- Konu Sahibi strawberry_cake
-
- #21
Eve bir yardımcı veya bakıcı alsanız?Herkese iyi akşamlar. Özellikle çalışan ve çocuklari olan annelere sormak istiyorum bununla ilgili suçluluk duygusu hissediyor musunuz çocuklarınıza karşı? Yetemedigimi hissettigim zaman çok vicdan azabı çekiyorum ama öte yandan çalışmaya mecburum. Evden çalıştığım için ve çalışma saatlerim cocuklarin düzenine hiç uymadigi için aşırı zorlanıyorum. Bugün asiri derecede strese girdim stresten ellerim titremeye başladı artık. Zaten kolay çocuklar değil onlarla ilgilen(e)mediğimde hepten zorluk çıkarıyorlar bana. Bir yandan geriliyorum öte yandan da suçluluk hissediyorum onlara karşı. Çalışmasamda olmayacak bunu fazlasıyla yipranarak tecrübe ettim zamanında. Bir dönem part time bir işe geçtim ama hiç sevemedim o işi. Her projede part time çalışma imkanı olmuyor. Şu an çalıştığım projedede yok. Olsa bir saniye düşünmem. Çocuklarımın bu zamanları geri gelmeyecek beraber geçirebileceğimiz zamanlardan çalıyor gibi hissetmek bana kendimi çok kotu hissettiriyor. Bu duygularla boğuşan başka anneler varmı siz nasil ustesinden geliyorsunuz?
"Yaanii bence"Part time calisma sansiniz barsa oyle yapin ilerde bide bu konuyla ilgili tramvalarla sorunlarla ugrasacaksiniz sonra yani bence
Bizimde en yakınlarımizdan zerre kadar hayır yok. Her iki tarafında memlekette olan tek torunları ama kimse bir gün gidelim kadın belki yetistiremiyordur en azından şu torunlarımıza bir tas çorba hazirlayalim demiyor. Çocuklarım kaç kez hastalandı anneleri calisiyor gidip çocuklara bir göz atalım ne durumdalar demediler. Kaç kez sabahladigimi ve o uykusuz halimle bilgisayarin başına oturup bir yandan da çocuğumla ilgilenmeye çaliştigimi bilirim. Anneleri calisiyor diye torunlarına bakan anneanne/babaanne konularını okuyunca şok oluyorum böyle buyukannelerde mi var diyorum kendime. Tamam kendi günlük düzeninden feragat edip baksınlar demiyorum ama en azından ara sıra bir uğrayıp bakmazmi insan birşeye ihtiyac varmı yokmu çocuklar ne durumdalar diye merak etmez mi insan.
Çocuğunuza kim bakıyor. Uzmanlar 3 yaşına kadar annenin çocuktan ayrı kalmaması gerektiğini söylüyorlar. Çalışmaniz mecburi mi bilmiyorum ama. Çocuğunuzla en çok anne bebek ilişkisini sevgi ve şefkati vermeniz gereken yaşta onun yanında olmamanız üzücüBende çalışıyorum ve iki yaşında bir oğlum var. Şucluluk hissetmiyorum ama oğlumu gün içinde özlüyorum.
Ben öğretmenim. Herhalde mesai açısından en avantajlı olandır. Ama kalabalık bir lisede çalışıyorum ve haftanın üç günü 16.00da çıkıyorum. Eve gel, yemek yap, çamaşır topla… büyük zaten eve gelip oturmuş oluyor. Küçük gelene kadar bunları yapıyorum. Tam oturacağım küçük geliyor. Ben hiç kafa dinleyemeden çocuğumu karşılıyorum. O da zaten aksi bir çocuk, çantasını fırlatarak giriyor içeri. Resmen sinir harbi yaşıyorum… akşam eşim geliyor 18.30da yemek yiyoruz. Ben sonra ertesi gün için hazırlıklar yapıyorum… velhasılkelam eğitimci bir anne olmama rağmen bildiğim her şeyi uygulaya
tam onu diyecektim bendeEve bir yardımcı veya bakıcı alsanız?
Çocuğunuza kim bakıyor. Uzmanlar 3 yaşına kadar annenin çocuktan ayrı kalmaması gerektiğini söylüyorlar. Çalışmaniz mecburi mi bilmiyorum ama. Çocuğunuzla en çok anne bebek ilişkisini sevgi ve şefkati vermeniz gereken yaşta onun yanında olmamanız üzücü
Benim gibi bir anne dahaHerkese iyi akşamlar. Özellikle çalışan ve çocuklari olan annelere sormak istiyorum bununla ilgili suçluluk duygusu hissediyor musunuz çocuklarınıza karşı? Yetemedigimi hissettigim zaman çok vicdan azabı çekiyorum ama öte yandan çalışmaya mecburum. Evden çalıştığım için ve çalışma saatlerim cocuklarin düzenine hiç uymadigi için aşırı zorlanıyorum. Bugün asiri derecede strese girdim stresten ellerim titremeye başladı artık. Zaten kolay çocuklar değil onlarla ilgilen(e)mediğimde hepten zorluk çıkarıyorlar bana. Bir yandan geriliyorum öte yandan da suçluluk hissediyorum onlara karşı. Çalışmasamda olmayacak bunu fazlasıyla yipranarak tecrübe ettim zamanında. Bir dönem part time bir işe geçtim ama hiç sevemedim o işi. Her projede part time çalışma imkanı olmuyor. Şu an çalıştığım projedede yok. Olsa bir saniye düşünmem. Çocuklarımın bu zamanları geri gelmeyecek beraber geçirebileceğimiz zamanlardan çalıyor gibi hissetmek bana kendimi çok kotu hissettiriyor. Bu duygularla boğuşan başka anneler varmı siz nasil ustesinden geliyorsunuz?
Aynen beni en çok rahatsız edende bu. Onları ihmal ediyorum istemedenSiz evden çalışırken çocuklarla ne yapıyor tüm gün? Çalışma üzerine güzel şeyler yazılmış amenna ama bu çalışma esnasında kaliteli vakit falan degil mesele zaten, çocuklar ihmal ediliyor, tüm gün kendi baslarinda tablet, TV karşısında kalıyorlarsa buna başka bir çözüm bulunmalı.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?