- 7 Temmuz 2015
- 3
- 0
- 1
- 28
Önce kendimi tanıtayım en iyisi yoksa nerden başlayacağım derken başlayamayacağım
18 yaşındayım ve üniversitede hazırlığı bitirdim bu sene.Yaklaşık on aylık bir sevgilim var.Kendisi 26 yaşında.Anlaşma vs anlamında bir problemimiz yok ama ben onda toplumdan mıdır kendi kafa yapısından kaynaklı mıdır bilemediğim bir rahatsızlık olduğunu seziyorum.Başta bunu yeni olmasına bağlamıştım ama hala durum aynı.Sanki belli durumlarda yaşım kırmızı yanar söner ışıklarla parlıyor aklında.Biliyorum kötü niyetli değil yaptıklarında ama bazı hareketleri de beni çocuk gibi mi görüyor ya da küçük olduğumu düşünüp düşüncelerimi çok ciddiye almıyor mu gibi hisler doğuruyor bende bazen.Örnek vermem gerekirse ona alışmamı ya da onun için bir şeyler yapmamı istemiyor gibi.Onunla iki gün daha fazla görüşelim diye ailemin yanına iki gün geç gideceğimde bile bundan epey rahatsız oldu.Ya da okulla aileyle ilgili vs ciddi konularda sürekli tecrübesizliğimi vurguladığını hissediyorum.Evet ona göre tecrübesizim belki ama sonuçta yaşayarak öğreniyoruz yani bi şeyleri.Ondan sonra diyorum ki kendine gel begüm sen takıntı yapıyorsun kuruyorsun.İnsanların olumsuz yorumları seni etkiliyor vs.Ama sonra tekrar bakıyorum ki her şeyin bir zamanı var gibi gibi bir tutumla karşılaşıyorum.Gerçekten değer veriyorum hoşlanıyorum yoksa insanlara tahammülüm gerçekten azdır benim uğraşmazdım yaş farkı varken.Ama onunla tartışırken bile aman trip atmayım aman şöyle yapmayım sıkmayım diye düşünmeye başladım.Doğallık her zaman en iyisidir bana kalırsa o yüzden bu kasıntılığımdan da rahatsız oldum ve onu aşmayı başardım sayılır az çok.Yakın zaman olaylarından biriyse yakınlaşma mevzusuyla ilgiliydi.Karşı vs. değil yani genel öyle bir tutumu yok rahat bir insan.Ben de çekingen bir insan olduğum için açık açık gidip böyle böyle demedim tabii.Ama geçen günlerde ben biraz daha yakın davrandım vs. Her neyse sonuç olarak daha erken ben sen emin olmadan istemem böyle bir şey benim için yapma falan dedi.Kimisi için bu düşüncelilik olabilir ki katılıyorum ben de ama benim için bir şey yapma ne demek allah aşkına ? Yani benim kendi aklım fikrim düşüncelerim ya da isteklerim vs. yokmuş gibi davranması hoşuma gitmiyor.Yoksa tek başına yazdığım meseleler değil problem.Bu tutumunu kendimce alınganlık sebebi yapmışımdır belki de bilemiyorum ama elimde değil moralim bozuluyor.Eğer 18 değilde 23 olsaydım farklı davranacaktı buna eminim çünkü genel düşüncelerini kafa yapısını biliyorum.Ama işte yaş meselesini takıyor ve o taktıkça ben de takmaya başladım.Buradaki çoğu kişinin benden daha büyük olduğuna eminim.O yüzden abarttığımı yanlış yaptığımı düşündüğünüz ya da haklısın dediğiniz ne varsa duymak isterim.Çocuk gibi mi görüyor yoksa ben mi abartıyorum emin olamıyorum.Kafam çorba gibi çünkü
18 yaşındayım ve üniversitede hazırlığı bitirdim bu sene.Yaklaşık on aylık bir sevgilim var.Kendisi 26 yaşında.Anlaşma vs anlamında bir problemimiz yok ama ben onda toplumdan mıdır kendi kafa yapısından kaynaklı mıdır bilemediğim bir rahatsızlık olduğunu seziyorum.Başta bunu yeni olmasına bağlamıştım ama hala durum aynı.Sanki belli durumlarda yaşım kırmızı yanar söner ışıklarla parlıyor aklında.Biliyorum kötü niyetli değil yaptıklarında ama bazı hareketleri de beni çocuk gibi mi görüyor ya da küçük olduğumu düşünüp düşüncelerimi çok ciddiye almıyor mu gibi hisler doğuruyor bende bazen.Örnek vermem gerekirse ona alışmamı ya da onun için bir şeyler yapmamı istemiyor gibi.Onunla iki gün daha fazla görüşelim diye ailemin yanına iki gün geç gideceğimde bile bundan epey rahatsız oldu.Ya da okulla aileyle ilgili vs ciddi konularda sürekli tecrübesizliğimi vurguladığını hissediyorum.Evet ona göre tecrübesizim belki ama sonuçta yaşayarak öğreniyoruz yani bi şeyleri.Ondan sonra diyorum ki kendine gel begüm sen takıntı yapıyorsun kuruyorsun.İnsanların olumsuz yorumları seni etkiliyor vs.Ama sonra tekrar bakıyorum ki her şeyin bir zamanı var gibi gibi bir tutumla karşılaşıyorum.Gerçekten değer veriyorum hoşlanıyorum yoksa insanlara tahammülüm gerçekten azdır benim uğraşmazdım yaş farkı varken.Ama onunla tartışırken bile aman trip atmayım aman şöyle yapmayım sıkmayım diye düşünmeye başladım.Doğallık her zaman en iyisidir bana kalırsa o yüzden bu kasıntılığımdan da rahatsız oldum ve onu aşmayı başardım sayılır az çok.Yakın zaman olaylarından biriyse yakınlaşma mevzusuyla ilgiliydi.Karşı vs. değil yani genel öyle bir tutumu yok rahat bir insan.Ben de çekingen bir insan olduğum için açık açık gidip böyle böyle demedim tabii.Ama geçen günlerde ben biraz daha yakın davrandım vs. Her neyse sonuç olarak daha erken ben sen emin olmadan istemem böyle bir şey benim için yapma falan dedi.Kimisi için bu düşüncelilik olabilir ki katılıyorum ben de ama benim için bir şey yapma ne demek allah aşkına ? Yani benim kendi aklım fikrim düşüncelerim ya da isteklerim vs. yokmuş gibi davranması hoşuma gitmiyor.Yoksa tek başına yazdığım meseleler değil problem.Bu tutumunu kendimce alınganlık sebebi yapmışımdır belki de bilemiyorum ama elimde değil moralim bozuluyor.Eğer 18 değilde 23 olsaydım farklı davranacaktı buna eminim çünkü genel düşüncelerini kafa yapısını biliyorum.Ama işte yaş meselesini takıyor ve o taktıkça ben de takmaya başladım.Buradaki çoğu kişinin benden daha büyük olduğuna eminim.O yüzden abarttığımı yanlış yaptığımı düşündüğünüz ya da haklısın dediğiniz ne varsa duymak isterim.Çocuk gibi mi görüyor yoksa ben mi abartıyorum emin olamıyorum.Kafam çorba gibi çünkü