Çocuklarım Ve Başaramadığım Anneliğim

Bacım sen bu heriften ayrılamaz mısın? Annen bakamaz mı biraz size. Bilemiyorum. En azından annenlere gitsen biraz kafa dinlesen olmaz mı? Eşin konusunda seni anlıyorum çünkü benim ki de böyle. Ne yapsan boş. Ama ben kötü bi anneyim diye asla düşünme. Büyük oğlana bol bol sarıl. Mesela o bardak değil bu dedi.hemen sarıl boynuna “aman da benim oğluşum şu bardağı mı istemiş “ filan gibi flört et bakalım nasıl olacak. Biraz enerji aktar yani. Biliyorum. Enerjin yok ama kuzum böyle yaparak kendini de şarj edeceksin. Ben uzaktan bile seni sevdim. Mücadelen ve sabrına hayran kaldım. Öperim yüreğinden

KARACAY .!.:

Ben anne olmak istedim buna hakkım olduğunu düşündüm. Yetebileceğime inandım. Ve zaten bana zerre faydası olmayan bir adamdan medet ummadım. O yuzden konuyu ilk açtığımda eşimden cok bahsetmedim. Eşinden yardım iste, sesini çıkar, bir cinnete bakar diyenler var ama eşim bunların zerresinden anlayacak biri değil. O kendi hayatında biz çocuklarımla üçümüz ayrı bir hayattayız sanki. Bazen eşim köyüne gidip 10 gün gelmiyor. Büyük oğlum babasını sormuyor bile. Aklına gelmiyor. Hayatımızda O kadar yok ki.

Genişletmek için tıkla...

Buna hakkınız yok. Bu yaptığınız bencillik. Siz sadece kendinizi düşünmüşsünüz, çocuklarınızı değil. Çocuklarınıza sordunuz mu babasız yaşamak istiyor musunuz diye? Yetebildiğinize inanıyor musunuz başlığınız beceremediğim anneliğim olduğu için soruyorum? Çocuklarınıza babanız var aynı evdeyiz hala resmî nikahlıyız ama aslında yok nasıl bir his böyle yaşamaktan memnun musunuz diye soracak mısınız ilerde? Sperm bankasından hamile kalsaydınız, adamı boşayıp kendinize çocuklarınızla bir hayat kursaydınız tamam o zaman belki anlayabilirdim sizi ama adamla aynı evde nikahlı kalayım o faturaları ödesin ben işini göreyim ama babalığa dair hiçbir şey yapmasın biz üç kişilik ayrı bir aile olarak takılalım. Bu nasıl normal geliyor size benim aklım almıyor

Benim oğlumda 7.5 yaşında birinci sınıf ama bana çok yardim ediyor 5 aylık kardeşine çok güzrl bakıyor .Sabah bildiğiniz hasretle uyanıyor anne sen uyu ben kardeşimle oynayacağım diyor kucağına alıyor öpüyor güldürüyor falan...Büyük oğlunuzu da işe katın yardim etsin size inanın büuük oğlum bu sabah kahvaltı hazırlamaya kalktı .goguldan yağdan yumurta nasıl pişirilir diye mikrofona dediğini duydum da yetiştim .O sadece yumurtaları çırptı.Birde çay yapmış bir baktım demliğe soğuk su koymuş üstüne de çay atmış anne ocağı yak diyor .Yanı bana çok yardim eder sizde çocuktur o batırır etrafı demeyin onada görev verin bence.Küçük çocukta siz nasılsanız ona yansıyor duygular rahatlamaya çalışın bu bir dönem hep böyle gitmez.Tabi hep evde çocuklar iyice bunaldılar .Dışarı çıksa inanın hiç birini yapmazz bu huysuzlıkların .Biraz sabır ev içi değişik etkinlikler yapın hep birlikte .Herşey ev işi yemek ütü değil biraz salın gitsin..

Anneliğinizen ziyade eşinizin babalığına laf edin.
Eşiniz biraz baba olabilseydi, siz yine kusursuz anne olabilecektiniz.
Öfkeyi içinizde biriktirmeyin, eşiniz öfkenizi bilsin ki bi zahmet o da yardım etmenin de ötesi sorumluluklarını bilsin.

Suan benim 4 yaşında olan kızım,ve 3 aylık bebegimle aynı durumdayız,fazlası var eksiği yok anlattıklarının ama biliyorum ki gececek..azıcık daha sabır canım.

Akli melekeleri yerinde olan kimsenin anneliğine laf etmem. Yerinde olmayanında zaten sorumluluğu yok. Eminim çocuklarınız için en iyisini yapıyorsunuzdur. Ancak 2. çocuk bencillik hayata karşı bir isyan ne bileyim inat vs öyle bişey olmuş. Bu kadar hiç bir adama 2. çocuğu doğurmanın manasını anlayamıyorum.Yaptım oldu çünkü istedim. Yetişemiyorsunuz ama yazık günah değil mi, sizde insansınız ve insan yetiştiriyorsunuz. Üstelik yapayalnız...

denizliligenc1995 .!.:

Sırf bu okuduklarım sayesinde asla anne olmak istemiyorum
Çok zor annelik
Rabbim yardımcınız olsun

Genişletmek için tıkla...

Sorumluluk bilen görev paylaşan bir eş varsa annelik zor değil.
Bu konuda sorun çocuklar değil, koca!

KARACAY .!.:

Ben anne olmak istedim buna hakkım olduğunu düşündüm. Yetebileceğime inandım. Ve zaten bana zerre faydası olmayan bir adamdan medet ummadım. O yuzden konuyu ilk açtığımda eşimden cok bahsetmedim. Eşinden yardım iste, sesini çıkar, bir cinnete bakar diyenler var ama eşim bunların zerresinden anlayacak biri değil. O kendi hayatında biz çocuklarımla üçümüz ayrı bir hayattayız sanki. Bazen eşim köyüne gidip 10 gün gelmiyor. Büyük oğlum babasını sormuyor bile. Aklına gelmiyor. Hayatımızda O kadar yok ki.

Genişletmek için tıkla...

Sen anne olmak istedin de, hiç sordunmu oglun o aileye üye olmak istedi mi? Var olan fakat olmayan babaya sahip olmak istedi mi diye?

Hadi ilk çoçukta neyin ne oldugunu bilmedin, çoçuk nasil büyür bilmeden, 2ci çoçuk ne cesaret? Annelik sadece kendi içgudüsel duygularini tatmin etmek mi, yoksa çoçugun psikolojik, fiziksel ihtiyaçlarini tatmin etmek mi?

Adam zaten var ile yok gibi ise, niye bosanmiyorsun? En azindan bir agiz daha az doyar, daha az kiyafet yikanir ütülenir ve baski azalir. Cocuklarin psikolijisine iyi gelir. Bare babalari gerçekten yok olur.

Üzüldum o çoçuklara yaa

Kücügü icin kanguru alin. Is yaparken sirtimitda tasiya bilirsiniz. Sizi his eder, onada eylenceli gelir sizde en azindan isinizi daha cabuk bitirip zaman kazanirsiniz.
Virus gecincede destek alin ve su kocadan kurtulun

KARACAY .!.:

Eziyetliyse doğurmasaydın, Bi sende mi çocuk var, Ne yapıyorsun ki''

Genişletmek için tıkla...

Bunu diyen erkek milletine 5 dk çocuk emanet edemezsin.Bakamaz annesi seni istiyor der getirir bırakır yanınıza.Siz annesiyseniz o da babası.Çocuklara babalık yapmaktaktan eşine kocalık yapmaktan aciz herif.Boşan diyeceğim konu sahibi.Bu adamla bir ömür mutsuz ve yorgun olmak istemiyorsan tabi.Babasıni hatirlamıyor bazen büyük olan demişsiniz.10 gün köye gidiyor ne demek? Eş burada çocuklar burada.Aile hayatı yaşamıyorsunuz şuan siz.O adam evin ihtiyaçlarını karşılayan bostan korkuluğu şuan.Boşanmış bekar anneden tek farkın medeni durumun sanırım.

KARACAY .!.:

Canı istediği saatte kalkıyor keyfince duşunu alıp hazır yıkanmış ütülemiş tertemiz kıyafetlerini giyiyor. kurulu masaya oturup karnını doyuruyor. Canı mı sıkıldı dışarı çıkıyor. Kafası mı şişti ayrı odaya çekiliyor. Bu evde en çok o yaşıyor.

Genişletmek için tıkla...

iyi bir cinnet geçirsen ii olacak bu ne rahatlık
okurken snir oldum

Okurken içten içe size çok kızdım ve özellikle birinci çocuğunuza çok çok üzüldüm.

Fakat sonlara doğru Bunun bilincinde olan, Bunun için savaşmaya hazır bir anne gördüm. Çocuklarınız bu açıdan şanslı.

En azından yeniden baştan başlayabilirsiniz ıkı evladınız için.

Şartlarının nasıl, çözüme nereden başlayabilirsiniz bilemiyorum , yeniden bir yapılandırma yapın. Ölçüp biçim, söz verin, Bir uzman desteği alın.

Eşinizle bazı konularda daha derin konuşun.

Yapın bir şeyler işte. Ergenlik yaşlarına gelmeden iclerindendeki bu öfkeyi ve sevgisizliği, geri itilmişliği unutturmalisiniz .

Büyük oğlunun huysuzluklari aslinda ben burdayim beni de gör çığlıkları.. Onu sebepsiz yere sarılın sevin öpün. Kızım da kardesi olunca öyleydi. Sebepsiz ağlamalar bağirmalar... Biliyorum bütün bu durumlar çok zor... Ve siz tek başına duruyorsunuz. Eşinize iş buyracaksınız yardim edecek ya da eve haftada bir yardimci alacak.. İkincisi de küçüğe bakmaya daha çok alismasi lazim. O baksın. Siz vaktinizi büyük oglunuza ayirin onunla ilgilenin. Onun size şuan daha çok ihtiyacı var.

Bir de şu iyi annelik kötü annelik kavramını kim cikardiysa Allah belasını versin. Herkesin şartları aynı değil... Genelde iyi diye tbir edilen annelerin bir eli yağda digeri balda. Onlara hiç takılmayın. Siz iyi bir annesiniz

Pinkflambe .!.:

Buna hakkınız yok. Bu yaptığınız bencillik. Siz sadece kendinizi düşünmüşsünüz, çocuklarınızı değil. Çocuklarınıza sordunuz mu babasız yaşamak istiyor musunuz diye? Yetebildiğinize inanıyor musunuz başlığınız beceremediğim anneliğim olduğu için soruyorum? Çocuklarınıza babanız var aynı evdeyiz hala resmî nikahlıyız ama aslında yok nasıl bir his böyle yaşamaktan memnun musunuz diye soracak mısınız ilerde? Sperm bankasından hamile kalsaydınız, adamı boşayıp kendinize çocuklarınızla bir hayat kursaydınız tamam o zaman belki anlayabilirdim sizi ama adamla aynı evde nikahlı kalayım o faturaları ödesin ben işini göreyim ama babalığa dair hiçbir şey yapmasın biz üç kişilik ayrı bir aile olarak takılalım. Bu nasıl normal geliyor size benim aklım almıyor

Genişletmek için tıkla...

Arya_Stark01 .!.:

Sen anne olmak istedin de, hiç sordunmu oglun o aileye üye olmak istedi mi? Var olan fakat olmayan babaya sahip olmak istedi mi diye?

Hadi ilk çoçukta neyin ne oldugunu bilmedin, çoçuk nasil büyür bilmeden, 2ci çoçuk ne cesaret? Annelik sadece kendi içgudüsel duygularini tatmin etmek mi, yoksa çoçugun psikolojik, fiziksel ihtiyaçlarini tatmin etmek mi?

Adam zaten var ile yok gibi ise, niye bosanmiyorsun? En azindan bir agiz daha az doyar, daha az kiyafet yikanir ütülenir ve baski azalir. Cocuklarin psikolijisine iyi gelir. Bare babalari gerçekten yok olur.

Üzüldum o çoçuklara yaa

Genişletmek için tıkla...

Evet çok haklısınız bunları yaşayan ben değilde bir başkası olsaydı ben de aynı yorumları yapardım. Bir çocuk mutlu anne baba ortamında büyümek ister. Ben büyümedim mesela ama kendi kendime örnekte olamadım. Önce erkekler hep böyle galiba diye düşündüm babam ve eşim aynı kalıplı çünkü. Sonra bi baktım gayet iyi eş ve baba olabilen insanlar var. Bu sefer ayrılmaya niyetlendigimde bütün hemcinslerimin sen nasıl annesin çocuğunu babasından ayırıyorsun. Yazık mı değil baskılarıyla karşılaştım. Bir eşin ilgisiz olması ayrılma sebebi değilmiş. Herkes neler çekmişte sabretmiş. Yine kendime döndüm. Kendimi sorgulamaya basladım ben de mi var bi terslik ben mi büyütüyorum demeye başladım. Öyleydi böyleydi derken 7 sene geçti gitti. Evet bu mutsuz evlilikte beni mutlu eden yüzümü güldüren birtek oğlum vardı. Ben de bir tane daha olsun istedim. Bu noktaya geleceğimi bu kadar yorgun düseceğimi hiç düşünmemiştim.

Ahh canım yaa okudum ve çok üzüldüm..

Benimde aynı yaş aralığında iki oğlum var ve küçük huysuz bir bebek bende küçük doğduktan sonra büyük oğluma bazı şeyleri hızlı yapması için çok yukledigim zamanları hissettim ve durdurdum kendimi çok vicdan azabı çektim geceleri ağladım kendimi topladım.Buyuk oğlum bu süreçte bazen benden daha olgun davrandı anne sen kardeşime bak ben hallediyorum dedi yapamasa da çabaladı şükür şimdi hallettik demi anne büyüdü kardeşim diyor ama bence eş desteği çok önemli sen iyi bir annesin ama eşin iyi bir baba ve eş değil.Seni böylesine yalnız bırakmak büyük vefasızlık.Benim eşim akşam gelir çocuklara adar kendini ben kendimi özel işlerimi yaparım yeri gelir arkadaşıma kahve içmeye giderim o yedirir yatırır haftasonlari beni kaldırmaz kahvaltılarını yaptırır yani demem o ki çocuklardan çok eşiniz sizi mahveden.Bu işe acilen bir çözüm bulmanız gerekiyor kocanızla konuşun böyle gitmez.

KARACAY .!.:

Evet çok haklısınız bunları yaşayan ben değilde bir başkası olsaydı ben de aynı yorumları yapardım. Bir çocuk mutlu anne baba ortamında büyümek ister. Ben büyümedim mesela ama kendi kendime örnekte olamadım. Önce erkekler hep böyle galiba diye düşündüm babam ve eşim aynı kalıplı çünkü. Sonra bi baktım gayet iyi eş ve baba olabilen insanlar var. Bu sefer ayrılmaya niyetlendigimde bütün hemcinslerimin sen nasıl annesin çocuğunu babasından ayırıyorsun. Yazık mı değil baskılarıyla karşılaştım. Bir eşin ilgisiz olması ayrılma sebebi değilmiş. Herkes neler çekmişte sabretmiş. Yine kendime döndüm. Kendimi sorgulamaya basladım ben de mi var bi terslik ben mi büyütüyorum demeye başladım. Öyleydi böyleydi derken 7 sene geçti gitti. Evet bu mutsuz evlilikte beni mutlu eden yüzümü güldüren birtek oğlum vardı. Ben de bir tane daha olsun istedim. Bu noktaya geleceğimi bu kadar yorgun düseceğimi hiç düşünmemiştim.

Genişletmek için tıkla...

Mutsuz evliliklere katı yorumlar yapıyorum genelde bu sitede çünkü ben anneden ziyade çocukla empati yapabiliyorum. Birbirini çok seven ama tek ortak noktaları olmayan asla anlaşamayan anne babayla birlikte büyüdüm. 3 gün üst üste kavgasız, tartışmasız geçtiğini bilmem. Bana sorsalardı zaten en büyük yanlış evlenmeleriydi boşanın derdim ki dedim de ama sonra fark ettim ikisi de boşanmak istemiyor. Onlar bu düzeni kabul etmiş, alışmış böyle devam ediyorlar. Hala da aynılar.

İnsanlar konuşacak bir şey hep bulur. Bakın biz neden boşanmadık diyoruz bir başkası neden boşanıyorsunu sorguluyormuş. Olan çocukları geri veremeyeceğimize göre şimdi ne yapabilirsiniz onu düşünün. Eşiniz kendi açısından bakınca haksız değil. Karakteri böyle hep böyleymiş. Çocuk doğmasını da istememiş o yüzden sen istedin al sen bak diyor. Adamın babalık vasfı yok, eş vasfı para getirmekten ibaret. Bütün bir ömrü bu şekilde geçirmek istediğinize emin misiniz? Yaşınız, eğitim durumunuz ne bilmiyorum ama düzenli bir gelir eşinizin boşluğunu çok rahat doldurur.

Büyük çocuğunuza gelince hayat normale döndüğünde gittiği okulun rehberlik öğretmeni ile görüşün mutlaka o size nasıl bir yol izlemeniz gerektiği konusunda yardımcı olur.

Oncelikle.kotu anne.iyi anne fikrini.kafandan cikar. Kotu bir anne evlatlarina yetemedigini dusunup buraya yazmaz. Sen elinden geleni yapiyosun ve bazen yetemedigini hissediyosun. İki- uc cocuklu bir evde buyugun bir kac yili harcanir bu her ailede boyledir aradaki yas farki kac olursa olsun dedigim sey aci ama gercek... Annesin ama robot degilsin yetebildigin kadar elinden geldigi kadar her ssyi yapiyo musun? Yapiyorsun degil mi? Zamanla kucuk bebegin de buyuyecek ve buyuk.oglunda oyumlar oynayacak zamanlari gelecek ama.her sey zamanla... Erkeklere gelecek olursak birak su instagramdaki kadinlarin koydugu mukemmel baba fotograflarini, erkekler bi yere kadar yardimci oluyor yardimci olsada cocuklarin anneye daha cok ibtiyaci oluyor... Verecegim tek tavsiye kendini suclamadan elinden geleni yap, bu gidisat temelli degil bunu hep kendine hatirlat. Sen mukemmel bir annesin bunu da bil cocuklarini dusunen dahaniyisi olmak isteyen!

KARACAY .!.:

Nereden başlayım nasıl anlatayım bilmiyorum arkadaşlar.uzunca bir yazı olabilir lütfen kusuruma bakmayın. Ben biri 7 diğeri 1.5 yaşında iki erkek çocuk annesiyim. ilk oğlumda ağır bir doğum sonrasi depresyon atlattım. O çok zor dönemden sonra ikinciye kendimi hazırladım, annelik tecrübeme güvendim ve asla ilk oğlumdaki gibi olmayacak diye şartlandım. Ama olmadı. Ben iyi olacaksam da bebeğim bırakmadı. ilk 6 ay sadece ayağımda ve göğsümde susuyor diğer türlü kesintisiz gece gündüz ağlıyordu. Toplamda 1-2 saat uyuyamadığım halüsinasyonlar görmeye başladığım zamanlar oldu. Sonrasında bu ağlamalar bir tık azaldı. Yani günde 4-5 kez 5-10 dakikalık bir zamandan bahsediyorum. Gece yine uyku yok. Emzirirken uyuduğum kadar işte. Ve sonunda 1 yaş dolunca sütten kestim çünkü uykusuzluktan ve yorgunluktan delirmek üzereydim. Artık gecede 5-6 defa uyanıp biraz su içip biraz ağlayıp geri uyuyor. Toplam uyku süresi 7-8 saat. Gün içinde huysuzlugumuz aynı devam. Bazen oyun oynarken bile çığlık çığlığa ağlayarak oynuyor. Yemek yedirdikten 5 dakika sonra tekrar yemek diye ağlıyor ama yemiyor çünkü aslında tok. Su diye ağlıyor eline suluğunu verince fırlatıp ağlamaya devam ediyor. Eline geçen herşeyi ben yetisinceye kadar yere defalarca vuruyor ki alt komşumuz bu dönemden önce bile bizden şikayetçiydi şimdi ne düşünüyorlardır diye içim içimi yiyor. Bir de her an kapıma gelecekler endişesi yaşıyorum. Gelelim büyük oğluma ona kardeşinden sonra çok yüklendim. Ses çıkaracak, gürültü yapacak da bebeģi uyandıracak diye aklım çıkıyordu. Anasınıfı için oğlumu yedirip, hazırlayıp götürmek tam bir felaketti çünkü bunları yapmam için bebeği kanepeye yatırmam gerekiyordu ki bu evde bitmek tükenmek bilmeyen çığlık çığlığa ağlama demekti. Ve ben cabuk ol acele et diye diye büyük oğluma bağırıyordum. 1. Sınıfa başladı durum değişmedi. Küçüğün bagrışları arasında ödev yapmaya calışırken bu sefer büyük oglum da '' anne kardeşimi sustur'' diye ağlamaya başlıyordu. Zamanla büyük oğlumda tik başladı sürekli gözlerini kırpıyor. Ve zaten olmayan iştahı tamamen gitti. Artık zorla yemek yiyor. iyice huysuz bir cocuğa dönüştü. Mesela su istiyor elime aldıģım bardağı beğenmiyor. istediği bardağa suyu dolduruyorum bu sefer su bardaktaki hizasına kafayı takıyor. Suyu uzatıyorum. Masaya koy oradan alıcam diyor. Masaya koyuyorum. bu sefer masanın neden kenarına koydun ortasına koymanı istemiştim diyor. Velhasıl sabırla her dediğini yapmazsam o suyu asla içmiyor. Ve bu her konuda böyle. Gece gundüz altını ıslatıyor ve bunu çoğu zaman bilerek yapıyor. Tuvalet cok uzak, tuvaletim birden geldi diyor. Hergun o yastık çarşaf ve örtü mutlaka makinaya giriyor. Ve bütün bunları küçük oğlumun doğumundan sonra aramızdaki bağın kopuşundan ötürü yaptığını biliyorum. Eşimin yardımı yok denecek kadar az. Hatta herseyi yemek, temizlik camaşır, ütü ve çocukların bakımı,ödevi eksiksiz yetismemi bekliyor. Evi hergun silip süpürmemissem ' cocukları iki günde bir banyoya sokmamışsam ya da sallıyorum ogluma o gün boliporis damlasını icirmeyi unutmuşsam itinayla hatırlatıyor. Birtek ben banyoya girersem bebeğe bakıyor o kadar. Ona da en fazla 10 dakika. Sonra oğlum banyo kapısında ağlamaya başlayacağı için hızlıca girip çıkmam gerekiyor. Bütün bunlar aslında şuan aklıma gelenler. Sabırla okuyabimişseniz tesekkür ederim. artık depresyonun ötesine çıktığımı hissediyorum. Delirmenin arefesinde gibiyim. Sürekli nefesim daralıyor kendimi balkona zor atıyorum. Küçük oglum pesimden gelmeden önce 1-2 dakika nefeslenmeye çalışıyorum. içimde bastırmaya çalıştığım büyük bir öfke ve mutsuzluk var. Bi taraftan da çocuklarima yetememenin vicdan azabını çekiyorum. 2. Çocuğumdan önce kendimi neredeyse kusursuz bir anne gibi hissediyordum büyük oğlumla çok iyi anlaşıyorduk mutlu olduğunu hissediyordum. şimdi ise mutsuzluğunu iliklerime kadar hissediyorum. anneligim bes para etmez. Olmuyor olduramıyorum. Yapamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Asla basarisiz bir anne degilsin. Bazi cocuklar zor oluyor. Benim oglum 3 yasina kadar emdi ve gecede 5 kere uyaniyor beni emzik niyetine kullaniyordu. Calistigim icin bende cok stres yapiyordum . Sonra baktımki ben stres yaptikca cocuk hissedip daha çok huysuzlaniyor. Sonrasinda kendimi teskin etmeye basladim ,nefes terapisi yapiyordum ve sürekli ayetel kürsi okuyordum. Cokmu bunaldin camı aç burnundan nefes alıp ağzindan nefes ver bunu öfke veya stres aninda 10 15 kere yapsan rahatlarsin. Birde şükür ilaç gibi geliyor. Yani senden daha iyi durumda olanlar yerine daha kötü durumda olanları düsünüp şükretmek gibi. Mesela masallah cocuklarin sagliklı hastane kapilarinda çocuklarina şifa arayanlar var. Mesela evlat evlat diye yanip tutusan kardeslerimiz var .ne güzelki rabbim aratmadan 2 tane birden vermis. büyük olanida azarlama yaramazlik yaptigini huysuzlugunu baskalarinin yaninda konusma sürekli yüreklendir. Mesela yaramazlik yaosa bile aaaaa benim oglum bugün hic yaramazlik yapmadi annesini hic üzmedi diye sarıl.bak göreceksin zamanla huysuzlugu gececek.

İyi bir annesiniz çünkü farkındasınız.. bebeğiniz zor bir bebek kızım da öyleydi... 3 yaşından sonra geçiyor büyük oranda biliyorsunuz.. burda kritik nokta büyğk oğlunuz. Büyük oğlunuzla ilgili kaygılarınDan babasına da bahsedin hergün 1 saat büyük oğlunuzla vakit geöirmeye çalışın sevdiği birşey yapın.. birebir ama.. ve gerçekten herşeye yetişmek zorunda değilsiniz eşiniz tarafından yargılanmaktan korkmayın.

Eve ve eşinize verdiğiniz çabayı azaltın, kalan zamanı çocuklarınıza ve kendinize ayırın. Eşinizin her kıyafeti ütülü olmak zorunda değil, ev her zaman bal dök yala olmak zorunda zaten değil. Hesap sorarsa ben de buyum buna yetiyorum demeyi bilin. Çocuklarınızı ihmal etmekten çok daha iyidir. Bunaldığınızda nefes alın, uzaklaşın zihnen ortamdan. İnancınız varsa dua ya da başka başka rahatlama biçimleri deneyin. Ama eve ve eşinize bu kadar emek vermeyin. Çocuklar daha fazla hakediyorlar. Sizin ruhunuz da zihniniz de eşinizden önemli. Sizdeki rahatlamayı çocuklarınız da hissedicek tavırları değişecektir eminim.