- 5 Ağustos 2016
- 149
- 41
- 98
- 35
- Konu Sahibi Biricikmelegim
- #1
Selam hanımlar, nereden başlasam bilmiyorum. Elbette birileri herkesi sevmek zorunda değil, eş değer tutma gereği de yok. Bana olan samimiyetsiz samimiyetleri oldukça yetiyordu ama bunun bile çocuklarıma kadar yansıyor olması çok üzücü cidden. Ben hep şunu tecrübe ettim, ne kadar kötü isen okadar baş tacı ediliyorsun, herşeyi bildiğin halde, karşında ki tüm kötülükleri hak ediyor olsa bile, istediğin kadar ince düşünceli ol, itilip kenara atılıyorsun. Kendime olan veya yapilan tavırlara eyvallah, hak etmiyor olsam bile, ama eltimin biri benim çocuklarıma beni sebebsizce çekemediği için çocuklarımı dişliyorsa burda artık oldukça dayanamaz hale geldim. Diğer yeğenlere, halbuki samimi bile değil, yengesinin gülü, çiçeği paşası bilmem ne diyip, kalpler malpler paylaşılıyor benim çocuklarıma gelince kuru kuru herşey. Sakin yanlış anlamayın, çocuklarımı paylaşmadı davasında değilim, bu ayrımcılık beni üzüyor. Gıcıklığına olduğunu da biliyorum, ama ne bilim. Buraya içimi dökme gereği hissetim. Siz olsanız bunu sorar miydiniz neden ayrımcılık yaptığını? Ben asla ama asla birinden hoşlanmasam bile asla çocuğuna da aynı muameleyi yapmam, çocuğun ne günahı var, ama işte herkes görünüşte şahane insani oynuyor.