Çocuk sahibi olamamak ve eşimin tavrı!!!

geelincik .!.:

Bana bencillik gibi geliyor eşimin söyledikleri.Yani hiç bir fedakarlıkta bulunma olursa olur der gibi.

Genişletmek için tıkla...

prettywoman89 .!.:

yaşını bilmiyorum ama sanki çocuk yapabilmek için son zamanlarınmış gibi konuşuyorsun 40 yaşında bile hamile kalan insanlar var yani, hiçbirşey için geç kaldığını sanmam, herşeyin bir zamanı vardır eşin haklı kendi kendine ve eşine de hayatı zindan ediyorsun ve haksızsın bu konuda çocuğun olmasını çok isteyebilirsin ama Allah vermiyorsa sen oturup ağlasanda, doktordan doktora koşup hergün ameliyat da olsan olmaz. tıp falan ilerlemiyor aslında ilerleyen tek şey bizdeki inançsızlık buna eminim, bilime inandığınız kadar Allah a da inanın ve doktor hastalıgınız yok diyorsa Allah ım hayırlısını ver deyip bekleyin vermeyen Allah sizi birşekilde sınıyordur bunu da unutmayın, eşiniz ve aklı başında çoğu insanda kendiliğinden olabilecek bir çocuk için ameliyat olmanızı saçma bulur. biran önce gelsin istiyorsunuz ya o bebek, siz nasıl dünyaya anne yada babanızın istediği gün gelmediyseniz sizin bebeğiniz de gelmeyecek, belki hiç gelmeyecek o zaman intiharmı edeceksiniz acaba? herkesin bir sınavı var sizin ki de bu benim annem yok diye hergün ağlayabilirim o potansiyel var bendede ama ağlamıyorum, eşime ve kardeşlerime destek olmak için, eşiminde babası yok o da hergün ağlamıyor hayata tutunmak zorundayız ki çevredeki insanlara bir faydamız olabilsin, öğretmensiniz üstelik o çocukları iyi yetiştirmek daha önemli olmalı sizin için, onları da kendi çocuğunuz olarak görmeyi deneyin, öğrencilerinizi sevin iyi davranın eşinizi kendinizi strese sokmayın birçok arkadaşın dediği gibi bir bakmışsınız hamile kalıvermişsiniz ve o zaman da Allah a şükredin. Çocuk yapamamak sizin başarısızlığınız değil, tıpkı bu dünyaya gözlerinizi açmanın kendi başarınız olmaması gibi, büyük düşünün ayrıntılara takılmayın.

Genişletmek için tıkla...

Emiyra .!.:

Ah canımn hiiiic üzülme öncelikle Rabbim sanada evlat sevgisini tattırır inşallah. 7 yıllık evliliğim süresince görmediğim tedavi denemediğim yöntem klalmadı sonundada eşim ben cocuk istemiyorum zaten diye tutturdu doktora gitmeme dahi müsade etmedi bir dönem. Sonucmu simdi tüp bebekle gebeliğim sonucu 6 aylık bir kızım var babasımı he oda bklu bezlerini bile elinden dusurmuyor hiic üzülme o senin yıprandıgını gördüğü icin bak ben sana baskı yapmıycam demeye getiriyor kendince yoksa erkekler daha cocuk meraklsıı oluyorlar bolşans umarım en kısa sürede anne olursun :)

Genişletmek için tıkla...

Emrivaki .!.:

erkeklerin duyguları bizim gibi yoğun değil. öylelerse bile belli etmek istemiyorlar.
bende 2 senedir hamile kalmaya çalışıyorum :)
eşime ilk zamanlar ilgisizliğinden ötürü soruyordum yoksa sen benden çocuk istemiyor musun diye
sonra olaya daha makul yaklaşınca, beraber ağlaşıyoruz artık ben adet olunca.
kadınların fıtratında var annelik güdüsü. eşinden böyle olmasını bekleme. evliliğini de yıpratma.
Allah yardımcımız olsun. inşallah tez zamanda sağlıkla hayırla hamile kalırız

Genişletmek için tıkla...

mutluluk84 .!.:

Seni en iyi anlayanlardanım bende...
Aynı sorunu daha uzun bir süredir yaşıyoruz.
Evet çok zor,çok yıpratıcı,çok yorucu ama hayatta herkesin bir sınavı olduğunu düşünürsen,
kiminin hastalıklarla,kiminin yakınlarının kaybıyla,kiminin ayrılıklar ve mutsuz evliliklerle sınandığını,
bizim payımıza düşenin de bu olduğunu...Asla böyle devam etmeyeceğini,bizim de anne olacağımızı...
Böyle düşünürsen,daha katlanılır olur belki.
Anne olmak isteği,duygusu,hırsı asla engellenemez biliyorsun.
Ama erkeklerin de bizler gibi olmasını bekleyemeyiz.
Onlar daha sakin,daha duygudan uzak olabilirler bu konu da.
Ama sanma ki baba olmak istemiyor.
Sadece senin 7/24 aynı düşünceyle yaşadığın bu dönem de,senin gibi davranıp,
seni daha fazla üzmek,yıpratmak daha açığı gaza getirmek istemiyor eşin bence.
Şimdi sana sayfalarca ''kafana takma,çoğu insan düşünmeyi bıraktığı ay hamile kalıyor,
oluruna bırak,psikolojik olarak olmuyor''yazsak da etkisi olmayacak.
Sen yine her ay adet gününü iple çekip,bir iki gün gecikse test yapıcaksın.
Yine her dk bebek hayaliyle yaşayıp,her hamile gördüğünde o iç burukluğunu hissediceksin.
Hele bir de çevren de densiz bir iki hadsiz çıkar da''hadi bebek düşünmüyor musunuz,tam zamanı,olmuyor mu yoksa''
gibi zırvalarla uğraşıyorsan iyice demoralize olucaksın.
Hepsini yaşadım,yaşıyorum...
Ama artık düşüne düşüne,gözlem yapa yapa kendimce yeni yeni bakış açıları geliştirdim ben.
Dedim ya herkesin başka başka sınavları var hayatta,herkesin eksikliğini çektiği başka başka yoksunlukları...
Bizim çocuk,bir başkasının hayırsız bir eş,bir diğerinin çok büyük sağlık sorunları,
bir diğerinin maddi sorunları...
Çocukları olmasına rağmen boşanan çiftler,çocuk sahibi olup da eşini aldatan,değersiz hissettiren erkekler vs vs...
Sana sayfalarca örnek yazabilirim yani.
Ben artık bu ihtimalleri düşünüp,kendimi şanslı bile sayıyorum.
''Beni çok seven,kıymet veren,hayatımı güzelleştiren bir eşe sahibim,
çok iyi bir aileye,hayatımı kolaylaştıran imkanlara,
güzel dostluklara,aynaya baktığımda gördüğüm için duyduğum minnete ve en önemlisi çok şükür ki sağlıklı bir beden ve ruh sağlığına...''

Bütün bunlara sahip olduğum için ne kadar şükretsem az diyorum.
Evet belki şu an ''hiçbiri o eksikliği kapatamaz''diyorsundur.
Ama inan bütün bunlar olmasa da,dünyaya getireceğin bebeği büyütmek ve geleceğe hazırlamak çok zorlaşır.
Herşeyden önce senin ve eşinin sağlığı,sonra huzurunuz ve ekonomik olarak o bebeğe hazır olmanız...
Lütfen bunları düşün ve önemse,o bebek gelecek mutlaka er ya da geç kucağına alacaksın.
Ama şu dönemi bu kadar ağır atlatırsan,inan kucağına aldığında çekilen enerjini yerine getirecek,
O'nu sağlıkla büyütecek gayreti geri kazanacak çok şey kalmaz elinde.
Evliliğini,huzurunu,ruh sağlığını elinde olmayan şeyler için bozma lütfen.
Evet elimizde değil...Allah'ın bileceği iş O'nun geleceği gün ve saat...
Bak şükret ki hiç bir sorununuz yokmuş.Bizim bir sorunumuz var ve o sorunla uğraşıyoruz üstüne.
Hem psikolojik hem fiziki,iki yönlü yıpranıyoruz.
Ama artık eskisi kadar değil saplantım.Eskisi gibi körü körüne bağlı değilim bu düşünceye,
ilk zaman ki kadar değil her ay yaşadığım o hüzün.Artık şükredişteyim...
Sahip olmadıklarım için hayıflanmak yerine,sahip olduklarım için minnet doluyum.
O bilir geleceği vakti saati,ben ne yapsam boş...
Böyle düşün ve hayatı kaçırma...

Genişletmek için tıkla...

geelincik .!.:

Merhaba arkadaşlar.Çok zor bir süreçten geçiyorum ve artık gerginlik,stres yaşamaktan beynim uyuşuyor.1,5 yılı aşkın süredir korunmuyoruz.1 yıldan sonra tedaviye başladık.Benim hormon testleri yapıldı ,rahim filmi çekildi ve bir sorun yok denildi.Eşimden sperm testi istediler ve zaten orada gerginlik başladı eşim yaptırmak istemedi,sorun yaşadık ve sonuç olarak yaptırdı.
Onda da bir sorun çıkmadı ve ben klomen tedavisine başladım.Tabii bu süreç benim için çok zor geçmeye başladı.Her adet olduğumda ağlama krizleriyle,kavgalarla sonuçlandı.
Yaşayanlar bilir çok zor bir süreç.Ama bu süre içinde ben ne zaman ağlasam eşim'' olmasa da olur'' ''çok mu önemli''''çocuk konusundan artık soğudum bıktım''gibi şeyler söylüyor.
Ben tabii bunaçok çok üzülüyorum istiyorum ki eşimde benim gibi bunu arzulasın.Neyse dün doktora gittik ve küçük bir ameliyat yapabiliriz,daha iyi görmek için dedi.
Ben de eşime senin desteğine çok ihtiyacım var falan dedim.Benim yerime koy kendini dedim.
Eşim de ben kadın olsam doktora gitmem ki,akışına bırakırım,neden canımı acıtayım dedi.
Çok fena kavga ettik ve bugün gerçekten kendimi kötü hissediyorum.
Lütfen söyleyin ben mi abartıyorum,eşim mi haklı ben anlamıyorum.Aklım fikrim yetmiyor ne yapmam,nasıl davranmam lazım.
Eşim bu çocuğu istemiyor mu ben mi zorluyorum.Ama benim çok desteğe ihtiyacım var ben çok mu haksızım.Lütfen bir yol gösterin

Genişletmek için tıkla...

geelincik .!.:

Merhaba arkadaşlar.Çok zor bir süreçten geçiyorum ve artık gerginlik,stres yaşamaktan beynim uyuşuyor.1,5 yılı aşkın süredir korunmuyoruz.1 yıldan sonra tedaviye başladık.Benim hormon testleri yapıldı ,rahim filmi çekildi ve bir sorun yok denildi.Eşimden sperm testi istediler ve zaten orada gerginlik başladı eşim yaptırmak istemedi,sorun yaşadık ve sonuç olarak yaptırdı.
Onda da bir sorun çıkmadı ve ben klomen tedavisine başladım.Tabii bu süreç benim için çok zor geçmeye başladı.Her adet olduğumda ağlama krizleriyle,kavgalarla sonuçlandı.
Yaşayanlar bilir çok zor bir süreç.Ama bu süre içinde ben ne zaman ağlasam eşim'' olmasa da olur'' ''çok mu önemli''''çocuk konusundan artık soğudum bıktım''gibi şeyler söylüyor.
Ben tabii bunaçok çok üzülüyorum istiyorum ki eşimde benim gibi bunu arzulasın.Neyse dün doktora gittik ve küçük bir ameliyat yapabiliriz,daha iyi görmek için dedi.
Ben de eşime senin desteğine çok ihtiyacım var falan dedim.Benim yerime koy kendini dedim.
Eşim de ben kadın olsam doktora gitmem ki,akışına bırakırım,neden canımı acıtayım dedi.
Çok fena kavga ettik ve bugün gerçekten kendimi kötü hissediyorum.
Lütfen söyleyin ben mi abartıyorum,eşim mi haklı ben anlamıyorum.Aklım fikrim yetmiyor ne yapmam,nasıl davranmam lazım.
Eşim bu çocuğu istemiyor mu ben mi zorluyorum.Ama benim çok desteğe ihtiyacım var ben çok mu haksızım.Lütfen bir yol gösterin

Genişletmek için tıkla...