- 8 Mart 2015
- 24.727
- 79.234
- Konu Sahibi Birgariplik
- #481
Teşekkür ederim, ince ince yazmışsınız naif düşüncelerinizi.Seni cok iyi anliyorum. Her ne kadar bizim toplumumuz kabul etmeyecek olsa da, insanlar hayatta cok kez geriye donup hayatini baska yone evirmek isteyebilir. Bu evlilikten oncesi olabilir, cocuktan oncesi olabilir, yasliliktan oncesi olabilir, yanlis bolum okudugunu dusunup universite oncesine olabilir. Cok zaman dilimi icin olabilir ama ortadogu kulturunde oyle bir annelik kavrami var ki eger annelikten oncesine donmek istiyorum derseniz vay halinize yani!
Ben de kesinlikle cocuk sahibi olmayi dusunmuyorum, esim de istemiyor, bizim hayat bolumuz bu, hayat yolculugumuz birbirimizle. Bu bizim icin yeterli.
Bizim gibi olana da, 4 tane cocuk yapana da, tek cocukla kalana da, hic evlenmeye de herkese saygı duyuyorum.
Ama bizim toplumda boyle saygi yok.
Tek cocuk yapana aa bencillik etme rahat edicem diye cocuk kardessiz mi kalsin diyeni cok duymussunuzdur ama inanin bana aaa oyle cocuksuz sorumluk olmadan anne olmadan olurmu canim, kadin dedigin anne dedigin zorlanacak fedakarlik yapacak tabiki diyen oldu.
Yani dusunun insanlarin hadsizligini ve sacmaligini. Yapmadigim, dunyaya getirmedigim bi cocuga karsi bile bencil ve merhametsiz ilan edecekler resmen
Bir de bu toplum cocugu olana neler der siz düsünün.
Kadın cocuklarina demiyordur belki yahu.
Karsilarina gecip lanet olsun keske dogurmasaydim sizi demek baska, onlarin duymayip bilmeyecegi sekilde dertlesmesi, hayallerinden bahsetmesi, icinde kalanlari anlatmasi baska birsey.
Ama siz neden ikna etmeye calisiyorsunuz ki. Kadin illa sizin soylediklerinizi soylemek, hissettiklerinizi hissedip dusunduklerinizi dusunmek zorundasiniz ki.
Gercekten laf atmaya calismiyorum ama neyin iddiasinda oldugunuzu anlayamadim.
Bu matematik degil ki 2×2 4 gibi bir sonuc olmaz. Bu cok oznel bir durum ve herkesin dogrusu da kendine...
Neyse ki ciddi anlamda kimin ne düşündüğü ile yakından uzaktan alakam olan bir insan değilim lakin bunlara içerleyen birçok kadın olabilir ve içlerinde ‘temel’ sorunu hep kendilerinde arıyorlar.
Bu ne bir suç ne de vah vah seansı düzenlenecek bir durum, malum geri dönüşü de yok.
E o zaman bu hayata göre yaşayıp mümkün mertebe girdiğimiz bu yol için uğraşıp, kendimizi revize etmemiz gerekiyor. Yapılamadığında çok büyük bir iç sıkıntı çıkıyor ki yaşadım, ilk çocuğumda aylarca dibini yaşadım bunun.
Olmadım, olamadım yapamadım, kendimi mükemmelliğe adadım o bocalamadan ta ki ikinci hamileliğimi öğrenene kadar.
Bana hep sorarlar kardeş meselesi nasıl oluyor diye, varsa böyle bir düşüncen çektiğin az geldi ise
bence yapmalısın diyorum çünkü şahsi fikrim ben çocuktan ziyade kardeşliği sevdim.Bu benim tecrübem, iki kardeşi aynı evde büyütmek daha eğlenceli geldi bana tek çocuğa göre.
Biriyle sorun yaşasanız öbürü şebeklik yapıyor, diğeri manyak gibi ağlarken öbürü öpüyor vs.
Bu zıtlık, yinyang gibi benim çok hoşuma gitti, daha toleranslı olabiliyorum.
Aynı zamanda ablam var ve hayatımda herkes bir yana ablam ve evlatlarım bir yana.
Herkes için geçerli olamaz elbette.
Alıp şimdi bunu başka bir kadına giydirsek delirecek ya da başka bir kadının hayatını bana giydirmeye çalışsak ben çıldıracağım.
Bu kadar öznel bir konuda genel geçer doğruları kabul edip yargıya varmak büyük sıkıntı.
Cocuk buyutmuyorsun sonucta karsinda kocaman bir insan var, yük bindirmeye degil yük paylasmaya, hayati paylasmaya evlenmişsin zaten(bence oyle olmali) 
