Şu anki aklınız olsa çocuk ister miydiniz?

Ben de keyfime çok düşkün biriydim. Özellikle tek başıma vakit geçirmeyi çok severdim. 25imde evlendim, İlk iki sene zaten hiç düşünmedim. İki seneden sonra oturdum düşündüm çocuk istiyor muyum? Keyfinden konforumdan ödün vermek istemiyorum ama bunun dışında da ileriye dönük çocuksuz bir hayat düşünemiyorum. Bı yerden başlamak lazım dedim niyetlendim😂 öyle ayıla bayıla karar vermedim aslında yani. Şimdi 16 aylık. Evet gerçekten çok zor. Dizlerimle ilgili sağlık problemlerim var, bu süreçte ameliyat oldum bu ekstra zorluyor. Konfor keyif falan hiçbiri de kalmadı. Ama hayat neşem de anlamım da her şeyim gülen iki çift göz oldu 🥹🫂
 
Evet kıyaslıyorum çünkü ortada çocuk yok 😂 bir çocuk olsa ve eşim benden çok çocuğumuzu seviyor napıcam kıskanıyorum desem hadi neyse 😁 bu konuşmayı da kimse yapmaz eminim akıl var mantık var. Aslında kıyaslama bile değil. Çocuğumuz olsa tek odak noktamız o olacak. Biliyorum çünkü çok sevicem çok hayran olucam çocuğuma. E eşim de aynı şekilde. e tabi şu an yalnızız birbirimize aşığız mutluyuz bunda bir eksilme olur mu acaba diye endişe duyabilirim. Aslında her konuda endişe duyabilirim bunlar gayet insancıl şeyler. Evet şu an bencilim. Ancak bu bencillik çocuk olunca yok olacak mecburen. Öyle bir konuşuyorsunuz ki sanki çocuk yapınca bir kenara atıcam eşime onunla değil benimle ilgilen diycem çocuğa bakmıycam doyurmuycam falan. Ben kendimi biliyorum çocuğum olunca nasıl fedakar olacağımı nasıl seveceğimi biliyorum o yüzden endişe duyuyorum bazen. Şükürler olsun olgun bir insanım çocuğu olmayan bir insanın endişelerinin olması gayet normal. Elbette siz evlenip tek amacı çocuk olan insanlardansanız bilemem. O tip insanlar eşiyle ilişkisini pek umursamaz sadece çocuk düşünür. Ben her açıdan düşünüyorum
Anlaşıldı sende kocam da kocam diyenlerdensin. Madem o kadar heveslisin doğur anam kim seni tutuyor.
Tavsiyem başlığın da değiştir cevaplarına hiç uymamış🤣🤣🤣
 
Kuru ekmekle çocuk büyütmek mi hedeflesin insanlar?
Elbette insanlar çocuğuna en iyi şartları hedefleyecek.
Bana da kardeşi olsun da yeter mantığı bencillik geliyor mesela.
Kardeş olsun diye bir çocuğu tatili bile lüks görüp ot gibi büyütmek mi güzel olan?
Ben mesela tek çocuk yaptım. Keşke iki çocuğu düzgün besleyip tatile götürecek imkanım olsaydı ama kardeşi olsun diye bir şeyler kısacaksam da yapmam.
Herkes kardeşli büyümek zorunda değil ama herkes iyi beslenmek iyi hayat yaşamak zorunda bana göre.
Keşke herkes kendi imkanlarını ölçerek çocuk yapsa.
Hah başladık😂 tamam siz haklısınız
 
Konu sahibi; eşine 2 yumurta kırsan yer doyar da, çocuk doymaz yalnız. Çocuk özen ister. Üşengeçlik istemez. Sağlıklı besin, ek gıda, her gün düzenli ev yemeği vs.... yapacak mısın. Pek o ışık yok sende çünkü 😂
Ben de o ışığı pek göremedim.😂😂 Belli ki çocuğu kayınvalideye anneye paslayacak. Belli yaştaki insanları da uğraştıracak.

Bir de yaşı 30 muş ben de daha genç sanmıştım. Olgunlaşın deyip durdum🤦
 
Asla cocuk dusunmuyordum, korunmasiz tek bir iliski sonrasi ertesi gun hapi icmemeye karar vererek 'olursa olur' diye bir anda dusunerek karar verdik, hatta esime dedim ben kesin hamile kaldim bak goreceksin diye. Sonuc: 1.5 yasinda bir kizim var. Hamileligimin ilk 20 haftasi o kadar zordu ki, Hyperemesis gravidarum gecirdim ilk 10 hafta neredeyse haftada birkac gun hastanedeydim cunku cok fazla sivi kaybediyordum. Lohusalikta da tamamen yalnizdim (yurtdisindayiz, dogumda sadece esim vardi) kolaydi diyemeyecegim. Ama bana bir guncellenme geldi anne olunca, cook zorlaniyorum, beynim hic durmuyor ozellikle ben A tipi kisilige sahibim normalde de akista yasayamazdim simdi cocukla her seyi cok daha fazla planli yasiyoruz, planlarim bozulunca huzursuz oluyorum falan. Ama cok seviyorum, o kadar cok seviliyor ki ben esime 'kendimin bir canliyi bu kadar fazla sevme kapasitesi oldugunun farkinda degildim' diyorum arada :) O yuzden bir cilginlik yapip 2.cocugu dusunuyorum su an, hatta uzaktan calisip Turkiye'deki evimizde kalmaya geliyoruz onumuzdeki ay uzunca bir sure kalacagiz ki hamile kalirsam muhtemelen yine ayni seyleri yasayacagim, bu sefer ailemin yaninda olalim diye (bizim evimiz ve annemlerin yazligi ikiz villa seklinde, beraberiz).

Ama ben 5 senelik evliyken ve 32 yasinda anne oldum, oncesinde kesinlikle sartlarimiz uygun degildi daha erken olsaydi gibi bir dusuncem yok. Tam zamaniydi bizim icin. Esiniz cok onemli bizde ben dogum izni + 4 ay ucretsiz izin kullandim. Sonra ise donmem gerektiginde esim de butun sartlarini zorlayip sirketten 4 ay ucretsiz izin aldi o da bakti kizimiza ben calisirken. Sonra da krese verdik ve hep donusumlu baktik, bakiyoruz. Oyle ki benim kiz kardesim haric aileler kizimizla ilk defa 1.5 yasinda tanisacak. Oluyor yani esinizle iyi bir takimsaniz, yapiliyor.
 
Kedimiz var evde tekir :) o da ilk geldiğinde beni uyutmazdı gece 3-4 oyun oynamak için uyandırırdı. Tabiki şu an yapmıyor ama zamanında çok ilgilendim çok uyandırıldım onunla kıyaslamalı mıyım bilmiyorum ama kedime kıyamadığım için zoruma gitmezdi 😂 belki de çocuğum olsa ona da fedakar olucam böyle zoruma gitmiycek bilmiyorum. Tabi kedi ve bebek bir değil bebek daha büyük sorumluluk. Ancak tek bir çocuk istemiyorum. Bu yüzden bende aslında daha fazla geciktirmek istemiyorum. Bu şüphelerim 5 yıl geçse bile yine olacak çocuk olana kadar :)
Peki oyun oynamak için tek uyanan sen miydin eşin de kalkıp ilgileniyor muydu mesela? Çocukla tabii ki bir değil ama minik bir referans olabilir tavırları :) şüphe her zaman olur belki ama 1 yıl çocuk için çok erken diye düşünüyorum. Biraz birbirinizle zaman geçirip evliliğin tadını çıkarın sonradan tek odağınız çocuk olacak
 
Hanımlar,
daha birkaç gün önce mahallede oynayan çocuklar konusunda tartışma çıktı, aynı şey bu topikte de olmasın, herkesin düşüncesi farklıdır, üslubuyla yazdıktan sonra sizden farklı düşünüyor diye kimseyi rencide etmeyin, tartışmaya neden olacak şeyler yazmayın lütfen.
 
Arkadaşlar merhaba. Biz eşimle bir yıldır evliyiz. Ve artık eşim çocuk istiyor. O çok hevesli bu konuda. Aslında ben de istiyorum ancak sorumluluk konusunda gözüm korkuyor. Etrafa bakınca çocuğu olanların sanki hayatları bitmiş gibi görüyorum. Yanlış anlamayın elbet kimsenin hayatı bitmiyor ama kendilerini unutuyorlar. Eşleriyle eskisi gibi olmuyorlar falan. Ben eşimle şu an çok güzel anlaşıyorum. Birbirimizle çok güzel ilgileniyoruz şu an ama çocuktan sonra öyle olmazsa diye korkuyorum :( bir de ben tek çocuk istemiyorum. Birkaç tane çocuk istiyorum açıkçası. E öyle olunca da gözüm daha çok korkuyor iki-üç çocuğum olursa tamamen kendimi evliliğimi unutup sadece çocuklara odaklanmak zorunda kalırsam diye korkuyorum :( bir de ben rahata çok düşkün biriyim. Aile evinde de öyleydim evlendim yine öyleyim. Keyfimden ödün vermem gündüzleri biraz iş görsem hemen kendimi ödüllendiririm film açarım bir şeyler yerim falan. Bu kadar rahatına düşkün biri için çok zor olur mu? Lütfen benim gibi olup deneyimleyenler bana akıl versin. Siz neler yaşadınız pişman oldunuz mu?
İlk 1 yıl çok erken bende 7 yıllık evliyim ilk sene bi iştemiştim sonra çok erken diye vazgeçtim iyi ki vazgeçmişim ve hiç çocuk yapmamışım. Maddi durumunuzun çok iyi olması lazım. Şu devirde aman büyür gider kafasıyla çocuk yapan çok cahil var sonu hep hüsran çocuğa yetişemedikleri için karı koca boşanmaya kadar gidiyo geçimsizlik yüzünden. Buraya bu konuyu açmanız bile bence henüz hazır olmadığınızı gösterir. Bende sizin gibi inanılmaz rahat biriyim işte kedi bakıyım spora gidiyim tatillerden dönmeyim eşimde aynı spor arabamı satamam keyfimden ödün veremem hep böyleydik ve fark ettik ki çocuk olunca bu hayatı unutmak zorunda kalıcak çünkü karı koca kadın erkek sıfatlarının önüne anne baba sıfatı geçecek ve aslaa mutlu olamıycağımı düşündüm. 7 sene oldu iyi ki yapmamışım diyorum çocuk sahibi olan yaşıtlarım önce bi güzelleme yapsa da bizim hayatımızı görünce ben olsam yapmazdım çocuk falan diyorlar. Galiba hayatımın sonuna kadar anne baba olmıycaz çok büyük sorumluluk umarım doğru karar verirsiniz geri dönüşü olmayan bi iş bu.
 
Peki oyun oynamak için tek uyanan sen miydin eşin de kalkıp ilgileniyor muydu mesela? Çocukla tabii ki bir değil ama minik bir referans olabilir tavırları :) şüphe her zaman olur belki ama 1 yıl çocuk için çok erken diye düşünüyorum. Biraz birbirinizle zaman geçirip evliliğin tadını çıkarın sonradan tek odağınız çocuk olacak
Eşim de kalkıyorsu tabi ya o da kaç gece uykusuz kaldı. Benim büyüttüğüm kediyi benden daha çok sahiplendi sağ olsun benden daha çok düşünür gezdirir her zaman 😍 evet bir yıl bence de erken ancak yaşımız ilerledikçe hiçbir şeyi gözüm almamaya başliyor çocuk konusu da öyle gibi sanki🥲
 
Ben de o ışığı pek göremedim.😂😂 Belli ki çocuğu kayınvalideye anneye paslayacak. Belli yaştaki insanları da uğraştıracak.

Bir de yaşı 30 muş ben de daha genç sanmıştım. Olgunlaşın deyip durdum🤦
Nerede paslıycam demişim? Eleştirmek için yorumları okumuşsun ya keşke daha detaylı okusaydın. Aileme tabiki güvenirim zor durumda kalsam yardımlarını isterim ancak çocuğuma kendim bakarım kimseye baktırmam. Siz bu önyargılarınızla yine bir şey bulursunuz elbet herkes sizin gibi olmalı çünkü :)
 
Ben de keyfime çok düşkün biriydim. Özellikle tek başıma vakit geçirmeyi çok severdim. 25imde evlendim, İlk iki sene zaten hiç düşünmedim. İki seneden sonra oturdum düşündüm çocuk istiyor muyum? Keyfinden konforumdan ödün vermek istemiyorum ama bunun dışında da ileriye dönük çocuksuz bir hayat düşünemiyorum. Bı yerden başlamak lazım dedim niyetlendim😂 öyle ayıla bayıla karar vermedim aslında yani. Şimdi 16 aylık. Evet gerçekten çok zor. Dizlerimle ilgili sağlık problemlerim var, bu süreçte ameliyat oldum bu ekstra zorluyor. Konfor keyif falan hiçbiri de kalmadı. Ama hayat neşem de anlamım da her şeyim gülen iki çift göz oldu 🥹🫂
Ne güzel anlattınız. Yani çocuk düşünürken ben kesinlikle istiyorum her türlü zorluğa razıyım diyemeyebiliyor insan bu çok doğal. Ben de istiyorum. Çocuksuz bir hayat istemiyorum elbette. Sadece bazı şüpheler oluyor dediğiniz gibi ancak bu şüpheler bile bazı insanları rahatsız ediyor. Bakın sizde de bazı şüpheler olmuş ancak çok seviyorsunuz bebeğinizi. O şüpheler sanki bebeği sevmeye engel gibi konuşuyor bazıları:)
 
Yoo. Ben bilmemiş biriyim. Bu nedenle çocuk yapmıyorum. Kendimi bilsem yeter. Ki kendimi biliyorum. Ama siz henüz bilmiyorsunuz. Olgunlaşınca anlarsınız. Henüz toysunuz.
Biraz bakınırsan etrafınla sohbet edersen birçok insanın çocuk yapmaya karar vermeden önce bir sürü endişe şüphe yaşadığını görürsün. Ancak sadece sen biliyorsun ya sen olgunsun ya hani. Senin haddine değil bana toy demek. Benim düşüncelerim seni zerre alakadar etmiyor. Madem çocuğun yok soruma bakmana bile gerek yok. Ben çocuğu olanlara sormuşum ya hani? Burada millete laf sokmakla olgun olunmuyor kendi doğruların sana kalsın
 
Eşim de kalkıyorsu tabi ya o da kaç gece uykusuz kaldı. Benim büyüttüğüm kediyi benden daha çok sahiplendi sağ olsun benden daha çok düşünür gezdirir her zaman 😍 evet bir yıl bence de erken ancak yaşımız ilerledikçe hiçbir şeyi gözüm almamaya başliyor çocuk konusu da öyle gibi sanki🥲
Yani bilemiyorum çok kişisel bir karar bir noktadan sonra daha fazla kafa karıştırıcı yorum yapmak istemem ☺️ 1 yıl erken ve yorumunda cok hazır olmadığını söylemişsin, yaş gidiyor bir an evvel yapalım kaygısı var gibi. Eşinin baskısıyla degil de kendini hazır hissettiğin anda yapmanı tavsiye ederim. Çünkü tüm çilesini sen çekeceksin emin ol. Kedi örneği çok minik bir örnek aslında ama tabii ki referans oldu bazı şeylere 😀 vücudundaki, hormonlarındaki, psikolojindeki değişimleri de göz önünde bulundur. Kedide bunların hiçbiri yok malum 😀 yapmaya karar verene kadar ayaklarını uzatıp izlediğin filmlerin tadını çıkar
 
Biraz bakınırsan etrafınla sohbet edersen birçok insanın çocuk yapmaya karar vermeden önce bir sürü endişe şüphe yaşadığını görürsün. Ancak sadece sen biliyorsun ya sen olgunsun ya hani. Senin haddine değil bana toy demek. Benim düşüncelerim seni zerre alakadar etmiyor. Madem çocuğun yok soruma bakmana bile gerek yok. Ben çocuğu olanlara sormuşum ya hani? Burada millete laf sokmakla olgun olunmuyor kendi doğruların sana kalsın
Alakadar etmiyordu niye başlık açtın? Kendine saklasaydın keşke 😂
 
Çocuktan sonra hayata farklı bir pencereden bakılıyor. Eşinizin iyi diye saydığınız bazı özellikleri ayağınıza dolanıyor. Mesela diyorsunuz ya kardeşine düşkün, fedakarlık yapar kardeşi için falan işte gece siz defalarca kalkıp eşiniz horlarken, eşiniz sizden daha lohusayken bir bakıyorsunuz kardeşinin bilmem ne derdini dinliyor, sorununu çözüyor. Güvendiğiniz, bilgili bulduğunuz kayınvalide bir anda çok bilmiş geliyor vs. Normalde sorun olarak bile tanımlamadığınız şeyler artık problem oluyor. Eşim annesinin evindeyken karnımın doyup doymadığımı takip etsin gibi beklentim yoktu, ama çocuktan sonra bunu bana söyletti yani. İnanın eşinizin sizden çok bebekle ilgilenmesi sorun olabilecek son şey 😃 Acele etmenize gerek yok, ama eşinizi iyice bir gözden geçirin.Kafasında siz ayrı bir aile misiniz, yoksa hala ailesinden, kendi bireyselliğinden ayrışamadı mı?
 
Taze lohusa olarak söylüyorum evet. Mucize gibi bi sey bu küçük versiyonunun olmasi🥹 her gün şükrediyorum varlığına kizimin. Ama evet cok zor. Evlenir evlenmez hamile kaldim ve hic hazir miyim degil miyim diye dusunmedik akisina biraktik . Beni zorlayan tek sey lohusalik🥲psikolojisi farkli duygusalsin, esim beni idare etmeye calisiyor ama sanki dunyaya gicigim sadece kizima gicik degilim tuhaf bi durum bu da geçeceğine inanıyorum. Allah isteyen herkese nasip etsin inşallah . Saglikla mutlulukla huzurla
 
Back
X