- 29 Eylül 2014
- 103
- 88
- 298
- 39
- Konu Sahibi xxxDizZyxxx
-
- #1
Çok teşekkür ederim. Şu an tam da annenizin yaptığı gibi ben onunla oynuyorum. İşim olduğunda onu da yapacağım işe dahil ediyorum falan. Peki bu durum sizin sosyalleşme alışkanlığınızı değiştirmiş miydi? Benim asıl endişem o. Ben onunla oynarım ederim, sorun değil de sonra yaşıtlarıyla uyum problemi yaşar mı diye korkuyorum
Fazla abartmiyor musunuz sizce?Çok teşekkür ederim. Şu an tam da annenizin yaptığı gibi ben onunla oynuyorum. İşim olduğunda onu da yapacağım işe dahil ediyorum falan. Peki bu durum sizin sosyalleşme alışkanlığınızı değiştirmiş miydi? Benim asıl endişem o. Ben onunla oynarım ederim, sorun değil de sonra yaşıtlarıyla uyum problemi yaşar mı diye korkuyorum
İçimi rahatlattı yazdıklarınız. Onunla birlikte vakit geçirmek elbette çok keyifli ama kaş yaparken göz çıkarmak istemiyorum. O nedenle sordum. Ferahladım şu an.Hayır, aksine çocukluktan itibaren hayır diyebilen bir birey oldum kırarım kaygısıyla istemediğim şeyleri yapan bir çocuk olmadım. Zaten kızınız mizacı gereği girişken ve arkadaşlık kurabilen bir çocuk. Bu tarz akran zorbalıklarıyla kendi kendine başa çıkarak hem problem çözme becerisini geliştirecek, hem de kendi sosyal çevresini oluşturacak. Yaşıtlarıyla sosyalleşmesi için site dışında farklı aktivitelere katılabilirsiniz.(Yapmaktan hoşlandığı bir aktivitenin kursu olabilir.) Siz zaten evladınızı destekliyorsunuz ve onunla kaliteli vakit geçiriyorsunuz, bu durum onun için büyük bir şans :)
Ben asıl diğer çocuğa üzülüyorum, annesi ne yapacağını söylemediği durumda afallayıp kalacak. Eğer hep böyle sürerse ve çocuk dirençli bir kişiliğe sahip değilse gelecek yaşamında hep bu yaşlarının izi kalacak. Kararsız bir şekilde başkalarının ona ne yapması gerektiğini söylemesini bekleyecek.Keşke ebeveynler çocuklarının birer birey olmalarına izin verseler.Tıpkı sizin gibi sorunlarını kendilerinin çözmelerine destek olsalar..
Hayır, aksine olması gereken bu bence. Bugün yaptığımız davranışları, yarın nasıl döner diye sorgulamazsak asıl problem. Zaten davranışımı sorgulama nedenim hayatın acımasızlığı. Kendime bağımlı bir çocuk yetistirirsem hep destek bekleyip kendi ayakları üzerinde duramaz diye endişe etmiştim.Fazla abartmiyor musunuz sizce?
Asıl şu an yaptığınız çocuğu olumsuz etkileyecek bir şey. Hepimizin başına çocukken geldi bu tür durumlar. Sıradan çocuk kavgası işte. Çocukları bu kadar hassas yetistirerek, sıradan çocukluk kavgalarını bile ileride hayatı etkilenir mi diye abartarak çocuklara kötülük yaptığınızın farkında değil misiniz? Yani kadın başından geçen sıradan bir olayı anlatmış siz gelişiminizde olumsuz etkisi oldu mu diye sormussunuz. Gerçekten psikolojiyi böyle bir şey mi saniyorsunuz? Bu kadar basit bir sebeple psikolojisi bozulan çocuğun zaten gerçek dünyada sağlıklı kalmasına imkan yok. Gerçek Hayat çok acımasız. Bu çocuklara iyilik yapmıyorsunuz.
İnşallah okulda güzel arkadaşlıklar kurar.en nefret ettiğim ebeveyn modeli...
yeni ebeveynler daha çok böyle niyeyse..
altından zırhla kaplayacaklar çocuklarını neredeyse
ezik, çözüm üretemeyen, her şeyi başkalarından bekleyen çocuklar yetiştirirler kendileri gibi...
okul zamanı bambaşka arkadaşları olacaktır üzülmeyin...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?