Teşekkür ederim alisiyorlar artık çevrede çok umursamıyor milletin duyacağı şekilde sakince istediğin kadar aglayabilirsin ama ben almayacam diyorum artık alıştı herkesSizi tebrik ederim, kimseyi umursamayıp çocuğun ağlamasına boyun eğmediğiniz için. Yabancılar buna ağlatarak ağlamamayı öğretmek diyorlar. Bir yerde kendinden geçmişçesine morararak ağlayan bir çocuk varsa kimse tepki göstermez yanından geçer gider. Bilirler ki ebeveynleri çocuğa ağlayarak istediğini yaptıramayacağını öğretiyor. Markette mesela rafların önünde yatıyorsa millet gerekirse üstünden geçer alır alacağını. Anne babası çok sakin bir sesle istediği kadar ağlayabileceğini söyleyip beklerler orada ya da alışverişlerine devam ederler.
Bizdeki cık cık ne biçim anne bir çocuğu susturamıyor kafası yok oralarda, çocuğunu eğiten anne babaya herkes saygı duyar. Aynı şekilde yere düşen çocuğu da kaldırmazlar, iyi misin bir yerin ağrıyor mu diye kontrol ederler çocuk kalktıktan sonra. Ağrısı ateşi yoksa hasta vs değilse çocuk ağlaması bir şey ifade etmiyor oralarda. Katılma morarma derecesine gelmeden çocuk öğreniyor ağlamanın bir işe yaramadığını.
Aslında yolladım kayınvalideme ama ona alıştı ve artık evini istemedi bizi istemedi sürekli babaanneme gitmek istiyorum diyor bu evi istemiyorum diyorAilenizle görüşün bir aylık da olsa gelip yükünüzü alsınlar.
Kreş uzakta kaldığı için vermek istemiyorum aslındaIkiside krese gidicek artik yetemiyorsunuz etkinlik yapip kendi yasitlariyla olmali stres atmalilar.sizde is hayatina girin cabuk toparlarsiniz
İkisini kreşe vermem mümkün değil eşim asgari ücretle çalışıyor kreş aylık 4500 istiyor ikisini verirsem bize bişe kalmıyor maalesefYardim alin.
Ister bir aile yakinindan ister bir kresten/bakicidan.
Bunlar olmaz derseniz esinizle bir plan yapin. Arada ona birakip ayrilin cocuklarinizdan. Herkese iyi gelir.
İkisini kreşe vermem mümkün değil eşim asgari ücretle çalışıyor kreş aylık 4500 istiyor ikisini verirsem bize bişe kalmıyor maalesef
Ahhh ahhhh keşke dediğin gibi yapabilsemDogrudur, o ihtimal mumkun degilse,
Esinizin evde oldugu zamanlarda ona birakip birakip kacacaksiniz evden. Hem baba ve cocuklarin bir arada vakit gecirmeleri de guzel ilur. Hem cocuklar ve siz ayri kalinca iki tarafa da iyi gelir.
Yollamayin sizin eve gelip kendi aileniz yardımcı olsun. Ortamından ayrılmasın çocuklarAslında yolladım kayınvalideme ama ona alıştı ve artık evini istemedi bizi istemedi sürekli babaanneme gitmek istiyorum diyor bu evi istemiyorum diyor
Şuan bunu okurken bile ağladım ya biz bitmişiz ya hersey gözümün önünde film şeridi gibi geçiyor ne kadar dayanılmaz bir durumdayız ve şuda var ben ikisini kreşe verecek durumda değilim Tekirdağ Çerkezköy’de en iyi yer araştırmamın sonucunda 4500 istiyor asgari ücretle bunu nasıl yapacağımı bilmiyorum bunu yapmasam da ya sağlığımdan olacağım sizin gibi yada kızımla aramda ciddi bir nefret olacakSizi o kadar iyi anlıyorum ki. Benim çocuklarımın arası iki yıl oğlum 5.5 kızım 3.5 yaşında. Burda çok konu acmisligim vardır. Oğlumu kreşe vermeden önceki 3 ay ben artık sağlık olarak son raddeye gelmistim. Kulak içi tansiyon hastalığına yakalandım stresten. Baş donmesinden ayaga kalkamiyordum. Kızım çok değil ama oğlum inanilmaz zor bir çocuk. Ağlama krizleri, inadı ve memnuniyetsizliği yüzünden psikolojik olarak dibe vurmustum artık. Baktim sağlığım elden gidiyor 4 yaşına iki ay kala aldım kreşe yazdırdım. Alışması 3 ay sürdü ve o süreçtede deyim yerindeyse annemden emdigim sütü burnumdan getirdi. Her eve geldiği gün öfke patlaması yasiyordu onu kreşe yazdirdigim için aşırı bir öfkesi vardı bana karşı. Sonra yavaş yavaş alıştı oraya arkadaş ortamina öğretmenine vs. Eskiye nazaran baya duruldu ağlama krizleri hala devam etse de eski yoğunlukta değil ama inadina ve âsiligine henüz çözüm bulamadık. Kızımıda 2.5 yaşında verdim kreşe ise girdim ve annemden yeni doğmuş gibi oldum. Oğlumu kızımdan önce yazdirdigim için o süre zarfında kızımla çok kaliteli vakit geçirdim. Bu bana çok iyi geldi cunku oğlumun zor yapısı yüzünden kizimlada istediğim gibi ilgilenemiyordum. Şimdi ikiside gittiği için hep beraber oldugumuzda geçirdiğimiz zamanlar daha verimli ve kaliteli oluyor. Ben oğlumu kreşe yazdirmasaydim sağlığım kalıcı hasar görecekti çünkü her günüm kendimi sikmakla oğlumun ağlama krizleri karşısında sabır çekmekle geçiyordu. Son dönemlerde sesimi de çok yükseltmeye başlamıştım onun verdiği vicdan azabida vardi üstelik. Bütün bunlar baş donme atakları olarak geri döndü bana. Büyük bir eziyetti. 3 ay boyunca ne dengemi kurup yuruyebiliyordum ne ayakta durabiliyordum. Geceleri baş dönmesi ataklariyla uyaniyordum. Demem o ki bu süreçleri çok iyi biliyorum. İçinden çıkılmaz bir döngü. Bu döngüyü kırmanın tek yolu çocukları kreşe verip bir işe girmek inanın bana. Eş destegi yoksa hem anne için hem çocuk için çok yıpratıcı oluyor aksi durumda.
7,5-6 ile cumartesi gunu cinnet gecirdim7 ve 6 yaştan haber veriyorum, aynı devran devam ediyor.
Ben sürekli cinnet geçiriyorum7,5-6 ile cumartesi gunu cinnet gecirdim
Ben artik ciddi ciddi terapi almaya karar verdim, kendime yazik cunku. Size de bir tek bunu tavsiye edebilirimBen sürekli cinnet geçiriyorum
Galiba benimde almam gerekecekBen artik ciddi ciddi terapi almaya karar verdim, kendime yazik cunku. Size de bir tek bunu tavsiye edebilirim
Mhb bayanlar bir konuda yardıma ihtiyacım var 3 ve 4 yaşlarında iki kızım var ben artık dayanamayacak durumdayım sürekli evde bagırısıyoruz psikolojimiz çok kötü ne yapmalıyım ben kendimi çok kötü hissediyorum yani onlara karşı nasıl davranacağımı bilmiyorum artık
Lütfen bitmisiz demeyin. İnanın böyle durumlarda insani bitiren tamda bu tarz ümitsiz düşünceler. Bu günler elbette geçecek hep böyle kalmayacak. Bugünleri en az hasarla atlatmaya calismak gerek. İşte en çok burda afalliyoruz. Gerekirse psikolojik destek alın. Ben bunu yapmadığım için çok pişmanım. Bazen saçımı başımı yolmamak için kendimi zor tutuyordum. Kendimi o kadar sıkıyordumki geceleri çene ağrısıyla uyaniyordum stresten dış gicirdattigim için. Saçlarım beyazladi bu süre zarfinda. Eşimden de destek görmüyordum. Gece ayrı gündüz ayrı tek başıma debelenip duruyordum çocuklarıma yetecegim diye. Belki destek alsaydim bu süreci daha kolay yonetebilirdim çünkü iki küçük çocukla başa çıkmak gerçekten hiç kolay değil. Anne çok çok yipraniyor. Bir keresinde hiç unutmam kızım henüz iki aylık falandı geceleri sık sık uyaniyordum emzirmek için oğlumda henüz iki yaşındaydı oda geceleri sık sık uyanip ağlama nöbetlerine girerdi bazen bir saati bulurdu onu sakinlestirmem. Kızımı emzirip uyuttum tam uykuya daldım oğlum ağladi yine uykusunda onun odasına giderken bayılıp yere dusmusum. O gece annem ve babam alıp acile götürdüler beni. Aslina bakarsanız herşey eş desteğinde bitiyor. Gerçekten çocukları ve eşi için elinden geleni yapan bir eş olsa ben kadınlarin çocuk buyutmede bu kadar zorlanacagini düşünmüyorum. Babaligin ve kocaligin hakkını veren insanlar ne yazikki azınlıkta bizim ülkemizdeŞuan bunu okurken bile ağladım ya biz bitmişiz ya hersey gözümün önünde film şeridi gibi geçiyor ne kadar dayanılmaz bir durumdayız ve şuda var ben ikisini kreşe verecek durumda değilim Tekirdağ Çerkezköy’de en iyi yer araştırmamın sonucunda 4500 istiyor asgari ücretle bunu nasıl yapacağımı bilmiyorum bunu yapmasam da ya sağlığımdan olacağım sizin gibi yada kızımla aramda ciddi bir nefret olacak
Bunu kesinlikle denicem bir kez daha gittim ama 5yad aktı almıyorum dedi bir kezde bu şekilde konuşayım tsk ederim güzel annelerEvinize yakın devlet anaokulu var mı? Oraya gidip, müdürle görüşseniz, ufak yardım parasıyla hatta para değil de tuvalet kağıdı gibi şeyleri kabul edebilirler, haftada bir iki gün yarım gün gelmesine izin verirler büyük çocuğun. Zaten okullar kapanacak yakında, öğrenciler gitmemeye başlamışlardır, sınıflar boştur. Parkı varsa parkında oynar, sınıfta böyle el işi malzemeleri kartonlarla uğraşır. Sınıfta öğretmen ve diğer yaşıtlarını görünce belki biraz değişir.
Çok üzüldüm Allah yardımcımız olsun malesef eş desteği hiç yok o benim kadar sabırlı bile değil seslerine tahammülü yok Buda çok üzüyor beni yerimde olsan ne yapardın dıyorum bak ozamn diyorLütfen bitmisiz demeyin. İnanın böyle durumlarda insani bitiren tamda bu tarz ümitsiz düşünceler. Bu günler elbette geçecek hep böyle kalmayacak. Bugünleri en az hasarla atlatmaya calismak gerek. İşte en çok burda afalliyoruz. Gerekirse psikolojik destek alın. Ben bunu yapmadığım için çok pişmanım. Bazen saçımı başımı yolmamak için kendimi zor tutuyordum. Kendimi o kadar sıkıyordumki geceleri çene ağrısıyla uyaniyordum stresten dış gicirdattigim için. Saçlarım beyazladi bu süre zarfinda. Eşimden de destek görmüyordum. Gece ayrı gündüz ayrı tek başıma debelenip duruyordum çocuklarıma yetecegim diye. Belki destek alsaydim bu süreci daha kolay yonetebilirdim çünkü iki küçük çocukla başa çıkmak gerçekten hiç kolay değil. Anne çok çok yipraniyor. Bir keresinde hiç unutmam kızım henüz iki aylık falandı geceleri sık sık uyaniyordum emzirmek için oğlumda henüz iki yaşındaydı oda geceleri sık sık uyanip ağlama nöbetlerine girerdi bazen bir saati bulurdu onu sakinlestirmem. Kızımı emzirip uyuttum tam uykuya daldım oğlum ağladi yine uykusunda onun odasına giderken bayılıp yere dusmusum. O gece annem ve babam alıp acile götürdüler beni. Aslina bakarsanız herşey eş desteğinde bitiyor. Gerçekten çocukları ve eşi için elinden geleni yapan bir eş olsa ben kadınlarin çocuk buyutmede bu kadar zorlanacagini düşünmüyorum. Babaligin ve kocaligin hakkını veren insanlar ne yazikki azınlıkta bizim ülkemizde
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?