- 2 Ocak 2018
- 308
- 88
- 103
- Konu Sahibi kahvesevenkiz
-
- #1
Sizi anlıyorum. Küçük yaşta aileden özellikle kendine bakan ebeveynden ayrı kalmak bir çocuk için oldukça korkutucu bir süreç.
Ebeveynlerden biri hasta olduğu için hastaneye yattığında çocuk eğer yaşça çok küçükse ebeveyninin kendi yaptığı yaramazlık yüzünden hasta olduğunu,onu terk edip gittiğini,şimdi ihtiyaçlarını kimin karşılayacağını düşünerek keder duyabilir. Bu durumda çocuğa net bir açıklama yapılmalı ve hastanede kalış süresi hakkında bilgi verilmeli,ziyaret edilmeli ve ebeveynin iyileşmesi için doktorların çok çalıştığı ve büyük bir umutla bir an evvel eve dönmesi beklendiği belirtilmelidir.
Ebeveyn mecburi nedenlerle çocuğu bir yere bırakmak durumundaysa sık sık aramalı,görüşmeli ve döneceğinin garantisini çocuğuna hissettirmeli,mümkünse daha önce çocuğun alışık olduğu 1. Derece yakınlara emanet etmelidir.
Muhtemelen çok korktunuz,kaygılandınız çocukken zaten şu mantığımızla bakamıyoruz olaylara ama şimdi iyisiniz ve her şey yolunda. Çocukluk yaşantıları kişinin bütün hayatını etkiler der Freud ancak her şey elinizde. Şimdi her şey yolunda o nedenle artık üzülmeyin.
Keyifli bir hayat dilerim
İnsanoğlu böyle işte 26 yıl bakarsın Allah razı olsun demez 1 ay zorunluluktan birakirsin..bırakıp gitti olur..Hanimlar ben su an 26 yasindayim. Üzerimde nedenini bilemedigim bir üzgünlük var. Cocukluguma bakiyorum psikologlar veya psikiyatristler öyle diyor. Cocuklugumu inceledigimde ben 5 yasima kadar annemden 2 kere olmak üzere uzun süre ayri kalmisim. Birincisinde annemin ameliyati yüzünden 1 ay ayri kaldim ve ikincisinde de 3 hafta ayri kalmisim. Hatta cok iyi hatirliyorum annemin dediklerini: annem beni ikinci ayri kalisimizda bir tanidigi arkadasina birakmis sonra annem döndügünde hic yaklasmamisim ben ona. Hatta bir fotografimiz var o fotografi görünce resmen agladim. Ben ortadayim sagimda bana bakan annemin arkadasi ve diger yanimda annem. Annemle aramizda mesafe var ve bana bakan kadin beni kucakliyor ve benim yönüm ona dogru sanarsiniz o benim annem. Sizce bu durum beni nasil etkilemistir? Bir psikiyatriste gidip bu durumu iyice anlamaya calisicam ama o vakit gelene kadar aklimdaki sorulara bir cevap bulabilirsem cok mutlu olur ve rahatlarim.. Simdiden cok tesekkürler yanitlariniz ve bilgi paylasimlariniz icin.
Haa biz ne oluyoz bu durumda: (Cok tesekkür ederim akli selim insanin hali baska oluyor. Size de keyifli bir hayat diliyorum her sey gönlünüzce olsun.
Akli selim olmadığımız kesinHaa biz ne oluyoz bu durumda: (
Niye? Sana hak vermedigimiz icin mi:)) evet cok sorunlarin var, annen seni birakmis psikolojin bozulmus mu diyelim:))Akli selim olmadığımız kesin
6 yasima kadar annemden ayriydim ama sizin yasadiginiz su psikolojiyi yasamadim
Ciddi misiniz? Sosyal deney falan mi yapiyorsunuz?? Yoksa benim gibi annesiz buyuyenlerle dalga mi gectiginizi anlayamadim acikcasi
İyide ben konu sahibi değilim.Niye? Sana hak vermedigimiz icin mi:)) evet cok sorunlarin var, annen seni birakmis psikolojin bozulmus mu diyelim:))
Aaaa:))sen niye cevap yaziyon ta tey Allam:)İyide ben konu sahibi değilim.
Misal bençok zorlama değil mi bu ?
ayrıca bu mevzuda canı gerçekten acımış kişiler okuduğunda şımarıkça bile bulabilir..
:))) biz ne oluyoruz diyince yazdım. Öyle demek istemiş bize ama.Aaaa:))sen niye cevap yaziyon ta tey Allam:)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?