- 18 Nisan 2015
- 2.248
- 6.064
- 358
Yemin ederim tüm korkularım vücut buldu şu an bu konuyla.
Annem bana kendi bakmak istemiş kreş yaşına kadar. Babam işten ayrılma demiş. Bir buçuk yaşındayken ben boşanmışlar zaten. Bu sefer bakıcıya verilmişim. O da yere çaydanlık koymuş sanırım, ben oynarken bacağıma devrilmiş. Çok yakından bakmadıkça görülmüyor ama iz var sonuçta. Bu kez anneanneme yollanmışım. Saatlerce mesafe var arada. Çocukluğum hep böyle. Orada burada, anne yolu beklemekle geçti. Kar yağıp yollar kapandığında gelemezdi mesela. Bir de zor bir kurumdu. Sürekli izinler iptal edilirdi, eve yediden önce gelemezdi. Yaz tatillerimin bir ayı babamlarla, üvey anneyle geçerdi zaten. Tek başına, kendi kendime büyüdüm resmen.
Bu sebeplerden en büyük isteğim kendim büyütmek çocuğumu. Ama şartlar el vermiyor işte. Evliyken üç ay işsiz kaldım, kafayı yedim. Hadi iki sene sonra işe döneyim desem yaş olacak 31. İş bulabilecek miyim? Bulamazsam o çocuğun eğitim masraflarına, kültürel masraflarına yetişebilecek miyim? İstediğini alabilir miyim, kaliteli, mutlu bir yaşam sunabilir miyim? Hadi onlar oldu benim ihtiyaçlarım, güçlü duruşum, sosyalliğim ne olacak?
Kadın olmak o kadar zor ki, kadınlar hep şartları zorlamak zorunda, hep bir yerleri tırmalamak, sonuna kadar uğraşmak zorunda. Hep böyle arada kalmak, seçim yapmak zorunda. Cidden erkek olarak dünyaya gelmek lazımmış diyorum bazen.
Konu sahibi bebeğinizle mutlu bir ömür dilerim. Umarım doğru kararı verebilirsiniz.
Annem bana kendi bakmak istemiş kreş yaşına kadar. Babam işten ayrılma demiş. Bir buçuk yaşındayken ben boşanmışlar zaten. Bu sefer bakıcıya verilmişim. O da yere çaydanlık koymuş sanırım, ben oynarken bacağıma devrilmiş. Çok yakından bakmadıkça görülmüyor ama iz var sonuçta. Bu kez anneanneme yollanmışım. Saatlerce mesafe var arada. Çocukluğum hep böyle. Orada burada, anne yolu beklemekle geçti. Kar yağıp yollar kapandığında gelemezdi mesela. Bir de zor bir kurumdu. Sürekli izinler iptal edilirdi, eve yediden önce gelemezdi. Yaz tatillerimin bir ayı babamlarla, üvey anneyle geçerdi zaten. Tek başına, kendi kendime büyüdüm resmen.
Bu sebeplerden en büyük isteğim kendim büyütmek çocuğumu. Ama şartlar el vermiyor işte. Evliyken üç ay işsiz kaldım, kafayı yedim. Hadi iki sene sonra işe döneyim desem yaş olacak 31. İş bulabilecek miyim? Bulamazsam o çocuğun eğitim masraflarına, kültürel masraflarına yetişebilecek miyim? İstediğini alabilir miyim, kaliteli, mutlu bir yaşam sunabilir miyim? Hadi onlar oldu benim ihtiyaçlarım, güçlü duruşum, sosyalliğim ne olacak?
Kadın olmak o kadar zor ki, kadınlar hep şartları zorlamak zorunda, hep bir yerleri tırmalamak, sonuna kadar uğraşmak zorunda. Hep böyle arada kalmak, seçim yapmak zorunda. Cidden erkek olarak dünyaya gelmek lazımmış diyorum bazen.
Konu sahibi bebeğinizle mutlu bir ömür dilerim. Umarım doğru kararı verebilirsiniz.
