- Konu Sahibi eylultamer
- #1
selam arkadaşlar ,
dün geceden beri çok çok moralim bozuk ..
olayı size kısaca anlatayım , eşimin ve benim 2.evliliklerimiz , eşimin önceki evliliğinden bir kızı var ama maalesef görüşmüyorlar ..
biz de evleneli 1 yıl oldu , yaşım neredeyse 36 oldu ve doğal olarak artık bir çocuğumun olmasını çok istiyorum ..
konuyu ne zaman açsak eşim istemediğini söyledi durdu , biraz da borçlarımız olduğu için ben de çok fazla ısrar etmemeye gayret ettim , şimdi borçlar var o yüzden istemiyor olabilir diye , çünkü böyle konuştuğumuzda ilerde bakarız diyordu bana .
gel gelelim son olaya ; eşim ve kardeşi babadan ve anneden kalan 2 evi satıp haklarını eşit bir şekilde almak istiyorlar ..
biz bu evlerin birinde oturuyoruz zaten şuan da , eşimin kardeşi de kiracı olduğu için kendine ev almak istiyor ,
tamam buraya kadar herşey normal , olabilir tabii ki kendine ev almak isteyebilir sonuçta .
eşim dün bana konuyu açtı ben de anlıyorum dedim olabilir , o zaman biz de dedim bize düşen payla 3+1 ev alalım (şuan oturduğumuz ev 2+1 ) biraz daha büyük olsun dedim ...
bu arada babaları yok , sadece anneleri var , kayınvalidemi de eşim yanımıza almak istiyor , buna da karşı gelmedim ..
oğlunun yanında olmak istemesi doğal , ben vicdansız biri değilim sonuçta ..
ister istemez zorluklarının olabileceğini ama birbirimize alışınca herşey zamanla oturur dedim ( ya ister istemez onun yanında kendi evin bile olsa istediğin gibi hareket edemezsin ) neyse bir odada annen kalır , bir odada biz , bir odayı da ben çocuk odası yaparız dedim , amman nerden dedim eşim köpürdü ben kesinlikle çocuk falan istemiyorum diye bir sürü söylendi ,
ben de kızdım ve çok üzüldüm sen eski evliliğinde kötü bir şey yaşamış olabilirsin ama bunun acısının benden çıkarmaya çalıştığının farkında değil misin diye söylendim
bana dediği laf da anamızı baktık ta sıra çocuğa mı kaldı dedi(((((
ben daha fazla üzüldüm bu lafa benim istediğim kötü bir şey mi , tam bir aile olalım böyle teke tek nasıl geçer hayat dedim ..
yok ben kesinlikle istemiyorum dedi , ben de dedim ki ona pirimimin dolmasına 2 sene var 2 sene daha çalışıp artık evde olduğumda çocuğuma bakarım ...
hem keşke en başında bana bunu söyleseydin dedim , o zaman evliliği belki de kabul etmezdim dimi ama ....
çünkü ben de anne olmak istiyorum , bu yaşıma kadar hep çalıştım çalışmaya da devam ediyorum artık belli bir zamandan sonra da bir çocuğum olsun istiyorum ,
biraz tartıştık ve saat geç oldu akşam 10 a yaklaşıyordu , bende aldım çantamı çıktım evden , ben giderken gitme napıyosun bile demedi(( ve bugün oldu hala ne arama ne sorma , insan karısının geç vakit yola koyulmasına nasıl razı gelir aklım almıyor ,
başına bir iş gelir mi falan diye hiç düşünmedi mi(((( ben ondan saçmalama gel şöyle konuşalım nereye gidiyorsun demesini beklerdim ...
bence benim çocuk olunca çalışmayacağımdan korktu ... ikimizden bir parça olmasını istemeyen bir insanla evlenmişim ne yazık ki ..
aklımdan bir sürü soru geçiyor şimdi , ne yani hayatım boyunca sadece çalışıp para mı kazanacağım , çalışınca iyi de çalışmayınca çocuk sahibi olmak istemeyince mi kötü oldum ... off çok kötüyüm şuan ya , yazmak isteyipte kelimelere dökemediğim çok şey aklımda ..
ve beni hala aramamış olması beni mahvetti ..
ben evliliğimize maddi manevi herşeyimle fedakarlık yaptığıma inanıyorum , boşuna mıymış ??
sizler ne diyorsunuz bu işe arkadaşlar ??? ne olur bana biraz akıl verin .....
dün geceden beri çok çok moralim bozuk ..
olayı size kısaca anlatayım , eşimin ve benim 2.evliliklerimiz , eşimin önceki evliliğinden bir kızı var ama maalesef görüşmüyorlar ..
biz de evleneli 1 yıl oldu , yaşım neredeyse 36 oldu ve doğal olarak artık bir çocuğumun olmasını çok istiyorum ..
konuyu ne zaman açsak eşim istemediğini söyledi durdu , biraz da borçlarımız olduğu için ben de çok fazla ısrar etmemeye gayret ettim , şimdi borçlar var o yüzden istemiyor olabilir diye , çünkü böyle konuştuğumuzda ilerde bakarız diyordu bana .
gel gelelim son olaya ; eşim ve kardeşi babadan ve anneden kalan 2 evi satıp haklarını eşit bir şekilde almak istiyorlar ..
biz bu evlerin birinde oturuyoruz zaten şuan da , eşimin kardeşi de kiracı olduğu için kendine ev almak istiyor ,
tamam buraya kadar herşey normal , olabilir tabii ki kendine ev almak isteyebilir sonuçta .
eşim dün bana konuyu açtı ben de anlıyorum dedim olabilir , o zaman biz de dedim bize düşen payla 3+1 ev alalım (şuan oturduğumuz ev 2+1 ) biraz daha büyük olsun dedim ...
bu arada babaları yok , sadece anneleri var , kayınvalidemi de eşim yanımıza almak istiyor , buna da karşı gelmedim ..
oğlunun yanında olmak istemesi doğal , ben vicdansız biri değilim sonuçta ..
ister istemez zorluklarının olabileceğini ama birbirimize alışınca herşey zamanla oturur dedim ( ya ister istemez onun yanında kendi evin bile olsa istediğin gibi hareket edemezsin ) neyse bir odada annen kalır , bir odada biz , bir odayı da ben çocuk odası yaparız dedim , amman nerden dedim eşim köpürdü ben kesinlikle çocuk falan istemiyorum diye bir sürü söylendi ,
ben de kızdım ve çok üzüldüm sen eski evliliğinde kötü bir şey yaşamış olabilirsin ama bunun acısının benden çıkarmaya çalıştığının farkında değil misin diye söylendim
bana dediği laf da anamızı baktık ta sıra çocuğa mı kaldı dedi
(((((ben daha fazla üzüldüm bu lafa benim istediğim kötü bir şey mi , tam bir aile olalım böyle teke tek nasıl geçer hayat dedim ..
yok ben kesinlikle istemiyorum dedi , ben de dedim ki ona pirimimin dolmasına 2 sene var 2 sene daha çalışıp artık evde olduğumda çocuğuma bakarım ...
hem keşke en başında bana bunu söyleseydin dedim , o zaman evliliği belki de kabul etmezdim dimi ama ....
çünkü ben de anne olmak istiyorum , bu yaşıma kadar hep çalıştım çalışmaya da devam ediyorum artık belli bir zamandan sonra da bir çocuğum olsun istiyorum ,
biraz tartıştık ve saat geç oldu akşam 10 a yaklaşıyordu , bende aldım çantamı çıktım evden , ben giderken gitme napıyosun bile demedi
(( ve bugün oldu hala ne arama ne sorma , insan karısının geç vakit yola koyulmasına nasıl razı gelir aklım almıyor , başına bir iş gelir mi falan diye hiç düşünmedi mi
(((( ben ondan saçmalama gel şöyle konuşalım nereye gidiyorsun demesini beklerdim ...bence benim çocuk olunca çalışmayacağımdan korktu ... ikimizden bir parça olmasını istemeyen bir insanla evlenmişim ne yazık ki ..
aklımdan bir sürü soru geçiyor şimdi , ne yani hayatım boyunca sadece çalışıp para mı kazanacağım , çalışınca iyi de çalışmayınca çocuk sahibi olmak istemeyince mi kötü oldum ... off çok kötüyüm şuan ya , yazmak isteyipte kelimelere dökemediğim çok şey aklımda ..
ve beni hala aramamış olması
beni mahvetti ..ben evliliğimize maddi manevi herşeyimle fedakarlık yaptığıma inanıyorum , boşuna mıymış ??
sizler ne diyorsunuz bu işe arkadaşlar ??? ne olur bana biraz akıl verin .....
