-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Çocuk Sahibi Olmaktan Korkuyorum
- Konu Sahibi Rachaelll
- Başlangıç Tarihi
- 30 Mayıs 2017
- 497
- 457
- 23
QUOTE="Rachaelll, post: 56176992, member: 886718"]Selam hanımlar. 30 yaşındayım 2 yıllık evliyim, 5 gün önce hamile olduğumu öğrendim.Planlı olmasına rağmen hiç sevinemedim.Zaten ben hiç çocuk sahibi olmak istemiyordum (bilmiyorum şimdilik öyleydi belki), eşim istiyordu, çevremle birlikte ikna etti beni.Şükretmem gerekir, nerdeyse denediğimiz ilk ay tuttu.Ama beni şimdi bi korku sardı.Gerçekten olacak mı, nasıl olacak, ya herşey kötüye giderse, çatlarsam kilo alırsam, anne olmayı sevemezsem, şimdiki hayatımı özlersem, kocamla şimdiki gibi olamazsam?? İşin kötüsü bu kadar hevesli olan eşim de benden etkilendi ve o da tepki veremiyor.O geceleri bebek ismi arayan, anlamına kadar bakan seçen, yakınlarımızın çocuklarını her gördüğünde biz de yapalım diyen adam donuk şimdi.Negatif enerji vermemek,olumsuzu yaymamak adına bu konuyu bikaç cümle dışında konuşmuyoruz konuşmak istemedim, normalde nasılsak öyle devam ediyoruz,önce bi doktor muayenesine gidelim de bakalım dedik.Eşim de kafaya takmamamı, rahatlamamamı, düşünmemi, böyle hissedeceksem sonlandırabileceğimizi söyledi.Beni kendince rahatlatmak için böyle diyor ama bu da haksızlık. Önce planla sonra vazgeç olmaz.Bebek bekleyen onca çift varken benimki şımarıklık gibi geliyor. Madem böyle niye yaptım diyorum,ovulasyon günü filan takip ettik bi de..Aslında ne deseniz biliyorum, ben de kendime söylüyorum ama yok ikna olmuyorum. Normalde herşeye pozitif bakan,olumlamalar yapan biriyimdir.Çevrem bana, sana ne oldu diyor, enerjim kendime ilk defa yetmiyor.Çok tuhafım. Bikaç yakın arkadaşım dışında kimseye söylemedik.Bu durum geçer mi? Benim gibi olup da sonradan değişen var mı?Çok üzülüyorum gerçekten, o da bi can ve onu üzdüğümü düşünüyorum,haksızlık yaptığımı, iyi bir başlangıç yapamamış olmak içimi eziyor..bi yandan kendimle ilgili kaygılarım zihnimde susmuyor...Olumlu olumsuz yorumlarınızı bekliyorum,belki de iki türlü yoruma da ihtiyacım var,sarsılıp kendime gelmeliyim.[/QUOTE]
Merhaba 26 yaşında evlendim, dört yıl bpyunca çocuk istemedik, hem ben hem eşim, 30 yaşına gelince artık yaşım geçiyor diye yapalım dedim. Eşim de tamam dedi. Ama ikimiz de hala hazır değildik. Aynı siz gibi ilk aydan tuttu. Rahat bir hamilelik dönemi geçirdim; ama hep korkularım devam ediyordu. Acaba pişman olacak mıyım? Acaba biraz daha beklese miydim? Acaba önceki hayatımı özleyecek miyim? Vs vs...
Bir oğlum oldu. Şimdi 2 aylık. Doğduğundan beri her gün iyi ki yapmışım dedim. Anladım ki annelik için hiç bir zaman yüzde yüz hazır olunmuyor, annelik insana olduktan sonra bahşedilen bir şey, öncesinde değil. Olduktan sonra cesur biri haline geliyorsun. Ve inan ki hayat üç kişi daha eğlenceli, daha bir anlamlı . Sen de böyle hissedeceksin keşke daha evvel yapsaydım bile diyeceksin kendini üzme
Merhaba 26 yaşında evlendim, dört yıl bpyunca çocuk istemedik, hem ben hem eşim, 30 yaşına gelince artık yaşım geçiyor diye yapalım dedim. Eşim de tamam dedi. Ama ikimiz de hala hazır değildik. Aynı siz gibi ilk aydan tuttu. Rahat bir hamilelik dönemi geçirdim; ama hep korkularım devam ediyordu. Acaba pişman olacak mıyım? Acaba biraz daha beklese miydim? Acaba önceki hayatımı özleyecek miyim? Vs vs...
Bir oğlum oldu. Şimdi 2 aylık. Doğduğundan beri her gün iyi ki yapmışım dedim. Anladım ki annelik için hiç bir zaman yüzde yüz hazır olunmuyor, annelik insana olduktan sonra bahşedilen bir şey, öncesinde değil. Olduktan sonra cesur biri haline geliyorsun. Ve inan ki hayat üç kişi daha eğlenceli, daha bir anlamlı . Sen de böyle hissedeceksin keşke daha evvel yapsaydım bile diyeceksin kendini üzme
- 7 Mayıs 2018
- 52
- 22
- 3
Ben sizi çok çok iyi anlıyorum. Aynı şeyleri bir an için bende hissetmiştim. İnanılmaz sevinmiştim ama aynı zamanda farklı bir hayatın beni bekliyor olması gözümü korkutmuştu. Sadece kendim için değil, bir insanın sorumluluğu alacak olmak fikriydi beni buna iten. Fakat geçiyor.. Ben bebeğimi erken doğum ile kaybettim ama onu karnımda taşıdım, hareketlerine şahit oldum, hatta doğurdum ve tüm bunlar aramızda öyle bir bağın oluşmasına sebep oldu ki.. Çok çok farklı bir şey. Kokusunu alınca keşke daha önce yapsaymışım diyeceksiniz :))
- 10 Ağustos 2009
- 26.179
- 18.335
- 823
genel olarak hayat kendi planını çizmiştir biz plan yaparkenOzel basliginiz tamda konu sahibine gore imiş .
- 9 Haziran 2012
- 3.793
- 15.482
- 408
Çocuk sahibi olmak isteyip olamayanlar size ne yorum yapsalar haklılar.
Keşke konu sahibi o hissi bir yaşasa çok isterdim.. yıllardır çocuk hazreti ile yaşıyoruz.. her ay aynı hüsran la umutla bekleyip yine olmadı üzüntüsü ile yıprandık.. yıllar geçti bumu bitek yaşayan anlar.. elimde sihirli bi degenek olsa konu sahibine bu hissi yaşatmak çok çok isterdim.. allahın ona 1 ayda verdiği nimeti biz yıllarca bekledik istedik.. şimdi tüp bebek için gün sayıyoruz.. bunu bir tek yaşayan anlar..
- 6 Aralık 2017
- 240
- 526
- 23
Muhteşem yazmışsınız...
- 18 Nisan 2018
- 194
- 219
- 103
Ovulasyon testi yapmadım o nerden çıktı. Normal döngü takibi.
- 15 Aralık 2017
- 1.514
- 1.580
- 63
- 33
Ben test sanmistim. Herneyse. Takibini yapmissiniz iste. Bence korkularinizi yenmeye calisin derim.
- 17 Ocak 2018
- 10.307
- 9.812
- 248
öncelıkle hayırlı olsun . Sizi çok çok iyi anlıyorum ben de eşimin hevesıyle korunmayı bıraktıgım ılk ay hamıle kaldım ama düşük oldu cok sarstı benı ıstemedıgım dusunmedıgım halde bu acı benı mafettı Allah korusun aynısı başınıza gelse yıkılırsınız. Sonra bıkac ay ara verdık daha sonra ıstememe ragmen kafama taktıgım ıcın stresten kıstım olustu nıhayet 1, 2 ay sonra tekrar hamıle kaldım. Şuan 2 aylığız hergecen gun ıcımde büyüyor mıde bulantısı bıle hosuma gıdıyor.. okadar ıstememe ragmen ogrenınce tam 10gun boyunca kafamda bir dünya acaba oluştu annelik yapabilecek miyim yoksa gerçekten erken mi davrandım eşimle eskisi gibi rahat olamayacak mıyım yoksa pişman mı oluyorum ama bu kadar çok isterken neden böyle oldu Kafayı yemek üzereydim Depresyona girdim Resmen her yerden soyutladım kendimi. ama sonra bbegımızı ultrasonda görunce kafam yerıne geldı okadar guzeldı kı dunyanın en mutlu ınsanıydık o an. Gerçekten tarıfı mumkun olmayan bırsey dunyanın hıcbır guzellıgı buna erişemez. Şuan bunları yaşamanız cok normal ben bıle cok ısterken yaşadım. Hormonal değişimlerden aslında boyle hıssedıyorsunuzama emin olun gördüğünüzde geçecek Her şey geçecek.❤
- 12 Temmuz 2006
- 57.370
- 219.430
- 1.223
- 53
Hanımlar lütfen kırıcı yorumlar yapmayınız.
Allah dileyen isteyen herkese bebek sahibi olmayı nasip etsin inşallah fakat gebelik döneminde bu tip düşünceler normaldir, gebelikle birlikte hormonal değişime uğruyoruz, bu duygu durumumuza da yansıyor, bu sebepledir ki gebelikte yaşanan bu duruma hamilelik depresyonu, doğum sonrası da lohusalık depresyonu diyoruz.
Bu tıbbi bir gerçektir, bu depresyon sebebiyle iyi anne olamama, bebeğine yetememe, eskisi gibi olamama vb kaygılar yaşanır, herkes yaşayacak diye bir kural yoktur ama hamilelik depresyonuna giren kişiler kötü anne değildir, sorun hormonaldir, bu sebeple rica ediyorum, hamilelik depresyonuna girmiş bir hemcinsimizi üzecek yorumlardan kaçınalım.
Konu sahibesi size sağlıklı bir gebelik diliyorum, gebelik ve anne olmayla ilgili duygu karmaşanızla tek başına başa çıkamıyorsanız lütfen bir uzman yardımı alın, faydası olacağını düşünüyorum ki yaşadığınız bu sorunu yaşayan birçok kadın var.
Allah dileyen isteyen herkese bebek sahibi olmayı nasip etsin inşallah fakat gebelik döneminde bu tip düşünceler normaldir, gebelikle birlikte hormonal değişime uğruyoruz, bu duygu durumumuza da yansıyor, bu sebepledir ki gebelikte yaşanan bu duruma hamilelik depresyonu, doğum sonrası da lohusalık depresyonu diyoruz.
Bu tıbbi bir gerçektir, bu depresyon sebebiyle iyi anne olamama, bebeğine yetememe, eskisi gibi olamama vb kaygılar yaşanır, herkes yaşayacak diye bir kural yoktur ama hamilelik depresyonuna giren kişiler kötü anne değildir, sorun hormonaldir, bu sebeple rica ediyorum, hamilelik depresyonuna girmiş bir hemcinsimizi üzecek yorumlardan kaçınalım.
Konu sahibesi size sağlıklı bir gebelik diliyorum, gebelik ve anne olmayla ilgili duygu karmaşanızla tek başına başa çıkamıyorsanız lütfen bir uzman yardımı alın, faydası olacağını düşünüyorum ki yaşadığınız bu sorunu yaşayan birçok kadın var.
Son düzenleme:
- 18 Nisan 2018
- 194
- 219
- 103
Sizin çocuk sahibi olamamanızdaki neden ben değilim. Ya da dünyada sayıyla verilen bi hak değil ki bu hakkınızı da gaspetmedim.Bi sihirli değnek hayal ediyorsunuz ve bunu kendiniz için değil de başkası için kullanıyorsunuz. Sizin yerinizde olsam başkasına harcamak yerine kendi hayallerim için kullanmayı düşünürdüm.Böyle çok daha yararlı olurdu.
Bu dusuncelerin icin o dogdugunda “ne kadar aptalmisim” diyeceksin:)
Sana uzun uzun hayatimdan ornek verirdim ama neyse kisa kesicem, ilk an sokuyla boyle davranmaniz normal, sonra hersey normale donecek merak etme... insallah durumun kiymetini anlamak icin aci tecrubeler yasamazsin benim gibi
Sana uzun uzun hayatimdan ornek verirdim ama neyse kisa kesicem, ilk an sokuyla boyle davranmaniz normal, sonra hersey normale donecek merak etme... insallah durumun kiymetini anlamak icin aci tecrubeler yasamazsin benim gibi
- 27 Haziran 2011
- 7.011
- 19.525
- 298
Bütün gebeliğin boyunca bu sorularla boğuşabilirsin. Zira ben de boğuştum. Hiç öyle anayım ben ana modunda gezemedim.
Ama o minnoş doğunca tadından yenmiyor. Bütün ömrünü ona adayıp kendinden vazgeçmezsen, onu kendine uydurursan, 5 dk geç yatınca dünyanın sonu gelmiş gibi davranmazsan, canı yemek yemek istemediğinde karalar bağlamazsan annelik çok güzel. Kısacası relax olup tadını çıkaracaksın
Dün gece oğlum uykusundan uyanıp anne seni çok seviyorum dedi ve geri uyudu. Sabah hatırlamadı bile :) içim sıcacık oldu..
Ama o minnoş doğunca tadından yenmiyor. Bütün ömrünü ona adayıp kendinden vazgeçmezsen, onu kendine uydurursan, 5 dk geç yatınca dünyanın sonu gelmiş gibi davranmazsan, canı yemek yemek istemediğinde karalar bağlamazsan annelik çok güzel. Kısacası relax olup tadını çıkaracaksın
Dün gece oğlum uykusundan uyanıp anne seni çok seviyorum dedi ve geri uyudu. Sabah hatırlamadı bile :) içim sıcacık oldu..
- 12 Temmuz 2006
- 57.370
- 219.430
- 1.223
- 53
Bütün gebeliğin boyunca bu sorularla boğuşabilirsin. Zira ben de boğuştum. Hiç öyle anayım ben ana modunda gezemedim.
Ama o minnoş doğunca tadından yenmiyor. Bütün ömrünü ona adayıp kendinden vazgeçmezsen, onu kendine uydurursan, 5 dk geç yatınca dünyanın sonu gelmiş gibi davranmazsan, canı yemek yemek istemediğinde karalar bağlamazsan annelik çok güzel. Kısacası relax olup tadını çıkaracaksın
Dün gece oğlum uykusundan uyanıp anne seni çok seviyorum dedi ve geri uyudu. Sabah hatırlamadı bile :) içim sıcacık oldu..
Doğumdan sonra da bir sürü sorular kafamızda dönüyor, sürekli anneliğimizi sorgular hale geliyoruz, kızım 15 aylıkken gizli ateşle havale geçirdi, oynarken kucağıma yığıldı birden, dondum, öldü diye feryat ederken bir yandan da ne biçim anneyim, ben anne olmayı beceremedim diye ağladım, o günden sonra her gece başına gidip ateşini kontrol etmeye başladım, ateşlendiğini fark edememekten korktum, yetememekten korktum, iyi yetiştirememekten, onu anlayamamaktan, anne çocuk bağını kuramamaktan korktum, büyüdü çevresinden gelebilecek zararlardan korktum, hala korkuyorum, çocuk sahibi olmakla bitmiyor ki iş, anneliğinizi durum ve olaylara göre deyim yerindeyse sürekli güncellemek zorunda kalıyorsunuz, ömür boyu sorumluluklarınız var ve bu sorumluluklardan korkmak çok insani bir duygu bence.
- 26 Eylül 2010
- 17.546
- 32.823
- 798
Bunlari yasamak ayri sukretmek ayri. Yani bu kadar bogulup neye sevineyim mesela hala cozemedim. Benim de bakanim olmayacak ama muhtemelen cok zor bisey bebek bakmak der gecerim. Banyo yapamiyorum ama deger, tuvalete gidemiyorum ama muthis bir sey denecek kadar degil bence.
- 24 Haziran 2016
- 7.432
- 26.433
- 548
Ne de olsa bunları kaçınılmaz şekilde yaşayacaksam şimdiden dert etmeme gerek yok sanırım :)
Bi de bütün bu saydıklarınızın hepsiyle ben tek başıma başa çıkamam, babalık da kutsal az da o uğraşsın
Bi tek şu duşa tuvalete gidemiyorum durumunu ben de yaşayacak mıyım çok merak ediyorum. Çünkü bunu herkes söylüyor. wc maksimum 5 dk , duş 10 dk sürüyor bu çocuklar hiç mi uyumuyor ya da kendini oyalayarak durmuyor? Ya da 10 dk ağlasın mesela bişey olur mu diye düşünüyorum ben.
Geçen gün arkadaşımla dışarı gidiyorduk, arabada arka koltukta bebeği yalnızdı ve ağlamaya başladı. 5 dk lık yolumuz vardı kızın eli ayağına karıştı. Ben pek etkilenemedim 5 dk ağlasa kendini paralasa bile ne olacak ki? Güvende annesi yanında birazdan kucağına alacak ama arkadaşım çok vicdan yaptı. Bilemedim ya ben biraz rahatım galiba bakalım başıma neler gelecek
- 3 Haziran 2015
- 36.933
- 119.041
- 598
- 35
ya ben yıllardir diyet yapmaya çalışıyorum sonuçlarim hep başarısız.. kaç takima katıldım olmadi. irade edemiyorum.. bogazimi sıkı tutamiyorum..
sinirlendikçe kilo aliyorum resmen yiyom aman ne de olsa veremiycem diye...
diyet bana hiç uymadi hiç bi zaman o diyet sözcüğüne benimseyemedim.
şimdi bana kilo vermelisin diyo.
iradeli olamadığm için olmuyooo
menü yazinca motivasyonum düşüyo.en iyisi sessizce takip etmek.
- 22 Mart 2015
- 37.077
- 184.491
- 598
- 38
Hiç böyle hissetmedim bence hazırlıklı degilmissiniz pek olsaydınız aklınızda soru işareti kalmazdı ve aldirmayi dusunmezdiniz.Çatlaklar işin en basit kısmı bence. Evet bazen kendine bile zaman ayiramadigin günler olacak çoğu şeyden bazen fedakarlık edeceksin belki önceki hayatın kadar kolay olmayacak ama zamanla alisacaksin ama ne olursa olsun evladına her baktığında hani bazen severken derler ya iyiki dogurmusum seni iyiki gelmissin hayatima diyeceksin çünkü Evlat bambaşka birşey..
