve henüz eşimin aynı senin eşin gibi anneci olmasından dolayı çocuk istemiorum. önce eşlerimizn de ailelerinin de bu evin hanımının biz olduğumuzu iyice kabullenmeleri gerekiyor. benm de en büyük korkum eşim yanımda da olamayacağı için ailesinin gelip benm evime yerleşmesi hamilelik ve sonrasındaki bebek bakım sürecinde. bunu eşime de söyledim. böyle bi şey yok yani dedim gelip aylarca yıllarca benmle kalamazlar bunu kafana sok dedim. ama ne kadar desem de biliorum ki hamile fln kalırsam ilk işi annesini başıma yollamak olacak. oysa benm annem zaten yan apartmanda oturuyor hiç ihtiyacım yok onlara. eşim de hazıra konmak istior hazır büyütülmüş bebek bulacak o doğuda görevdeyken ben ailesiyle kafayı yicem anneliğimden de bişe anlamıcam.
haftasonu arkadaşımın evine gittik kızlarla yeni doğum yapmıştı bebek görmeye gittik. o kadar özendim ki onu görünce. eve gelince ağladım. ben de o mutluluğu huzuru istiorum ama korkularım çok fazla. eşim de gördü durumu. sen yokken istemiorum dedim. 2-3 yıl bekleyelim dedim.
bilmiorum napıcaz canım, allah hayırlısını versin.

Canım senin durumuna benzer durumda olan bir arkadaşım var,evliliklerinin 4.yılındalar.3 yıldır meslekleri dolayısıyla ayrı şehirlerde yaşıyorlardı ve görüşmeleri bile sıkıntılı oluyordu.Kız tek başına sorumluluk alıp,çocuk yapmadı.Eşinin ailesi uzakta ve kendi ailesi ile aynı şehirde yaşamasına rağmen.Şimdi 4.yıllarına eşiyle birlikte ve bebekleriyle girdiler.Sende bebeğin sorumluluklarını,onun sadece anneye değil babayada ihtiyaç duyduğunu ve evinde huzur istediğinieşine anlat.O öye yapmıştı ve etkili olmuştu.

Benim kendi ailemde uzakta ve doğum yaptığım ilk günlerde kendi annemi istiyorum,eşiminde kafasına bu şekilde olacağını soktum...Ama sonrasında kayınvalidem gelecek ve o çok bilmiş tavırlarıyla bebeği yedirmeme de içirmemede müdehale edecek.Ben böyle yapardım,şöyle yapardım.Ben daha sağlıklı beslenmesi için bir beslenme planı hazırlarım kesin,o da ben bunu yedirirdim diyip durcak.İstemiyorummmmmmmmmmmmm...Eğer bunları yaşıycaksam çocuğu,bana bu duyguları yaşatacaksa da kocamı istemiyorum...Yine içim daraldı....

egemn · 27 Ocak 2011

ben de aynı şekilde 6 aylık evliyim,bana da çok baskılar oldu özellikle ilk 3 ayımda.eşime güzellikle anlatmaya çalıştım,ailesine bişey demedim,eşim ailesine sözünü geçirir,annecidir ama ben haklıysam annesine hooop o benim karım der,bana laf söyletmez asla.kayınvalidem de öyle kötü değildir,laftan anlar.neyse eşim her fırsatta dile getiriyodu çocuk istediğini ben de hayır istemiyorum,hayatımın tadını çıkarmak istiyorum,sana doymak istiyorum,gezip tozmak istiyorum diyodum yine anlamıyodu.eşimle aramızda 13 yaş var,severek evlendik,neler neler çektik..bunları söyledim bak biz neler çektik şimdi rahatız çoluk çocuk olmadan bu zmaanların kıymetini bilelim diyorum yine anlamıyo.baskılara devam..buna bi gün bi bağırdım! yeter artık dedim ya,ben annemin evinde ne bi çocukluk geçirdim ne bi gençkızlığımı yaşadım,sen tabi rahatsın,her istediğini yapmışsın bu zamana kadar,ne istiyosun yaa benden tamam ben de istiyorum zmanı geldiğinde kendimi hazır hissettiğimde ama ne için acele ediyoruz anlamıyorum ki,söyle annene de baskı yapıp durmasınlar dedim.o an hiç bişey demedi.sonra annesinin yanında otururken kendi açtı lafını,biz karımlabu konuyu konuştuk bana bunları bunları söyledi ben de hak verdim,allah ne zman hayırlıysa o zman versin dedi ve de konu kapanmış oldu:)şimdi kaynanam ne zmaanlafı açılsa allahım ne zaman hayırlıysa o zman nasip etsin yavrularım diyo:) inşallah sen de halledersin bişekilde yani böyle biraz sesini yükseltsen etkili olur mu acaba:26:

esrasofo · 27 Ocak 2011

cocuk istememek de istemek kadar dogal birsey.
kendini hazir hissetmiyorsan esine bu sekilde bahset.
eger yakininda kimsen yoksa ve calisiyorsan cocuk buyutmek cidden zor olur.
ama anladigim kadariyla senin cocuk istememenin en buyuk nedeni esinin ailesi.onlarla cok yakin,ic ice olmak istememen.
eger olursa dogacak bebegini onlarla zoraki olarak birlikte olmana sebep olacak diye sorun olarak goruyosun.
oncelikle esinin ailesiyle ilgili problemini kafanda cozersen ve bi sekilde duzeltmeye dogru yonelirsen belki bebek fikri sonradan sana hos gelebilir.
esine bir sekilde bahsetmeyi dene.
eger kendi annenin gelmesi sorun olmayacaksa kendi annen icin bir oneride bulun.
umarim hayirlisi olur.

brunettee · 27 Ocak 2011

esrasofo .!.:
cocuk istememek de istemek kadar dogal birsey.
kendini hazir hissetmiyorsan esine bu sekilde bahset.
eger yakininda kimsen yoksa ve calisiyorsan cocuk buyutmek cidden zor olur.
ama anladigim kadariyla senin cocuk istememenin en buyuk nedeni esinin ailesi.onlarla cok yakin,ic ice olmak istememen.
eger olursa dogacak bebegini onlarla zoraki olarak birlikte olmana sebep olacak diye sorun olarak goruyosun.
oncelikle esinin ailesiyle ilgili problemini kafanda cozersen ve bi sekilde duzeltmeye dogru yonelirsen belki bebek fikri sonradan sana hos gelebilir.
esine bir sekilde bahsetmeyi dene.
eger kendi annenin gelmesi sorun olmayacaksa kendi annen icin bir oneride bulun.
umarim hayirlisi olur.

Kardeşlerim küçük olduğu için annem en fazla 15 gün gelip kalabilir yanımda Canım.Eşim evin tek oğlu.Ailesine çok düşkün gibi görünmesede özellikle annesine karşı çok zayıf.Kayınvalidem çok kötü biri değil,çok sessiz,hiçbirşeye karışmaz gibi duruyor ama gel gör ki söyleyeceğini söylüyor,yapacağını sessiz sessiz yapıyor,eşime birşey söyleyince annemi sende görüyorsun ne kadar sessizdir,o öyle yapmaz diyor.Anlayacağınız sessiz sessiz hallediyor işini...
Eşime ne zaman konuyu açmak istesem,sen benim ailemi istemiyorsun diyor,küsüyoruz.Ama kendiside biliyorki evime geldiklerinde hizmet etmekten helak oluyorum artık,ayakta duracak dermanım kalmıyor.Güleryüzümüde eksik etmiyorum.Ama bu benim aile hayatım,eşimin ailesi ve biz değil...Çocuk olduktan sonrada biz olarak kalabilmek istiyorum.

brunettee · 27 Ocak 2011

egemn .!.:
ben de aynı şekilde 6 aylık evliyim,bana da çok baskılar oldu özellikle ilk 3 ayımda.eşime güzellikle anlatmaya çalıştım,ailesine bişey demedim,eşim ailesine sözünü geçirir,annecidir ama ben haklıysam annesine hooop o benim karım der,bana laf söyletmez asla.kayınvalidem de öyle kötü değildir,laftan anlar.neyse eşim her fırsatta dile getiriyodu çocuk istediğini ben de hayır istemiyorum,hayatımın tadını çıkarmak istiyorum,sana doymak istiyorum,gezip tozmak istiyorum diyodum yine anlamıyodu.eşimle aramızda 13 yaş var,severek evlendik,neler neler çektik..bunları söyledim bak biz neler çektik şimdi rahatız çoluk çocuk olmadan bu zmaanların kıymetini bilelim diyorum yine anlamıyo.baskılara devam..buna bi gün bi bağırdım! yeter artık dedim ya,ben annemin evinde ne bi çocukluk geçirdim ne bi gençkızlığımı yaşadım,sen tabi rahatsın,her istediğini yapmışsın bu zamana kadar,ne istiyosun yaa benden tamam ben de istiyorum zmanı geldiğinde kendimi hazır hissettiğimde ama ne için acele ediyoruz anlamıyorum ki,söyle annene de baskı yapıp durmasınlar dedim.o an hiç bişey demedi.sonra annesinin yanında otururken kendi açtı lafını,biz karımlabu konuyu konuştuk bana bunları bunları söyledi ben de hak verdim,allah ne zman hayırlıysa o zman versin dedi ve de konu kapanmış oldu:)şimdi kaynanam ne zmaanlafı açılsa allahım ne zaman hayırlıysa o zman nasip etsin yavrularım diyo:) inşallah sen de halledersin bişekilde yani böyle biraz sesini yükseltsen etkili olur mu acaba:26:

Canım askerden döndükten sonra 2,5 yıllık evli oluyoruz...Birkaç ay içinde hamile kalayım desem yaklaşık 4 yıllık evliyken çocuk sahibi oluyoruz.Eşimle aramızda 4 yaş var.Ona göre artık olması gereken zaman bu,ertelemek istemiyor.Doğumdan sonrada ailesi gelir yanımıza,bize yardımcı olurlar,bebeğede annem bakar diyor.Ama daha hamile kalmadan,düşüreceksin,besleyemeyeceksin diyen kayınvalidemin gelip bilmişlik taslayıp,yedirmeme,giydirmeme karışmasını istemiyorum.Eşime yine konuyu açsam ki uygun dille anlatıyorum ailesini istemiyormuşum gibi davranıyor ama neden istemediğimi idrak edemiyor.Sesimi yükseltsem küslük,tartışmaya dönüşür...

celif · 27 Ocak 2011

brunettee .!.:
Canım askerden döndükten sonra 2,5 yıllık evli oluyoruz...Birkaç ay içinde hamile kalayım desem yaklaşık 4 yıllık evliyken çocuk sahibi oluyoruz.Eşimle aramızda 4 yaş var.Ona göre artık olması gereken zaman bu,ertelemek istemiyor.Doğumdan sonrada ailesi gelir yanımıza,bize yardımcı olurlar,bebeğede annem bakar diyor.Ama daha hamile kalmadan,düşüreceksin,besleyemeyeceksin diyen kayınvalidemin gelip bilmişlik taslayıp,yedirmeme,giydirmeme karışmasını istemiyorum.Eşime yine konuyu açsam ki uygun dille anlatıyorum ailesini istemiyormuşum gibi davranıyor ama neden istemediğimi idrak edemiyor.Sesimi yükseltsem küslük,tartışmaya dönüşür...

Bu erkeklerinde yaş takıntısı var çocuk bana dede mi desin diyor benim eşimde
yaşı da 30 erkek için yaş önemli değil bence
peki doğumdan snra ne kadar kalacak kaynanan sende
yani hep sizde mi kalacak çocuğa bakmak için

Liza. · 27 Ocak 2011

brunettee canım,sen hem çocuk istiyor gibisin hemde istemiyor gibisin.öyle hissettim.
en iyisi yap bi tane anlarsın o zaman gerçekten istiyor muymuşsun yoksa istemiyor muymuşsun:))

Çocuk istemiyorum ama eşim istiyor,ne yapacağım ?

Nirvana

Elma yanak:)

topiclerin güzin ablası

Nirvana

topiclerin güzin ablası

Nirvana

minilopum=)

Popüler Üye

Guru

Popüler Üye

Nirvana

Guru

Nirvana

Nirvana

Guru

psixi mou

Nirvana

Nirvana

minilopum=)

love

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency